Morgunblaðið - 28.03.1995, Blaðsíða 44

' 44 ÞRIÐJUDAGUR 28. MARZ 1995
IVIINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
KRISTÍN SIGRÍÐUR ÓLAFSSON,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli laugardaginn 25. mars.
Ólafur Ragnarsson, Jóhanna María Lárusdóttir,
Oddný M. Ragnarsdóttir, Hrafnkell Ásgeirsson,
Kristín R. Ragnarsdóttir, Geir A. Gunnlaugsson,
Ragnar Ragnarsson, Dóra S. Ástvaldsdóttir
og barnabörn.
t
Hálfbróðir okkar,
PÁLL KRISTINN HALLDÓR PÁLSSON,
Hraunbúðum,
Vestmannaeyjum,
áður Vesturvegi 11B.
andaðist föstudaginn 24. mars. Jarðarförin auglýst síðar.
Rafn Andreasson,
Karl Valur Andreasson,
Hjörleifur Már Erlendsson.
t
Hjartkœr sonur minn,
RÓSINKAR GUÐMUNDSSON
frá Höfða,
Gnoðarvogi 68,
andaðist aðfaranótt 26. mars.
Málfríður María Jósefsdóttir.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
dóttir og systir,
ELÍNRÓS HELGA
HARÐARDÓTTIR,
Móasíðu 4a,
Akureyri,
lést í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
26. mars.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Gunnlaugur Höskuldsson,
Hörður ÞórJóhannesson,
Steingrímur Jóhannesson,
Hörður Þór Snorrason, Þórdís Valdimarsdóttir,
Guðrún Harðardóttir,
Pálmi Viðar Harðarson.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir,
amma, langamma og langalangamma,
GUÐRÚN S. EINARSDÓTTIR
frá Hróðnýjarstöðum,
andaðist á elli- og hjúkrunarheimilinu
Grund í Reykjavik 27. mars sl.
Steinunn Árnadóttir, Gunnar A. Aðalsteinsson,
Inga Árnadóttir, Sigurður Markússon,
Guðrún L. Árnadóttir, Guðmundur Benediktsson,
Árni J. Árnason, Edda Þorsteinsdóttir,
Brynhildur Erna Árnadóttir,
barnabörn og aðrir afkomendur.
SIGRÍÐUR
STEFÁNSDÓTTIR
+ Sigríður Stef-
ánsdóttir fædd-
ist á Munkaþverá í
Eyjafirði 5. desem-
ber 1912. Hún lést
í Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
12. mars siðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Stefán Jónsson
bóndi á Munka-
þverá og Þóra Vil-
hjálmsdóttir frá
Rauðará. Systkini
Sigríðar eru Þórey
Sigríður, f. 20. júlí
1911, d. 29. sept.
1986, Laufey tvíburasystir Sig-
ríðar, f. 5. des. 1912, búsett á
Akureyri, Vilhjálmur Jón, f. 22.
maí 1917, d. 7. sept. 1924, Jón
Krístinn, f. 29. okt. 1919, bóndi
á Munkaþverá. Sigríður stund-
aði nám í húsmæðraskólanum
á Laugum í Reykjadal veturinn
1935-1936.
SIGGA á Borgarhóli, eins og hún
var oftast kölluð, er látin. Hún hafði
verið flutt á sjúkrahús aðeins fáum
klukkutímum fyrir andlát sitt, fár-
sjúk en þó með meðvitund, róleg,
æðrulaus og þakklát eins og hún
var alla tíð.
Siggu frænku mína man ég fyrst
þegar hún var nýgift, ung kona með
tvö lítil böm. Þá bjuggu þau Sigga
og Jón maður hennar í litilli íbúð á
Munkaþverá, en fluttust skömmu
síðar á næsta bæ, Borgarhól. Þótt
þau hefðu flutt sig um set, var sam-
gangur milli íjölskyldnanna jafn-
mikill og áður, enda örstutt að fara
á milli bæjanna. Sigga er því ná-
tengd öllum bemskuminningum
mínum. Eg sé hana fyrir mér þar
sem hún birtist, hýrleg á svip á hlað-
inu á Munkaþverá, komin hlaupandi
utan að með yngsta bamið í fanginu
eða á bakinu og hin eldri sér við
hlið. Mér finnst að hún hafi oftast
hlaupið þessa leið, sjálfsagt til að
spara tímann, því annríki var mikið
heima fyrir, en Sigga gaf sér alltaf
tíma til að heimsækja foreldra sína
sem þá vora aldraðir, systkini og
annað frændfólk. Oft kom hún fær-
andi hendi, hafði kannski tekið með
sér nokkur egg, því hænumar hjá
henni verptu svo vel, sagði hún, eða
hún kom með brodd í flösku, þó fleiri
væm kýmar suður frá en á hennar
bæ, en svona var Sigga einstaklega
gjafmild og sífellt með hugann við
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta.
Upplýsingar
Hinn 6. júní 1936
giftist Sigríður
Jóni Sigurðssyni
frá Bæjum á Snæ-
fjallaströnd (f. 17.
sept. 1915, d. 10.
júlí 1984). Börn
þeirra eru Stefán
Þór, f. 1936, var
kvæntur Auði
Hauksdóttur, þau
slitu samvistir,
Arnheiður, f. 1937,
gift Frey Ófeigs-
syni, Sigmar Krist-
inn, f. 1940, Jón
Eyþór, f. 1944,
sambýliskona Guð-
björg Harðardóttir, Þorgerður,
f. 1948, sambýlismaður Atli
Freyr Guðmundsson, Þóra
Hildur, f. 1950, gift Þorsteini
Vilhelmssyni. Barnabörnin eru
nítján, barnabarnabörnin átta.
Útför Sigríðar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin kl. 13.30.
hvað hún gæti gert fyrir aðra.
Búið hjá Siggu og Jóni var ekki
stórt í fyrstu, en stækkaði ört. Jón
var búfræðingur frá Hvanneyri,
harðduglegur maður, hraustmenni
og hagur vel á tré og jám. Sigga
lét ekki sitt eftir liggja við búskap-
inn og oft var vinnudagurinn lang-
ur. Bömin, sem alls urðu sex, fædd-
ust eitt af öðm, en þótt húsið á
Borgarhóli væri ekki of stórt fyrir
fjölskylduna, gátu þau hjónin veitt
fólki sem var á hrakhólum húsa-
skjól um lengri eða skemmri tíma.
Þannig man ég eftir tveimur göml-
um mönnum sem áttu athvarf sitt
á Ioftinu hjá Siggu og Jóni um skeið,
einnig dvaldist þar um tíma einstæð
móðir með dóttur sína. Sumardval-
arbörn vom mörg á Borgarhjóli í
tímans rás, sum ár eftir ár. Þessum
börnum og öllum sem dvöldust á
heimilinu var Sigga einstaklega hlý
og góð og batt tryggð við þetta
fólk, sumt til æviloka. Gestkvæmt
var mjög á Borgarhóli, bæði hjónin
gestrisin og vinmörg. Sigga taldi
aldrei eftir sér að sinna gestum sem
best hún mátti, þó oft hafi það taf-
ið hana frá heimilisstörfunum. Mér
er minnisstæð frásögn ömmu
minnar sem búsett var á Akureyri
um þær mundir og kom í heimsókn
í Borgarshól einn sumardag. Sigga,
sem var ein heima með bömin, tók
henni fagnandi, en sagði að sér
þætti leiðinlegt að hún ætti ekkert
gott með kaffinu, hvort nokkuð
gerði til þótt kaffínu seinkaði dálít-
ið, hún ætlaði að stinga köku í ofn-
inn. Því tók amma mín vel. Þegar
kakan svo kom á borðið volg úr
ofninum, kom í ljós, ömmu minni
til undrunar, að Sigga hafði ekki
einungis bakað tertu í snatri, heldur
_ Krossar
I I ráieiði
" I viSarlit og máloSir.
Mismunandi mynsiur, vönduð vinna.
Slmi 91-3592» oq 35735
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóöir, amma og langamma,
BERGÞÓRA JÓELSDÓTTIR,
Grettisgötu 2,
Reykjavík,
lést í Landspítalanum laugardaginn
25. mars.
Jaröarförin auglýst síðar.
Arngrimur Ingimundarson,
Ingileif Arngrímsdóttir, Sigmar Ægir Björgvinsson,
Jóhanna Arngrimsdóttir, Snorri B. Ingason,
Sigríður Arngrimsdóttir, Grettir Jóhannesson,
Gíslunn Arngrímsdóttir, Gunnlaugur S. Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
FLUGLEIDIR
HÓTEL LOFTLEIÐIR
Crfisdrukkjur
—
iiaiGflpt-inn
Sími 555-4477
t
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir og amma,
DAGMAR BECK,
lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund sunnudaginn 26. mars sl.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskapellu fimmtudaginn 30. mars
nk. kl. 15.00.
Jóna B. Svavars,
Sten Frandsen,
Eva Frandsen.
RTVfWIV
hafði hún sótt rabarbara út í garð
og soðið sultu í tertuna.
Sigga var mjög fljótvirk og kom
ótrúlega miklu í verk. Öll störf vann
hún með gleði. Gleðin var mjög ein-
kennandi í fari hennar, þó ekki háv-
aðasöm eða ærslafull, heldur einlæg
innri gleði sem ljómaði af henni.
Þessari gleði hélt hún alla tíð, og
þó hún hefði vissulega margt til að
gleðjast yfír í lífínu, varð þó ýmis-
legt henni mótdrægt, einkum eftir
að hún veiktist alvarlega af heilab-
læðingu um fimmtugt og bjó við
skerta heilsu eftir það.
Eftir lát Jóns 1984 fluttist Sigga
til Akureyrar og bjó þar í skjóli
dætra sinna, þar til hún vistaðist á
dvalarheimilinu í Skjaldarvík fyrir
nokkmm ámm. Heilsu hennar fór
hnignandi, en rólyndið og æðruleys-
ið var hið sama og áður. Aðspurð
um líðan sína eftir að hún kom í
Skjaldarvík svaraði hún: „Mér líður
svo vel að ég skammast mín fyrir
það, þegar ég sé hve margir hér em
svo miklu verr komnir en ég.“
Í eitt síðasta skiptið sem ég heim-
sótti Siggu í Skjaldarvík barst talið
að hinum stóra og mannvænlega
hópi afkomenda hennar og að þeirri
miklu breytingu á aðstöðu ungs
fólks til menntunar frá því hún var
ung. Ég held ég viti hvað ég mundi
vilja læra, ef ég væri ung núna,
sagði Sigga. Viltu geta hvað það
er? Ég gat upp á hjúkmn, fóstm-
starfí, kennslu. Allt þetta hefði leg-
ið vel fyrir Siggu. Nei, svaraði Sigga
brosandi. Ég hefði viljað læra skor-
dýrafræði. Ég hafði alltaf svo gam-
an af að skoða flugur, kóngulær og
fleiri smávemr í náttúmnni. Sigga
gat oft komið manni á óvart í ein-
lægni sinni og hógværð, og víst er
að hvert sem lífsstarf hennar hefði
orðið, hefði hún rækt það vel og
farið um það mildum höndum.
Að leiðarlokum er mér efst í huga
þakklæti fyrir löng og náin kynni.
Hún kenndi mér margt án þess að
vita af því sjálf. Hún var einhver
sú besta og ljúfasta manneskja sem
ég hef kynnst.
Kristín Jónsdóttir.
Það em ófáar góðar minningar
sem við eigum um hana ömmu okk-
ar á Borgarhóli. Alveg frá því við
vomm litlar stelpur og vomm í sveit-
inni hjá ömmu og afa. Og nú í seinni
tíð þegar amma bjó á Skjaldarvík.
Það var alltaf gaman í sveitinni
hjá ömmu og afa. Þar var svo margt
hægt að hafa fyrir stafni, vaða í
læknum, leika sér í hlöðinni, renna
sér á snjóþotum á vetuma og margt
fleira. En það var fastur liður að
við fómm með ömmu upp í hænsna-
hús að ná í eggin og gefa hænsnun-
um. Við fórum líka oft með ömmu
upp í litla trjáreitinn sem henni þótti
svo vænt um og hjálpuðum henni
við að gróðursetja hríslur og vökva
þær. Amma var mikið náttúmbarn
og sérstök áhugamanneskja um
gróðursetningu og hana stundaði
hún svo lengi sem hún gat. Hún
talaði öft um að ef hún hefði farið
f nám þá hefði skordýrafræði orðið
fyrir valinu vegna þess að skordýr
vöktu hjá henni mikinn áhuga.
Amma okkar var mjög víðlesin
og fróð kona. Það var alltaf svo
gaman að hlusta á hana segja sög-
ur, hvort sem það vom sögur úr
sveitinni þegar hún var að alast
upp, eða skáldsögur og ævintýri.
Oft samdi hún meira að segja sög-
umar jafnóðum. Við áttum okkar
uppáhaldssögu sem hún var óþreyt-
andi að segja okkur. Amma hafði
einstaklega skemmtilegan frásagn-
arhæfíleika, þó sagan væri sú sama
þá hafði amma lag á að krydda
hana með einhveiju nýju í hvert
sinn. Amma kunni líka ógrynni af
vísum og gátum sem hún kenndi
okkur. Hún kenndi okkur systmnum
líka að pijóna og að fítja upp á fjóra
vegu, gullfít, silfurfít, húsgangsfít
og hundafit.
Amma bjó hjá okkur frá því að
afí dó árið 1984, þangað til hún
flutti til Skjaldarvíkur í lok árs 1989.
Við heimsóttum hana þangað eins
oft og við gátum og einnig kom hún
í bæinn til okkar. Við sögðum stund-
um við hana að hún þyrfti engar
myndir upp á vegg af okkur því við