Morgunblaðið - 12.04.1995, Qupperneq 40

40 MIÐVIKUDAGUR 12. APRÍL 1995
MORGUNBLAÐIÐ
4
MINNINGAR
t
Maðurinn minn og faðir,
GUÐLAUGUR BJÖRNSSON,
Túngötu 15,
Suðureyri,
andaðist 1. apríl.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Guðrún Hinriksdóttir,
Kristín Birna Guðlaugsdóttir
og aðstandendur.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SVANHILDUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Dunhaga 11,
Reykjavík,
sem lést 7. apríl sl., verður jarðsungin frá Selfosskirkju laugardag-
inn 15. apríl kl. 10.30.
Guðmundur Sæmundsson, Kristín Eyjólfsdóttir,
Þorvarður Sæmundsson, Ásta Lára Leósdóttir,
Gunnar Sæmundsson
og barnabörn.
t
Ástkær eiginkona min og móðir okkar,
SIGURJÓNA GUÐRÚN
JÓHANNSDÓTTIR,
lést í Landspítalanum þriðjudaginn
11. apríl.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hannes Lárus Guðjónsson,
Hrafnistu, Reykjavík.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengda-
móðir og amma,
GUÐNÝ GUÐMUNDSDÓTTIR,
Sóheimum 25,
lést í Landspitalanum 9. apríl.
Útförin ferfram frá Langholtskirkju mið-
vikudaginn 19. apríl kl. 10.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er
bent á heimahlynningu Krabbameins-
félagsins.
Nikulás Guðmundsson,
Guðrún Nikulásdóttir, Björn Vignir Björnsson,
Birgir Örn Björnsson,
Guðný Björg Björnsdóttir.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi,
bróðir og frændi,
JÓN PÉTURSSON,
Álftamýri 2,
sem andaðist í Borgarspítalanum
8. apríl, verður jarðsunginn frá Háteigs-
kirkju miðvikudaginn 19. apríl kl. 15.00.
„ Þeim, sem vilja minnast hans, er vin-
samlegast bent á Krabbameinsfélag
íslands.
Eiríkur Þór Jónsson, Aðalbjörg Jónsdóttir,
Jóna Björk Jónsdóttir,
Ásta Hurrin,
barnabörn, tengdabörn
og systkini hins látna.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
BJARNI ÞORGEIR BJARNASON
gullsmiður,
Vallhólma 18,
Kópavogi,
andaðist 11. apríl sl.
Ingibjörg Magnúsdóttir,
Jón Halldór Bjarnason, Elisabet Eliasdóttir,
Ragnhildur Bjarnadóttir, Birgir Reynisson,
Lárus Bjarnason, Hrafnhildur Sigurðardóttir,
Svava Bjarnadóttir, Sveinbjörn Imsland,
Bjarni Þorgeir Bjarnason, Kristín Þorsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
BJORNAUÐUNN
HARALDSSON
BLÖNDAL
>4- Björn Auðunn
■ Haraldsson
Blöndal fæddist á
Eyrarbakka 14. júní
1921. Hann lést 5.
apríl sl. Langafi
Björns Auðuns Har-
aldssonar var Björn
Auðunsson Blöndal,
ættfaðir Blöndala (f.
1. nóv. 1787, d. 23.
júní 1846), sýslu-
maður í Hvammi, og
kona hans Guðrún
Þórðardóttir (f. 2.
okt. 1797, d. 20. ág-
úst 1864), fædd á
Vindhæli á Skagaströnd. Þau
hjón áttu 15 böm. Tólfta barn
þeirra var Láms Þórarinn
Björnsson Blöndal, f. í Hvammi
í Vatnsdal 15. nóv. 1836, d. 12.
maí 1894. Kona Lárusar Þórar-
ins var Kristín Ásgeirsdóttir,
Finnbogasonar frá Lambastöð-
um á SeHjarnamesi. Börnin
vom tíu, sem upp komust.
Yngsta bam Lárus-
ar og Kristínar á
Kornsá var Harald-
ur, f. á Komsá í
Vatnsdal, 10. sept.
1882, d. 22. okt.
1953. Hans kona
var Margrét, f. á
Svarfhóli í Álftar-
firði í Isafjarðar-
sýslu 7. marz 1881,
d. í Rvík 2. sept.
1936, Auðunsdóttir.
Þeirra börn: 1) Lár-
us Þórarinn mag.
art., f. í Rvík 4. nóv.
1905, bókavörður.
2) Björn Auðunn, f. i Rvík 21.
ágúst 1908, d. 2. júní 1911. 3)
Sölvi Sigurður Thorsteinsson,
hagfræðingur, f. í Rvík 25. des.
1910, d. í Svíþjóð 11. júlí 1981.
4) Kristín, hjúkrunarkona, f. í
Rvík 9. feb. 1914, d. þar 28.
sept. 1955. 5) Björn Auðunn. 6)
Gunnar Ragnar, bankafulltrúi,
tvíburi Björns Auðuns.
HANN kom gangandi niður götuna
í átt til mín. Hárið vel greitt og
fötin óaðfinnanleg. Svo fallegur og
fínn. Hjartað tók kipp, og ég hljóp
fagnandi á móti honum með út-
breiddan faðminn. Þegar ég kom
nær sá ég að þetta var ekki pabbi
minn. Þetta var Bjössi, tvíbura-
bróðir hans.
Hann rétti mér faðminn og ég
tyllti mér á tær og kyssti hann
rembingskoss, alveg eins og þetta
væri bara pabbi minn, þeir voru
líka alveg eins og það var líka
pabbalykt af Bjössa frænda mín-
um.
Þetta er mín fyrsta minning um
elskulegan föðurbróður minn, sem
lést 5. apríl sl. Bjössi „bróðir", eins
og ég kallaði hann, var eineggja
tvíburi við föður minn, Gunnar H.
Blöndal. Þegar þeir voru.bomir í
þennan heim var það haft eftir
fæðingarlækninum að þeir væru
með „gullin mál“, og var þá átt
við hversu líkamsbygging drengj-
anna var fullkomin. Og það er
hverju orði sannara, þeir báru af
öðrum mönnum hvað varðar glæsi-
leik. Ungir misstu þeir móður sína,
Margréti, aðeins fjórtán vetra og
var missirinn mikill fyrir drengina
ungu. Augu þeirra urðu einatt fjar-
ræn ef minnst var á móður þeirra,
sorgin bjó ætíð í hjarta þeirra,
söknuðurinn eftir mömmu. En afí
Haraldur ljósmyndari hugsaði um
drengina sína og kom þeim til
manns. Afa minn og ömmu mína
hlotnaðist mér aldrei að hitta, þau
létust bæði fyrir mína tíð. En ég
er þess sannfærð að bræðurnir
ERHSDRYKKJUR
Glæsilegir salir, gott verb
J|ífeVEBHMJ)Hl)SŒI
V^^PÁLFHEIMUM 74 - S. 568-6220
Séiíræðingar
< hlúimhkrnliii"iini
iii) öll lirkilipri
»blómaverkstæði I
innaII
Skólavörðustíg 12,
á horni Borgstaðastraetis,
simi 19090
hlutu frá þeim í erfðir mannkosti
mikla og góða.
Það er erfítt að minnast á einn
nema tala um hinn. Svo líkir voru
þeir. Vel gefnir og lesnir, frammúr-
skarandi músíkalskir og eigum við
börnin þeirra þeim mikið að þakka
að hafa fært okkur inn í þann fagra
heim sem tónlistarheimurinn er.
Húmoristar miklir. Alltaf stutt í
hláturinn, sem var svo smitandi að
maður hreifst alltaf með og oft var
erfitt að stoppa að hlæja. Stundum
vissi ég ekki af hveiju þeir bræður
voru að hlæja, en hló samt þar til
mig verkjaði, þetta var náttúrlega
í steríó.
Ég hafði óskaplega gaman að
því þegar menn tóku feil á tví-
burunum, sérstaklega ef þeir fóru
að rabba við rangan tvíbura, en
þeir tóku þessu með jafnaðargeði
og létu sem ekkert væri, nema
þegar rak í vörðurnar, eftir oft
langt spjall. „Þú heldur líklega að
þú sért að spjalla við Gunn-
ar/Björn,“ kurteislega. „Ég er
Bjöm/Gunnar." Menn urðu vand-
ræðalegir, en stuttu seinna kvað
við hlátur mikill og smitandi.
Ég minnist einnig þeirra mörgu
ferða í Háskólabíó á fímmtdags-
kvöldum, er ég sat á milli þeirra
og hlýddi á Sinfóníuhljómsveitina.
Ég var upp með mér að eiga svona
fallega pabba. Við vorum einatt í
okkar fínasta pússi. Það brást
aldrei að ég fengi „komplíment"
frá Bjössa á þessum kvöldum.
„Yðar hátign" sagði hann og ekki
var laust við að maður fyndi til sín.
Bjössi var snyrtimenni, hann
dúftaði af hreinlæti. Hann var húm-
oristi, ljúfmenni, fagurkeri, músík-
alskur og mikill sælkeri. Hann
ljómaði ef honum var réttur sætur
moli. En umfram allt bjó hann yfír
miklum kærleika.
Hann mundi alltaf eftir fjórðu
stelpunni á afmælum og jólum.
Honum þótti vænt um mig, það
fann ég alltaf og það var gagn-
kvæmt.
Ég átti þess kost að vera hjá
honum síðustu dagana í þessum
heimi. Það var bæði sárt og Ijúft
að vera í nálægð hans þessar stund-
ir.
Ég þakka dýrmætar minningar,
samvistir og samfylgd látins vinar.
Þakka allt sem hann var mér og
bið Drottinn um eilífa hvíld og ei-
líft ljós honum til handa.
Ég bið góðan Guð að helga sökn-
uð ástvina og trega.
Ég man þig enn og mun þér aldrei gleyma.
Minning þín opnar gamla töfraheima.
Blessað sé nafn þitt bæði á himni og jörðu.
(Davíð Stefánsson.)
Áslaug M.G. Blöndal.
Föðurbróðir minn, Björn Auðunn
Haraldsson Blöndal, var aristókrat
í hugsun og framkomu að eðlisfari.
Hann var geðríkur, stórlundaður
og skapmíkill að eðlislagi. En hann
var líka blíðlyndur, hrifnæmur og
viðkvæmrar lundar. Barnelskur var
hann með afbrigðum. í honum tók-
ust á sterkar andstæður af traust-
um stofnum móðurætta og föður-
leggs. Lífsharpa hans átti marga
strengi, fjölhljóma, í öllum víddum
mannlegrar náttúru. Gleðimaður,
fjölfróður og vínhneigður. Því var
ekki við að búast lognsléttri kyrrð
í návistum við hann. Gleði hans var
einlæg og opin einsog bamsins. Á
hinn bóginn gat reiði hans verið
heit og þung.
Björn var víðfróður og fjöllesinn
í Evrópubókmenntum og klassísk-
um fræðum. Hugur hans beindist
mjög að enskum skáldum fyrri alda
og áhugi hans á klassískri tónlist
var heitur, ákafur og óslökkvandi
meðan líf og heilsa entust. Hann
spilaði sjálfur á píanó og lærði m.a.
hjá Katrínu Viðar. I tónlistinni
sindraði andi hans í takt við voldug-
ar hljómkviður meistaranna og í lit-
rófí hljómanna hófst umræðan í
andans hæðir frá skarki og búk-
sorgum hvunndagsins.
Liszt; tærleiki og stormar, píla-
grímaárin, h-moll messan; Chopin;
rússnesku kompónistarnir m.m.
Balakirev, Rachmaninov og Alex-
ander Scriabin; og sjálfur Wagner.
í Wagner mætast sálir margra
Blöndala. Þar kristallast allar til-
fínningar í einum brennipunkti.
Mannsröddin meitluð, mótuð, öguð
og samanfléttuð við hljómsveit,
söngtexta höfundarins, „libretto“,
og sögulegan grunn fléttaðan leik-
mynd og allt ofíð saman í samfelldu
„Gesamtkunstwerk". M.ö.o. öll list-
formin samfléttuð í einn voldugan
streng. Hollendingurinn fljúgandi,
Meistarasöngvararnir, Lohengrin,
Wesendonk-ljóðin, Tannháuser,
Tristan og Isolde, Niflungsbaugur
og loks Parsifal. Pianissimo; ofur-
veikur en síðar með vaxandi styrk;
crescendo, sem verður þungur forte;
voldugur, sterkur, hátimbraður og
mannsandinn er hrifínn inní feg-
urstu víddir ofurmannlegrar sýnar
og innblásturinn eilífðaruppspretta
hins skapandi anda, sem á rót sína
í fegurðarþránni.
Regnbogi; ilmdögg í grasi við
sólarupprás, voldugir vindar í vídd-
um andans, sólheitir söngvar fugl-
anna á heiðbláum degi og ómstríðir
hljómar í litasinfóníu sólarlagsins,
svefn, eilífð, kyrrð. Sá sem hefur
hlýtt á þessa tónlist, þorað að ganga
innfyrir tjöldin til salar, opnað
hjarta sitt og gefið sig henni á vald
verður aldrei samur maður eftir
það.
Áhugi Bjöms á alþjóðapólitík var
mikill. Hann var víðlesinn í þessum
fræðum, einkum stjórnmálum 20.
aldarinnar og sagnfræðiáhuginn
fléttaðist saman við þetta. Þekking
hans var yfírgripsmikil. Gaman var
að ræða stjórnmál en vissara að
hafa fræðin á hreinu; segja a.m.k.
ekkert sem ekki var hægt að styðja
gegnum rökum. Þá syrti í álinn hjá
viðmælanda. Ungir menntamenn
þessarar kynslóðar sórust gjarna í
hugsjónafylkingar til hægri og
vinstri. Um áratugaskeið deildu
þessar sveitir af lítilli málefna-
hyggju og dýrum svardögum. Báðir
höfðu nokkuð til síns máls en viku
við sannleikanum eftir því hvemig
stóð í bólið hjá þeim. Sovétdraumur-
inn snerist uppí andhverfu sína;
martröð magnaða mannfyrirlitn-
ingu og ískaldri sérhyggju. Kapítal-
isminn var Ifka kaunum hlaðinn.
Spilling og valdasýki fara ekki í
manngreinarálit og engin þjóð ber
hreinan skjöld. Reynslan varð til
þess að margir söðluðu um og
gengu til liðs við aðrar hugsjónir
undir nýjum gunnfána eða sátu
eftir með megna fyrirlitningu á
mannlegu eðli og andstyggð á póli-
tík. En Bjöm trúði því að inntak
og markmið hugsjónarinnar myndi
bera ofurliði spillingaröflin og kúg-
unarherrana. Takmarkið var ævin-
lega mannbót og siðbót sem stefndi
að betra lífí fyrir bömin og kom-
andi kynslóðir. Hann trúði á æsk-
i
i
<
4
i
4
i
4
4
4
4
4
4
i
V
í
i
i
i
i
i
i
I
I
(
I
I
I
I