Morgunblaðið - 28.03.1995, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
ÞRIÐJUDAGUR 28. MARZ 1995 25
LEIKXIST
Lcikfciag Sclfoss
ÍSLANDSKLUKKAN
eftir Halldór Laxness. Leikstjóri:
Vigdís Jakobsdóttír. Aðalhlutverk:
Sigurgeir Hilmar Friðþjófsson, Júli
Þorvaldsdóttir, Ólafur Jens Sigurðs-
son, Elin Amoldsdóttir, Kristínn
Pálmason, Hjörtur Már Benedikts-
son, Þórólfur Sæmundsson, Selfossi,
18. mars.
ÍSLANDSKLUKKAN er 47. verk-
efni Leikfélags Selfoss. Fjörutíu og
sjö leikrit sýna svo ekki verður um
villst að þeir sem að leikfélaginu
standa búa yfir áralangri reynslu
og þroska - L.S. er orðið leikfélag
sem byggir á hefð. Fyrr í vetur hafa
komið þar á fjalirnar Bangsímon og
Beðið eftir Godot (en sú eftirminni-
lega sýning var unnin með félögum
í Leikfélagi Hveragerðis). Eigi að
síður er í mikið ráðist að taka ís-
landsklukkuna til sýninga og kemur
þar einkum tvennt til. Sviðið á litla
leikhúsinu á Selfossi er að sönnu lít-
ið og erfitt að athafna sig á því í
viðamiklum sýningum. Það þolir
ekki mikinn sviðsbúnað. En neyðin
kennir naktri konu að spinna á Sel-
fossi sem annars staðar. Sviðsetjarar
og sviðsmyndasmiðir hafa gert leik-
mynd þar sem heita má að hver
sentimetri sviðsins sé nýttur til hins
ýtrasta bæði í dýpt og breidd en
leikurunum um leið gefið nægilegt
rými til að fylla upp í. Atriðaskipt-
ingar eru hraðar og áhorfandinn er
fluttur í einu vetfangi frá Rein að
Skálholti, frá Bræðratungu til
kóngsins Kaupinhávn við ljúfan ís-
lenskan undirleik. Hér verður bert
það sem áhorfendur gera sér oft
ekki grein fyrir en hver einasti með-
hjálpari í leikhúsinu veit: Án þeirra
sem ekki sjást á sviðinu verður
blekkingin hugumljúfa ekki full-
komnuð, kláruð. Svo er því þannig
háttað með íslandsklukkuna að hún
hefur skipað sér á bekk með Ó Guð
vors lands í þjóðarvitundinni. Áhorf-
endur búast við því að tiltekin kennd
hríslist um kroppinn þegar Assessor
Arnas Arneus segir að enginn geti
selt landið: Það er sú sæla að til-
heyra þjóð (meinlausust í þeim lönd-
um sem ekki hafa herskyldu). Og
ástin og skáldskapurinn renna sam-
an í eitt í brjóstum okkar þegar við
heyrum minnst á hið ljósa man.
Gunnar Kvaran
á háskóla-
tónleikum
Á HÁSKÓLATÓNLEIKUNUM mið-
vikudaginn 29. mars kl. 12.30 leikur
Gunnar Kvaran sellóleikari svítu nr.
1 og 3 eftir Johann Sebastian Bach.
Gunnar hóf
bamungur tónlist-
amám. Helstu
kennarar hans hér
heima vom dr.
Heinz Edelstein og
Einar Vigfússon.
Að námi loknu hér
heima stundaði
hann nám við Tón-
listarskólann í
Kaupmannahöfn
hjá prófessor Erling Blöndal
Bengtsson. Framhaldsnám stundaði
hann í Basel hjá prófessor Reine
Flachot. Gunnar hefur komið fram
sem einleikari og í kammertónlist á
öllum Norðurlöndum, mörgum Evr-
ópulöndum, Bandaríkjunum og
Kanada. Gunnar er deildarstjóri
strengjadeildar Tónlistarskólans í
Reykjavík og kennir þar sellóleik
og kammertónlist. .
Svíturnar sex fyrir einleiksselló
samdi Bach um 1720 þegar hann
var í þjónustu kjörfurstans í Köthen.
Svíturnar fyrir selló eru allar eins
að ytra formi, en þrátt fyrir þessi
ytri Iíkindi bera svíturnar hver sinn
svip og gera þær ýtrustu kröfur til
flytjandans bæði um tónlistarskiln-
ing og tæknilega fullkomnun, segir
í kynningu.
Aðgangseyrir er 300 krónur en
frítt fyrir handhafa stúdentaskír-
teinis.
Mín klukka, klukkan þín
Þessar tilfinningar eru vandmeð-
farnar í leikhúsi. Bros breytist þar
auðveldlega í grettu.
Mér leið vel að vera íslendingur
á þessari sýningu og ekki bara vegna
þess að þetta verk vekur með mér
þjóðarstoltið heldur vegna þess að
hér er opinberað margt í mannlegu
eðli og íeikararnir á Selfossi opin-
bera það vel. Sigurgeir Hilmar Frið-
þjófsson er reyndur leikari og bregst
ekki frekar en endranær. Hann túlk-
ar vel niðurlægingu kotbóndans á
Rein, slóttugheit og stolt. Kristinn
Pálmason er eftirminnilegur í hlut-
verki Sigurðar dómkirkjuprests.
Helgislepja og holdleg girnd stíga
dans í þessu hlutverki og Kristinn
hefur hvorttveggja til reiðu. Þá sýn-
ir Elín Arnoldsdóttir ágæt tilþrif í
sínum þremur hlutverkum. Olafur
Jens Sigurðsson er vaxandi leikari
með góða framsögn og örugga nær-
veru á sviði. Hann nær allgóðum
tökum á hlutverki Arneusar, en það
hlutverk er erfitt. Arnas Arneus
þarf að miðla áhorfendum innri tog-
streitu sinni, sorg og ljúfsárri þjón-
ustu við háleit markmið án þess að
hafa um það mörg orð. Hann ber
það í búknum. Hjörtur Már Bene-
diktsson og Þórólfur Sæmundsson
sýna báðir góða takta í sínum fjöl-
breytilegu hlutverkum.
Júlía Þorvaldsdóttir, sunnlensk
hefðarmær, er Snæfríður Björns-
dóttir Eydalín. Karlpeningurinn á
mínum bekk átti ekki í neinum vand-
ræðum með að skilja það og skilja
afhverju þessi stúlka tekur þátt í
fegurðarsamkeppnum. En eins og
tuggan segir: fegurðin kemur að
innan, og Júlía eys henni upp þaðan
líka sem hið ljósa man. Hún sýnir
af sér þokka og reisn og leikur al-
deilis prýðilega vel, ekki síst ef tek-
ið er tillit til þess að hún „kemur
beint upp úr skólaleikritunum" eins
og góður maður orðaði það.
Vigdís Jakobsdóttir leikstýrir hér
sínu viðamesta verki til þessa, enda
ekki langt síðan hún kom heim frá
námi í leikhúsfræðum. Hún öðlast
öryggi og vex við hveija raun og
svo er aldeilis ágætt fyrir unga leik-
stjóra sem vilja hugsa um heildina
áður en þeir vaða í smáatriðin að
vinna í leikhúsi sem hefur hefð, því
þar vita menn að í smáatriðunum
opinberast heildin.
Guðbrandur Gíslason

f
BtKERTLATA
HEKUIGOSI!
ENN GÝS Á BÍLAÞINGSSVÆÐINU. SÉRFRÆÐINGAR TELJA AÐ
GOSIÐ MUNI STANDA YFIR í EINHVERJA DAGA ENN.
NOTAÐIR BÍLAR Á ÚTSÖLUVERÐI FLÆÐA UM ALLT SVÆÐIÐ.
• ALLT AÐ 250.000 - kr. AFSLATTUR
• GÓÐ GREIÐSLUKJÖR LÁN TIL ALLT AÐ 48 MÁNAÐA
ÞAÐ ER OÞARFI AÐ TAKA MEÐ SER NESTI ÞVI VIÐ BJÓÐUM UPP Á KAFFI, GOS 0G KLEINUR
ÞAÐ SKELFUR ALLT OG NÖTRAR.
DRÍFÐU ÞIG EF ÞÚÆTLAR AÐ GERA GÓÐ KAUP.
BÍLAÞINGÉEKLU
N O T A Ð I R B í L A R
Bílaþing Heklu • Laugavegi 174 • Símasambandslaust er við svæðið vegna mikils álags • Betra er að koma