Morgunblaðið - 02.03.1995, Blaðsíða 40

40 FIMMTUDAGUR 2. MARZ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
BREF
ITL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Menn eru að snúast
í hring í loftinu
Ferdinand
Smáfólk
Þú stendur ein-
mitt þar sem snjó-
karlinn minn stóð
þegar hann bráðn-
aði.
Skuggalegt.
Frá Páli Pálssyni:
ÁR EFTIR ár eru sömu vandræðin
og úrræðaleysið látin stórskaða
þúsundir manna. Það þurfti heila
heimsstyijöld til þess að kenna ís-
lendingum að nota kuldaúlpur.
Hvað þarf til þess að hindra, að 100
manns brotni á einum sólarhring?
Trúlega eitthvað allt annað en sof-
andi félög og hugmyndasnauða
menn.
í nokkur ár hef ég sagt ýmsum
aðilum og t.d. þeim sem bendla sig
við öryggis- og neytendamál hvern-
ig auðvelt er að komast hjá því að
detta í hálku. Ég hef líka sýnt
ýmsum einfalt og gott ráð til þess
að draga mjög úr eða losna við hin
fjölmörgu hálkuslys, sem setjaorðið
mark sitt á hvern einasta vetur.
Og víða hafa viðbrögðin orðið þau,
að margir virðast hafa afar gaman
af að tala um hlutina á fullu kaupi
og gera síðan sem allra minnst á
fullu kaupi.
í tollflokk með
Iúxusvörum
í Reykjavík var lengi verslun,
sem hét Geysir. Um tíma var hægt
að fá þar skóhlífar, sem margir
muna enn, að voru frábærar í hálku.
Á botninum var gróft vetrarmynst-
ur og það neglt með fíngerðum
pinnum. Fáir duttu í hálku á svona
útbúnaði enda seldist þetta fljótt
upp. í Geysi var mér sagt að þess-
ar ágætu vetrarskóhlífar kæmu frá
Svíþjóð. Svo hefði einhver ráðuneyt-
isspekingurinn fundið það út, að
þessa vöru mætti ekki flokka undir
öryggisbúnað, heldur sem lúxus-
vöru. Þar með var þetta sett í allt
ánnan tollflokk. Síðan var mér sagt
í Geysi, að þá hefðu þeir hætt að
panta þessar skóhlífar, af því að
„enginn mundi kaupa þetta sem
hátollaðan lúxusvarning". Því mið-
ur er nú þessi ágæta og víðfræga
verslun hætt.
Mannbroddar
Ef það er lúxus að losna við að
detta, verður það þá ekki fljótlega
ennþá meiri lúxus' að fá gert að
beinbroti? Örugga ráðið, -sem ekki
mátti lengur nota, var víst alltof
ódýrt og alltof einfalt!
í staðinn er nú talað einhver
ósköp um mannbrodda. Auðvitað
eru þeir góðir, þar sem þeir eiga
við. Þeir eiga t.d. vel við í svelluðum
flallahlíðum eða brekkum og á
lengri göngum, þar sem ekki þarf
að taka af sér strax og menn hafa
sett þá á sig. Þetta er auðvitað
mörgum vel ljóst. En lítum til þeirra
þúsunda manna í þéttbýli, sem
þurfa að ganga mikið á fljúgandi
hálum gangstéttum og afgreiða
fjölda mála hjá ýmsum stofnunum
og verslunum.
Hvort skyldi nú vera betra og
þægilegra fyrir þetta fólk að fara
í skóhlífar og úr þeim eða láta festa
brodda undir skó sína? Hvort skyldi
vera betra og þægilegra að nota
skóhlífarnar góðu eða þá að þurfa
sitt á hvað að spenna á sig mann-
brodda og taka þá af? Og hvort
skyldi svo fara betur með gólf í
hinum ýmsu stofnunum? Enginn
vafi er á því að ráðið mitt mun
duga fjölda manns vel og trúlega
best þeim sem eru miðaldra og eldri.
Mörgum hefur orðið
hált á svellinu
Sjálfsagt er best að leyfa þeim
að sofa áfram, sem ekki geta hugs-
að sér annað, eftir að sýnast vera
búnir „að snúast alltof marga hringi
í loftinu“ af úrræðaleysi. Ég bið
hins vegar hugsjónamennina að
koma nú skjótt til hjálpar hundruð-
um og jafnvel þúsund manna, sem
detta, slasast og brotna í hálku á
hvetjum einasta vetri. Vonandi vill
svo einhver hugsjónamaðurinn gera
ráðleggingar mínar að veruleika.
Raunar þarf ekki annað en að leyfa
fólki að fá það, sem einu sinni dugði
því best í hálku, en var af því tek-
ið, bara af því að einhver þurfti að
láta bera á „viskunni" sinni. Þegar
svo þessum málum hefur verið kippt
í lag, þarf Ágúst Kárason læknir á
Slysadeild Borgarspítalans ekki að
„óttast að mörgum verði hált á
svellinu í nótt“! En það var einmitt
hann sem lýsti ófremdarástandinu
rækilega og eftirminnilega í Morg-
unblaðinu 4. febrúar: „Menn eru
að snúast í hring í loftinu og lenda
allavega þannig að þetta eru alls
konar brot.“
í þessari grein var ég að benda
á gott mál, sem var klúðrað og
eyðilagt og ég benti á eyðilagt
mál, sem fæst ekki lagfært.
PÁLL PÁLSSON,
sóknarprestur á Bergþórshvoli.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
Gagnasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan,
hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari þar að lútandi.