Morgunblaðið - 06.04.1995, Blaðsíða 6

6 E FIMMTUDAGUR 6. APRÍL 1995
MORGUNBLAÐIÐ
KOSNINGAR 8. APRÍL
Sj álfstæðissumar
UNDANFARIÐ
kjörtímabil hefur
Sjálfstæðisflokkurinn
veitt forystu sam-
stjórn með Alþýðu-
flokknum, hér hefur
verið við völd viðreisn-
arstjóm. Velhepp-
naðra verka þessarar
stjórnar sér víða stað
í þjóðlífinu. Nú er
skammt til Alþingis-
kosninga og er því
ekki úr vegi að riija
upp hvað áunnist hef-
ur í tíð núverandi rík-
isstjórnar og íhuga
það hvað biði okkar
ef úrslit kosninganna verða Sjálf-
stæðisflokknum ekki í hag.
Árangurinn af starfi
viðr eisnar stj órnar
Ef tíunda á árangurinn af starfi
núverandi ríkisstjórnar ber hæst á
hvern veg ríkisstjórninni hefur
tekist að ryðja braut nýrri hugsun
í þjóðlífinu. Horfið er frá hugar-
fari sértækra aðgerða og þess í
stað eru vandamálin leyst með
altækum aðgerðum. í því felst að
þegnunum og þar með atvinnulíf-
inu hafa verið sköpuð skilyrði til
að starfa með hagsæld að leiðar-
ljósi. Stöðugleika hefur verið kom-
ið á í efnahagslífinu, vextir lækk-
aðir með markaðstengdum að-
gerðum á hárréttum tíma, horfið
hefur verið af braut skuldasöfnun-
ar og þátttaka íslands í viðskipta-
heildum tryggð með aðild að EES-
og GATT-samningunum. Enda er
umtalsverður efnahagsbati orðin
staðreynd. Þessum árangri meg-
um við ekki glutra niður.
Þrátt fyrir það að ríkisstjórnin
hafi allt kjörtímabilið þurft að
leggja megin áhersluna á viðreisn
efnahagslífsins hefur á mörgum
öðrum sviðum þjóðlífsins einnig
orðið bati. Þó hefur varnarbarátt-
an ein orðið að nægja á sumum
sviðum, ýmist vegna erfiðrar stöðu
þjóðarbúsins eða þá
að verk fyrri ríkis-
stjórnar bundu hendur
þeirrar núverandi. Ég
vil endurtaka að við
megum ekki tapa nið-
ur árangrinum í end-
urreisn efnahagslífs-
ins og við megum
heldur ekki fórna
tækifærinu sem gefst
á næsta kjörtímabili
til að vinna ötullega
að endurreisn ýmissa
annarra þátta þjóðlífs-
ins nú þegar betur
árar og svigrúm eykst.
Þetta verður aðeins
tryggt með því að Sjálfstæðis-
flokkurinn komi sterkur út úr
komandi Alþingiskosningum.
Skipi Sjálfstæðisflokkurinn
ekki lengur öndvegið, hvað þá?
Verði Sjálfstæðisflokknum
núna ýtt til hliðar í íslenskum
stjórnmálum er vargöld fyrir dyr-
um. Þá bíður okkar ekki annað
en fjölflokka vinstristjórn með til-
heyrandi glundroða, ráðleysi og
sundurlyndi. Sporin þau hræða: I
Reykjavík situr nú slík samsuða
við völd. Lítil og smá eru afrek
R-listans frá því að hann tók við
völdum á síðastliðnu vori. Helst
kæmi þá upp í hugann bitlinga-
ráðningar pólitískra samheija og
þrotlaus leít að einhverjum bita-
stæðum hneykslismálum varðandi
stjórnsýslu sjálfstæðismanna í
borginni. Þessi leit hefur tekið á
sig margar en æði lágkúrulegar
myndir en engin hefur eftirtekjan
orðið. Þá má heldur ekki gleyma
skattahækkununum sem R-listinn
hefur staðið fyrir og einar sér ollu
þær hvað mestu róti sem íslenskt
efnahagslíf varð fyrir á síðasta
ári. Sé skattahækkana minnst
kemur fljótt upp í hugann Jóhanna
Sigurðardóttir með sína fylgifiska,
flest fóljs úr hinum ýmsu „félags-
hyggjuflokkum“ sem ekki hefur
Hugvit er lykill
að hagsæld. Kristinn
Hugason segir að fram-
tíðarfarsæld verði
að sækja til mennta og
þekkingar.
náð árangri þar sem það var áð-
ur. Allur málflutningur Jóhönnu
og einnig Alþýðubandalagsins og
„óháðra“ snýst um skattahækkan-
ir, skattahækkanir sem munu ger-
samlega kyrkja atvinnulífið í land-
inu og keyra það í gjaldþrot ásamt
með mörgum fjölskyldum. Fram-
sóknarflokkurinn eða formaður
hans og sumir aðrir frambjóðendur
flokksins hafa myndast við að
mótmæla þessum málflutningi
Þjóðvaka og Alþýðubandalags en
aðrir eru honum hjartanlega sam-
mála. Enda alltaf jafn erfitt að
henda reiður á málflutningi Fram-
sóknar. Vinstri flokkarnir og
Framsókn hafa í kosningabarátt-
unni reynt að draga athyglina að
skuldavanda heimilanna í landinu.
Sá vandi er ærinn en enginn
stjórnmálamaður í landinu ber
meiri ábyrgð á honum en Jóhanna
Sigurðardóttir með aðgerðum sín-
um sem félagsmálaráðherra en í
því ráðuneyti sat hún í sjö ár sam-
fellt.
Áframhaldandi viðreisn á
næsta kjörtímabili
Á næsta kjörtímabili bíða fjöl-
mörg verkefni úrlausnar. Þó er
ljóst að svo mikill árangur hefur
náðst í efnahagsmálunum að svig-
rúm hefur myndast til að hægt
er að huga að fleiri atriðum. Hér
á eftir langar mig til að geta
tveggja málaflokka í þessu sam-
bandi. Það eru menntamál og
málefni landbúnaðarins.
Kristinn
Hugason
Menntamálaráðherra, Ólafur G.
Einarsson, hefur setið undir harð-
vítugri gagnrýni allt kjörtímabilið
og á köflum hefur sú gagnrýni
jaðrað við ofsóknir. Má þar geta
um málefni Lánasjóðs íslenskra
námsmanna. Því hefur verið hald-
ið fram að breytingar þær sem
Ólafur stóð fyrir á útlánareglum
sjóðsins myndu gera fjölmörgum
ókleift að stunda nám. Hið sanna
er að þær breytingar sem Ólafur
stóð fyrir björguðu sjóðnum frá
gjaldþroti og gera á þann veg
námsfólki framtíðarinnar fært að
stunda nám, þurfi það á lánsfé að
halda . í tíð núverandi ríkisstjórn-
ar náðust ýmsir fleiri áfangar í
mennta- og menningarmálum,
þrátt fyrir að vinstri menn sem
telja sig „eiga“ mennta- og menn-
ingarmál þessa lands reyni að
halda öðru fram. Má í því sam-
bandi geta um vígslu Þjóðarbók-
hlöðunnar sem ríkisstjórnin setti
kraft í að ljúka, lagabætur í skóla-
málum og ötula uppbyggingu Há-
skójans á Akureyri.
Á sviði mennta- og menningar-
mála þarf eigi að síður að stór-
auka sóknina á næsta kjörtímabili
og til þess hefur núverandi ríkis-
stjórn skapað svigrúm. Vil ég í
því sambandi geta um uppbygg-
ingu Háskóla Islands sem sterks
rannsókna- og kennsluháskóla á
sviði hug- og raunvísinda og stór-
fellda eflingu Háskólans á Akur-
eyri sem háskóla atvinnulífsins á
Islandi. HÍ sem sterkur akade-
mískur háskóli leggur auk þess
sitt lóð á vogarskálar ailrar
framfarasóknar í atvinnulífi o.fl.
Af rnenntamálunum ræðst hvort
við íslendingar verðum auðug þjóð
á komandi öld; hugvit er lykill að
hagsæld.
Þetta markmið næst ekki nema
að kennurum á öllum skólastigum
verði tryggð góð kjör. Annars
fæst hæfasta fólkið ekki til
kennslu. Núverandi ríkisstjórn
hefur náð að bæta kjör kennara
eins mikið og hægt er í einum
áfanga en á meiru er þörf og við
hinir þegnar þessa lands verðum
að skilja að kennarar eru að fá
launaleiðréttingu því að þeirra kjör
hafa rýrnað meira en annarra.
Enginn flokkur getur leitt þessa
framfarabaráttu betur en Sjálf-
stæðisflokkurinn.
I landbúnaðarmálum var sú
kostulega staða er núverandi ríkis-
stjórn tók við völdum að síðasta
ríkisstjórn hafði haft það fyrir eitt
af síðustu verkum sínum að gera
búvörusamning við bændur sem
gilti allt þetta kjörtímabil og langt
fram á það næsta. Þrátt fyrir þetta
hefur Halldóri Blöndal landbúnað-
arráðherra auðnast að hnika ýmsu
á rétta braut. Þó að ýmislegt hafi
áunnist við uppbyggingu landbún-
aðarins í gegnum áratugina hefur
fleira farið miður enda má segja
að meginstefnan í landbúnaðar-
málunum hafi verið röng allt frá
setningu afurðasölulaganna upp
úr 1930. Með þeim lögum var í
raun komið í veg fyrir uppbygg-
ingu fijáls atvinnulífs í greininni.
Landbúnaðurinn hefur enda verið
leikvöllur Framsóknar, einkum
hinar hefðbundnu búgreinar. Eigi
að vera hægt að bjarga landbúnað-
inum frá hruni þarf sjálfstæðis-
stefnan að fá notið sín í landbún-
aðarmálunum á næsta kjörtíma-
bili.
Hér framar gat ég um þá hug-
mynd að Háskólinn á Akureyri
yrði háskóli atvinnulífsins á Is-
landi. Þetta yrði gert með frekari
eflingu sjávarútvegs- og rekstrar-
fræðibrauta skólans og með flutn-
ingi búvísindanámsins í landinu
norður. Þetta myndi stórstyrkja
atvinnulífið í landinu og þá ekki
hvað síst landbúnaðinn með því
að bæta búvísindanámið frá því
sem nú er.
Sjálfstæðisflokkurinn hefur
hlutverki að gegna í öllum þáttum
þjóðlífsins. Davíð Oddsson forsæt-
isráðherra leiðir flokkinn, þeirri
leiðsögn er ljúft að lúta. Góður
meirihluti þjóðarinnar vill að Dav-
íð Oddsson verði áfram forsætis-
ráðherra. Tryggjum það með því
að sjá til þess að Sjálfstæðisflokk-
urinn nái glæsilegum kosninga-
sigri í Alþingiskosningunum á
laugardaginn kemur.
Kjósum Sjálfstæðisflokkinn.
Höfundur er sérfræðingur í
búvísindum og sjálfstæðismaður.
Þögnin rofin
- Geir H. Haarde leiðréttur -
SÁ ágæti þingmað-
ur Geir H. Haarde ritar
grein í Morgunblaðið
sl. laugardag og telur
sig þurfa að leiðrétta
málflutning minn
varðandi íþrótta- og
sýningarhöll í Reykja-
vík. Grein mín beindist
að ráðandi sjálfstæðis-
mönnum í ríkisstjórn
sem, að mínu mati,
höfðu barist gegn
byggingu íþróttahallar
vegna HM -95 en í rík-
isstjórninni situr ekki
Geir H. Haarde og
kannski því miður.
Hann hefur hinsvegar
fengið það verkefni að svara. I
greininni segist hann hafa vonast
til þess í lengstu lög að HM ’95
yrði ekki dregin inn í þá kosninga-
baráttu sem nú stendur yfir. Það
leikur enginn vafi á því að þögnin
hefði eflaust komið sér mjög vel
fyrir ráðandi sjálfstæðismenn í rík-
isstjórn.
Er það þetta sem er „Betra
ísland"
Það sem Geir taldi sig þurfa að
leiðrétta voru engan veginn neinar
rangfærslur af minni hálfu. Grein
mín byggist á (sköldum staðreynd-
um um þann fjárstuðning sem
menn voru tilbúnir eða ekki tilbún-
ir að láta af hendi
vegna HM ’95. Geir
vill hinsvegar nú, rétt
fyrir kosningar, slá
sj álf stæðisráðherrana
til riddara, fyrir að
veita ríkisábyrgð á lán
til ÍSÍ, en það lán hef-
ur ekki fallið á ríkis-
kassann enn sem
komið er og því er
varla hægt að kalla
það íjárstuðning. Ég
fellst þó á að það
megi kalla þetta fyrir-
greiðslu.
Geir segir einnig að
skrif mín verði vænt-
anlegri fjölnota höll
ekki til framdráttar. Af hveiju?
Er ekki mál til komið að menn
hætti að hóta fólki með stjórnsýsl-
una sem bakhjarl? Ríkið á ekki að
vera ofbeldisstofnun eða hvað? Er
það þetta sem er „Betra ísland“?
Nei, ég tel að fólk eigi að vera í
fyrirrúmi, líka íþróttafólk. Þess
vegna er það ánægjulegt að þing-
flokksformaðurinn skuli, í grein
sinni, taka undir þá framtíðarsýn
okkar framsóknarmanna að reisa
hér fjölnota hús fyrir hinar marg-
víslegu íþróttagreinar.
HM ’95 á 7 ára
erfiða forsögu
Undirbúningur fyrir HM ’95
íþróttahreyfingin
þarf að verða, segir
Arnþrúður
Karlsdóttir, óháð
stjórnmálamönnum.
hófst ekki á síðasta ári, þegar
Gelr tók að sér að verða formaður
HM ’95 sem hann hefur sinnt með
sóma. Málið á sér 7 ára forsögu
sem hefur bæði verið hörð og erfið
fyrir forystu HSÍ. Ég get fyrirgef-
ið Geir, þótt hann þekki ekki þá
sögu til hlítar. Alþjóða handknatt-
leikssambandið samþykkti að ís-
land héldi HM ’95, fyrst og fremst
vegna þess að við eigum hand-
knattleiksmenn á heimsmæli-
kvarða og helstu ráðamenn þess-
arar þjóðar gáfu yfirlýsingar um
stuðning við málið. Ennfremur réði
það úrslitum að fyrir lágu teikning-
ar að fjölnota húsi í Kópavogi sem
rúmaði 7000 áhorfendur (ekki
4200) og bindandi samningur hafði
verið gerður við ríkisvaldið um að
það hús yrði reist. Þetta voru upp-
haflegu forsendur þess að HM ’95
var samþykkt hér á landi, og það
var löhgu áður en Geir H. Harde
varð formaður HM ’95.
Arnþrúður
Karlsdóttir
íþróttafólk ærðist
út af orðum Davíðs
Þegar núverandi ríkisstjórn
hafði tekið völdin var forysta HSI
hinsvegar þvinguð til þess að und-
irrita samning við fjármálaráð-
herra f.h. ríkissjóðs í desember
1991, sem fól í sér að ekkert yrði
úr byggingu fjölnota húss af hálfu
ríkisvaldsins. Málið var komið á
byijunarreit og fullkomin óvissa
ríkti um framhaldið. Öll íþrótta-
hreyfingin ærðist þegar Davíð
Oddsson, forsætisráðherra Iýsti því
yfir að hann teldi ekki ástæðu til
þessa að reisa einhveija „hand-
boltahöll“ fyrir einn leik.
Ef bæði forsætis- og fjármála-
ráðherra hefðu ekki farið svona
að ráði sínu, væri 7000 manna
höll risin hér nú, og handknatt-
leikslandsliðið væri þar við undir-
búning fyrir heimsmeistarakeppn-
ina, sem hefst eftir rúman mánuð.
íþróttahreyfingin kúguð
með þögninni
Málefni íþróttafólks eru líka
stjórnmál, hvort sem mönnum líkar
betur eða verr. Það er löngu orðið
tímabært að íþróttahreyfingin
losni úr viðjum þess að vera háð
stjórnmálamönnum, með þeim
hætti sem nú er. Háð því, í fjár-
hagslegu tilliti, hveijir sitja í ríkis-
stjórn. Háð því að þegja, til þess
að styggja ekki ráðamenn. Það er
ekki nógu gott að íþróttahreyfingin
sé knúin til þess að velja í stjórnir
menn sem hafa greiðan aðgang
að ráðherrum, þótt þeir séu í sjálfu
sér ekkert verri en aðrir. Gott
dæmi um þetta, í mínum huga, er
Geir H. Haarde. Mér finnst eins
og hann hafi komið af himni ofan.
Hann var bara allt í einu orðinn
formaður HM ’95. Geir er hinsveg-
ar formaður þingflokks Sjálfstæð-
isflokksins og með greiðan aðgang
að ráðherrum flokksins og því var
von til þess að hann gæti komið
vitinu fyrir þá, sem ég tel að hann
hafi líka gert. Enda segir Geir orð-
rétt í grein sinni: „Eg hygg að
enginn þekki betur til aðildar ráð-
herranna að máli þessu en ég.“
Að styggja „Björninn“
Mér er fullkunnugt um, að Geir
H. Haarde, hefur staðið sig mjög
vel fyrir HM ’95 og ég væri tilbú-
in að ráða hann aftur ef á reyndi.
Hinsvegar er ekki víst að einhver
annar stjórnmálamaður hefði stað-
ið sig eins vel og Geir og því er
það slæmt að íþróttahreyfingin
skuli vera háð stjórnmálamönnum
á þennan hátt sem raun ber vitni.
Ég tel þess vegna nauðsynlegt að
lögbinda enn frekar fjárhagslegan
stuðning ríkisins til handa íþrótta-
hreyfingunni og endurmeta þurfi
þær reglur sem nú eru í gildi.
Mergurinn málsins er þó sá að
forystumenn íþróttahreyfingarinn-
ar og íþróttamenn verða að geta
treyst því að ákvarðanir lýðræðis-
lega kjörinnar ríkisstjórnar varð-
andi stórviðburði á borð við HM
’95, séu virtar þótt svo aðrir flokk-
ar komist til valda. Þessir aðilar
eiga ekki að þurfa að óttast að
styggja Björninn, sem sefur í híði
sínu. Valdníðsla á ekki heima í
nútíma þjóðfélagi, þannig byggjum
við ekki „Betra Island".
Höfundur er fyrrvcrandi
stjórnarmaður í HSÍ og skipar 3.
sæti lista Framsóknarflokksins í
Reykjavík.