Morgunblaðið - 29.03.1995, Side 2
2 F MIÐVIKUDAGUR 29. MARZ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
4
ru T-ruTTnr.-oir*
Eldur,
Hvað ætlarðu að verða þegar
þú ert orðin(n) stór?
Hafíð þið ekki heyrt þessa
oft? Aha, mörgum sinnum. Þessi
spuming virðist oft og tíðum
vera það eina sem fullorðnum
dettur í hug að spyija ykkur
um. 0g mörg ykkar hafið trú-
lega svarað henni svona:
Slökkviliðsmaður.
Eldur logar stafna á milli í
húsi númer 208 við Barónsstíg
í höfuðborginni á eyjunni ís-
landi. Hvað heitir höfuðborgin?
Mikið rétt, Reykjavík heitir
hún og er langfjölmennasti bær
landsins, rúmlega 100.000 (eitt
hundrað þúsund) manns búa
þar.
En nóg um það í bili, það er
eldurinn sem við þurfum að ráða
niðurlögum með dyggri aðstoð
slökkviliðsmannanna. Hér er
allt í fína lagi, slökkviliðsbíllinn
nýlega þveginn og bónaður, en
þið megið ekki segja nokkrum
einasta manni frá því - þeir eru
villtir, reyndar rammvilltir.
Gjörið svo vel og hjálpið körl-
unum að komast leiðar sinnar
í gegnum öngstræti borgarinnar
að eldhafinu.
Dreymir enn
Alicia Torfadóttir, 5 ára ís-
lensk telpa búsett í Þýska-
landi, tússar þessa suðrænu
mynd um vetur norður í höfum
á eyju sem við
þekkjum vel og
kallast ísland.
Kveikir einhver
á perunni? Svei
mér þá, svo
mörg ljós sjást,
að líkist flóð-
lýsingu á fót-
boltavelli.
Finnst ykkur
þetta ekkert
fyndið, krakka-
grislingar?
í miðjum
hríðarbyl þegar
þetta er skrifað
á tölvu undir
súð úti í bæ, er
notalegt að
horfa á mynd-
ina, Alicia, blátt hafíð, enn blárri
himininn, pálmatré á eyju aleinni
lengst úti í buskanum með sólina
yfír með sína hlýju birtu.
Hver svífur þarna um í
blöðrumergð? Er það engill? Er
það listakonan sjálf á ferð og
flugi?
Vonandi fer
ekki fyrir þess-
ari svífandi
veru líkt og
gerðist méð
hann íkarus
Dedalosson
forðum.
Hann flaug
frá eyjunni Krít
(í hvaða hafi er
hún nú aftur?)
á vængjum úr
fjöðrum og
vaxi, en hætti
sér of nálægt
sólinni svo vax-
ið bráðnaði og
hann steyptist í
hafið svo blátt,
svo blátt.
Of-
beldi,
nei
Bændur á öldum áður,
einkum í Noregi, ef til
vill forfeðurnir okkar, langa-
langalangalangalangalanga-
langalangalangalangafar
okkar, börðust stundum ef
kastaðist í kekki með þeim
einn á móti einum í beltaein-
vígi á þann hátt sem sýndur
er á meðfylgjandi teikningu.
Þeir sneru bökum saman og
ekki nóg með það, heldur
voru þeir bundnir fastir sam-
an með belti. Síðan hjuggu
þeir hvor í annan með hníf
þar til annar drapst eða svo
var af honum dregið, að hann
stóð ekki undir sjálfum sér.
Við erum heppin að búa í
landi þar sem ofbeldi er for-
dæmt og fyrir löngu er búið
að banna vopnaburð. Hér
tíðkast ekki að maður höggvi
mann og annan eins og það
var orðað í fornöld og ein-
hverjum þótti fínt.
Við fordæmum ofbeldi í
hvaða mynd sem það birtist,
krakkar, ofbeldi með orðum,
með athöfnum.
Afar einfalt mál, við viljum
EKKI ofbeldi.