Morgunblaðið - 21.03.1995, Qupperneq 1

__ >
„Betra Island“
Sjálfstæðisflokkur-
inn gengur nú til kosn-
inga undir kjörorðinu
„Betra ísland". í upp-
hafi kosningayfirlýs-
ingar hans er það ítrek-
að að sjálfstæðisstefn-
an hvíli á því að sér-
hver einstaklingur hafi
tækifæri til að ráða lífi
sínu sjálfur. Þessi
stefna á djúpar rætur
í hugum Islendinga en
sjálfstæðisstefnan hef-
ur þróast í nærri 70
ár. Hún hefur reynst
standast betur en
kennisetningar félags-
hyggju eða sósíalisma. Trúr stefnu
sinni hefur Sjálfstæðisflokkurinn
beitt sér fyrir því að stemma stigu
við ofsköttun í þjóðfélaginu og það
er ímynd sem Sjálfstæðisflokkurinn
mun leggja áherslu á að varðveita.
Auðvitað tengjast skattamál af-
komu ríkissjóðs. Til þess að lækka
skatta verður einfaldlega að koma
böndum á opinber útgjöid. Ráðdeild
er nauðsynleg og stjórnmálamenn
mega ekki freistast tii að ákvarða
meiri útgjöld en þjóðin hefur efni
á. Þetta vita sjálfstæðismenn og
ástunda því ekki gylliboð og vin-
sældamál eins og fulltrúar hinna
stjórnmálaflokkanna, á
kostnað skattborgar-
anna.
Árangur sem ekki
má glatast
Sj álfstæðisflokkur-
inn hefur sem forystuafl
í þessari ríkisstjórn náð
verulegum árangri í
efnahagsmálum þjóðar-
innar þrátt fyrir áföll
og erfiðar aðstæður.
Starfsskilyrði atvinnu-
veganna hafa verið
bætt, m.a. hafa verið
gerðar þær breytingar í
skattlagningu að álögur hafa verið
minnkaðar á fyrirtæki til þess að
þau njóti sambærilegrar stöðu og
viðgengst í helstu samkeppnislönd-
um íslendinga. Það hefur sýnt sig
að þessar aðgerðir voru réttar, aug-
ljós batamerki hafa orðið og dregið
hefur talsvert úr atvinnuieysi. Verð-
bólga hefur aldrei verið jafnlág og
raunskuldir þjóðarinnar hafa lækkað
verulega. Kaupmáttur hefur aukist,
vaxtakostnaður heimilanna hefur
lækkað verulega og mánaðarleg
matarútgjöld hafa lækkað um 11%
á kjörtímabilinu, fyrst og fremst
vegna lækkunar virðisaukaskatts á
matvæli. Þannig mætti halda lengi
áfram að gera grein fyrir þeim ár-
angri sem Sjálfstæðisflokkurinn hef-
ur beitt sér fyrir sem forystuafl í
þessari ríkisstjórn. Það er ljóst að
halda þarf áfram á sömu braut, þessi
árangur má ekki glatast.
Hitt er jafnljóst að gæta þarf enn
frekar að hagsmunum almennings,
sem hefur þurft að taka á sig ýmsar
álögur. Vinna þarf að því að breikka
skattstofna og draga þarf úr tekju-
tengingu. Þannig er það skoðun mín
að aðgerðir ríkisvalds í velferðarmál-
um eigi í grundvallaratriðum að vera
almennar en ekki sértækar, ens og
nú er orðið allt of mikið um. Enn-
fremur þarf að halda áfram að bæta
stöðu fólks í lífeyrissjóðsmálum og
tfyggja fleiri atvinnutækifæri.
Hvað hafa aðrir flokkar
fram að færa?
En hvað hafa stjórnmálaflokkarn-
ir fram að færa? Jóhanna Sigurðar-
dóttir er að vanda yfirlýsingaglöð
en hefur ekkert nýtt fram að færa.
Hún hefur verið ráðherra 7 ár og
hafði þá aðstöðu til þess að hafa
áhrif á gang mála sem hún talar
nú hvað hæst um, en gerði það ekki.
A forsíðu kosningabæklings Þjóð-
vaka stendur „Orð og efndir fari
saman". Nú hefur Jóhanna afmáð
Sólveig
Pétursdóttir
gildi þessara orða með þeirri yfirlýs-
ingu sinni að hún muni aldrei fara
í stjórn með Sjálfstæðisflokknum,
án tillits til þess hvaða árangri hefur
verið náð. Þar með hefur hún málað
sig út í horn á sama hátt og Kvenna-
listinn, sem hefur ekki nýtt sér
umboð kjósenda á þremur kjörtíma-
Sennilega eru yfirlýs-
ingarJóhönnu nú og
Kvennalista áður óþarf-
ar, segir Sólveig Pét-
ursdóttir, því telja
verður ólíklegt að þessir
aðilar hafí eða hefðu
talist vænlegir valkostir
til samvinnu.
bilum. Á þessum 12 árum hefur
Kvennalistinn verið í stjómarand-
stöðu, kopiið 4 frumvörpum gegnum
þingið, hliðrað sér hjá því að taka
ákvarðanir í mikilvægum málum og
hafnað samstarfi við þingmenn ann-
arra flokka.
Alþýðubandalagið býður fram
óháð sjálfu sér en leitar fyrirmyndar
í efnahagslífi Austurlanda. Tiílögur
þeirra gætu kostað ríkissjóð 8-10
milljarða króna og myndu raska al-
farið þeim stöðugleika sem hér hefur
ríkt. Sama er að segja um Fram-
sóknarflokkinn, tillögur þeirra munu
auka halla ríkissjóðs vemlega. Hall-
dór Ásgrímsson hefur lýst því yfir
að það sé forgangsatriði að stofna
nýja vinstri stjórn, þótt hann tali nú
til beggja átta. Álþýðuflokkurinn
vill fara strax inn í ESB og mun
væntanlega með tilliti til setu með
okkur í ríkisstjórn reyna að biðla til
sjálfstæðismanna í von um atkvæði.
Raunar eru þessi framboð öll
meira og minna á vinstri vængnum
eins og kom berlega í Ijós á fram-
boðsfundi á Selfossi nú fyrir
skömmu; þar voru fulltrúar 6 stjórn-
málaflokka en af þeim voru 4 sem
voru eða höfðu verið i Alþýðubanda-
laginu.
„Betra ísland“
Þannig er það ljóst að kostirnir
eru skýrir í þessum kosningum, ann-
ars vegar sterk ríkisstjórn undir for-
ystu Sjálfstæðisflokksins, sem
tryggja mun áframhaldandi öryggi
og stöðugleika, og hins vegar fjög-
urra eða fimm flokka vinstri stjórn
sem felur í sér kollsteypu og aftur-
för.
Því vil ég skora á allt sjálfstæð-
isfólk um land allt að taka nú hönd-
um saman og tryggja Sjálfstæðis-
flokknum glæstan sigur í komandi
alþingiskosningum og skapa þannig
enn „Betra ísland" okkur öllum til
handa.
Höfundur er alþingismaður fyrir
Sjálfstæðisflokkinn íReykjavík.
UNDANFARIÐ hafa konur úr
vinstri flokkum á borð við Alþýðu-
bandalagið og Kvennalistann keppst
við að skilgreina hugmyndir og
áherslur Sjálfstæðra kvenna , sem
kenna sig við „kvennapólitík til
hægri“. Um leið og því ber að fagna
hversu mikla athygli og umfjöllun
þetta starf hefur fengið í herbúðum
þessara flokka er nauðsynlegt að
leiðrétta eitthvað af þeim misskiln-
ingi og rangtúlkunum sem fram
kemur í þeirra málflutningi.
Hverjum ber að þakka?
Megingagnrýni þeirra vinstri
kvenna sem hafa tjáð sig um hug-
myndafræði sjálfstæðra kvenna er
að þar skorti þakklæti og virðingu
fyrir því sem vel hefur verið gert í
kvennabaráttu undanfarinna ára-
tuga. Á enga þeirra er þó hallað
þegar sagt er að steininn taki fyrst
úr í grein Bryndísar Hlöðversdóttur
frambjóðanda Alþýðubandalagsins
sem bar heitið „Ó, vakna þú mín
Þyrnirós" og birtist fyrir skemmstu
á síðum Morgunblaðsins.
í skrifum sínum beitir Bryndís lit-
ríku líkingamáli, sem ekkert nema
gott er um að segja - væri líkingin
rétt, en svo er ekki í umræddu til-
viki. í greininni segir Bryndís sögu
af slökkviliðsmanni sem sofíð hefur
á verðinum og ekki orðið var við
útkall. Þegar hann loks kemur á stað-
inn hefur eldurinn þegar verið slökkt-
ur, en í stað þess að gleðjast yfir
farsælli lausn eru viðbrögð hans þau
acj hrópa „vitlaust slökkt!" í þeim
tilgangi að undirstrika vanþakklæti
okkar yfir „árangurs-
ríkri“ kvennabaráttu
vinstri aflanna, heldur
Bryndís áfram og
bregður Sjálfstæðum
konum í hlutverk
slökkviliðsmannsins.
Rangfærslan í líkinga-
máli Bryndísar er hins
vegar augljós, því eld-
urinn sem um ræðir
hefur alls ekki verið
slökktur. Þvert á móti
logar hann glatt, þar
sem enn er talsvert í
land með að jafnri
stöðu kynjanna verði
náð. Sé Bryndís hins
vegar svo sátt við ár-
angurinn, sem náðst
hefur á undanfömum árum og ára-
tugum til að mynda í launamálum,
að hún telji eldinn hafa verið slökkt-
an þá get ég varla tekið ofan fyrir
metnaði hennar eða Alþýðubanda-
lagsins í þessum efnum.
Sjálfstæðar konur eru vissulega
þakklátar þeim sem tryggt hafa þann
árangur sem náðst hefur í kvenna-
baráttu á íslandi. Spurningin um það
hvort öðru fremur beri að þakka
umræddum vinstri flokkum er hins
vegar áleitin. Staðreyndin er nefni-
lega sú að allir flokkar hafa lagt sín
lóð á vogarskálarnar og bera því
sameiginlega ábyrgð á því ástandi
sem nú er - bæði kostum þess og
göllum. Sjálfstæðisflokkurinn er hér
ekki undanskilinn. Sem leiðandi afl
í íslenskum stjórnmálum hefur hann
haft mikil áhrif á bætta stöðu kvenna
og með störfum sínum
fyrr og síðar tryggt
ýmis mikilvæg framfar-
arskref í jafnréttisbar-
áttunni. Það vekur því
furðu þegar fyrmefndar
kvenréttindakonur á
vinstri vængnum gera
sérstaka kröfu um að
þeim einum sé þakkað,
en leiðir einnig hugann
að því hvað séu orðin
aðalatriði og hvað auka-
atriði í þessari baráttu.
Að vera til vinstri
eða hægri
í skrifum þessara
kvenna kemur einnig
fram sú afstaða að jafn-
rétti kynjanna sé éitthvert einkamál
vinstri flokkanna og það sé vart hlut-
verk annarra að hafa áhuga eða taka
afstöðu í þeim efnum. Spurningin
um hvað konur innan Sjálfstæðis-
flokksins séu eiginlega að vilja upp
á dekk í þessum málaflokki virðist
umræddum greinahöfundum ákaf-
lega hugleikin. Eins og til að sanna
að við höfum ekkert þar að gera,
keppast Kvennalistakonur nú við að
skilgreina sig hvorki til hægri né
vinstri - og þar með bæði til hægri
og vinstri. Nú síðast kom þetta fram
hjá einni af forystukonum flokksins,
Kristínu Ástgeirsdóttur, í útvarpsvið-
tali um hugmyndafræði Kvennalist-
ans. Og í nýlegri grein Guðnýjar
Guðbjörnsdóttur í Morgunblaðinu
segir orðrétt: Kvennalistinn vill vera
málsvári allra kvenna og hefuí því
Viðhorfsbreyting, sem
hefur áherslu Sjálfstæð-
isflokksins um frelsi
og sjálfstæði allra ein-
staklinga að leiðarljósi,
segir Hanna Birna
Kristjánsdóttir, er ár-
angursrikasta leiðin að
settu marki.
ávallt hafnað því að vera flokkaður
til hægri eða vinstri og kennt sig við
„þriðju víddina".
En eitt er að vilja og annað að
vera og staðreynd málsins er sú að
Kvennlistanum hefur ekki tekist að
vera málsvari allra kvenna, hvar sem
þær annars standa í pólitík. Þetta
sést ekki einungis í áherslum
Kvennalistans varðandi jafnréttis-
mál, heldur einnig í almennri afstöðu
þeirra til annarra pólitískra viðfangs-
efna eins og utanríkismála og félags-
mála. Þar eru áherslur forræðis- og
félagshyggju ekki síður áberandi en
hjá hinum vinstri flokkunum. Enda
kemur í ljós þegar kjósendur Kvenna-
listans eru beðnir um að skilgreina
sig til hægri eða vinstri í nýlegri
könnun DV, að þeir kenna sig ekki
eins og Guðný vill að þeir géri við
einhveija óþekkta „þriðju vídd“,
heldur skilgreina 72,7% fylgjenda
flokksins sig til vinstri og 27,3% fyr-
ir miðju. Sérstaka athygli vekur að
enginn þeirra sem spurðir voru og
styðja Kvennalistann telur sig vera
til tiægri í pólitík.
I framhaldi er eðlilegt að spurt sé:
Hvernig getur Kvennalistinn haldið
því fram að hann sé ekki frekar til
vinstri en hægri? Svarið er einfalt:
Annað hvort eru Kvennalistakonur í
nákvæmlega engu sambandi við sinn
kjósendahóp, eða þær eru meðvitað
að afneita kjarna eigin áherslna þar
sem þær telja slíkt farsælla til árang-
urs í komandi kosningum.
Kvennapólitík
til hægri
Öll hugmyndabarátta verður að
vera í stöðugri endurskoðun. Svo er
einnig um baráttuna fyrir jafnri
stöðu kynjanna. Aðferðir og áherslur
þær sem í boði hafa verið á vinstri
væng stjómmálanna voru börn síns
tíma, en hafa því miður ekki skilað
nægjanlegum árangri. Að horfast
ekki í augu við þá staðreynd er ein-
ungis til þess fallið að tefja fyrir
þeirri sameiginlegu von okkar allra
að framtíðin feli í sér raunverulegt
jafnrétti kynjanna, þar sem bæði
konur og karlar eru metinn út frá
sömu forsendum - sínum eigin kost-
um og göllum en ekki kynferði. Sjálf-
stæðar konur eru þess fullvissar að
viðhorfsbreyting, sem hefur áherslur
Sjálfstæðisflokksins um frelsi og
sjálfstæði allra einstaklinga að leið-
arljósi, sé árangursríkasta leiðin að
settu marki.
Höfundur er frambjóðandi
Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík
og stnrfar með Sjdlfstæðum
konum.
„Og- bálið brennur ..
Hanna Birna
Kristíánsdóttir