Morgunblaðið - 23.04.1995, Blaðsíða 18

18 B SUNNUDAGUR 23. APRÍL1995
MORGUNBLAÐIÐ
MIKIL gróska er í fjölda list-
greina á íslandi og hefur stór
hópur ungs fólks ákveðið að
leggja á listabrautina. Hildur Friðriksdóttir
ræddi við þrjá nemendur sem eiga það sameigin-
legt að vera bjartsýnir á framtíðina og hafa gam-
an af því námi sem þeir eru í. Hildigunnur Þráins-
dóttir valdi sér leiklist eins og
faðir hennar Þráinn Karlsson,
Kristjana Stefánsdóttir er að
læra söng enda er flöldi tónlistarfólks í ættinni,
meðal annars Stefán íslandi. Aftur á móti fór
*
Asgeir Jónsson óhefðbundna leið miðað við aðra
í fjölskyldunni - valdi sér grafíska hönnun.
UNGTFOIK |
í listnámi
ÖLL TÓNLIST
HEILLANDINEMA
DAUÐAROKK
KRISTJANA Stefánsdóttir
sópransöngkona hóf tónlistar-
feril sinn í poppinu 18 ára gömul
og söng með danshljómsveitinni
Karma á Selfossi þar sem hún bjó.
Þegar kom að því að hana langaði
til að læra söng varð Diddú fyrir
valinu sem kennari og sótti Krist-
jana einkatíma hjá henni í eitt ár.
Síðan hóf hún nám í Söngskólanum
og var fyrstu þijú árin hjá Guð-
mundi Jónssyni en hin síðari tvö
hjá Elísabetu Eiríksdóttur.
Fyrir skömmu söng hún einsöng
á tónleikum hjá Sinfóníuhljómsveit
Islands, þrátt fyrir að vera enn í
námi og hafa einungis lokið 6. stigi.
„Þetta var mikið tækifæri og óskap-
legt stökk að syngja með heilli
hljómsveit í stað þess að hafa ein-
ungis undirspil píanós. Það var góð
stemmning í húsinu og þetta var
mjög skemmtileg upplifun," sagði
Kristjana um þessa fýrstu stórtón-
leika sína.
Í nánti h|á Gwómundi Jónssyni
Hún segist aðspurð ekki telja
algengt að kvenmenn séu í söng-
námi hjá karlmönnum. „Ég ráð-
færði mig við Diddú, sem hvatti
mig til að fara í Söngskólann og
hún sagði að Guðmundur Jónsson
væri rétti kennarinn fyrir mig, sem
reyndist svo koma á daginn.“
- Hvemig þá?
„Hann er svo afslappaður og
spáir mikið í að fólk syngi án
áreynslu," svarar Kristjana kímileit
og Ijóst er að hún hefur sjálf náð
tökum á slökuninni, því á kaffíhús-
inu, þar sem við mæltum okkur
mót, situr hún mjög svo afslöppuð,
hallar sér upp að vegg með fætur
uppi á bekk.
Hún segir að röddin hafí verið
orðin tætt og þreytt eftir tímabilið
með danshljómsveitinni og því hafí
henni ekki veitt af slökun. „Þegar
Guðmundur vísaði mér áfram valdi
ég Elísabetu, sem hefur verið að
taka mig í karphúsið undanfarin tvö
ár,“ segir Kristjana og bætir sann-
færandi við: „Hún er alveg déskoti
góð í því.“
Jassinn heillar
- Nú lýkur þú 8. stigi að ári.
Hvað sérð þú þá fyrir þér?
„Ég hef ekki gert það upp við
mig ennþá, en ég stefni til útlanda
í frekara nám og þá sennilega til
Danmerkur. Ég er ekki endilega
að hugsa um klassíska tónlist, því
ég er áhugasöm um allt sem snýr
að tónlist og fínnst allar tegundir
heillandi, nema kannski dauða-
rokk,“ segir hún og hlær við. „Jass-
tónlist er mjög í hávegum höfð hjá
mér,“ heldur hún áfram.
Kristjana segist fá útrás fyrir
jassinn á sumrin, en þá kemur fast-
ur kjami áhugafólks saman á Sel-
fossi og syngur og spilar. Hún hef-
ur einnig sungið bakraddir inn á
jassplötu með Bimi Thoroddsen.
Auk þess hefur hún sungið inn á
plötur hjá Sálinni hans Jóns míns,
Sniglabandinu og Vinum vors og
blóma.
Þegar hún er spurð hver sé uppá-
haldssöngvarinn svarar hún að það
séu systkinin Diddú og Palli ásamt
Ellu Fitzgerald, „því hún sveiflar
svo vel“.
Bókwó flestar helgar
Þegar talið berst að því hvort
hægt sé að lifa af sönglistinni einni
saman segir hún misjafnt hvort
fólk telji sig geta það og alltaf séu
einhveijir sem líti á sönginn sem
aukabúgrein. En hvernig skyldi
henni sjálfri hafa gengið?
„Ágætlega hingað til. Ég hef
töluvert sungið við kirkjulegar at-
hafnir og hef verið bókuð nánast
allar helgar yfír sumartímann.
Hálfur annar mánuður hefur nú
þegar verið bókaður næsta sumar,“
segir hún. „Það er fljótt að spyijast
út ef maður stendur sig vel.“
Söngur í brúðkaupi á laugardegi
þýðir að ekkert skemmtanalíf má
stunda á föstudeginum, til þess að
röddin sé þýð og hvíld. „Eg held
að það sé algengur misskiiningur
hjá fólki að söngvarar stökkvi inn
og syngi eitt eða tvö lög án undir-
búnings. Hið rétta er hins vegar
að röddin þarf mikla hvfld og ég
tel mig til dæmis þurfa 9-10 tíma
svefn ef ég á að vera í fínu formi
að morgni í skólanum."
Þwlinmóóir nágrannar
Þijú kvöld í viku vinnur Krist-
jana í félagsmiðstöðinni Ekkó í
Kópavogi, þar sem hún segir að
sé mikið líf og fjör. Einnig er mik-
ið líf og fjör í kringum hana heima
við, þótt af öðrum toga sé, því hún
leigir íbúð ásamt Nönnu Cortes,
sem er í söngnámi og Vigni Stef-
ánssyni, sem er að ljúka klassísku
píanónámi. „Stundum er mikið
sungið og spilað. Annaðhvort eru
nágrannarnir heyrnarlausir eða
svona rosalega geðgóðir,“ segir
Kristjana og getur ekki varist
brosi. Síðan segir hún alvarlegri á
svip: „Það er reyndar oft hvetjandi
að vera í félagsskap annarra sem
eru líka að æfa sig.“
Þegar hún er spurð hvert sé
uppáhaldslag hennar fómar hún
höndum og kveðst ekki geta svarað
því. „Það eru mörg góð lög til,“
segir hún svo og bætir við eftir
stutta umhugsun: „Grieg virðist
henta mér vel í klassíkinni. Ætli
það sé ekki vegna þess að hann er
Iéttvæminn!"
Gamalt lag kemur síðar meir upp
í hugann, sem hún segist hafa hald-
ið upp á frá því hún var lítil, en
það er „My Funny Valentine" eftir
Richard Rogers. „Svo er eitt guð-
dómlegt lag sem ég fæ að syngja
á 8. stigi og það er „Hjá lygnri
móðu“ eftir Jón Ásgeirsson. „Ég
er svo heppin að vera í hljómfræði
hjá tónskáldinu sjálfu. Tímamir eru
oft hávaðasamir og skemmtilegir,
enda gustar af manninum," segir
Kristjana hlæjandi.
Morgunblaðið/Kristinn
SONGNEMINN Krisljana Stefánsdótlir byr|aói i poppinu, er nú í Söngskólanum og heillast
einna mest aó jassinum.
LEIKLISTIN ER
BAKTERÍA SEM ERFITT
ER AÐ LOSNA VID
HILDIGUNNUR Þráinsdótt-
ir er 24 ára nemi á 2. ári í
Leiklistarskóla íslands. Hún á ekki
langt að sækja áhugann á leikhúsi,
því hún er dóttir Þráins Karlssonar
leikara á Akureyri. Eins og oft er
með böm leikara steig hún ung á
svið í fyrsta sinn, eða einungis 9
ára. Þá lék hún Björtu, dóttur Ástu
Sóllilju í Sjálfstæðu fólki. „Pabbi fór
með hlutverk Bjarts í Sumarhúsum
og spurði hvernig mér fyndist sú
tilhugsun að vera með í leikritinu.
Ég held að ég hafi grenjað í tvær
klukkustundir á eftir, því þetta fékk
svo á mig,“ segir Hildigunnur, sem
getur nú brosað að atburðinum.
Hún segist á næstu árum þar á
eftir hafa verið ákveðin í að verða
leikari, en síðan hafí sú skoðun
breyst. „Ég þreytti reyndar prófíð
þegar ég var 19 ára en komst ekki
að,“ segir hún og neitar því aðspurð
að fjölskyldan eða hún sjálf hafí
gert of miklar kröfur. „Fjölskyldan
var aftur á móti mjög skilningsrík.
Fjöldi ungs hæfileikaríks fólks kemst
ekki að, því prófið er margþætt og
viðkomandi verður að vera vel upp-
lagður. Einnig skiptir máli hvort
maður sjálfur er bjartsýnn eða ekki.“
Kenndi i Bolungarvik
Hildigunnur sneri sér því að
kennslu í Bolungarvík aðeins 20 ára
gömul og minnist þeirra tíma með
ánægju. „Það var mjög gaman og
ég lærði öguð vinnubrögð," segir
hún.
Því næst lá leiðin í háskólann í
bókmenntafræði. Þar var hún í tvö
ár, en enn togaði leiklistin í hana. Á
skólaárunum hafði hún reyndar leik-
ið með unglingaleikhúsinu Sögu,

Morgunblaðið/Júlíus
LEIKLISTARNEMINN Hildigunnur Þráinsdóttir segist ekki
eyóa orkw nó tíma i aó hafa áhyggjwr af framtíóinni. Henni
likar vel í skólanum og segir aó þaó sé kjarni málsins.