Morgunblaðið - 23.03.1995, Síða 1

JMttrgutilrfafeifr
Við þurfum nýjar leiðir
í landbúnaðarmálum
Nýjar áherzlur
í skólamálum
SJÁLFSTÆÐIS-
FLOKKURINN hefur
lagt áherslu á að farnar
verði nýjar leiðir í land-
búnaði og vöm snúið í
sókn. Vandinn í ís-
lenskum landbúnaði
hefur blasað við og er
ljós þeim sem vilja
kynna sér þau mál og
láta ekki annarleg
sjónarmið ráða. Sjálf-
stæðisflokkurinn hefur
allt kjörtímabilið átt við
öfugsnúna afstöðu Al-
þýðuflokksins í land-
búnaðarmálum að etja,
sem gengur þar aftur
mann fram af manni.
Afstaða Alþýðuflokksins virðist
byggjast á vantrú á íslenskum land-
búnaði en mikilli tröllatrú á þeim
landbúnaði sem rekinn er í öðrum
löndum, og þá sérstaklega löndum
Evrópusambandsins. Með einarðri
afstöðu ráðherra Sjálfstæðisflokks-
ins og þingmanna hefur Alþýðu-
flokkurinn verið einangraður í af-
stöðu sinni til landbúnaðarmála og
sjónarmið Sjálfstæðisflokksins orðið
ofan á. Stefna Sjálfstæðisflokksins
byggist á því að styrkja beri land-
búnaðinn og efla. Markmiðið er að
auðvelda honum að takast á við
aukna samkeppni samfara samning-
um sem auka frelsi í viðskiptum og
eru okkur mikilvægir vegna annarra
viðskiptahagsmuna.
Með búvörusamningunum voru
settar verulegar hagræðingarkröfur
á landbúnað. Flest bendir til þess
að mjólkurframleiðendur nái mark-
miðum sem sett voru og að afkoma
mjólkurframleiðenda og mjólkuriðn-
aðarins geti orðið viðunandi. Vand-
inn liggur hjá garðyrkjubændum,
sem eru lítt varðir fyrir innflutn-
ingi, en þó sérstaklega sauðfjár-
bændum og afurðastöðvum þeirra.
Mikill samdráttur í diikakjötssölu á
innlendum markaði
hefur valdið tekjusam:
drætti hjá þændum. í
því ljósi hafa menn
beint sjónum sínum á
nýjar leiðir í útflutn-
ingi lambakjöts undir
merki vistvænna og
lífrænna afurða. Við
afgreiðslu fjárlaga
þessa árs var sam-
þykkt sérstök fjárveit-
ing til Byggðastofnun-
ar vegna landbúnaðar,
Byggðastofnun er ætl-
að að styrkja sauðfjá-
ræktarsvæðin í land-
inu með því að stuðla
að aukinni markaðs-
setningu og styrkja afurðastöðvar
sem eru lykill að betri afkomu
sauðfjárbænda.
Undir þinglok samþykkti Alþingi
lög um átaksverkefni um fram-
Jeiðslu og markaðssetningu vist-
vænna og lífrænna afurða. Sam-
þykkt þessara laga er tímamóta-
verk og mikil viðurkenning fyrir
íslenskan landbúnað og þeim mögu-
leikum sem hann gefur. I fyrstu
grein laganna segir: Efnt skal til
átaksverkefnis um vöruþróun og
sölu íslenskra afurða undir merkj-
um hollustu, hreinleika og sjálf-
bærrar þróunar á innlendum og
erlendum mörkuðum. Ríkisjóður
leggur átaksverkefninu til 25 millj-
ónir króna hvert ár frá árinu 1996
til 1999.
Forsendan fyrir þessari lagasetn-
ingu er að í fjárlögum þessa árs,
1995, var samþykkt að veita 25
milljónum gegn sama framlagi úr
Framleiðnisjóði landbúnaðarins,
samtals 50 milljónir, til þróunar-
verkefnis vistvænna landbúnaðar-
afurða. Með þeirri tillögu meirihluta
fjárlaganefndar Alþingis var stigið
fyrsta skrefið til raunhæfra nýrra
leiða til þess að styrkja og efla land-
Sj álfstæðisflokkurinn
hefur sýnt það í verki
að hann vill efla land-
búnaðinn, segir Sturla
Böðvarsson, sem telur
að með markvissum að-
gerðum verði hægt að
gera íslenska bóndann
frjálsan og efnahags-
lega sjálfstæðan.
búnaðinn. Takist vel til, sem ástæða
er til að ætla að geti orðið, ætti að
geta runnið upp nýr tími fyrir ís-
lenska bændur. Með markaðsátaki
erlendis fyrir íslenskar afurðir; með
átaki í umhverfisvernd, landgræðslu
og skógrækt og aukinni ferðaþjón-
ustu blasir við betri tíð fyrir þá sem
vilja starfa í sveitum landsins.
Sjálfstæðisfiokkurinn ætlar og
hefur sýnt það í verki að hann vill
efla landbúnaðinn með heilbrigðum
og markvissum aðgerðum sem gerir
íslenska bóndann frjálsan og efna-
hagslega sjálfstæðan. Byggðirnar
sem þjóna landbúnaðarhéruðunum,
svo sem Borgarbyggð og Dala-
byggð, eiga mikið undir því að það
ætlunarverk takist. Til þess að svo
megi verða þarf Sjálfstæðisflokkur-
inn að fá aukið fylgi í sveitum lands-
ins svo flokkurinn hafi þann styrk
sem til þarf svo áfram verði haldið
á þeirri leið nýsköpunar sem hafin
er á því kjörtímabili sem nú er að
ljúka.
Höfundur er alþingismaður og
skipar 1. sæti D-listans á
Vesturlandi.
ÉG TEL að menntun,
menning og vísindi eigi
að vera forgangsverk-
efni á komandi árum.
Segja má, að um margt
séu Islendingar sam-
keppnisfærir við aðrar
þjóðir, til dæmis í heil-
brigðismálum, en ekki
er sömu sögu að segja
um menntunannál. Efla
þarf Háskóla íslands og
gera sömu menntun-
arkröfur og gerðar eru
í þeim löndum, sem við
helzt berum okkur sam-
an við. Með nýjum
grunnskólalögum skap-
ast skilyrði fyrir nýja
hugsun í skólastarfi, sem löngu var
tímabær. Svavar Gestsson heldur því
fram í ræðu og riti að sátt sé um
grunnskólann. Þessu er ég algerlega
ósammála. Því fer fjarri að foreldrar
skólabama, a.m.k. hér í Reykjavík,
séu sáttir við skólagöngu barna sinna.
Ýmis mál þarf að taka til alvarlegrar
endurskoðunar, til dæmis námsefni,
lengd skólaárs, lengd og gæði skóla-
dags, einelti og námskeið. Þá vil ég
nefna blöndun í bekki, sem kom inn
Alþýðuflokksfólk skipt-
ist í frjálshyggju- og
sósíalkrata, segir Kat-
rín Fjeldsted, og Fram-
sóknarflokkurinn vegur
salt milli borgaralegra
afla og vinstrimennsku.
í skólakerfið með lögum vinstri-
mennskunar fyrir 20 árum. Böm
þurfa á athygli og uppörvun að halda
í samræmi við námsgetu sína og
þroska, en útilokað er fyrir kennara
að sinna öllum svo vel
sé við slíkar aðstæður.
Ég lít svo á, að blandað
bekkjakerfi hafi skaðað
þroska fjölda barna.
Rétt er að benda á
margar afar fróðlegar
greinar Helgu Sigur-
jónsdóttur um þessi mál
í Morgunblaðinu, enda
treysti Kvennalistinn á
Reykjanesi sér ekki til
að lúta niðurstöðum lýð-
ræðis í nýlegu prófkjöri,
og var Helgu steypt af
stóli með eftirminnileg-
um hætti.
Nú, þegar Kvenna-
listinn er í lægð, vegna
forvalsmistaka og af því að hann
hefur ekki treyst sér til að axla ábyrgð
í íslenzku þjóðfélagi, Framsóknar-
flokkurinn vegur salt milli borgara-
legra afla og vinstrimennsku, og veit
ekki í hvom fótinn hann á að stíga,
og kratar skiptast í ftjálshyggjumenn
og sósíalkrata Jóhönnu, er lag fyrir
Sjálfstæðisflokkinn að sýna, svo ekki
verði um villzt, hvers hann er megn-
ugur. Með vel unnum störfum á erf-
iðu kjörtímabili hefur verið tekið á
mörgum málum svo að segja má að
nú sé vöminni lokið og sókn geti
hafizt. Mín sýn er sú, að við sköpum
hér aðstæður, sem geta verið hinar
beztu í heimi. Með auknum kaup-
mætti og með því að lækka skatta,
sem á að vera hægt ef stöðugleiki
helzt, með styttingu á vinnuviku, til
samræmis við önnur Norðurlönd ekki
sízt, og menntun, sem til fyrirmyndar
geti talizt, getum við Islendingar
gengið bjartsýn fram til næstu aldar.
Við skulum með því að veita sjálf-
stæðisstefnunni inn í sem flest. svið
þjóðlífsins skapa hér þá lífsgleði og
lífsfyllingu sem heilbrigð þjóð í hreinu
landi á skilið.
Höfundur er læknir og skipar 9.
sætið á D-lista í Reykjavík.
Sturla Böðvarsson
Katrín Fjeldsted
Davíð, Agúst og Jóhanna
ÞAÐ ER sagt að í stjórnmálaheim-
inum sé minni manna í allra stysta
lagi. Það er nú ljóst að helst horfa
menn til Jóhönnu Sigurðardóttur og
Davíðs Oddssonar í von um launa-
jöfnuð í þessu landi. Það kynni þó
að vera ástæða til að rifja upp hlut-
deild þessa góða fólks í því ástandi
sem nú ríkir í launamálum lands-
manna og því neyðarástandi sem
60.000 skólanemendur líða nú fyrir.
Hvergi á byggðu bóli væri það látið
viðgangast að skólakerfi heillar þjóð-
ar lamaðist vikum saman, en á ís-
landi er ekkert óhugsanlegt.
Þegar opinberir starfsmenn sett-
ust að samningaborði árið 1992 til
þess að ræða framhald og umbætur
á þjóðarsáttarsamningum frá árinu
1990 var Jóhanna Sigurðardóttir fé-
lagsmálaráðherra og Davíð Oddsson
forsætisráðherra. En sér til halds og
trausts höfðu þau Ágúst nokkum
Einarsson, sem nú er ráðherraefni
Þjóðvaka, en hann var þá formaður
samninganefndar rík-
isins. Þessi þrenning
beitti fyllstu hörku gegn
öllum kjarabótum fyrir
launþega og því miður
treystu launþegar sér
ekki til að sýna hörku
á móti með því að fara
í aðgerðir. Því er nú svo
komið, að laun eru hér
á landi u.þ.b. þriðjungur
af þvl sem nágranna-
þjóðir okkar bjóða vinn-
andi fólki fyrir lögboð-
inn vinnudag. Þeim sem
enga vinnu hafa í þess-
um löndum er auk þess
séð fyrir sómasamleg-
um launum sér til fram-
færslu.
Sjaldan höfðu launþegasamtökin
staðið frammi fyrir harðari samninga-
manni fyrir ríkisins hönd en auð-
manninum Ágústi Einarssyni, enda
hefur sá trúlega takmarkaða reynslu
af að reyna að láta enda
ná saman í heimilisbók-
haldinu. Hins vegar
hafði þessi innanbúðar-
maður Seðlabankans
tölur á reiðum höndum
um bága stöðu þjóðar-
búsins og taldi niður-
skurð í velferðarkerfínu
einu von landsmanna
um báettan hag. Og eft-
ir því var farið. Launum
skyldi haldið niðri, vel-
ferðarkerfí sjúkra, aldr-
aðra og fatlaðra skyldi
skorið við trog, svo að
atvinnuvegimir mættu
blómstra. Þetta fannst
félagsmálaráðherranum
Jóhönnu Sigurðardóttur
og Davíð Oddssyni forsætisráðherra
mesta þjóðráð.
Og það má segja að þetta hafí
verið þjóðráð — fyrir suma. Nú ber-
ast okkur ársskýrslur stærstu fyrir-
Guðrún
Helgadóttir
tækja landsins hver á fætur annarri.
Og fyrirtækin græða á tá og fíngri.
Milljarðagróði óskabarns þjóðarinn-
ar, Eimskip, Flugleiða, útflutnings-
fyrirtækjanna, olíufélaganna, Is-
lenskra aðalverktaka geislar af and-
liti hluthafanna yfir krásunum á að-
alfundunum. Góður arður til þeirra
blasir við, en afgangurinn á „að verða
Er Ágúst Einarsson
ráðherraefni, spyr
Guðrún Helgadóttir, í
hugsjónaþoku Jóhönnu.
eftir í fyrirtækjunum", sagði Hörður
Sigurgestsson stjórnarformaður
flestra þeirra. Það er rétt hjá Ág-
ústi, það er óskastaða að stýra fyrir-
tækjum á láglaunasvæðum.
Hversu lengi ætlar íslenska þjóðin
að láta bjóða sér þessa meðferð?
Hveijir skyldu hafa aflað þessa fjár?
Að vísu svaraði þessi stjórnarformað-
ur allsheijar því sjálfur. Hann hefur
„afburða gott starfsfólk"! Hann var
ekki spurður um hlutdeild þess í
milljarðagróðanum, en lýsti áhuga
sínum á hollenskum ryðkláfum, því
að eitthvað varð að gera við allt
þetta fjármagn. Því fleiri skúffufyrir-
tæki, því betra. Skúffur starfsmanna
eru ekki á áhugasviði þessara herra.
Stefna Ágústs Einarssonar hefur
staðist allar spár. Það er þjóðarbú-
inu fyrir bestu að greiða lág laun,
láta sjúklinga greiða lyf og læknis-
hjálp, skera niður framlög til fatl-
aðra og aldraðra og draga úr út-
gjöldum til menntunar. Aðeins
þannig blómstra fjármagnseigendur
á borð við Ágúst Einarsson, sem
augljóslega hlýtur að vera ráðherra-
efni mesta jafnaðarmanns í heimi,
Jóhönnu Sigurðardóttur, sem ásamt
Davíð Oddssyni er von manna um
jöfnuð og réttlæti.
Það verður spennandi að vita hvort
ráðgjafinn Ágúst Einarsson er fjár-
málaráðherra eða sjávarútvegsráð-
herra framtíðarinnar í hugsjónaþoku
Jóhönnu Sigurðardóttur.
Höfundur er þingmaður
Alþýðubandalagsins fyrir
Reykjavíkurkjördæmi,