Morgunblaðið - 26.02.1995, Blaðsíða 40

40 SUNNUDAGUR 26. FEBRÚAR 1995
MORGUNBLAÐIÐ
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Dýraglens
Tommi og Jenni
Foréat>u þer! TömmS? Oh,, Fawu ,
er ci efi ',r niert k Cjetar mio o
Aáéd þerf
Ljóska
Hver er þessi Allah?
Frá Þorkeli Ágústi Óttarssyni:
HINN 15. febrúar birtist grein í blað-
inu undir nafninu „Aðgát skal höfð
í nærveru sálar“ eftir Unni A.
Hauksdóttur og langaði mig að
þakka henni innilega fyrir hana en
einnig að fjalla eilítið um málið.
í greininni segir Unnur frá því
að hún hafi rekist á setningu í barna-
bókinni „Trillurnar þrjár, með Alí
Baba og 40 ræningjum" þar sem
stóð um araba:
„Svona geta þeir verið grimmir og
eru enn í dag, þessir arabar, en þeir
trú á annan Guð, sem þeir kalla Alla
og er Múhameð spámaður hans.“
Unnur lýsti yfir hneykslun sinni
á því að svona fordómar skyldu vera
í barnabók og benti réttilega á að
við Vesturlandabúar getum ekki
státað yfir því að hafa hagað okkur
betur en arabar í tímans rás og að
það væri rangt að dæma íslam af
verkum nokkurra ofstækistrúar-
manna. Það er sjaldan sem maður
rekst á að einhver taki á þessu
máli af svona miklum þroska og
fordómaleysi og kann ég henni mikl-
ar þakkir fyrir, en mig langar að
fjalla um annað í þessaii skamm-
arlegu tilvitnun úr umræddri bók,
en það er sú fullyrðing að „þeir trúa
á annan Guð, sem þeir kalla Alla“.
Guð hefur mörg nöfn
Það er ótrúlega útbreiddur mis-
skilningur að múslimar trúi á annan
Guð en kristnir, vegna þess eins að
þeir kalla hann Allah, þótt það þurfi
ekki nema smá tungumálakunnáttu
til þess að komast að því að flestar
þjóðir gefa Guði mismunandi nöfn.
Það að hann heitir Zoti í einu landi,
Allah í öðru og Jahve í því þriðja
gerir hann ekki að þrem mismun-
andi guðum! Einnig þarf ekki nema
að fletta Kóraninum, sem nú er til
í íslenskri þýðingu Helga Hálfdanar-
sonar, til að komast að raun um að
Múhameð er að tala um sama Guð
og kristnir trúa á, enda viðurkenna
múslimar Krist sem boðbera Guðs.
Kóraninn gengur að mestu leyti út
á það að segja frá því sem stendur
í Gamla og Nýja testamentinu þar
sem Allah gefur Móse boðorðin tíu
og sendir engil til Maríu, svo eitt-
hvað sé nefnt. Þetta ætti að vera
nóg til þess að sýna fram á að um
sama Guð er að ræða í báðum trúar-
brögðunum.
Fáfræði og fordómar
Okkur ber að varast að dæma um
þá hluti sem við þekkjum lítið sem
ekkert til og að trúa öllu því sem
við heyrum um múslima í fjölmiðlum
sem nýju neti, því þær fréttir eru
flestar mjög litaðar af fordómum og
í áróðursstíl. En bók Jóns Orms
Halldórssonar „Atakasvæði í heim-
inum“ tekur ágætlega á þessu máli.
Einnig finnst mér það merkilegt
að ef kristnir gera eitthvað rangt
af sér í nafni trúarinnar er það til
vitnis um siðleysi þeirra einstaklinga
sem það framkvæmdu, en þegar
múslimar framkvæma svipað ódæði
er þjóðinni allri, og trúnni þar með,
kennt um og sökuð um siðleysi. Ber
þetta ekki vott um fáfræði og for-
dóma?
Fjarlægðirnar á milli landa eru
nær engar í dag og því er menning
okkar orðin heimslægari en áður
fyrr og það er ein ástæðan fyrir því
að við verðum að vinna að því að
útrýma fordómum og hatri á milli
þjóða, en ekki ala á þeim, ef við
viljum að einhvern tímann komist á
heimsfriður. Enda væri annað ekki
kristið líferni, þar sem Kristur umg-
ekkst alla í ást og bræðralagi, sama
hvaðan eða hverjir þeir voru.
ÞORKELL ÁGÚST ÓTTARSSON,
Samtúni 20, Reykjavík.
Dresden
Frá Lúðvík Vilhjálmssyni:
ÞANN 9. marz sl. voru fimmtíu ár
liðin frá tveggja daga árás banda-
manna á borgina Dresden í Þýzka-
landi. Fjölmiðlar á íslandi gátu um
þetta, en á nokkuð einkennilegan
hátt að mati undirritaðs. Stöð tvö
taldi að 35.000 manns hefðu látist
í þessari árás, og Ríkissjónvarpið
sagði að „allt að því 35.000 manns"
hefðu fallið þessa tvo daga.
í þeim bókum sem ég hef lesið
er talað um vel á annað hundrað
þúsund manns. Hvar er þessi mis-
munur? Eru mínar tölur bara bull
og þvaður? Ég fór aftur í mínar
sagnfræðibækur til að vita hvort
mér væri að förlast minni, en sá að
svo var ekki. Ekki skal ég vitna í
einhveija sagnfræðinga sem eru af-
greiddir sem „nýnazistar" til að ekki
þurfi að taka mark á rannsóknum
þeirra (gömul og margreynd Grýla,
þegar menn brestur rök). En mig
langar til að vitna í mann sem ekki
er hægt að væna um nazisma að
neinu leiti, en hann heitir Sir Robert
Sundby, Flugmarskálkur RAF
(k.c.b., k.b.e., m.c., d.f.c., a.f.c.).
Þessi maður var helsti aðstoðarmað-
ur Arthurs „Bomber“ Harris, sem
var yfirmaður sprengiflugflota Breta
á stríðsárunum. Sir Sundby tekur
fram að hann sjálfur og Harris beri
enga ábyrgð á þessari árás (en Harr-
is og Churchill hentu þeim bolta á
milli sín meðan báðir lifðu, en að
endingu var fallist á að þetta væri
í raun Stalín að kenna!). Sir Robert
segir að 135.000 manns hafi látist
í árásinni, og er það nokkuð öruggt
að hann hefur frekar verið í neðri
kantinum, enda í hálfgerðri varnar-
stöðu sjálfur. Hann minnist þess
einnig að í árásinni á Hiroshima
hafí „aðeins" 71.379 manns fallið,
þannig að ekki þarf að gera lítið úr
„venjulegum" (conventional) aðferð-
um. Hann man það einnig að Dresd-
en hafi ekki haft neina hernaðarlega
þýðingu. Borgin var yfirfull af flótta-
fólki sem flúði í skelfingu undan
Rauða hernum. Fátt var um varnir,
þar sem Þjóðveijar bjuggust einfald-
lega ekki við að ráðist yrði á þessa
borg sem enga hernaðarlega þýð-
ingu hafði. Þessi árás var hrein og
klár terroristaárás sem hafði þann
eina tilgang að drepa saklausa borg-
ara í sem mestu mæli. Að sjálfsögðu
var enginn kallaður til saka vegna
þessa glæps í Núrenburg eftir stríð-
ið, enda vildi svo heppilega til að
glæpir voru aðeins framdir af þeim
aðila sem tapaði. Mig langar til að
forvitnast um hvar sagnfræðingar
sjónvarpsins grófu upp töluna
35.000.
LÚÐVÍK VILHJÁLMSSON,
Hvassaleiti 15, Reykjavík.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbðk verður framvegis varðveitt í
Gagnasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan,
hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
afni til biftingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari þar að lútandi.