Morgunblaðið - 07.02.1995, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 7. FEBRÚAR 1995 39
GOTTSKÁLK
GUÐMUNDSSON
+ Gottskálk Guð-
mundsson
fæddist á Bakka S
Ölfusi 12. sept.
1905. Hann andað-
ist á Hrafnistu í
Hafnarfirði 31. jan.
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Guðmundur Gott-
skálksson, f. 21.11.
1872, d. 2.4. 1959,
og Helga Sæmunds-
dóttir, f. 8.8. 1873,
d. 8.4.1965. Bræður
hans voru Sæmund-
ur, f. 2.5. 1904,
hann býr í Hveragerði, og Þor-
lákur, f. 16.3. 1917, d. 1989.
Fyrri kona Gottskálks var
Ingibjörg Ingvarsdóttir, f.
12.7. 1905, d. 9.4. 1935. Þau
áttu eina dóttur, Ingigerði, f.
24.1.1931. Eiginmaður hennar
er Bragi Jónsson, f. 29.7.1929.
Börn þeirra eru: 1) Ingibjörg,
f. 1951, gift Magnúsi Strand-
berg, f. 1950, börn: Guðrún,
f. 1982, og Bragi
f. 1984. 2) Örn^ f.
1953, giftur Ag-
ústu Sveinsdóttur,
f. 1954, börn: Inga
Freyja, f. 1974, og
Sandra, f. 1979.
Örn á son, Aðal-
stein, f. 1972. 3)
Ingveldur, f. 1955,
gift Tryggva Jóns-
sýni, f. 1954, börn:
Elín Björk, f. 1986,
Signý, f. 1989, og
Hanna Sigríður,
1991. 4) Guðjón
Gottskálk, f. 1965,
giftur Irmu Gunnarsdóttur, f.
1966, börn: Gunnar, f. 1987,
og Gerður f. 1991. Seinni kona
Gottskálks var Elín Einars-
dóttir, f. 9.6. 1917, d. 10.2.
1967. Þau áttu einn son, Aðal-
stein, f. 1952, giftur Fríðu
Björk Gunnarsdóttur, f. 1956,
barn Gunnar Steinn, f. 1983.
Útför Gottskálks fer fram
frá Fossvogskirkju í dag.
NÚ ER hann elsku afí, langafí,
Gotti dáinn. Hugur manns fylltist
söknuði, þó hann hafi verið búinn
að Iifa löngu, viðburðaríku lífi, kom-
inn hátt á nýræðisaldur. Líf hans
var ekki alltaf einn dans á rósum.
Nei, hann gekk í gegnum erfíða
kafla í lífínu. Mátti sá á eftir tveim-
ur elskulegum konum. Fyrri konu
sína, Ingibjörgu, missti hann þegar
móðir mín var aðeins fjögurra ára.
Fluttist hún þá til Hveragerðis og
ólst upp hjá föðurforeldrum sínum.
Síðari konu sína, Elínu, missti hann
frá syni þeirra hjóna, þá á fímmt-
ánda ári. Upp frá því voru þeir feðg-
ar daglegir gestir á heimili okkar í
Hjálmholtinu.
Þrátt fyrir þessar raunir svo og
þau veikindi, sem á hann lögðust
og mörkuðu líf hans allt, var hann
okkur svo góður og kær. Margs er
að minnast þegar hugsað er aftur
til bemskuáranna, allar stundimar
í Mávahlíðinni og í Skeiðarvoginum
hjá þeim Elínu.
í nokkur ár bjuggum við í sama
húsi í Espigerðinu. Mikill samgang-
ur var þá hjá okkur. Hann hafði
gaman af því að bjóða okkur hjónum
í mat og var þá gjaman fyrsta flokks
kjötsúpa á borðum og á Þorláks-
messu var skata, en hana lærðum
við að borða hjá honum.
Okkur er minnisstætt þegar við
eignuðumst okkar fyrstu dóttur,
agnarsmáa, í lok nóvember 1986.
Hann fylgdist vel með henni og
hringdi oft og spurði hvort við vær-
um ekki búin að finna henni nafn,
því honum leiddust svo gælunöfn.
Við vissum hvað klukkan sló og
þegar við komum til hans um jólin
og spurðum hann hvemig honum
litist á að hún fengi nafnið Elín
Björk færðist ánægjubros yfír and-
lit hans.
Þá ert þú, afi minn, búinn að fá
hvíldina góðu. Við vitum að þú hef-
ur fengið góðar móttökur af konun-
um þínum tveimur sem á undan þér
vom farnar, svo og öðmm ættingj-
um og vinum.
Bamabömin og bamabarnabörn-
ÞÓRARINN
ÓLAFSSON
+ Þórarinn Ólafsson kennari
fæddist á Nauteyri við ísa-
fjarðardjúp 23. maí 1912. Hann
lést á Akranesi 8. janúar siðast-
liðinn og fór útför hans fram
frá Akraneskirkju 13. janúar.
ÞEGAR ég var að alast upp í dal
okkar Þórarins var þar fjöldi ungs
fólks á hveijum bæ. Þetta fólk
mátti ef til vill kalla næstu kynslóð
á undan minni, og þó varla, það
var um tvítugt þegar ég fermdist.
Mér fannst þá að margt af því
væri miklu eldra en ég. Okkur, sem
þá vomm nánast böm, var félag
þessa fólks mjög mikils virði. Það
var orðið hluti af lífínu sjálfu, var
að' verða fullharðnað til hvers konar
starfa. Þó var alltaf hluti þess tilbú-
inn að taka okkur sem jafningum
og þá um leið að taka á sig hluta
þeirra byrða sem við áttum að bera
ef við ætluðum að teljast jafnokar
þeirra, og þá án þess að við yrðum
vör við að við stæðum þeim ekki
jafnfætis. Svo smátíndist þetta fólk
búrt til nýrra starfa og nýrra heim-
kynna. Leiðir skildu en bönd rofn-
uðu aldrei alveg. Við sem eftir urð-
um áttum það að vinum.
Nú er þett fólk komið yfír átt-
rætt. Raðirnar þynnast og við sem
einu sinni vorum miklu yngri erum
löngu orðin jafn gömul eða jafnvel
eldri en það. Þó Þórarinn væri 82
ára þegar hann fór var hann alltaf
ungur í mínum huga. Þórarinn var
í hópi þess ágæta fólks sem ég átti
alltaf að vinum.
Einu sinni gekk hann ásamt fé-
laga sínum austan af landi beint
til Borgarfjarðar og þótti honum
ekki þrekvirki, þó fáir hafí ennþá
farið í fótspor þeirra. Og einu sinni
synti hann við frumstæðan útbúnað
frá Hafnadal yfír ísafjörð í Reykja-
nes. Ég veit ekki til að annar hafí
leikið það eftir.
Þórarinn var sonur Sigríðar
Samúelsdóttur og Ólafs Pétursson-
ar. Mest af sínum búskap, sem
ekki varð langur, bjuggu þau í
Hraundal og oftast við hann kennd.
Ólafur féll frá á besta aldri þegar
elsta barnið, Þórarinn, var 17 ára,
en fjórar systur miklu yngri, tvær
þeirra og einn fóstursonur fárra
ára. A þeim árum voru hvorki
ekknabætur né barnalífeyrir. Ekk-
ert til að styðjast við nema hendum-
ar einar. Við þessar aðstæður tókst
Sigríði og bömunum að halda fjöl-
skyldunni saman meðan þess þurfti
við.
Þegar ég lít yfir farinn veg fæ
ég ekki séð að kjörin hafí sett mark
á þessa fjölskyldu. Elskulegra fólk
mun vandfundið, vinfast, gott og
traust og grunnt á hláturinn. Ég
held að Þórarinn hefði alltaf getað
hlegið, hvernig sem allt hefði oltið.
Einhveija mánuði var Þórarinn í
barnaskóla og 23 ára fór hann í
Héraðsskólann í Reykjanesi á dög-
um Aðalsteins Eiríkssonar. í fram-
haldi af því fór hann til Danmerkur
á íþróttaskóla og lauk þar námi sem
MINNINGAR
in sakna hans öll sárt, þeim þótti
öllum vænt um hann og það var svo
merkilegt að eiga langafa. Okkur
langar til að þakka þér allar góðar
stundir sem við áttum saman og þá
er okkur sérstaklega minnisstseð
samveran um jólin sem nýlega em
liðin. Við kveðjum þig með þessum
línum sem segja svo margt.
Hversu langt sem lífið okkur ber
lifir bemskuminning helguð þér.
Héðan skal þér fylgja á guðs þíns fund
fögur þökk frá margri ljúfri stund.
(H.Sv.)
Ingveldur, Tryggvi,
Elín Björk, Signý
og Hanna Sigríður.
Hann afi er dáinn
Með fáeinum orðum langar mig
að kveðja þig, elsku afí minn. Þrátt
fyrir það að andlát þitt hafí ekki
alveg komið okkur á óvart, þá setti
'okkur hljóð að loknu samtali við
hana mömmu.
Börnin mín tvö, sem aðeins voru
fímm og sjö ára þegar við tókum
okkur upp og fluttum út til Svíþjóð-
ar, fyrir tæplega sex árum, eiga
bjarta og góða endurminningu um
hann langafa sem ævinlega sendi
þeim eitthvað kærkomið í sambandi
við afmæli og jól. Það hafa komið
upp þær stundir að þau hafa saknað
þín og spurt hvers vegna þú kæmir
ekki og heimsæktir okkur. Nú eiga
þau aldrei eftir að hitta þig meir.
Það verður skrýtin tilfínning næst
þegar við komum til íslands.
Þrátt fyrir þinn háa aldur, afí
minn, varstu svo lánsamur að geta
alla tíð komist ferða þinna og lengst
af ekið sjálfur. Einnig gastu stundað
sundið fram undir það síðasta. Þú
fylgdist vel með þvi sem var að ger-
ast í kringum þig og hlustaðir mikið
á útvarp og sjónvarp. Þú myndaðir
þér skoðanir á því sem fram fór og
varst ófeiminn við að láta þær í ljós.
Elsku afi, ég og fjölskylda mín
þökkum þér allt það góða sem þú
skilur eftir hjá okkur. Við kveðjum
þig ekki beinlínis með sorg í hjarta,
heldur meir með söknuði, því við
vitum að nú er þú hefur náð endur-
fundum við þína gömlu, góðu ástvini
ert þú sæll og sáttur og bíður okkar
hinna sem síðar komum.
Ingibjörg Bragadóttir.
Elsku afí minn, mig langar með
örfáum línum að þakka þér sam-
íþróttakennari. Hvemig eignalaus
strákur gat þetta er mér hulið.
Ekki var námslánum eða styrkjum
fyrir að fara. Þórarinn lokaðist inni
í Danmörku á stríðsárunum en
komst heim með Esjunni sem sótti
hóp íslendinga til Petsamo í Finn-
landi. Á næstu árum lauk hann
kennaraprófum. Um tíma var hann
kennari á Eiðum og þaðan fór hann
gangandi til Borgarfjarðar. Gekk
sú ferð að óskum þó ekki væri þá
talstöð eða flugvélar til að henda
nesti og nýjum skóm niður til þeirra
félaga, en svo var fyrirhyggjan að
hvort tveggja, nestið og skómir,
entist til Borgarfjarðar.
Þrátt fyrir margar öræfaferðir
hef ég aldrei heyrt að þurft hafí
að leita Þórarins eða gera út leið-
angur honum til bjargar. Hann var
fljótur að taka ákvarðanir og fram-
kvæma þær áður en aðstæður
breyttust. Hér vestra var hann
löngu orðinn þjóðságnapersóna.
Honlim var fátt ómögulegt. Hann
synti Selá fram og til baka í stór-
flóði og hljóp yfir Hraundalsá, þeg-
ar hún var að byija að sprengja
ísinn og ein mínúta til eða frá réð
úrslitum. Aldrei mun hann hafa
gert sér þetta að leik. Hann gerði
sér grein fyrir hættunni, en lék sér
ekki að henni.
Listfengi var þessu fólki í blóð
borið og fór Þórarinn ekki varhluta
af þeim hæfileika. Óteljandi út-
ERFIDRYKKJUR
p E R L A N sími 620200
fylgdina og þær mörgu ánægju-
stundir sem við áttum saman. Ég
veit að þér líður vel núna.
Upp í hugann koma margar góðar
minningar. Það var alltaf svo gott
að ræða við þig. Þú hafðir nógan
tíma og varst alltaf reiðubúinn að
svara þeim mörgu og líklega flóknu
spumingum sem ég spurði.
Ég þakka þér fyrir stundirnar sem
við sátum saman og spjölluðum eða
vomm að spila. Það var alltaf gott
að koma í gistingu til þín.
Minninguna um þig mun ég
geyma.
Þér var alltaf yndi að dvelja hjá,
orðin heyra vörum þínum frá.
Smáa hönd að leggja í lófa þinn
láta bros þín gleðja huga sinn.
(H.Sv.)
Guð varðveiti þig, elsku afí minn.
Gunnar Steinn
Aðalsteinsson.
Okkur langar til að minnast afa,
langafa í nokkmm orðum. Þegar við
hugsum til baka er margt sem kem-
ur upp í huga okkar.
Afi var alltaf vel til fara, fór vel
með alla sína hluti og var nægjusam-
ur. Bíllinn hans var iðulega spegil-
gljáandi sem var lýsandi dæmi um
hvað hann hugsaði vel um allt og
alla í kringum sig. Hann bar mikla
umhyggju fyrir bamabörnum og
barnabamabörnum sínum og fylgd-
ist vel með þeim öllum. Hann hafði
gaman af að fylgjast með þeim vaxa
úr grasi og þegar Gerður var ný
byijuð að tala kallaði hún hann allt-
af „afi langi“. Þáð þótti honum bros-
legt. Okkur var það mjög dýrmætt
að fá að eyða með honum hátíðisdög-
um eins og jólum og páskum. Hann
útdeildi páskaeggjum til yngstu fjöl-
skyldumeðlima á páskunum sem þau
kunnu vel að meta.
Afi var orðinn mjög heilsulítill en
lét sig samt ekki vanta í jólaboðið á
aðfangadag síðastliðinn og er það
okkur mikils virði að hafa átt þessa
stund með honum. Alltaf hélt hann
skýrri hugsun þrátt fyrir háan aldur
og var gaman að spjalla við hann.
Elsku afi, langafi, nú ert þú sofnað-
ur svefninum langa og ert sjálfsagt
hvíldinni feginn. Við kveðjum þig
með miklum söknuði og þökkum
samveruna.
Hvíl þú í friði, blessuð sé minning
þín.
Guðjón, lrma,
Gunnar og Gerður.
skorna muni bjó hann til og sendi
vinum sínum; aska, stokka og alls
konar smáskrínur, allt með lista
handbragði, oftast áletrað höfða-
letri. Við Þórarinn og þau systkini
vorum nábúar, en leiðir skildu með-
an ég var unglingur. Eftir það var
ekki um langdvalir að ræða hér
vestra. Samt er hann mér minnis-
stæðari en margir aðrir. Frá þeim
árum man ég hann sem góðan fé-
laga, alltaf glaðan og léttan.
Ég hygg að í síðustu ferðina
hafí hann lagt jafnt áhyggjulaus
og í sínar fyrri ferðir, a.m.k. tók
heimanbúnaður hans ekki langan
tíma. Það var vel. Ég sendi konu
hans, börnum og systrum samúðar-
kveðjur frá okkur og gamla gijótinu
sem við gengum saman, það breyt-
ist ekki.
í nálægð hans var alltaf gott að
vera. Góða ferð.
Halldór Þórðarson, Laugalandi.
Okkur langar að minnast góðs
vinar okkar, Gottskálks Guðmunds-
sonar, öðru nafni Gotta^ sem andað-
ist hinn 31. janúar sl. Eg hef þekkt
Gotta frá bamæsku, en við hjónin
kynntumst honum best er við bjugg-' —
um á sömu hæð og hann í Espigerð-
inu. Gotti var einstakt snyrtimenni
og bar allt hans umhverfí merki
þess. Það var unun að sjá hversu
vel hann hugsaði um bílinn sinn,
enda var hann alltaf eins og glæ-
nýr. Maður var oft undrandi á dugn-
aðinum í Gotta. Hvernig þessi full-
orðni maður, sem þurfti að styðjast
við hækju, gat hugsað svona vel um
sig sjálfur. Hann átti að vísu góða
að, bömin hans og fjölskyldur þeirra,
sem aðstoðuðu hann í einu og öllu.
En hann fór sinna ferða að mestu
leyti sjálfur, ýmist akandi á bílnum
sínum eða gangandi. Nær daglega
varð maður var við ferðir hans þar
sem hann fór í sund, í búðir, í göngu-
ferðir og víðar. Það var alltaf gaman
að hitta Gotta. Hann hafði mikið að
ræða, fylgdist vel með þjóðmálum
og hafði skoðun á öllum hlutum.
Og það var líka stutt í glettnina hjá
honum.
Gotti hafði mjög gaman af böm-
um og það fundum við hjónin ekki
síst er við eignuðumst dóttur okkar,
hana Siggu Dís. Ég minnist þess er
við vorum nýkomnar heim af fæð-
ingardeildinni og Gotti kom yfir til
okkar til að líta á hana. Hann skoð-
aði hana vel og vandlega og hafði<^~
gaman af. Hann fylgdist síðan alla
tíð vel með henni. Alltaf var hann
boðinn og búinn að aðstoða mig og
hann var betri en enginn ef ég þurfti
að fara frá baminu í þvottahúsið,
sem var mörgum hæðum neðar í
húsinu. Hafði hann mjög gaman af
að gæta hennar og fannst það lítið
mál. Ég minnist þess líka er hann
bauð mér að láta barnið sofa í bama-
vagninum á svölunum hjá sér, því
mikið rok var á okkar svölum. Það
var ekkert annað en sjálfsagt að
fylgjast með baminu og lét hann”
mig vita öðru hveiju að allt væri í
lagi. Ég minnist þess líka hversu
glaður hann varð er Sigga Dís skreið
úr okkar íbúð og yfir til hans.
Já, það var gaman að vera nýbök-
uð móðir og hafa Gotta hjá sér til
að gleðjast yfir framfömm bamsins.
Okkur þótti því sárast, er við fluttum
úr Espigerðinu, að kveðja Gotta. En
við héldum alltaf sambandi og svo
fór að Sigga Dís og hann urðu mikl-
ir vinir og Gotti var ómissandi í af-
mælisveislum hennar. En það var
ekki bara Sigga Dís sem hann fylgd-
ist með, heldur líka drengimir okk-
ar. Er við ókum fram hjá Espigerð-
inu báðu Sigga Dís og Ari oft um
að fá að fara í heimsókn til Gotta.
Það var svo spennandi að heim-
sækja hann og hann átti líka alltaf
eitthvað góðgæti handa bömum.
Oftar en einu sinni spurðu bömin
mig hvort Gotti væri langafi þeirra.
Er ég sagði þeim að svo væri ekki,
heldur væri hann langafí frænd-
systkina þeirra, sögðu þau að það
gerði ekkert til, þau ætluðu bara að
hafa hann fyrir langafa. Þetta segir
meira en mörg orð um þann hug sem
þau báru til hans.
Við fjölskyldan kveðjum góðan vin
með söknuði. Minningin um hann
mun lifa í hjörtum okkar. Megi hann
hvíla í Guðs friði. Ástvinum hans
öllum vottum við okkar dýpstu sam-
úð. X
Fanney, Guðjón, Sigríður
Dís, Ari og Davíð.
Steinn er kjörið efni i allskonar minnismerki. Veitum
alla faglega ráðgjöf varðandi hverskonar minnismerki.
Áralöng reynsla.
as. HELGASON HF
STEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 • SÍMI 91-76677

Minnismerki úr steini