Morgunblaðið - 19.01.1995, Blaðsíða 6

6 FIMMTUDAGUR 19. JANÚAR 1995
MORGUNBLAÐIÐ
FRETTIR SWJOFLOÐIÐ I SÖOAVIIC
Frosti Gunnarsson og fjölskylda hans björguðust naumlega úr snjófióðinu í Súðavík
V orum heppin
- við lifum öll
FROSTI Gunnarsson, starfsmaður Súðavíkurhrepps, kona hans, Björg
Valdís Hansdóttir, og dóttir þeirra, Elma Dögg Frostadóttir, voru graf-
in úr snjóflóðinu. Frosti og Björg biðu í rústum heimilis síns í um fimm
tíma, en Elma Dögg fannst eftir að hafa legið undir snjó í um 16 tíma.
„Við lágum í hjónarúminu þeg-
ar snjóflóðið féll. Ég vaknaði við
það að það var allt að koma inn
á okkur. Það féll stór og mikill
fataskápur yfir rúmið. Við hentust
eitthvað með því. Svo þyngdist
þetta smám saman eftir því sem
snjórinn kom meira yfír.
Fyrstu viðbrögð mín voru að
bijótast um, sem ég hefði betur
sleppt því að ég átti vont með
andardrátt. Erfiðleikamir við að
ná andanum jukust við það að
bijótast um. Ég áttaði mig síðan
á að þetta brölt þýddi ekkert og
reyndi að slaka á.
Mér fartnst einhvemveginn að
það yrði ekkert farið að leita að
okkur strax. Mér fannst vera há-
nótt og að enginn mundi vita neitt
um að þetta hefði skeð. Maður var
því mjög vonlítill. Ég svaf ábyggi-
lega stóran hluta af þessum fimm
tímum.“
Heyrði ekki í konunni
-Heyrðir þú í einhverjum?
Heyrðir þú í konunni þinni?
„Nei, fyrstu viðbrögð mín vora
að kalla, en ég fékk aldrei neitt
svar. Það varð til þess að maður
varð enn vonminni. Ég fór hins
vegar að heyra köll björgunar-
sveitarmanna lengst í burtu og
snjór fór að falla niður rifumar.
Þá vissi ég að það var eitthvað
að gerast í björgunarmálunum.
Þegar loksins opnaðist hola fannst
*
Eg svaf
ábyggilega
stóran hluta af
þessum fimm
tímum
mér þeir vera mjög hátt uppi. Mér
fannst þeir standa mörgum metr-
um fyrir ofan mig.
Það var síðan farið með mig
niður í frystihús. Þá var ég orðinn
mjög kaldur, enda óklæddur. Þar
hitti ég konuna mína, en hún hafði
fundist skömmu áður og gat leið-
beint björgunarmönnum um hvar
mig væri að finna.“
-Heyrði konan þín aldrei í þér?
„Jú, hún segist hafa heyrt mig
kalla, en hún gat ekki svarað. Hún
var svó andstutt og það hijáir
hana enn. Hún gat því ekki eytt
orkunni í að svara mér.“
- Var dóttirykkar langt frá ykk-
ur í húsinu?
„Það var eitt herbergi á milli.
Við höfðagaflinn á rúminu hennar
var stór fataskápur og ég er á því
að hann hafi bjargað lífi hennar.
Hann lagðist yfir hana og hefur
ábyggilega haldið í henni lífinu.
Hún lá á dýnu í rúminu og eftir
því sem hún segir komst dýnan
einhvern veginn að hálfu leyti ofan
á hana og svo skápurinn þar yfir.
Það bjargaði lífi hennar. Það er
engin spurning.“
-Hélstu enn í vonina um að hitta
dóttur þína á lífi um 16 tímum
eftir að snjóflóðið féll?
„Já, maður hafði enn smá von,
en ég var orðinn svolítið svartsýnn
um að hún væri á lífi eftir allan
þennan tíma. Það er ólýsanleg
gleði að hún skyldi finnast.“
-Hvernig líður konunni þinni og
dóttur?
„Þeim líður þokkalega. Þær eru
að jafna sig líkamlega, eh andlega
eiga þær erfitt, eins og nærri má
geta.“
Súðavík verður byggð upp
-Hefur þú haft tíma til að velta
fyrir þér framtíðinni?
„Nei, við höfum ekki gert það.
Ég hef alltaf verið mikill Súðvík-
Morgunblaðið/RAX
FROSTI Gunnarsson og Þorsteinn Jóhannesson yfirlæknir á
sjúkrahúsinu á Isafirði í gær.
ingur og mér finnst ótrúlegt að
ég fari. Eg er fæddur og uppalinn
í Súðavík og hef búið í þessu húsi
mínu í 22 ár. Húsið er nú gjöró-
nýtt.“
-Heldur þú að áfram verði búið
í Súðavík eftir þetta mikla áfall
'sem íbúarnir hafa orðið fyrir?
„Já, ég er sannfærður um það.
Súðvíkingar era duglegt og sterkt
fólk. Við munum byggja þetta upp
aftur. Það er hægt að byggja upp
á öruggu svæði inn við bamaskól-
ann. ,
Ég hef stundað vinnu á ísafirði
í 11 ár. Ég hef þvælst yfir snjó-
flóð fram og til baka á leið í og
úr vinnu. Ég hef í gegnum árin
verið meðvitaður um hættuna af
snjóflóðum. Núna þegar ég er
loksins farinn að vinna heima þá
lendi ég í þessu. En ég var hepp-
inn. Við lifum öll.“
Frosti vildi koma á framfæri
þakklæti til þeirra sem stóðu að
björgunarstarfinu í Súðavík,
leitarmanna, hjúkranarliðs og
annarra sem leituðu að fólkinu í
Súðavík.
1
I

Morgunblaöiö/bvemr
FRÁ fundi hópsins sem stendur að landssöfnuninni Samhugur
í verki sem hefst kl. 20 í kvöld.
Landssöfnunin
hefst í kvöld
LANDSSÖFNUNIN Samhugur í
verki til styrktar fjölskyldum í
Súðavík hefst í kvöld kl. 20. Gefend-
ur hringi í síma 800 500. Skulu
þeir tilgreina fjárhæð sem annað
hvort er sett á greiðslukort eða
heimsendan glróseðil.
Eins og fram hefur komið standa
ÞAU mistök urðu í blaðinu í gær
að nafn féll niður á eftirlifandi syni
Sveins Gunnars Salómonssonar,
Nesvegi 7, Súðavík. Sonur hans
heitir Sveinn Þór Sveinsson, 13 ára,
og á heima í Reykjavík. Morgun-
blaðið biðst velvirðingar á þessum
mistökum.
að söfnuninni Rauði krossinn,
Hjálparstofnun kirkjunnar og ljós-
vaka- og prentmiðlar.
Á samráðsfundi þessa hóps í gær
var lögð áhersla á að ekki verður
gengið í hús né hringt út til fólks
í þessari söfnun. Söfnun fer ein-
vörðungu fram með því að væntan-
legir gefendur hringja í áðurnefnt
númer. Þá kom fram að í guðsþjón-
ustum um helgina hvarvetna um
landið verður tekið á móti framlög-
um kirkjugesta og renna þau fram-
lög rakleitt í söfnunina. Þá eru
nokkrir tónlistarmenn að undirbúa
tónleika í Borgarleikhúsinu þann
23. janúar til styrktar Súðvíkingum.
Loks má benda á að upplýsingar
um söfnunina eru á bls. 850 í texta-
varpi RÚV.
Nafn féll niður
Þorsteinn Jóhannesson yfirlæknir á ísafirði
Vona að ég eigi
ekki eftir að upp-
lifa þetta aftur
fsafirði. Morgunbiaðið.
„ÉG HEF aldrei lent í öðru eins og
vona að ég eigi aldrei eftir að upp-
lifa þetta aftur. Þetta er lífreynsla
sem er mjög þungbær,“ sagði Þor-
steinn Jóhannesson, yfirlæknir á
Sjúkrahúsi ísafjarðar, en hann var
í hópi björgunarliða frá ísafirði sem
fyrstir komu til Súðavíkur til að
leita í snjóflóðinu. Þorsteinn vann
að björgun mannslífa samfleytt í á
annan sólarhring.
Engin læknir er í Súðavík, en
læknisþjónustu þar er sinnt frá
ísafirði. Það var því enginn læknir
til að hlú að fólki fyrstu klukku-
tímana eftir að slysið varð. Þor-
steinn sagðist efast um að það hafi
skipt sköpum í þessu tilviki.
„Við tókum strax til starfa þegar
við komum á staðinn. Björgunar-
sveitarmenn fóra til leitar með
hundana og læknar og hjúkrunarlið
fór til starfa við að hlú að þeim sem
höfðu bjargast úr snjófióðinu. Fólk
kom til okkar hrakið og kalt. Við
veittum fyrstu hjálp og sendum þá
sem á lífí vora áfram til ísafjarð-
ar,“ sagði Þorsteinn.
Þorsteinn var kallaður til um leið
og granur var um að fólk væri að
finnast í snjóflóðinu. Eitt barn lést
í höndunum á björgunarliðum eftir
að það hafði verið flutt í hús í Súða-
vík. „Það er miklu sorglegra þegar
fólk deyr eftir að því hefur verið
bjargað heldur en þegar fólkið
finnst látið,“ sagði Þorsteinn.
Fólk var í sálarlegu losti
„Maður sættir sig aldrei við dauð-
ann, en einhvern veginn lítur maður
öðrvísi á þegar um fullorðið fólk
er að ræða heldur þegar um blessuð
börnin er að ræða. Það er miklu
erfiðara fyrir hvern og einn að kom-
ast yfir það. Fólk var þarna í sálar-
legu losti eins og maður segir. Samt
voru allir á fullu við að reyna að
bjarga, reyna að leita að þeim sem
týndir voru og mér fannst þeir hafa
óbilandi kraft. Allt björgunarstarf
gekk mjög snurðulaust fyrir sig
þrátt fyrir þessar erfiðu aðstæður.
Stjómunin á staðnum fannst mér
vera til fyrirmyndar.“
Eins og kunngt voru flest allir
Súðvíkingar sendir í burt af staðn-
um eftir að snjóflóðið féll. Þorsteinn
sagði að það hefði verið nauðsyn-
legt fyrir Súðvíkinga að komast í
burt frá staðnum, ekki aðeins vegna
yfírvofandi snjóflóðahættu heldur
einnig vegna þess að það hefði ekki
haft gott af því að vera í þessu
umhverfi eftir þessa hryllilegu at-
burði.
Þorsteinn sagði að björgunarfólk
hefði sett sig í mikla hættu við leit-
ina. „Hjálparsveitarmenn, sem leit-
uðu ofarlega í byggðinni sögðu mér
að það hefði alltaf öðru hveiju ver-
ið að falla spýjur niður úr fjallinu
allt í kringum þá. Þetta voru ekki
stór flóð, en flóð engu að síður.“
Endurskoða
verður hættumat
„Það er ljóst að við verðum að
endurskoða okkar snjóflóðahættu-
mat. Ég sé ekki að okkur sé fært
annað en að endurskoða þetta mat
og setja upp mjög strangar reglur.
Þetta eru hlutir sem ekki mega
koma fyrir.“
Þorsteinn vildi koma á framfæri
þakklæti til allra sem unnu að
björgun í Súðavík. Þar hefði verið
unnið starf við erfiðar aðstæður og
hver og einn hefði leyst sitt verk-
efni frábærlega úr hendi.