Morgunblaðið - 11.03.1995, Blaðsíða 4

4 B LAUGARDAGUR 11. MARZ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
KOSIMINGAR 8. APRÍL
Láttu ekki ljúga að þér
Kæru ungu íslendingar. Við
erum að verða vitni að merkilegum
atburðum. Allt í kringum okkur
eru að verða gríðarlegar breyting-
ar á samstarfi þjóða í milli. Flestar
þjóðir Evrópu eru að koma sér
saman um samstarfsvettvang sem
mun, þegar fram í sækir,' hafa
afar mikil áhrif á líf allra sem
byggja þessa gömlu og virðulegu
heimsálfu, með fullri virðingu fyrir
Nýja heiminum.
Nú þegar hafa íbúar þriggja
okkar nánustu samstarfslanda,
Norðurlandanna, tekið ákvörðun
um að þeir telji hag sínum best
borgið sem aðilar að þessum vett-
vangi. íbúar þess fjórða, Noregs,
höfnuðu því naumlega í þjóðarat-
kvæðagreiðslu. Öll Austur-Evrópa
hefur aðild að þessum vettvangi
efst á stefnuskrá sinni. Miðjarðar-
hafsríki, á borð við Möltu, Kýpur
og Tyrkland, hafa þrábeðið um að
fá að vera með. Því síðastnefnda
hefur þó verið bent á að taka til
í mannréttindamálunum hjá sér
áður en hægt er að veita því að-
gang að því sem flestöllum þjóðum
álfunnar okkar þykir svo eftirsókn-
arvert. Hinu nána efnahagslega
og pólitíska samstarfi nýrrar Evr-
ópu. Evrópusambandinu.
En hvað með okkur íslendinga.
Jú, hér á þjóðin ekki að fá að segja
hug sinn til þess, nema stöku sinn-
um fjögur til fimmhundruð hræður
í gegnum skoðanakannanir DV.
Allir stjórnmálaflokkar þessa lands
nema Alþýðuflokkurinn hafa sam-
einast um það að þegja Evrópu-
sambandið í hel. Láta sem það sé
ekki til. „Ekki á dagskrá," segir
afturhaldið. Það á að ræna þjóðina
þeim rétti sem frændþjóðir okkar
hafa haft. Að segja hug sinn til
Evrópusamstarfsins í þjóðarat-
kvæðagreiðslu eftir upplýsta um-
ræðu, misupplýsta þó.
Hér segir forsætisráðherra að
málið sé ekki á dag-
skrá. Við urðum vitni
að Norðurlandaráðs-
þingi um helgina þar
sem ekkert annað var
á dagskrá. Þingið fjall-
aði ekki um annað en
hvemig ætti að bregð-
ast við þeim stórvið-
burðum að þrjú af
fimm fullvalda Norð-
urlöndum eru nú þeg-
ar gengin í Evrópu-
sambandið. Og hér
gengur forsætisráð-
herrann um og segir
að málið sé ekki á
dagskrá. Rétt eins og
þjóðin sé bæði heyrn-
arlaus og blind eða ólæs og kunni
ekki að kveikja á sjónvarpstækjun-
um sínum.
Við erum að kjósa til Alþingis
Alþýðuflokkurinn einn
er, að mati Magnúsar
Arna Magnússonar,
með Evrópumálin á
hreinu.
í vor og kjörtímabilið er nú einu
sinni fjögur ár og ætlar einhver
heilvita maður að segja mér það
að Evrópumálin muni liggja á ís
fram til ársins 1999? Að ekki sé
tímabært að gera neinar ráðstaf-
anir út af breyttum heimi fyrr en
eftir fjögur ár. í guðs bænum gef-
ið kjósendum ykkar eitthvert kred-
it, elsku stjórnmálamenn, þeir eru
ekki eins hrikalega heimskir og
þið haldið.
Ef einhver leyfir sér að halda
því fram framan í andlitið á ykk-
ur, kæru lesendur, að málið verði
ekki á dagskrá fyrr en upp úr
næstu aldamótum, þá
eigið þið umsvifalaust
að saka þann hinn
sama um að hafa ekki
kynnt sér málin eða
að hann sé vísvitandi
að tala gegn betri vit-
und. Því auðvitað
verður næsta kjör-
tímabil það kjörtímabil
þar sem þjóðin stendur
frammi fyrir því hvort
hún á að sækja um
aðild að Evrópusam-
bandinu eður ei. Og
þar sem þetta mál er
mest áríðandi fyrir
okkur, unga fólkið, þá
eigum við heimtingu á
því að vita hvar stjórnmálaflokk-
amir standa í þessu máli.
Það er einungis einn flokkur sem
hefur gert hreint fyrir sínum dyr-
um hvað það varðar og það er
Alþýðuflokkurinn. Hann er fylgj-
andi því að þjóðin fái að segja sitt
álit á því að vera fullgildur og at-
kvæðisbær aðili að samstarfi lýð-
ræðisríkja Evrópu. Það gerist ekki
fyrr en eftir aðildarumsókn og að
niðurstöður samningaviðræðna eru
fengnar. Þá á þjóðin að taka um
það ákvörðun en ekki Davíð Odds-
son, Halldór Ásgrímsson eða Jón
Baldvin Hannibalsson.
Við jafnaðarmenn höfum fulla
trú á því að íslendingar gætu hald-
ið yfirráðum yfir fiskimiðunum
sem okkur eru svo mikilvæg, ein-
faldlega vegna þess að Evrópu-
sambandið hefur engan hag af því
að fá inn í sambandið gjaldþrota
þjóð. Einnig liggur það fyrir að
Evrópusambandið hefur hingað til
einungis gert kröfur til veiða á
fiskimiðum sem liggja að fiskveiði-
lögsögu þess. Það gerir okkar fisk-
veiðilögsaga ekki. Fleiri rök mætti
telja upp, en það þjónar engum
tilgangi því við getum ekki verið
Magnús Ámi
Magnússon
fullviss fyrr en að samningavið-
ræðum loknum, en ég fyrir mína
parta hef tröllatrú á íslenskum
samningamönnum.
Hræðslan við Evrópusambandið
er vantraustsyfirlýsing á æsku
þessarar þjóðar og mátt íslendinga
í alþjóðlegu samstarfi. Hver er
munurinn á okkur og öðrum Evr-
ópubúum. Er hann sá að mestar
okkar útflutningstekjur byggjast á
fiskveiðum? Er sá munur svo af-
gerandi að það dæmi okkur úr leik
í starfi sem allar þjóðir Evrópu
keppast um að vera með í? Okkar
menningarrætur liggja í Evrópu.
íslandi hefur ávallt farnast best
þegar tengslin við Evrópu hafa
verið nánust. Spurningin snýst um
það hvort við viljum að íslenski
fáninn blakti meðal fána annarra
fijálsra lýðræðisríkja Evrópu eða
hreint og beint ekki.
íslensk æska er vel menntuð
og alþjóðlega sinnuð. Það kemur
til af því að með aukinni tækni
er heimurinn alltaf að minnka og
fordómum og hindrunum þjóða á
milli er rutt úr vegi. Evrópusam-
bandið er liður í þessari þróun,
liður í því að tryggja öllum Evr-
ópubúum aðgang að upplýsingum,
menntun og tækni eins og hún
gerist best í heiminum á hveijum
tíma. Vegna fámennis hér á landi
er það okkur gríðarlega mikilvægt
að hafa hindrunarlausan aðgang
að slíkum gnægtabrunni, sem
nýtast myndi til að tryggja hér
fjölbreytilegt og lifandi þjóðfélag.
í annan stað þá erum við nú
þegar aðilar að samningnum um
Evrópska efnahagssvæðið, sem
flestir eru nú sammála um að hafi
verið mikið gæfuspor fyrir íslend-
inga og ekki nokkrum flokki kem-
ur til hugar að segjast ætla að
segja þeim samningi upp hefði
hann aðstöðu til þess. Með þeim
samningi erum við nokkurskonar
efnahagslegir aukaaðilar að Evr-
ópusambandinu. Og nú á að semja
um það að við sjáum um vega-
bréfaeftirlit fyrir Evrópusamband-
ið. Við verðum því óformlega innan
landamæra þess. Það er bara eitt
sem vantar. Það er það að við
getum haft áhrif á þá sem hafa
áhrif á okkur. Að við eigum sæti
við þau fundarborð þar sem
ákvarðanirnar eru teknar, að við
eigum okkar fulltrúa inni í þeim
þingsal sem setur lögin í Evrópu.
Að okkar rödd fái að hljóma í
nefndum og ráðum sambandsins,
að við Islendingar getum tekið
þátt í að móta sjávarútvegsstefnu
Evrópusambandsins sem verður
endurskoðuð árið 2002, því á því
sviði erum við stórveldi í Evrópu
og við eigum að gera tilkall til
þess sem okkur ber.
Góðir ungir íslendingar. Munið
þetta tvennt: Svo verður ekki nema
Alþýðuflokkurinn vinni mikinn
kosningasigur 8. apríl. Og það, að
svo megi verða, er í ykkar höndum.
Tilvitnun:
“Ef einhver leyfir sér að halda
því fram framan í andlitið á ykk-
ur, kæru lesendur, að málið verði
ekki á dagskrá fyrr en upp úr
næstu aldamótum, þá eigið þið
umsvifalaust að saka þann hinn
sama um að hafa ekki kynnt sér
málin eða að hann sé vísvitandi
að tala gegn betri vitund.“
Höfundur skipar fjórða sætið á
framboðslista Alþýðuflokksins -
Jafnaðarmannaflokks íslands - í
Reykjavík til alþingiskosninganna
í vor.
Eg hafna gamla flokkakerfinu
Brátt liður að kjördegi, eins og
sjá má af aðsendum greinum dag-
blaðanna. Allir róma sinn flokk og
kosningaloforðum rignir yfír okkur.
En hver trúir á þessa eadalausu
vitleysu.
Ef breyta á því launamisrétti
sem hér ríkir og auka atvinnu,
verðum við, smáfólkið í landinu að
koma með úrlausnir. Stjórnmála-
flokkar, stjórnmálamenn, alþingis-
menn og bankastjórar gera það
ekki, þeirra verðskyn virðist hafa
brenglast við það að hafa allt of
mikla peninga um hönd, því þeirra
úrlausnir eru ekki í neinu samræmi
við það verðlag sem fátækir íslend-
ingar búa við í dag. Það er með
ólíkindum að hlusta á alþingismenn
afsaka að þeirra góðu kjör séu
ekki þeirra ákvarðanir heldur
kjaradóms og þeirra að þiggja því
lögin kveði svo á um. Laun, eftirla-
un, biðlaun, lífeyrisréttindi, sem
skerðast ekki þó viðkomandi fái
greitt úr öðrum lífeyrissjóðum,
maka-eftirlaun, barnalífeyrir, já,
það er athyglisvert að með bömum
látins alþingismanns skulu greiðast
50% hærri bætur úr lífeyrissjóði,
en barnalífeyrir almannatrygginga
nemur. Eru þarfír þessara barna
aðrar?
Alþingismenn hafa ákveðið að
manneskja sem fær greidda sjúkra-
dagpeninga, heilar 250 kr. á dag,
fái viðbættar 50 kr. fyrir barn sem
hún hefur á framfæri, ef hún hefur
verið í 50% vinnu er hún veiktist.
Það er því greinilegt að alþingis-
mönnum fínnst allt annað gilda um
sín börn. Þvílíkt virðingarleysi fyrir
börnum þessa lands, sem opinbe-
rast ef til vill best í lokuðum skólum
í dag.
Ef reikna á út hve há samanlögð
upphæð biðlaun, síðan
eftirlaun og lífeyris-
greiðslur, (oft úr
mörgum sjóðum) al-
þingismanna og ráð-
herra eru, eftir að
störfum þeirra á Al-
þingi er lokið, hvað þá
launin er þeir eru í
fullu starfi, er ég viss
um að það eru himin-
háar upphæðir, sem
greiðast úr ríkissjóði,
okkar sjóði, sem við
fátæklingarnir greið-
um í með alltof háum
sköttum, sem teknir
eru af mánaðarkaupi
sem er hlægilegur
vasapeningur hjá þessu embættis-
fólki. Og allt er þetta kjaradómi
að þakka eða að kenna? En hver
er yfír kjaradómi? Er það ef til vill
svipað og með Ríkisendurskoð-
anda, sem ráðinn er af forseta Al-
þingis og uppsegjanlegur af sama
aðila? Gætum við ekki farið fram
á að kjaradómur ákveði okkar kaup
líka, þar sem þeir virðast vera í
meiri takt við verðlagið í landinu
en stjórnarliðið.
Ekki er það svo gott að þessir
sömu launþegar hafi komið með
úrlausnir til tekjuöflunar sem gefa
ríkissjóði þær milljónir í tekjur, sem
renna í þeirra vasa. Þó oft hreyki
þeir sér af hagvexti sem hver heil-
vita maður veit að er eingöngu sjó-
mönnunum okkar að þakka, sem
hafa nú sem endranær, ásamt
skattborgurum, séð ríkinu fyrir
tekjum.
Það hlýtur að vera mikið að í
stjómarfari þess lands sem lætur
það viðgangast að bilið á milli launa
ráðherra og láglaunastétta sé
850%. Að þegar þeir
setja í eigin vasa við
hver mánaðamót allt
upp í 300-400.000 kr.
fínnst þeim í lagi að
greiða rúmar 40.000
kr. í atvinnuleysisbæt-
ur á mánuði, til þeirra
sem þeir hafa með
slæmri stjórn svipt at-
vinnunni og bera sama
lifibrauðskostnað og
þeir. Er nema von að
okkur ofbjóði er þeir
hreykja sér af því að
hafa nú bætt þar ofan
á rúmum 3000 kr. „Já
en svo koma uppbæt-
urnar, pakkinn frá
okkur“ segja þeir og hvað kemur
þá í ljós, auðvitað kemur hann sér
best fyrir hátekjumenn og hverjir
skyldu þeir vera?
En getum við ekki sagt þeim
upp? Þurfum við að eyða svo miklu
af okkar sameiginlega sjóði, Ríkis-
sjóði, í svo kostnaðarsama, getu-
lausa stjórnarmenn, sem eiga að
bera ábyrgð gerða sinna eða svo
stendur í lögunum, en eru svo aldr-
ei dregnir til ábyrgðar? Getum við
eigendur þessa lands farið fram á
nýtt stjórnkerfi? Ráðið til okkar fáa
góða, velgefna menn til að stjórna
þessu litla fyrirtæki sem nefnist
Island. Ég get séð fyrir mér að
sveitarstjóri hvers hrepps mæti
með mál sinna manna til Alþingis.
Ég get séð að einn maður vinni
fyrir hvert ráðuneyti í nánu sam-
starfi við þá sem tilheyra þeim
starfstéttum, án deilna. Svo mikið
myndi sparast af því að leggja
„Báknið" niður að ekki væru vand-
ræði með að greiða kennurum eða
öðrum nauðsynlegum stéttum við-
Ég hafna gamla flokka-
kerfinu, segir Margrét
S. Sölvadóttir, það læt-
ur sig litla manninn
engu skipta.
unandi laun. Ég get vel séð heil-
brigðisráðherra fjúka í stað réttlát-
ari manns, sem hefur ekki þau
endaskipti á náttúrunni að neita
eldra fólki um aðstoð til þess að
framleiða nýbura. Ekki hafa barn-
aspítalar landsins getað þakkað
honum stuðning, svo ef til vill er
ætlun hans að ganga úr skugga
um það að aðeins heilbrigð börn
verði framleidd á íslandi .hér eftir.
Ég veit dæmi þess að starfsfólk
sjúkrahúsanna er svo yfir sig þreytt
að því verða á mistök, sem sjúkling-
arnir þegja yfir af vorkunnsemi við
þetta útkeyrða fólk og nú á enn
að fækka fólki í stéttinni.
Aðeins við sjálf
Það erum við, litla fólkið í þessu
landi sem höfum tækifæri nú til
þess að reyna að bijóta upp og
breyta þessu kerfl sem hefur gert
okkur ennþá fátækari og ennþá
vanmáttugri fyrir þeim voldugu
peningasöfnurum sem hafa komið
því á. Enginn stjórnmálaflokkur
mun breyta því svo um munar,
aðeins algjör uppstokkun og miklu
minna „bákn“ getur breytt eyðsl-
unni í þessu þjóðfélagi í nægar
tekjur sem notast gætu til eflingar
atvinnu fyrir alla. ísland hefur
marga aðra möguleika til tekjuöfl-
unar, aðrar stefnur og áherslur eru
til en þær sem gömlu flokkarnir
Margrét S.
Sölvadóttir
einblína á. Ég er ekki svo viss um
að allir þeir samningar sem nú
þegar hafa verið undirritaðir og
flækt hafa okkur og skuldbundið
við aðrar þjóðir, séu okkur, lítilli
þjóð, til góðs og leitt er ef við get-
um ekki snúið til baka ef svo verð-
ur raunin. Við eigum mikla auðlegð
ef við hugsum um hve fáir skipta
henni á milli sín, en ég óttast að
þróun síðustu ára hafí fært meiri
auð til fárra ríkra og þannig völdin
með. Þá skiptir litlu hvaða flokkur
kemst að og hveiju hann ætlar að
breyta, því valdið liggur ætíð í
auðnum.
Aðeins raunhæfar sparnaðarað-
gerðir fá fólk til samstöðu. Hugvit
manna á að fá að njóta sín og ís-
lenskt hugvit er gott. Við eigum
nokkra góða menn sem ekki eru í
stjórnmálum, en hafa þekkingu á
þvi hvernig snúa má tapi í tekjur
í litlu en góðu fyrirtæki sem hefur
gott fólk sem vill vinna og heitir
Island.
Ég hafna gamla flokkakerfinu
og öllum þeim flokkum og fólki sem
komnir eru með framboð til alþing-
iskosninga 8. apríl. Þeir hafa allir
opinberað fýrir mér með rifrildum
sín á milli græðgi sína í bestu sæt-
in á listunum sér sjálfum til handa.
Það er ömurlegt að lesa kosninga-
áróðurs-greinarnar sem birst hafa
upp á síðkastið í blöðunum, „kjóstu
mig“, „kjóstu hann“ því við munum
öllu breyta!
Ég segi nej takk, ég trúi því
ekki lengur. Ég trúi á gott fólk,
íslendinga sem raunverulega bera
hag fólksins fyrir bijóst og breyta
vilja þessu kerfi sem við búum við,
þjóðinni til heilla og það fólk finn
ég ekki meðal framboðsmanna.
Ég hef glatað trúnni á löngu
útslitið kerfi sem þjónar aðeins
fáum útvöldum og lætur sig engu
skipta litla manninn í þjóðfélaginu.
Höfundur er rithöfundur.