Morgunblaðið - 28.03.1995, Blaðsíða 46

- 46 ÞRIÐJUDAGUR 28. MARZ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
HALLUR
GUÐMUNDSSON
+ Hallur Guð-
mundsson fædd-
ist á Eyjólfsstöðum
í Beruneshreppi 8.
maí 1926. Hann lést
21. mars sl. Hallur
var þriðji í röð níu
systkina sem öll
fæddust og ólust
upp á Eyjólfsstöð-
um í Berunes-
hreppi, Suður-
Múlasýslu. Hin
systkinin eru Gunn-
ar, f. 1922, bóndi
Lindarbrekku við
Berufjörð, Valborg,
f. 1923, ljósmóðir Tungufelli í
Breiðdal, Guðrún, f. 1928,
verkakona Egilsstöðum, Rósa,
f. 1929, kennari í Kópavogi,
Guðmundur, f. 1931, d. 1935,
Hermann, f. 1932, fv. skóla-
sljóri, Laugalandi Holtum,
Guðný, f. 1935, húsmóðir, Höfn
í Homafirði, og Eyþór, f. 1937,
bóndi Fossárdal.
Býlið Eyjólfsstaðir er í Foss-
árdal og var fyrr á öldum sam-
nefnt dalnum. Á 19. öld urðu
bæir þar fleiri og þurfti þá
Erfidrykkjur
ESIA
HÓTEL ESJA
Sími 689509
nafn til aðgreiningar
en nú er aðeins
einn bær í dalnum
og hefur Fossár-
dalsnafnið verið
tekið upp að nýju.
Foreldrar Halls
vom hjónin Mar-
grét Guðmunds-
dóttir, f. á Ánastöð-
um í Breiðdal 28.
maí 1899, d. 4. des-
ember 1989, og
Guðmundur Magn-
ússon f. á Eyjólfs-
stöðum 5. júní
1892, d. 17. febrúar
1970. Þau bjuggu á Eyjólfsstöð-
um allan sinn búskap en eyddu
ævikvöldinu á Höfn í Horna-
firði.
Foreldrar Margrétar vom
Gyðríður Gísladóttir, f. 25. ág-
úst 1865, d. 21. febrúar 1943,
og Guðmundur Guðmundsson,
f. 13. aprfl 1861, d. 9. apríl
1940. Þau fluttu sunnan úr
Nesjum um 1890 fyrst austur
í Breiðdal og síðan í Bemfjörð
1906 og bjuggu þar stórbúi.
Þau eignuðust átta börn sem
öll ílentust við Bemfjörð.
Foreldrar Guðmundar vom
Snjólaug Magnúsdóttir, f. 1.
mai 1863, d. 7. mars 1938, og
Magnús Jónsson, f. 14. janúar
1853, d. 12. ágúst 1941, sem
bjuggu á Eyjólfsstöðum. Þau
áttu tólf böra, misstu þijú
þeirra ung, en hin niu áttu öll
heima á sunnanverðum Aust-
fjörðum og urðu öll mjög kyn-
sæl. Afi og amma Snjólaugar
fluttu í Fossárdal á 3. tug 19.
aldar og þar búa niðjar þeirra
enn.
6. október 1951 kvæntist
Hallur Guðrúnu Karlottu f. 4.
febrúar 1931, dóttur Sigur-
björns Methúsasalemssonar út-
vegs- og garðyrkjubónda á
Stafnesi og konu hans Júlíu
Jónsdóttur. Þau hafa alltaf átt
heima í Keflavík, keyptu fyrst
húsið Vallargötu 20 og byggðu
síðar á Háholti 11.
Hallur og Karlotta eignuðust
fimm börn. Elst er Margrét, f.
18. mars 1952, arkitekt, búsett
i Danmörku, gift Carsten Nils-
en Bluhme og eiga þau tvö
böra, Kjartan og Maríu. Áður
átti Margrét dreng, Hall Stein-
ar Sævarsson. Annar er Sigur-
bjöm Júlíus, f. 3. mars 1953,
lögregluþjónn í Keflavík. Kona
hans er Stefanía Hákonardóttir
úr Innri-Njarðvík. Þau eiga
dæturnar Karlottu og Lindu.
Næstur er Hallur Methúsalem,
f. 8. mars 1960, lögregluþjónn
í Keflavík. Kona hans er Svan-
björg Kristjana Magnúsdóttir
frá Skarði í Bjarnarfirði. Þau
eiga drengina Guðmund Hall
og Magnús Má. Fjórða barn
Halls og Karlottu er Guðmund-
ur f. 20. október 1962, öryrki
í Keflavík. Yngstur er Ragnar
Kristbjörn f. 11. september
1964, verkamaður í Keflavík,
ókvæntur.
Hallur verður jarðsunginn
frá Keflavíkurkirkju í dag, 28.
mars, og hefst athöfnin kl.
14.00. Jarðsett verður í Hvals-
neskirkjugarði.
HALLUR faðir okkar starfaði
lengst af sjálfstætt við bifreiða-
stjórn, fyrst sem vörubifreiðastjóri
og síðar Ieigubifreiðastjóri. Síðustu
tæpa tvo áratugina í starfi ók fað-
ir okkar svo til eingöngu andlega
fötluðum börnum á Suðurnesjum
til skóla á Reykjavíkursvæðinu. Því
starfi gengdi hann af farsæld og
mikilli kostgæfni, en slíkt starf er
ábyrgðarmikið og krefjandi. Hann
hafði einstakt lag á bömunum og
sýndi þeim sérstakan skilning enda
má segja að hann hafí þekkt hugar-
heim þeirra, en þau hjónin þekktu
vel af eigin raun það mikla erfiði
sem getur fylgt því að eiga andlega
fatlaðan einstakling.
í október árið 1977 stofnuðu
þau, ásamt nokkrum aðilum,
Þroskahjálp á Suðurnesjum. Þar
hefur verið unnið mikið og þarft
starf í þágu þroskaheftra á Suður-
nesjum. Þau hjónin hafa hlotið sér-
staka viðurkenningu fyrir störf sín
á þeim vettvangi og voru m.a. gerð
að heiðursfélögum Þroskahjálpar á
Suðurnesjum á 15 ára afmæli fé-
lagsins árið 1992.
Breytingar á rekstrarfyrirkomu-
lagi skólaakstursins gerðu það síð-
ar að verkum að faðir okkar varð
frá því starfi að hverfa árið 1993.
Starf sem hann var brautryðjandi
að og hann mat mikils. Það var
skoðun þeirra sem best til þessara
mála þekktu að mikill missir hafí
verið að því að sjá hann hverfa úr
því starfi. Upp frá þessu má segja
að hafi tekið að halla undan fæti
hjá honum. Þó svo að það hafi
verið föður okkar síst af skapi að
ræða um atvinnumissi verður ekki
hjá því komist að geta þess hér
hversu slæm áhrif andlega slíkur
missir getur haft á fólk. Þau áhrif
eru víðtækari og meiri en margan
grunar. Sá þáttur vill oft gleymast
í þeirri umræðu sem hefur átt sér
stað hér á landi á undanförnum
misserum um atvinnuleysi.
Eftir að faðir okkar hætti störf-
um sneri hann sér meira að áhuga-
málum sínum, eftir því sem heilsan
leyfði. Hann var mikill unnandi
góðra bóka og ber stórt bókasafn
hans þess glöggt merki. En líf hans
og yndi var náttúran og landið.
Æskustöðvamar austur á fjörðum
áttu einnig sterkar rætur í honum,
þar átti hann sinn landskika,
Amarbólshjalla, og stundaði m.a.
skógrækt. Faðir okkar og bróðir
hans Hermann áttu svo sameigin-
legt sumarhús skammt frá Eyjólfs-
stöðum. Systkinin vom mjög sam-
rýnd. Oft ræddi hann um Austfírð-
ina og það sem þeir hafa að geyma.
Árið 1967 keypti ijölskyldan fal-
lega jörð niður við sjóinn suður á
Stafnesi, Smiðshús. Skammt frá
æskustöðvum móður okkar, Karl-
ottu. Þar gerði faðir okkar upp
íbúðarhúsið og gerði að sumarhúsi,
dvöldum við þar oft yfír sumartím-
ann. Margar góðar minningar em
þaðan. Þar stundaði hann m.a.
garðyrkju en meira en 100 ára
hefð er fyrir gulrófurækt í fjöl-
skyldu móður okkar.
Það hversu mikið faðir okkar
unni náttúmnni verður e.t.v. best
lýst með því að þegar gengið er inn
á heimili þeirra hjóna í Háholtinu,
blasir við manni stór yfírlitsmynd
af Flóm íslands. Náttúran og land-
ið var honum allt.
Fjölskyldan fór einnig til fjölda
ára vetrarferðir til Kanaríeyja, þeg-
ar svartasta skammdegið grúfir hér
yfir. Þær ferðir voru ekki síst farn-
ar til þess að gleðja Guðmund,
andlega fatlaðan son þeirra hjóna
og bróður okkar. Á Kanaríeyjum,
eyjum hins eilífa vors, sat faðir
okkar ekki auðum höndum frekar
en annars staðar, þar ræktaði hann
m.a. kartöflur í soðið!
Faðir okkar var tilfinningaríkur
maður og ósérhlífínn, mjög greið-
vikinn og um margt fróður. Hann
bjó vel að börnum sínum og eigin-
konu, móður okkar Karlottu, hann
var maður sem aldrei mátti vamm
sitt vita. Feðgamir vom einnig
mjög samrýndir og höfðu m.a.
sama áhugamál, garðyrkjuna.
Mikill missir er að sjá á eftir
elskulegum föður okkar. Margs er
að minnast og margt, er hér ósagt.
Hann var maður sem unni fjöl-
skyldu sinni, náttúmnni og landinu.
Deginum áður en hann lést gerði
langþráða sunnanátt; „Ég finn
lyktina af vorinu,“ sagði hann og
komst í vorskapið. Það er sárt til
þess að hugsa að slíkur náttúmnn-
andi skyldi ekki fá að njóta vors-
ins. En öll göngum við áfram
gönguna sem lífíð sjálft er. Við
tekur eilífa lífíð í ríki Drottins, þar
sem vorið er eilíft.
Við færum þér, elskulegur faðir,
okkar bestu þakkir fyrir allt sem
þig prýddi.
„Jesús mælti: Ég er upprisan og
lífið. Sá sem trúir á mig, mun lifa,
þótt hann deyi. Og hver sem lifír
og trúir á mig, mun aldrei að eilífu
deyja.“ (Jóh. 11. 25-26.)
Kveðja frá bömum.
Þau vom leiðinleg tíðindin sem
pabbi færði okkur um hádegisbil á
þriðjudag því hann sagði að afi
Hallur hefði veikst skyndilega. Við
vissum auðvitað ekki hversu alvar-
legt þetta væri en ekki gmnaði
okkur að nokkram stundum seinna
yrði hann dáinn. Af hverju hann
afí Hallur? Við hittum afa á sunnu-
dagskvöldið niður á sjúkrahúsi þar
sem við vomm að heimsækja
Gumma frænda. Þar var afi svo
hress og ánægður. Við spjölluðum
saman og afí talaði um það, að í
sumar ætluðu hann, amma og
Gummi austur í Bemfjörð í Foss-
árdalinn, en afi hafði svo sterkar
tilfinningar þangað, til æskuslóð-
anna. Hann hafði svo gaman af
að gróðursetja þar í litla skikanum
sínum og sjá gróðurinn vaxa og
dafna. Það má segja að náttúran
hafi verið líf hans og yndi því hvergi
leið honum eins vel og úti í náttúr-
unni. Hérna fyrir sunnan var afi
með mikla garðrækt þar sem hann
ræktaði aðallega rófur en einnig
Afl fjöldans undir