Morgunblaðið - 11.02.1995, Blaðsíða 57

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 11. FEBRÚAR 1995 57
BRÉF TIL BLAÐSIINIS
Frá Jóni Snædal:
ÞESSI grein er skrifuð í tilefni
ummæla ráðherra heilbrigðismála á
nýliðnu heilbrigðisþingi. I pallborðs-
umræðum gerði hann að umtalsefni
þá tilhneigingu manna að vilja fá
framlög úr ríkis-
sjóði til sem
flestra málefna.
Þegar handhafar
ríkisvalds beittu
sér svo fyrir
lausnum væri því
ekki alltaf vel
tekið. Sem dæmi
nefndi hann
stofnun sem
löngum kvartaði
Jon Snædal undan naumum
framlögum. í þeim efnahagslegu
þrengingum sem verið hafa síðustu
misseri hefði ráðherrann beitt sér
fyrir því að keypt yrði eitt glæsileg-
asta hótel landsins, Holiday Inn,
fyrir ákveðna starfsemi þessarar
Holiday Inn sem
sjúkrastofnun?
stofnunar. Þetta hótel hefði hins
vegar ekki þótt nægilega gott og
því hefði stofnunin hafnað þessu
boði. Fyrir þá sem ekki vita hvað
ráðherrann átti við skal upplýst, að
umrædd stofnun er Ríkisspítalar og
að það er starfsemi öldrunarlækn-
ingadeildar Landspítalans sem til
stóð að flytja í hótelið. Undirritaður
átti hér hlut að máli og skoðaði
Holiday Inn ásamt yfirmönnum
deildarinnar og fleirum í tilefni af
tilboði ráðherra. í stuttu máli var
niðurstaðan sú að gera yrði umtals-
verðar og greinilega mjög kostnað-
arsamar breytingar á húsnæðinu til
þess að það gæti hentað þeirri starf-
semi sem ætlunin var að flytti þang-
að. Sem dæmi má nefna að lyfta
er of lítil fyrir sjúkrarúm og gangar
talsvert of þröngir til þess að flytja
mætti rúmin um þá og inn í stofur.
Breikkun ganga þýddi að flytja
þyrfti til salemi í öllum herbergjum
sem og lagnir þeim tengdar. Fleiri
atriði þurfa breytinga við. Þessi nið-
urstaða olli okkur að sjálfsögðu
miklum vonbrigðum, því ef hús-
næðið hefði hentað hefði mátt lýsa
knýjandi húsnæðisvandræði deildar-
innar sem býr við þröngan og óhent-
ugan kost í leiguhúsnæði. Þessi nið-
urstaða þarf hins vegar ekki að
koma óvart þeim sem starfa við
sjúkrahúsrekstur. Það er eðlilega
talsverður munur á þeim kröfum
sem gera þarf til húsnæðis sem á
að þjóna fullhraustu fólki eða því
sem notast á fyrir rúmliggjandi
sjúklinga. Það skal tekið fram að
boðinu var ekki hafnað, einungis
bent á að gera þyrfti verulega kostn-
aðarsamar breytingar á húsnæðinu.
Það skal tekið fram að vinnulag
ráðherra og ráðuneytis í þessu máli
var að okkar dómi rökrétt og fag-
legt. Ráðherra fól embættismönnum
sínum að kanna fýsileika kaupanna
og þeir höfðu beint samband við
yfírmenn öldrunarlækningadeildar.
Það voru því þeir sem best þekktu
til þeirrar starfsemi sem um ræðir
sem skoðuðu húsnæðið og að lok-
inni skoðun þeirra var málið látið .
niður falla vegna kostnaðar. í þess-
ari athugun var ekki stofnað til
neinna útgjalda og tíminn notaður
vel því niðurstaða var fengin á
nokkrum dögum. í svari okkar sem
sent var ráðuneytinu 14. september
sl. kom fram ánægja með að fá
tækifæri til að taka þátt í umfjöllun
ráðuneytisins um húsnæðsimál
deildarinnar og látin í ljós von um
að áframhald verði á þeirri umfjöll-
un. Nú eru til umræðu aðrar lausn-
ir fyrir starfsemi öldrunarlækninga-
deildar og er því von til þess að það
fari að sjá fyrir endann á áralangri
bið.
JÓN SNÆDAL,
læknir og starfar sem sérfræðingur á
öldrunarlækningadeild Landspítalans.
Gjafir
eru yður
gefnar
STÓR hópur ungs fólks hefur fengið vinnu á vegum borgarinn-
ar við að planta trjám og öðrum gróðri á sumrin og lærir með
því að bera virðingu fyrir náttúrunni og gróðri, segir bréfritari.
Þeir eiga
þakkir skilið
Frá Guðbirni Guðmundssyni:
ÞESSAR línur set ég á blað, sem
áhugamaður fyrir skógrækt og
reyndar öllum gróðri, hvort heldur
er til nytja eða fegra landið í kring
um okkur. Ég tek það fram, að
ég hef ekki þekkingu á ræktun,
aðra en þá sem ég fæ tilsögn með
frá mönnum, sem hafa reynslu og
lærdóm á þeim hlutum.
Það var árið 1932, sem ég kom
fyrst til Reykjavíkur með föður
mínum og þá 12 ára gamall. Ég
gleymi ekki hvað mér fannst borg-
in stór og mikið af ljósum. Faðir
minn eyddi nokkrum tíma til að
sýna mér borgina, t.d. Náttúru-
gripasafnið og svo tvö stór álmtré,
sem hann sagði að væru þau falleg-
ustu sem hann hefði séð. Annað
stóð í gamla kirkjugarðinum á
horni Tjamargötu og Kirkjustræt-
is, hitt stóð við Þrúðuvangshúsið.
Það sáust þá víða nokkur tré, helst
nálægt Tjöminni. Skrautblóm
sáust ekki nema í litlum mæli.
Árin liðu, það fór að vakna áhugi
hjá fólki að gróðursetja tré við hús
sín og var það fyrir áeggjan góðra
manna, t.d. Hákonar Bjarnasonar.
Það kom í ljós að hægt var að
rækta barrtré, ásamt lauftrjám,
ýmsum tegundum af víði og mnn-
um. Ég minnist þess að ég var
staddur í Danmörku árið 1961 og
skoðaði þar marga skrúðgarða,
sem mér fannst undurfagrir, þá
datt mér ekki í hug að við ættum
eftir að sjá hér heima neitt í lík-
ingu við þá.
Nú er hægt að sjá hér heima
ótrúlega fallega garða. Það hafa
komið fram margir hvatninga- og
athafnamenn á sviði skógræktar
hér á landi. Þeirra áeggjan átti í
miklum erfiðleikum með að ná til
þjóðarinnar. Þetta áttu bara að
vera draumórar. Á seinni ámm er
þetta mikið að breytast, enda má
sjá víða um land stórkostlegan
árangur.
En hver er sér næstur, það er
því stolt okkar Reykvíkinga hve
borgin okkar hefur tekið miklum
framföram og er að verða falleg
borg. Þó er mikið óunnið og menn
þurfa að læra meiri snyrti-
mennsku, ekki síður utan dyra en
innan.
Það sem einna mest hefur fegr-
að borgina okkar er sá mikli gróð-
ur og áhugi fólks á þeim fegurðar-
auka. Fyrir þær framkvæmdir vil
ég einna helst þakka Skógræktar-
félagi Reykjavíkur og því fólki sem
þar á hlut að máli. Skógræktin hér
á Reykjavíkursvæðinu er nú sú
stærsta hér á landi og tel ég hér
nokkra staði, svo sem Öskjuhlíð-
ina, Elliðaárdalinn, Heiðmörkina,
auk þess eru víða um borgina fal-
leg tré meðfram akbrautum og
öðmm trjá- og blómagróðri. Skóg-
ræktarstöðin var fyrst lítil í snið-
um, en hefur vaxið með ámnum
og nú era öll skilyrði til trjáræktun-
ar mun betri, kunnátta, reynsla
og söfnun á nýjum tegundum er-
lendis frá er stórt átak. Það hefur
líka verið ómetanlegt fyrir okkur,
sem em að koma lóðum okkar í
stand, að fá valdar plöntur með
góðri tilsögn.
Eitt er það sem ekki má gleym-
ast og það er sá stóri hópur af
ungu námsfólki, sem hefur fengið
vinnu við skógrækt að sumrinu.
Þetta fólk nýtur sumarsins og lær-
ir að bera virðingu fyrir náttúmnni
og fegra landið.
Fyrir allt þetta getum við þakk-
að.
GUÐBJÖRN GUÐMUNDSSON,
Vesturhúsum 14, Reykjavík.
Frá Þórði E. Halldórssyni:
FRAM AÐ þessu hefur það verið
takmark flestra íslendinga að eign-
ast skjól yfír höfuð sitt og fjölskyld-
una. Einkaeign á íbúðarhúsnæði á
íslandi er með því hæsta sem gerist
í Evrópu. Þess vegna er það hagur
hverrar þjóðar að fólk sem komið
er á efri ár geti búið sem lengst í
eigin íbúð.
Ellilaun hjóna em það lág að
naumast er fýrir nauðþurftum nema
til komi lífeyrissjóður eða aðrar tekj-
ur. Þegar maki fellur frá lækka að
sjálfsögðu tekjur þess sem eftir lifir
og það mikið, að flestir verða að
taka þann kostinn að selja hús-
næðið og leita fyrir sér með hús-
næði á öldranarheimilum, sé þar
húsnæði að fá. Fyrir þetta fólk var
það því hnefahögg í andlitið að fá
nú eftir áramótin um 20% hækkun
á fasteignagjöldum í formi klósett-
gjalds. Þetta var nýársgjöfin hennar
Ingibjargar Sólrúnar til eldri borg-
aranna í Reykjavík.
Hún Sólrún var ekki lengi að
kippa þessu í liðinn. Hún fórnaði
5% af kaupinu sínu, sennilega til
þess að sýna hve fádæma ást hún
ber til eldra fólksins. Hún sagði
fyrir stuttu í umræðum að laun
hennar væru um 330 þúsund krónur
á mánuði. Við lauslega athugun
kemur í ljós að árslaun Sólrúnar em
þijár milljónir níu hundrað og sex-
tíu þúsund og af þessari upphæð
ætlar hún að fóma fimm prósent,
sem em að hennar mati fagurt for-
dæmi þeirra sem betur mega sín,
en era í reynd ekkert annað en
hræðslupeningar til að strika yfír
afglöpin að koma þessum skatti á.
Með klósettgjaldinu á að ná í
borgarsjóð 700 milljónum, þvert á
loforð R-Iistans fyrir síðustu borg-
arstjómarkosningar um að skattar
skyldu ekki hækka í stjórnartíð
hans, næði hann meirihluta.
Brotin loforð
R-listinn hefur nú starfað sem
meirihluti í borgarstjórn Reykajvík-
ur í níu mánuði. Eftir þann með-
göngutíma fæddist sú ófreskja sem
sá dagsins ljós á innheimtuseðli fast-
eignagjalda og ber nafnið holræsa-
gjald.
„Brostin loforð alls staðar“ heyr-
ist í einum raultexta Bubba Morth-
ens. Þessi texti varð til nokkru áður
en Sólrún sveik klósettgjaldið inná
Reykvíkinga. Svona hefur Bubbi séð
fram í tímann. Verði framhald á
svipuðum afrekum R-listans þarf
Sólrún ekki að efast um að lífdögum
hans fækkar í hlutfalli við gjaflrnar
og sýndarmennskuna.
ÞÓRÐUR E. HALLDÓRSSON,
Sólheimum 23, Reykjavík.
Sérblöð
Morgunblaðsins
Heimili/fasteignir er helsti vettvangur
fasteignavibskipta. í blaðinu eru
fréttir sem tengjast fasteignum
og fjallað er um heimilið og
hvernig prýða má það
og lagfæra.
Daglegt líf/ferbalög er upplýsan-
di og skemmtilegt blab
sem fjallar um allar
hlibar mannlífsins.
Einnig er skrifað um
ferbalög og fylgst
meb feröamálum
hér á landi
og erlendis
- kjarni málsins