Morgunblaðið - 12.04.1995, Blaðsíða 39
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 12. APRÍL 1995 39
RAGNAR
ÓLAFSSON
+ Ragnar Ólafs-
son kaupmaður
fæddist í Reykjavík
19.04. 1925. Hann
er sonur Ingveldar
Einarsdóttur frá
Árbæ í Ölfusi, f.
10.08. 1889, d.
19.11. 1966, og Ól-
afs Einarssonar frá
Grímslæk í Ölfusi,
f. 28.09. 1893, d.
03.05. 1973. Sonur
Ragnars er Eiríkur
Benedikt f. 11.07.
1973. Sonur Eiríks
er Eiður Benedikt
f. 01.11. 1991.
Systkini Ragnars eru: Sigrún
f. 01.10. 1916, Einar f. 08.11.
1917, d. 06.02. 1985, Vilborg f.
25.06. 1919, Ingólfur f. 24.03.
1921, d. 17.11. 1966, kvæntur
Huldu Guðlaugsdóttur, f. 28.07.
1921, Gunnar f. 21.09. 1923,
kvæntur Elísabetu Ólafsson f.
02.03. 1930, Anna Marta f.
19.09. 1923, gift Guðmundi Sig-
urjónssyni f. 05.08. 1929, d.
09.04. 1981, Ólafur Kjartan f.
10.10. 1927, kvæntur Ingi-
björgu Gísladóttur f. 20.04.
1928, Ágústa f. 02.01. 1929,
gift Haraldi Sigurjónssyni, f.
06.04. 1921, Jón Abraham, f.
21.02. 1931, d. 20.10. 1986,
kvæntur Sigríði Þorsteinsdótt-
ur f. 29.09 1930. Ragnar verður
jarðsettur frá Fríkirkjunni í
Reykjavík miðvikudaginn 12.
apríl kl. 13.30.
OKKUR systkinin langar til þess
að minnast föðurbróður okkar,
Ragnars Ólafssonar, kaupmanns í
Reykjavík, sem varð bráðkvaddur á
heimili sínu 30. mars sl. Ragnar
ólst upp í hópi 10 systkina á Lauga-
vegi 49. Auk þess ólst þar upp Jó-
hanna, dóttir Sigrúnar, elstu systur
Ragnars. Ragnar hóf ungur versl-
unarstörf, fyrst hjá Silla og Valda.
Hann hóf eigin verslunarrekstur í
Matvörumiðstöðinni á Laugalæk
árið 1959. Hann byggði nýja versl-
un á Leirubakka í Breiðholtinu, en
hélt áfram verslunarrekstri á gamla
staðnum til dauðadags.
Ásamt bróður sínum, Einari,
byggði Ragnar húsið á Vesturbrún
2. I þvi húsi bjuggu þeir bræðurnir
ásamt yngstu systkinum sínum,
þeim Ágústu og Jóni Abraham, og
þeirra fjölskyldum. Það eru ánægju-
legar endurminningar, sem streyma
frá æskuheimili okkar krakkanna
og það var gott að alast upp í nán-
um tengslum við ættingjana.
Við vorum ekki há í loftinu,
krakkarnir í fjölskyldunni, þegar
við vorum farin að fara í búðina
með Ragga frænda, fyrst til þess
að flokka blöð og raða flöskum.
Raggabúð var ævintýraheimur í
augum okkar og við vorum stolt
þegar við fengum loks að afgreiða
við hans hlið. Þegar við urðum eldri
afgreiddum við í sjoppunni með
skóla, bæði á Laugalæknum og svo
á Leirubakkanum eftir að sú versl-
un kom til sögunnar. Fyrstu tengsl
við atvinnulífið eru hverjum manni
mikilvæg og getum við ekki hugsað
okkur betri lærimeistara en Ragga
frænda. Ragnar var mjög tölu-
glöggur og var öllum mönnum fljót-
ari að leggja saman í huganum.
Hann var mikill sölumaður og lagði
mikla áherslu á jgóða þjónustu við
viðskiptavinina. A þeim tímum, sem
vöruúrval í verslunum var ekki eins
sjálfsagt og nú, lagði Ragnar oft
mikið á sig við að útvega sínum
viðskiptavinum vandfengnar vörur.
Ragnar var mikill vinnuþjarkur
og unni sér sjaldan hvíldar. Á sínum
örfáu frídögum vildi hann ávallt
fara í bílferðir upp í sveit með systr-
um sínum, þeim Sigrúnu og Vil-
borgu, og auk þeirra vildi hann
hafa hafa sem allra flesta úr fjöl-
skyldunni með. í þessum ferðum
lagði Raggi alltaf mikla áherslu á
að koma á einhvern kirkjustaðinn,
enda mikill áhugamað-
ur um kirkjuleg mál-
efni.
Raggi var sérstak-
lega barngóður og þol-
inmóður við okkur
frændsystkinin. Hann
var ákaflega gjafmild-
ur og rausnarlegur,
ekki bara við okkur,
heldur tóku börnin
okkar við þegar þau
voru komin til sögunn-
ar. Við minnumst
margra ævintýraferða
í fylgd Ragnars, t.d. í
leikhús og á ýmsa veit-
ingastaði á hinum
ótrúlegustu stöðum.
Systkinin á Laugavegi 49 hafa
ætíð haldið vel saman og nú þurfa
þau að horfa á eftir fjórða bróðurn-
um fyrir aldur fram. Mikill er miss-
ir Sigrúnar og Vilborgar, sem sáu
um daglegt heimilishald fyrir Ragn-
ar í fjölda ára, allt til hinstu stundar.
Við kveðjum Ragnar þakklát og
þökkum fyrir að hafa átt hann að.
Megi góður Guð geyma hann Ragn-
ar frænda okkar Ólafsson.
Hvíl í friði,
Helga, Inga og Jón Einar Jónsböm.
Það er margs að minnast og
margt sem ég vildi þakka, þegar ég
kveð kæran vin og félaga, Ragnar
Ólafsson kaupmann, sem er látinn.
Andlát hans kom mér á óvart,
því viku fyrir andlátið höfðum við
hist átta vinir hans til að samfagna
honum með 70 ára afmæli hans,
þ. 19. apríl nk. Hann langaði til að
ná okkur vinunum saman, þar sem
ég undirritaður yrði ekki á landinu
á afmælisdeginum.
Þetta var skemmtileg og ljúf
stund og Ragnar var glaður og
hress að vanda, þó að hann væri
orðinn þreyttur og farinn að heilsu.
Hann var ekki vanur að bera sorg-
ir sínar á borð fyrir aðra, en raun-
betri mann og sannari hef ég ekki
þekkt, því hann mátti ekkert aumt
sjá, þá reyndi hann að hjálpa eftir
bestu getu.
Kynni okkar hófust fyrir 50
árum, þegar við kornungir störfuð-
um hjá Silla og Valda. Höfum við
síðan átt margar góðar og skemmti-
legar stundir saman hér heima og
eins þegar hann fór með okkur
hjónunum í utanlandsferðir.
Ragnar var stálminnungur og
skarpgáfaður og vel lesinn og hefði
eflaust náð langt á menntabrautinni
ef hann hefði haft tækifæri til þess,
en hann valdi kaupmannsstarfíð og
stóð við búðarborðið eins og klettur
alla tíð frá morgni til kvölds. Til
marks um dugnað hans og hæfni
byggði hann af eigin rammleik tvö
glæsileg verzlunarhús, annað á
Laugateigi 2, en hitt í Breiðholti.
Ragnar var alla tíð stakur reglu-
maður, og neytti hvorki víns né
tóbaks. Hann studdi bindindishreyf-
ingu landsins af mikilli rausn og
einnig lagði hann kirkju landsins
lið, enda trúmaður mikill.
Ég og öll mín fjölskylda þökkum
honum allar skemmtilegu stundirn-
ar sem við áttum saman og söknum
hans sárt.
Ragnar átti góða að, öll systkini
hans og systkinabörn reyndust hon-
um vel og studdu við bakið á honum
alla tíð og var það honum mikill
styrkur.
Nú er ég kveð þennan vin minn
viljum við hjónin og öll okkar fjöl-
skylda færa öllum systkinum hans
og systkinabörnum og öðrum ætt-
ingjum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Megi minningin um góðan
dreng verða syrgjendum hans
huggun í harmi.
Minningin um hann mun lifa í
hjarta okkar björt og hrein.
Kristján P. Sigfússon.
Ragnar Ólafsson kaupmaður er
látinn, tæplega sjötugur og verður
jarðsunginn í dag frá Fríkirkjunni.
Ragnar var Árnesingur í ættir fram
þó fæddur væri á Baldursgötunni í
gömlu Reykjavík en ólst upp á
Laugavegi 49 í hópi 9 systkina sem
öll komust til fullorðinsára.
Þegar Ragnar var að alast upp
á Laugaveginum voru þar mikil
umsvif og verslanir flestar við þá
götu í bænum. Efalaust hefur það
átt sinn þátt í því að Ragnar varð
kaupmaður og þótt hann yrði ekki
gamall hafði hann samt verið við-
loðandi verslunarstörf I tæp 54 ár.
Að loknu skyldunámi í Austurbæj-
arskóla fór Ragnar strax að vinna
m.a. í bretavinnu og við innanbúð-
arstörf. En í stríðsbyrjun ræðst
hann til Silla og Valda og vann sig
fljótt í álit. Og aðeins 16 ára gam-
all er Ragnar gerður að verslunar-
stjóra í verslun Silla og Valda á
Laugavegi 43. Þar starfaði Ragnar
þangað til hann stofnaði sína eigin
verslun árið 1959.
Ragnar byggði ásamt fleirum
verslunarhúsnæði við Laugalæk og
þar setti hann upp kjörbúð sem
hann nefndi Matvörumiðstöðina.
Reksturinn gekk strax vel og um-
svifin jukust enda var kaupmaður-
inn vel liðinn og hverfið í mikilli
uppbyggingu. Upp frá þessu varð
Ragnar Ólafsson eiginlega ein af
stofnunum í hverfinu og kennileiti.
Menn töluðu um sundlaugarnar,
kirkjuna, bankann og Ragnar og
þá vissu allir við hvaða búð var
átt, þótt hún héti formlega Matvör-
umiðstöðin. Ragnar fylgdist alla tíð
vel með í sínu fagi, var þjónustu-
lundaður, hugmyndaríkur, fram-
sýnn og framfarasinnaður. Hann
hafði ekki rekið verslunina á Lauga-
læk nema í nokkur ár þegar hann
gerði sér grein fyrir að verslunar-
hættir kynnu enn að breytast.
Framtíðin yrði stórmarkaðanna.
Hann ákvað að fylgja þessu hug-
boði sínu og hóf að reisa aðra og
stærri Matvörumiðstöð að Leiru-
bakka í Breiðholtshverfí. Sú verslun
opnaði um líkt leyti og fyrstu íbú-
arnir fluttu í hverfíð eða árið 1972.
í hönd fór annasamur tími, Ragnar
var mannblendinn og fannst nú allt-
of lítill tími gefast til að blanda
geði við fólk og fannst sem ábyrgð-
in væri orðin of mikil; einn maður
gæti ekki svo vel færi sinnt vel
tveimur stórum verslunum, en enn
voru þeir tímar að viðskiptavinir
vildu að hver verslun hefði sinn
kaupmann sem væri andlit búðar-
innar. Svo fór að Ragnar ákvað að
leigja út reksturinn í Breiðholti en
sinna áfram búðinni á Laugalækn-
um. Við það stóð lengi en seinna
leigði hann einnig út þann rekstur.
Síðustu árin rak hann litla versl-
un á Laugalæknum. Meira til að
hafa ofan af fyrir sér en nokkuð
annað. Þar fékkst allt sem við-
skiptavinir hans óskuðu, tóbak,
sælgæti, innlend og útlend blöð,
bækur, kaffi, ís o.fl. Þeir voru marg-
ir en ólíkir og lögðu ófáir á sig
krók til að koma við í turninum hjá
Ragnari. Allir voru þar velkomnir,
og börn voru ekki undanskilin, en
kaupmaðurinn var einstaklega
barngóður. Og tók aldrei fullorðna
fram fyrir börn í röðinni.
Sennilega er Ragnar einn síðasti
gamli góði kaupmaðurinn í Reykja-
vík, hjálpfús, greiðvikinn, sann-
gjarn og duglegur. Dálítið kapp-
samur og kannski örlítið stjórnsam-
ur, en öllum vildi hann leggja lið.
Og sýndi það í verki á margan
hátt, en m.a. starfaði hann áður í
fangahjálpinni og var í stjórn
Verndar um tíma.
Hann var alla ævi bindindismað-
ur og starfaði innan Góðtemplara-
reglunnar. í frítíma sínum stundaði
hann mikið kaffihús og var ánægð-
ur með hvað kaffíhúsunum hafði
fjölgað síðustu árin; fannst fátt
jafnast á við góðan kaffibolla á
góðu kaffihúsi. Síðustu árin ferðað-
ist hann einnig til útlanda, m.a.
með systrum sínum. Og hafði hug
á að leggjast í víking og dvelja jafn-
vel í lengri tíma í útlöndum við að
læra framandi tungumál. Það var
gaman að koma við í turninum hjá
Ragnari, hann þekkti vel til manna
og málefna, fylgdist vel með í bæ-
jarlífinu og hafði skoðanir á þeim
málum sem efst voru á baugi, ekki
síst verslunarmálum.
Ragnar var ókvæntur og hélt
lengi heimili með móður sinni og
systrum á Laugavegi 49, en eftir
að hún lést þá flutti hann í hús, sem
hann reisti ásamt bróður sínum
Einari að Vesturbrún 2. Og bjó þar
upp frá því. Átti þó gott skjól hjá
systrum sínum á Hrefnugötunni og
hjá þeim borðaði hann yfirleitt. Var
alla tíð kært með þeim. Þeirra miss-
ir er nú mestur.
Blessuð sé minning Ragnars
Ólafssonar.
Einar Guðjónsson.
Við höfum trúlega aldrei vitað
hvers son hann Raggi var, hann
var bara Raggi í Raggabúð og ekki
neitt bara, heldur eins og náskyldur
frændi í hverfinu, Raggi var stór-
kaupmaður. Hann var alltaf á sama
aldri, að okkur fannst, gráhærður,
með þessar ótrúlega þykku auga-
brúnir og í hvíta afgreiðslusloppn-
um. Hann hefur staðið bakvið búð-
arborðið frá því við munum fyrst
eftir okkur og bernskuminningarn-
ar úr Laugarneshverfinu og Ragga-
búð eru óijúfanleg heild í hugum
okkar beggja.
Alltaf var hann Raggi jafn
huggulegur við okkur systkinin,
brosti út að eyrum og stakk að
okkur sælgæti, þótt hann ætti til
að vera heldur hvass við fólk sem
kom inn í búðina og las blöðin án
þess að gera sig líklegt til að kaupa
nokkuð. Við unnum hjá honum,
þegar hann rak Matvörumiðstöðina,
skúruðum gólfíð eftir lokun og vor-
um alveg á ágætu kaupi og jafnvel
kom fyrir að Raggi borgaði okkur
viljandi alltof mikið. Hann átti líka
til að hjálpa okkur og við sjáum
hann ennþá fyrir okkur, þegar hann
skvetti sápuvatninu á gólfið og
skúraði búðina eins og stormsveip-
ur. Seinna opnaði hann sjoppu í
húsnæðinu þar sem mjólkurbúðin
var og seldi allt milli himins og jarð-
ar, sælgæti, bómul, sjampó, jafnvel
pylsur, um stundar sakir allavega,
og við minnumst þess að hann seldi
plötuna Uppteknir, með Pelican, um
margra ára skeið.
Þótt við flyttum burt úr hverfinu
komum við alltaf við hjá honum
Ragga og alltaf var hann jafn al-
mennilegur við okkur, jafnvel þótt
við keyptum ekki neitt. Við munum
sakna þessara heimsókna, við mun-
um sakna hans Ragga og hverfið
er ekki það sama og áður, það vant-
ar hjartsláttinn. Það vantar hjart-
sláttinn hans Ragga.
Við systkinin vottum systrum
hans, sem unnu jafnan í búðinni
hjá honum þá sjaldan hann brá sér
frá, okkar dýpstu samúð.
Guðrún S. Vilhjálmsdóttir,
Þorsteinn J. Vilhjálmsson.
Föstudagur 31. apríl og frumsýn-
ingarkvöld hjá Jonna og Einni stórri
ijölskyldu. Hvar er Raggi? Hvers
vegna kom hann ekki? Ég frétti það
síðan seinna um kvöldið að hann
hefði dáið kvöldið áður. Ragnar
Ólafsson var stórskemmtilegur,
greindur maður með ákveðnar
skoðanir sem ég þakka fyrir að
hafa fengið að kynnast.
Ég votta systkinum, skyldmenn-
um og vinum Ragnars samúð mína.
Ragnar Ólafsson er maður sem ég
mun aldrei gleyma.
Júlíus Kemp.
Ragnar Ólafsson rak um áratuga
skeið almenningstengslamiðstöð
dulbúna sem sjoppu á Laugalækn-
um. Það var fastur liður að koma
þangað, dagskrá Rásar eitt hljóm-
aði úr bakherberginu, viðskipti voru
nánast aukaatriði en samræður
aðalatriði. Ragnar var fróður uin
menn og málefni og margir komu
til að heyra í kaupmanninum hljóð-
ið. Auk gamalla kunningja frá árun-
um meðan hann annaðist verslunar-
stjórn hjá Silla og Valda í miðborg-
inni höfðu honum bæst ófáar kyn-
slóðir úr Laugarneshverfinu. Ragn-
ar kom við sögu íslenskrar kvik-
myndagerðar, þekkti vel ýmsa
yngstu leikstjórana og stuðlaði m.a.
að gerð myndarinnar Veggfóðurs.
Á vinsælum veitingastað unga
fólksins hékk uppi málverk af hon-
um. Ragnar var sómi sinnar stéttar
hér í borginni að því leyti að gera
viðskiptin að list samræðunnar eins
og tíðkast helst enn á landsbyggð-
inni. Strax og maður kom inn úr
dyrunum byijaði yfirleitt stutt yfír-
heyrsla um heilsufar og hagi ýmissa
sameiginlegra kunningja. Ragnari
var annt um að fólk nyti sannmæl-
is. Hann lét skoðanir sínar skýrt í
ljós en var umtalsgóður um þá ein-
staklinga sem gagnrýni beindist að
og lét þá þess jafnan getið hverjir
kostir þeirra væru. Margir sem lent
hafa í skakkaföllum kannast við
áhrifin þegar vina- og kunningja-
hópurinn dvínar. Ragnar gerði ekki
greinarmun þótt menn hefðu mis-
stigið sig. Hann var umburðarlynd-
ur þrátt fyrir stefnufestu sína og
mótaðar skoðanir um rétt og rangt.
Slíka menn er gott að þekkja.
Ragnar var stórskorinn og hafði
myndugleika. Þótt hann gæti verið
snöggur upp á lagið ef ungviði
þurfti leiðbeiningar um framkomu
lét honum jafnvel að gantast létti-
lega við það. Hann var ýmist grall-
arinn eða alvörumaðurinn. Óþarfa
spurningar lét hann sem vind um
eyrun þjóta en hélt sínu striki.
Hann var ekki maður smáatriða eða
nosturs í uppröðun vörutegunda en
leysti margs konar annan vanda
viðskiptamanna en þann efnislega.
Mannlegu tengslin gengu fyrir öllu.
Iðulega gaukaði hann að manni
gripum úr hillunum í kaupbæti.
Honum var annt um að gleðja vini
sína og kunningja og ýmsar sendi-
ferðir fór ég fyrir hann með gjafir
til sameiginlegra hollvina okkar í
öðrum pörtum bæjarins.
Það sem dró mig upphaflega að
verslun Ragnars voru erlendu dag-
blöðin sem hann seldi, frá Norður-
löndum, Þýskalandi, Frakklandi,
Spáni, Ítalíu og Hollandi. Þarna
gátu menn t.d. rætt samdægurs
efnið í blöðum eins og Frankfurter
Allgemeine Zeitung, International
Herald Tribune, E1 País og Politik-
en. Ragnar átti það líka til að seil-
ast undir búðarborðið, draga fram
nýlega útgefnar íslenskar bækur
og lána manni heim til lestrar í því
skyni að geta rætt innihaldið. Éin
af handbókum hans í bókastaflan-
um var Prestatal og prófasta og
vitnaði hann í það af miklu öryggi
og hafði jafn mikinn áhuga á hveij-
ir sátu hvaða brauð á fyrri öldum
og nú. Hann velti oft fyrir sér ræðu-
efni presta sem hann hafði hlýtt á
og endursagði hugleiðingar sem
honum höfðu þótt athyglisverðar.
Ég held að Ragnar hafi verið við
því búinn að verða kallaður burt.
Hann leit oft yfir farinn veg og
vildi draga lærdóma af lífí sínu og
annarra. Hann margtók fram að
lífið hefði sýnt sér að græðgin væri
skæðasti lösturinn og upphaf
óánægjunnar.
Það er mikill sjónarsviptir að
Ragnari Ólafssyni kaupmanni. Góð-
ur drengur er genginn. Ég bið hon-
um Guðs blessunar og votta að-
standenum samúð mína.
Ólafur H. Torfason.
Erfidrykkjur
Glæsileg kafti-
hlaðborð, failegir
salir og mjög
góð þjónusta.
Upplýsingar
í síma 22322
FLUGLEIÐIR
ÍIÍTSL L#mSI»lK