Morgunblaðið - 02.03.1995, Blaðsíða 36

36 FIMMTUDAGUR 2. MARZ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
ÞÓRARINN
GUÐNASON
+ Þórarinn Guðnason fæddist
í Gerðum í Landeyjum 8.
maí 1914. Hann lést í Reykjavík
17. febrúar síðastliðinn og fór
útför hans fram frá Fossvogs-
kirkju 28. febrúar síðastliðinn.
VIÐ óvænt fráfall Þórarins Guð-
ansonar læknis er horfinn starfs-
bróðir, sem var mörgum okkar
sérstök fyrirmynd og kær félagi.
Hann var alla starfsævi sína mik-
ilsmetinn og farsæil skurðlæknir
í Reykjavík og meðal vinsælustu
heimilislækna hér í borg um ára-
tuga skeið. Þórarinn var mikill og
ástríðufullur listunnandi og lét
fátt framhjá sér fara sem efst var
á baugi í listum, hvort heldur var
í bókmenntum, tónlist eða mynd-
list. Sjáfur var hann listamaður
og ekki bara í læknislistinni heldur
vann hann mikið að ritstörfum af
ýmsu tagi alla ævi. Það vakti undr-
un og aðdáun, hve mikil elja bjó
í þessu dagfarsgóða prúðmenni.
Þórarinn stundaði framhalds-
nám í skurðlækningum í Englandi
á stríðsárunum 1942-1945. Hann
starfaði einkum við Hinn konung-
lega læknaskóla fyrir sérfræðinga
á Hammersmith sjúkrahúsinu í
London en vann einnig á fleiri
sjúkrahúsum þar og í Manchester.
A þessum söguríku árum var
London sífellt í sviðsljósinu vegna
loftárása Þjóðverja í orustunni um
Bretland og borgin því ekki á þeim
tíma sá staður sem friðsemdar-
menn af íslandi hefðu kosið sér
að öðru jöfnu.
Mikil tíðindi urðu líka í læknis-
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐBJÖRN JÓN JÓNSSON
skipsstjóri,
Hlíf II,
ísafirði,
lést í Fjórðungssjúkrahúsinu á ísafirði þriðjudaginn 28. febrúar.
Börn, tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍN BJARNADÓTTIR,
Eyði-Sandvík,
verður jarðsungin frá Stokkseyrarkirkju laugardaginn 4. mars
kl. 14.00.
Jóhann Róbertsson, Sesselja Bergsteinsdóttir,
Jón Guðmundsson,
María H. Guðmundsdóttir, Sigurður Leifsson,
Sigurður Guðmundsson, Eygló Gunnlaugsdóttir,
Kristmann Guðmundsson,
Bjarni Guðmundsson, Rannveig Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
LAUFEY HELGADÓTTIR,
Fornhaga 22,
verður jarðsungin frá Neskirkju föstu-
daginn 3. mars kl. 13.30.
Hermann Guðjónsson,
Gústaf H. Hermannsson, Ólöf S. Baldursdóttir,
Guðríður S. Hermannsdóttir, Þráinn Ingólfsson
og barnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóöur, ömmu og
langömmu,
UNNAR SIGRÚNAR JÓNSDÓTTUR,
Grænuhlíð 18,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfs-
fólki öldrunardeildar Landspítalans, Há-
túni 10B.
Jón Karlsson, Dagrún H. Jóhannsdóttir,
Guðmundur Karlsson, Ásta Þórarinsdóttir,
Ellert Karlsson, Ásdís Þórðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar,
ÞÓRUNN ELFA MAGNÚSDÓTTIR
rithöfundur,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
föstudaginn 3. mars kl. 15.00.
Anna Margrét Jónsdóttir,
Magnús Þór Jónsson,
Einar Már Jónsson.
MINNINGAR
fræðinni á þessum tíma, þegar
læknar tóku að nota penicillinið í
stórum stíl við lækningar og mikl-
ar nýjungar komu fram í skurð-
lækningum og fleirir greinum
læknisfræðinnar.
Þegar heim til íslands kom skip-
aði Þórarinn sér í raðir okkar
hæfustu skurðlækna og vann á
Landspítala, sjúkrahúsi Hvíta-
bandsins og Sólheimum, en lengst
af á Borgarspítalanum, þar sem
hann starfaði um áratuga skeið.
Frá læknanemaárum mínum á
ég minningar um góða kennslu
og handleiðslu Þórarins og fleiri
þekktra skurðlækna, sem störfuðu
við handlækningadeild Landspítal-
ans. Það voru dijúg spor til þroska
að fá að svæfa sjúklinga og „halda
í haka“ við aðgerðir hjá Þórami
og því einvala liði skurðlækna, sem
þá starfaði á deildinni og mikill
frægðarljómi stóð af um ára bil.
Sem nýbakaður sérfræðingur
1959 hóf ég störf á rannsóknar-
stofu minni á sömu hæðinni og
Þórarinn starfaði og höfðum við
sameigilega biðstofu. Á viðtals-
tíma Þórarins var biðstofan löng-
um þéttsetin. Hann var mikilvirkur
og reyndar tvíefldur, þar sem hann
naut aðstoðar Sigríðar konu sinnar
við móttöku og ritarastörf. Ég og
reyndar fleiri nýbyijaðir, upplifð-
um vinsældir Þórarins á þann hátt
að opna dyrgættina á stofum okk-
ar og segja „næsti“ en enginn
hreyfði sig, þótt biðstofan væri
full. Við lærðum fljótt að halda
aftur af okkur og opna hurðina
sem sjaldnast, meðan straumurinn
lá allur inn á stofuna hjá Þórami.
Vegna hæfni sinnar var Þórar-
inn oft beðinn um að halda ræðu
eða yrkja kvæði til söngs á árshá-
tíðum lækna eða öðrum tímamót-
um. Gótt var að leita til hans um
fræðsluerindi fýrir almenning.
Hann var flestum læknum af-
kastameiri við fræðslu um heil-
brigðismál einkum á síðari áram,
þegar hann samdi pistla í Morgun-
blaðið um þau mál.
Þórarinn læknir var félags-
hyggjumaður og samtökum vinstri
manna ágætur liðsauki. Meðal
vina Þórarins var Magnús heitinn
Kjartansson ritstjóri og heilbrigð-
ismálaráðherra. Við jarðaför
Magnúsar hélt Þórarinn útfarar-
ræðu í Dómkirkjunni og voldugur
hljómur alþjóðasöngs verkamanna
fýllti kirkjuna. Minningin um Þór-
arinn og þessa kirkjuathöfn líður
seint úr minni.
Við Erla sendum Sigríði og allri
fjölskyldunni innilegar samúðar-
kveðjur.
Olafur Jensson.
Þórarinn Guðnason læknir er
látinn. Hann varð bráðkvaddur 17.
febrúar síðastliðinn, áttræður að
aldri.
Þórarinn var elstur fjögurra
systkina sem upp komust. Yngri
systur hans voru Bergþóra móðir
mín, sem andaðist á síðastliðnu
ári, Þórhalla og Guðrún, sem bú-
settar era í Reykjavík. Þórarinn
ólst upp hjá foreldram sínum, fyrst
í Gerðum og síðar á Krossi í Aust-
ur-Landeyjum þar til hann fór til
Reykjavíkur til náms.
Mínar fyrstu minningar um
Þórarin móðurbróður minn eru frá
árunum þegar ég var að alast upp
á Krossi, á heimili afa míns og
ömmu. Þar var stór fjölskylda í
litlum bæ, afi og amma, pabbi og
mamma og við fimm systkinin.
Ógleymanlegar eru þær heim-
sóknir þegar Þórarinn frændi kom
með Sigríði konu sinni og börnun-
um til að heimsækja okkur. Þá
var oft glatt á hjalla í gamla
bænum og margt sér til gamans
gert.
Nánari kynni okkar Þórarins
hófust eftir að ég kom til Reykja-
víkur til menntaskólanáms. For-
eldrar mínir bjuggu þá enn austur
undir Eyjafjöllum og ég fékk að
búa hjá frændfólki mínu, fyrst hjá
Þórhöllu og síðan hjá Þórarni. Á
heimili hans á Sjafnargötu 11 bjó
ég í fjóra vetur og var mér tekið
þar opnum örmum eins og ég
væri einn af fjölskyldunni. Dvölin
hjá Þórarni og Sigríði og fjölskyldu
STEFANÍA
INGIGERÐ UR
MARTEINSDÓTTIR
+ Stefanía Ingigerður Mar-
teinsdóttir fæddist á Hól-
um í Norðfirði 14. maí 1906.
Hún lést 21. janúar sl. Inga
Marteins, eins og hún var allt-
af kölluð, var dóttir hjónanna
Ingibjargar Einarsdóttur og
Marteins Sigfússonar. Inga
fluttist með foreldrum sínum
að Skálateigi í sömu sveit. Hún
giftist Björgvini Bjömssyni
sjómanni 20. desember 1929.
Hann lést 4. júní 1941. Þau
eignuðust einn son, Geir, f. 7.
september 1932. Kona hans
er Helga Ásmundsdóttir. Dæt-
ELSKU Inga frænka, nú hefur
þú kvatt þennan heim eftir lang-
varandi erfið veikindi. Við frænk-
urnar höfum átt fjölmargar
ánægjulegar samverustundir frá
barnæsku og þar hefur aldrei fall-
ið skuggi á.
Inga var í senn stóra frænka
mín og glæsileg kona, glaðlynd,
ljóðelsk og ráðagóð og alltaf var
hægt að leita til hennar ef á bját-
aði. Fyrir þessar samverustundir
okkar verð ég ævinlega þakklát.
Við bræðradæturnar ólumst
ur þeirra eru Katrín Inga,
Björg Helga, Sóley Ósk og
Sonja Iðunn. Um 1950 hóf Inga
sambúð með Ríkharði Hjálm-
arssyni málarameistara, hann
lést árið 1992. Bræður Ingu
voru Sigfús Þorsteinsson, gift-
ur Mörtu Einarsdóttur, bæði
látin; Svavar Marteinsson,
giftur Fjólu Sigmundsdóttur,
bæði látin; og Karl Marteins-
son, giftur Dagmar Óskars-
dóttur, bæði látin.
Útför Ingu fór fram í kyrr-
þey 31. janúar sl.
upp á tvíbýlinu á Hólum í Norð-
fírði. Ég bjó í gamla bænum, en
Inga átti heima í nýja bænum sem
við kölluðum alltaf frammi. Þang-
að fram var alltaf gaman að koma
að leika við krakkana og ef eitt-
hvað kom upp á var óspart leitað
til Ingu sem var fímm árum eldri
en ég og hafði ráð við öllu. Minn-
ingarnar frá Hólum urðu ljóslif-
andi er ég kom þangað einn góð-
viðrisdag í sumar, hvar Hólafjallið
skartaði sínu fegursta. Frá æsku-
og unglingsáranum á ég Ingu og
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar um má lesa á
heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina og hálfa
örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 3600-4000 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
þeirra var yndislegur tími. Ég var
þá að hefja mitt tónlistarnám og
fékk til þess mikla hvatningu frá
frænda mínum og fjölskyldu hans.
Þórarinn var mikill áhugamaður
um tónlist og hafði alla tíð yndi
af að fara á tónleika. Ég lærði
mikið af frænda mínum á þessum
árum, sótti með honum tónleika
og fékk að nota hans ágæta hljóm-
plötusafn. Þórarinn var fjölhæfur
gáfumaður, hann var víðlesinn og
bjó yfir mikilli þekkingu á bók-
menntum og tungumálum. Hann
átti gott bókasafn og kenndi mér
að umgangast bækur af þeirri
virðingu sem þeim sæmir. Hann
var málhagur og ritfær, fékkst
mikið við ritstörf, einkum á síð-
ustu áram, og eftir hann liggja
margar afburðagóðar þýðingar úr
erlendum málum.
Að loknu framhaldsnámi í lækn-
isfræði starfaði Þórarinn lengst
af sem skurðlæknir á sjúkrahúsum
í Reykjavík, síðast á Borgarspíta-
lanum. Jafnframt stundaði hann
heimilislækningar á lækninga-
stofu. Hann var afar vinsæll lækn-
ir og farsæll í öllum sínum störf-
um. Hann var vandvirkur og sam-
viskusamur með afbrigðum og
man ég vel þegar hann var að
lesa fagrit um læknisfræði og
skurðlækningar á kvöldin og fram
á nætur þegar erfiðar aðgerðir
voru að morgni. Það fór ekki hjá
því að margir leituðu ásjár hjá svo
mikilhæfum lækni og það átti
einnig við um skyldfólk. Frá því
foreldrar mínir og systkin fluttu
til Reykjavíkur höfum við ávallt
getað leitað til Þórarins frænda
þegar læknis var þörf. Ógleyman-
legur er stuðningur hans við okkur
þegar móðir mín varð bráðkvödd
á síðastliðnu ári.
Þórarinn var kvæntur mikilli
sómakonu, Sigríði Theodórsdóttur
jarðfræðingi og menntaskólakenn-
ara. Börn þeirra era Edda, Freyr,
Kristín, Bjarki, Helga og Nanna.
Á Sjafnargötu 11 kynntist ég ein-
stöku menningarheimili, hlýlegu
og notalegu. Oft var þar gest-
kvæmt því vinahópur Þórarins og
foreldram hennar margt að þakka.
Hún var alltaf sú fyrsta sem kom
upp í hugann þegar Ieita þurfti
lausnar á einhveiju og reyndist
hún og fjölskylda hennar mér
ákaflega vel eftir að móðir mín
lést þegar ég var á fimmta ári.
í kringum 1920 flutti Inga
frænka ásamt foreldram sínum
að Skálateigi í Norðfirði. Þá varð
tómlegt á Hólum því ég var eina
barnið sem eftir var. Um það leyti
minnist ég þess að Inga frænka
sagði mér til huggunar að ég ætti
nú eftir að flytja sjálf seinna.
Árið 1929 langaði mig að víkka
sjóndeildarhringinn og kom Inga
þá til skjalanna enn einu sinni.
Hún hafði þá verið í vist í Reykja-
vík á Vesturgötunni hjá Láru og
Kristjáni Schram og réð hún mig
þangað. Betri stað hefði ég ekki
getað hugsað mér. Þetta sama ár
giftist Inga Björgvini Bjömssyni
og hófu þau búskap í Reykjavík.
Til þeirra var alltaf gaman að
koma og oft glatt á hjalla. Þau
hjónin voru ákaflega gestrisin og
vinamörg. Árið 1932 eignuðust
þau soninn Geir, efnilegan dreng
og myndarlegan. En Björgvins
naut ekki lengi við og lést hann
þegar Geir var aðeins átta ára.
Eftir það bjuggu þau mæðginin
áfram í Reykjavík og Inga stund-
aði ýmsa vinnu til að framfleyta
sér og syni sínum. Síðar hóf hún
sambúð með Ríkharði Hjálmars-
syni og bjuggu þau saman í u.þ.b.
fjóra áratugi. Þau áttu gott heim-
ili og var alltaf gaman að heim-
sækja þau. Geir sonur Ingu reynd-
ist móður sinni stoð og stytta alla
tíð ásamt fjölskyldu hans, ekki
síst í veikindum hennar síðustu
árin.
Með söknuði kveð ég elsku Ingu
frænku.
Sesselja Sveinsdóttir.