Morgunblaðið - 12.02.1995, Blaðsíða 28

MORGUNBLAÐIÐ
28 SUNNUDAGUR 12. FEBRÚAR 1995
ANNA
HJALTADÓTTIR
+ Anna Hjaltadóttir húsmóð-
ir á Akureyri fæddist þar
í bæ hinn 19. maí 1932. Hún
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri 13. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar Önnu voru
Hjalti Sigurðsson frá Merkigili
í Eyjafirði, húsgagnasmíða-
meistari á Akureyri, og Anna
Jónatansdóttir frá Litla-Hamri
í Eyjafirði. Systkini Önnu í ald-
ursröð voru Karl, Rósa, Sig-
urður Reynir (látinn ), Hjalti
--.og Guðrún (hálfsystir, sam-
feðra). Seinni kona Hjalta var
Ingileif Á. Jóhannesdóttir.
Anna giftist eftirlifandi eigin-
manni sínum, Sverri Valdi-
marssyni skipstjóra, 22. októ-
ber 1955. Sverrir er fæddur
20. jan. 1929. Foreldrar hans
voru Valdimar Jónasson frá
Villingadal í Eyjafirði og Þór-
munda Guðmundsdóttir frá
Akureyri. Dætur Sverris og
Önnu eru Inga Þóra, f. 5. mars
1956, og Ellen, f. 16. apríl 1958.
Synir Ingu Þóru og Rúnars
Gylfasonar frá Akureyri eru
Sverrir, f. ð.júlí 1975, og Hörð-
ur, f. 9. maí 1980. Eiginmaður
Ingu Þóru er Gauti Friðbjörns-
son frá Gautsstöðum á Sval-
barðsströnd. Maður Ellenar er
Antonio Mendes frá Portúgal
og sonur þeirra er Sævar
Mikael f. 28. júní 1989.
Utför Önnu var gerð frá
Akureyrarkirkju 24. janúar
síðastliðinn.
MEÐ nokkrum fátæklegum orðum
langar mig til að minnast frænku
minnar Önnu Hjaltadóttur, hús-
móður á Akureyri.
Ég á margar góðar minningar
tengdar Önnu frænku eins og ég
kallaði hana ætíð, en ég var í nán-
ara sambandi við hana mín upp-
vaxtarár en flest annað skyldfólk
mitt. Bæði var það vegna þess að
þær systumar Rósa, móðir mín, og
Anna höfðu mikið saman að sælda
og eins hitt að Anna var einkar
elskuleg manneskja.
Anna fæddist inn í ört stækk-
andi systkinahóp þar sem lífið lék
í lyndi en faðir hennar rak traust
húsgagnaverkstæði þá og allt fram
á elliár. Þau bjuggu í Hafnarstræti
rétt sunnan miðbæjarins á Akur-
eyri sem þá var nýtt og reisulegt
bæjarhverfi. Anna móðir þeirra bjó
"£eim þar fallegt og gott heimili þar
sem lífsgleði hennar ríkti. En systk-
inin nutu ekki lengi ástríkrar móð-
ur sinnar, hún féll frá þegar Anna
var aðeins fimm ára. Systkinahóp-
urinn hélst þó saman og tók Rósa
systir Önnu þá barnung á sig mikla
ábyrgð. Síðar kvæntist faðir henn-
ar úrvalskonu, Ingileif Á. Jó-
hannesdóttur sem gekk Önnu í
móðurstað.
Við þessa sviptivinda í fjöl-
skyldulífinu en við efnalegt öryggi
ólst Anna upp. Hún gekk hinn hefð-
bundna menntaveg ungra stúlkna
á þeim tíma og lauk meðal annars
prófí frá húsmæðraskóla með góð-
um vitnisburði.
Um tvítugt varð Anna þeirrar
gæfu aðnjótandi að kynnast eftirlif-
andi eiginmanni sínum, Sverri
Vaidimarssyni skipstjóra, miklum
mannkostamanni og var sambúð
þeirra öll hin farsælasta. Langt
fram eftir hjónabandsárum þeirra
Sverris og Önnu var Sverrir á sjón-
um, lengst af sem skipstjóri á
togurum Utgerðarfélags Akur-
eyringa. Anna hafði hins vegar það
hlutverk eins og aðrar sjómanns-
konur að sjá um allt í landi.
Fljótlega komu þau hjónin sér
upp fallegu heimili á Ásvegi 16.
Þó þau hafí búið vel á Ásveginum,
Okkar bestu þakkir til þeirra allra, sem hafa sýnt okkur samúð,
hlýhug og einlægan styrk vegna litlu ástkæru barna okkar,
KRISTJÁNS NÚMA,
HREFNU BJARGAR
og AÐALSTEINS RAFNS.
Hlýhugur ykkar allra og stuðningur hefur verið okkur ómetanleg-
ur á þessum erfiðu stundum.
Guð blessi ykkur öll.
Hafsteinn NOmason,
Berglind María Kristjánsdóttir.
Þökkum innilega samúð og hlýhug við
andlát og útför hjartkærrar móður okk-
ar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
JÓNÍNU ÞÓRUNNAR JÓNSDÓTTUR
fyrrum húsfreyju,
Vorsabæ, A-Landeyjum.
Jón Guðmundsson,
Guðrún Guðmundsdóttir,
Bóel Guðmundsdóttir,
Sjöfn Guðmundsdóttir,
Erlendur Guðmundsson,
Jarþrúður Guðmundsdóttir,
Björgvin Guðmundsson,
Erna Árfells,
Ólafur Guðmundsson,
Ólafur T rygg vason,
Ásta Guðmundsdóttir,
Helgi B. Gunnarsson,
Kristjana Óskarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
MINNINGAR
með góða nágranna og þó gatan
sé enn þann dag í dag ein af glæsi-
legustu götum bæjarins leitaði hug-
urinn á nýjar slóðir. Þar hefur
eflaust ráðið þrá Önnu eftir að
eignast eigin garð og keyptu þau
eignina í Hamragerði 27 og létu
innrétta eftir eigin höfði. Þó húsið
sé fallegt og prýðilega búið hús-
munum öllum er höfuðprýðin garð-
urinn umhverfís húsið. Til að nema
þá dýrð að fullu þarf fólk þó að
ganga inn í garðinn því svo háttar
til að bakgarðurinn gefur mesta
möguleika. Enda er óviðjafnanlegt
að koma þar á heitum akureyrskúm
sumardegi.
Garðyrkja var að heita má lífs-
köllun Önnu. Auðvitað lagði hún
sig fram við allt það sem tilheyrði
því að vera eiginkona, móðir og
síðar amma. En bærist talið hins
vegar að garðyrkju sá maður
glampa á augað af áhuga og krafti.
Við þá vinnu voru þau hjón sam-
hent sem fyrr og þá kannski sér-
staklega eftir að Sverrir kom í land
fyrir allnokkrum árum. Garðinn
skóp hún enda, að því er segja má,
með eigin höndum, hún lagði sig
alla í verkið og hlaut tvívegis verð-
laun Garðyrkjufélags Akureyrar.
Það er einstakur árangur því yfír-
leitt eru verðlaun þessi aðeins veitt
einu sinni út á sama garðinn. Rækt-
unaráhuginn hefur verið Önnu
meðfæddur því að í báðar ættir er
hún af farsælu bændafólki komin.
Þess vil ég og geta hve víða
annars staðar glöggt auga Önnu
fyrir hinu fagra í lífínu kom fram.
í því sambandi langar mig til að
nefna dæmi af sviði sem Önnu var
í sjálfu sér víðs fjarri. Á seinni
árum tók hún mig stundum tali í
sambandi við það þegar sést hafði
til hrossa svo sem í sjónvarpi, hafði
Anna þá iðulega orð á því sem
best var út frá fagurfræðilegum
viðmiðunum án þess að frétta-
mennirnir bentu á það. Anna var
enda myndarleg og vel klædd
smekkmanneskj a.
Anna var gæfumanneskja og
miðlaði þeirri tilfinningu er því
fylgir til annarra. Hún átti eflaust
sínar andvökunætur þegar norðan
brjálviðri geisuðu að vetrinum og
hún vissi af lífsförunaut sínum,
klettinum Sverri Valdimarssyni,
Qarri höfn en Sverrir sigldi fleyinu
alltaf heilu heim. Stundum fékk ég
sem barn að fara með Önnu og
dætrum hennar að taka á móti
Sverri þegar hann kom að landi.
Maður skynjaði þá tilfínningarnar
sem lágu í loftinu, stundum spenn-
ingur að vita hvort vel hafði fiskast,
stundum eftirvænting því hann var
að lfoma úr siglingu og stundum
fór um mann hrollur þegar maður
sá togarann koma siglandi albrynj-
aðan ís.
Anna kunni að njóta þess sem
lífíð hefur að bjóða og hún hafði
tækifæri til þess. Þau hjón ferðuð-
ust víða en Anna var mikill sóldýrk-
andi og lá leiðin því oft á sólar-
strendur. Á vetrum stunduðu þau
skíðaíþróttina og nutu þar gjarnan
bæði sólar og útiveru. Hún bjó við
öryggi og prýðisheilsu þar til fyrir
örfáum mánuðum að fótunum var
skyndilega kippt undan henni. Hún
var komin með ólæknandi sjúkdóm.
Þessum örlögum tók Anna af ótrú-
legu æðruleysi og kjarki. Þegar
fólk kom að sjúkrabeði hennar
ræddi hún frekar um hvernig því
liði eða þess nánustu heldur en
hvemig henni sjálfri liði.
Við öll sem þekktum Önnu
Hjaltadóttur erum slegin miklum
harmi en þeirra er harmurinn sár-
astur sem næstir henni stóðu. Þeim
öllum bið ég guðs blessunar; Sverri,
dætrum, tengdasonum og dóttur-
sonum.
Blessuð sé minning Önnu Hjalta-
dóttur.
Kristinn Hugason.
HULDA
KRISTJÁNSDÓTTIR
+ Hulda Kristjánsdóttir fædd-
ist í Skálavík í Reykjar-
fjarðarhreppi 26. mars 1938.
Hún andaðist í sjúkrahúsi í
Reykjavík 18. janúar 1995. Bál-
för Huldu fór fram frá Foss-
vogskirkju 26. janúar.
HÉR skal minnast með nokkrum
fátæklegum orðum, konu sem lést
langt um aldur fram. Góðrar og
dugmikillar konu sem ég og fjöl-
skylda mín mun minnast um
ókomna tíð.
Ég kynntist Huldu þegar ég var
12 ára gamall. Þá fór ég í sveit sem
kúasmali að Látrum í Mjóafjörð.
Hulda og maður hennar, Sigmund-
ur Sigmundsson, höfðu keypt og
tekið við búskap á Látrum á fardög-
um 1955 af Þórarni Helgasyni.
Veturinn áður höfðu þau verið í
vinnu hjá Þórami á Látrum. Mér
er enn í dag minnisstæður dugnað-
ur þeirra hjóna. Þar bætti óbilandi
kjarkur og elja upp lítil efni. Bömin
komu hvert af öðru, alls sjö á átta
árum. Auk þess ólu þau upp sonar-
dóttur sína, Huldu Lind Stefáns-
dóttur. Að þeirri litlu stúlku er nú
kveðinn mikill harmur að missa
ömmu sína svo ung sem hún er.
Amma hennar reyndist henni vel

Við þökkum af alhug veitta aðstoð, hlý-
hug og samúð í veikindum, við andlát
og útför
SJAFNAR MAGNÚSDÓTTUR,
Scottsdale,
Arizona.
Sigurði Björnssyni, lækni og hjúkrunar-
fólki á deild 3-B, Landakotsspítala fær-
um við sérstakar þakkir.
Guð blessi ykkur öll.
og kenndi henni margt.
Á hinu stóra heimili á Látrum
þurfti oft að taka til hendi og þá
kom sér vel hversu góð hannyrða-
kona Hulda var, en hún saumaði
allt sem þurfti á börnin. Hún var
húsmóðir svo af bar og skipti þá
ekki máli hvenær gesti bar að garði.
Þegar börnin stækkuðu og fóm
að heiman gafst frekar tími til að
lesa góðar bækur og virtist mér af
samtölum okkar að dæma að hún
læsi nokkuð mikið og þá sérstak-
lega ættfræðibækur.
Ég var í tvö sumur á Látram og
er það mér minnisstætt þegar hún
var að skrúbba á handbretti og
skola þvott í köldum bæjarlæknum.
Það fóra ekki margir í fötin hennar
Huldu hvað dugnað og kjark snerti.
Það var þeim hjónum mikið áfall
er íbúðarhúsið á Látram brann ofan
af þeim haustið 1958. Hulda var
þá ein heima með öll bömin en Sig-
mundur var við smölun inná fjalli.
Sú hugsun læðist inn, við andlát
Huldu, hvers vegna örlögin era
svona grimm að hún skuli nú vera
kölluð burt þegar þau hjón sáu fram
á rólegri daga eftir að hafa komið
sínum stóra bamahópi á legg.
Þrátt fyrir að langt sé um liðið
frá því að ég var í sveit á Látram
hefur haldist vinskapur milli heim-
ila okkar og hefur þar aldrei fallið
skuggi á.
Það var skrýtið að koma á hlaðið
á dögunum og hitta þar ekki fyrir
húsmóðurina Huldu, brosandi á
tröppunum, bjóðandi fólki í. kaffi
og heimabakað brauð og kökur. Það
var okkur því huggun er í dyrnar
kom lítil stúlka og bauð fólki í
bæinn. Þar var komin nafna henn-
ar. Það er gott til þess að vita að
unga fólkið á bænum hefur erft
eiginleika Huldu og því verður áfam
gott að koma að Látrum. En sárt
munum við samt sakna Huldu okk-
ar.
Sigurður V. Kristjánsson,
Svandis Unnur Sigurðardóttir,
Lilja Sighvatsdóttir,
Unnur Sigurðardóttir,
Björn Magnússon, Sigrún Kaaber,
Unnar Magnússon, Bergrún Jóhannsdóttir,
Stefanía Magnúsdóttir, Guðjón Torfi Guðmundsson
og fjölskyldur.
+
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð
og vinarhug við andlát og útför móð-
ur okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
ELÍSABETAR
SVEINBJÖRNSDÓTTUR
fyrrverandi Ijósmóður,
dvalarheimilinu Höfða,
áðurtil heimilis
á Heiðarbraut 55,
Akranesi.
Sesseija Einarsdóttir, Steingri'mur Bragason,
' Gisli S. Einarsson, Edda Guðmundsdóttir,
Rögnvaldur Einarsson, Ragnheiður Hjálmarsdóttir,
Elísabet H. Einarsdóttir, Reynir Elíesersson,
Droplaug Einarsdóttir, Gústav A. Karlsson,
Rósa Einarsdóttir,
barnabörn, makar þeirra og barnabarnabörn.
Við Anna og böm okkar biðjum
góðan Guð að styrkja Sigmund og
fjölskyldu í þeirra miklu sorg. Haf-
ið þökk fyrir allt sem liðið er.
Konráð Eggertsson.
Blómastofa
Fnðfinm
1 Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opiö öll kvöld
til kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytlngar viö öll tilefni.
Gjafavörur.