Morgunblaðið - 23.04.1995, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 23. APRÍL 1995 B 31
EYSTEINN SIG URJÓNSSON
mundi Guðmundssyni. Dætur
þeirra eru Sigrún, búsett í Reykja-
vík og Inga búsett í Vestmannaeyj-
um. Eftir að Eymundur lést var
ég eitt sinn tvær vikur á Hásteins-
veginum hjá Þóru, þá tíu eða ellefu
ára. Þóra var skarpgreind, átti
mikið af bókum, og prýddi auk
þess heimilið með blómum og hann-
yrðum. Hún kunni ógrynnin öll af
ljóðum, langir kvæðabálkar voru
hennar yndi. Við áttum langar sam-
ræður um Tyrkjaránið, sem ég var
þá nýbúin að lesa um í skólanum
og mér er minnisstætt þegar hún
fór með utanbókar fyrir mig kvæð-
ið Drottningin í Algeirsborg.
Yngsta systirin var Steinunn
Kristín (Dídí), amma mín. Hún
flutti til Reykjavíkur og fór í Kenn-
araskólann. Aður hafði hún verið
á Eiðaskóla. Seinna árið í Kennara-
skólanum var elsta barnið fætt.
Imba hljóp þá undir bagga og
gætti barnsins og aðstoðaði við
heimilishaldið. Eftir námið kenndi
hún yngri börnum til undirbúnings
fyrir skóla, og auk þess tóku hún
og afi nemendur í aukatíma í
tungumálum og stærðfræði. Amma
hafði ágætt vald á ensku, dönsku
og norsku. Oft var mér sagt frá
fallega hárinu hennar, þykku og
síðUj með sjaldgæfan brúngullinn
lit. A hveiju kvöldi losaði hún flétt-
urnar og kembdi hvora fléttu
hundrað sinnum áður en hún flétt-
aði á nýjan leik. Afi minn var Stef-
án Hannesson frá Tandraseli í
Norðurárdal. Þau áttu fjögur börn,
Inga Þór, sem lést 1966, Svan-
hildi, móður mína, búsetta á íra-
fossi, Sigurð, búsettan í New York
og Kristinn, sem býr í Reykjavík.
Imba var komin yfir sextugt þegar
ég og bræður mínir komumst til
vits og ára, og þá þegar orðin göm-
ul í okkar augum. Hún vann þá
við skúringar í Landsímahúsinu við
Sölvhólsgötu. Imba og Gunna skip-
uðu stóran sess í lífi okkar systkin-
anna og samgangur milli heimil-
anna var mikill. Margar góðar
minningar ylja. Kaffisopinn sem
Imba laumaðist til að gefa okkur
var nokkrir dropar af kaffi, fyllt
upp með mjólk og moli með. Ósjald-
an fengum við að heyra frásögnina
af því þegar Imba sá kveikt á raf-
magnsljósi í fyrsta sinn. Hún kom
ásamt móður sinni í hús á Seyðis-
firði, þegar þær voru sestar við
borð ýtti húsmóðirin við takka og
þá kom ljós á peruna yfir borðinu.
Imba sagði söguna alltaf eins og
benti upp í loftið á ímyndað ljósið.
Sagan var ekki löng en við lifðum
okkur andaktug inn í tímann þegar
þetta undur gerðist.
Imba var einstaklega barnelsk.
Hún var líka létt í lund og hafði
næmt auga fyrir spaugilegum hlið-
um tilverunnar. Þessir eiginleikar
hennar voru alltaf til staðar þrátt
fyrir minnistap. Farið var að bera
á því þegar ég man eftir Imbu fyrst,
fyrir rúmum 30 árum. Eftir að fór
að halla undan fæti hjá henni og
hún hætti að geta hugsað um sig
sjálf með góðu móti var hún lang-
dvölum á heimilum Kristins, móð-
urbróður míns og heimili foreldra
minna. Okkur systkinunum þótti
ekkert sjálfsagðara en að Imba
byggi á heimilinu. En ekki varð
umflúið að Imba vistaðist á stofn-
un. Það var erfið ákvörðun. Sjálf-
sagt var það hennar fjörlega og
góða viðmót sem gerði það að verk-
um að hún var svo lengi heima sem
raun bar vitni. Við hefðum getað
sparað okkur áhyggjurnar. Á
Kumbaravogi naut Imba elskulegs
viðmóts starfsfólks og íbúa. Síðustu
árin þekkti hún nánast engan,
nema helst móður mína. Þrátt fyrir
það lifnaði yfir henni þegar komið
var með börn til hennar og glampi
kom í augun. Sama gerðist þegar
farið var með gamalkunnar vísur
fyrir hana.
Fyrstu jól Imbu með börnum
mínum verða mér ætíð ógleyman-
leg. Það var fyrir tíu árum og nokk-
uð um liðið frá því smábörn voru
í fjölskyldunni. Imba sýndi þá á sér
hliðar sem við héldum gleymdar.
Hún kjáði framan í ungbarnið og
fylgdist með hverri hreyfingu 2ja
ára barnsins, og þó hún gæti ekki
munað nafn barnsins, né hver átti
það, þá gleymdist henni ekki að í
húsinu var barn, sem þurfti að
gæta að. Barnasöngvarnir rifjuðust
upp, Imba tók undir í Adam átti
syni sjö og fylgdi með í hreyfingun-
um. Sprellið rifjaðist upp og Imba
fór í feluleik. Það varð eins með
mín börn og okkur systkinin, að
frá fyrstu kynnum átti Imba í þeim
hvert bein. Breytti þar engu þó
ferðir til hennar væru stijálar. Með
langri ævi sinni, frásögnum sínum
og gömlum hefðum varð Imba
tenging okkar við gamla tímann.
Megi minningin um samfylgdina
við Imbu lifa.
Steinunn K. Jónsdóttir.
+ Eysteinn Siguijónsson
fæddist 19. febrúar 1923 í
Hraunkoti í Aðaldal, Suður-
Þingeyjarsýslu, en ólst upp á
Húsavík. Hann andaðist í Land-
sjpítalanum 4. apríl síðastliðinn.
Utför hans var gerð frá Húsa-
víkurkirkju 15. apríl sl.
Kveðja frá samstarfsfólki í
Landsbanka íslands, Húsavík
OKKAR kæri vinur og fyrrverandi
samstarfsmaður er horfinn sjónum
okkar. Minningin er ljúf — kær-
leiki, glettni og hlýja var hans við-
mót. Hann var sá samnefnari sem
gaf svo mikið af sér — sá karakter
sem laðaði það besta fram í sam-
ferðafólki sínu. Kynslóðabil var
ekki til í hans huga — strengir
hans voru jafnt stilltir á unga sem
aldna og nýliðar í starfí áttu gott
skjól þar sem Eysteinn var. At-
hugasemdir og tilsvör skelegg og
hnyttin í senn og allir gátu vel við
unað.
Á góðri stund var Eysteinn
ávallt hrókurinn — hans hljómm-
ikla og góða söngrödd var svo oft
farmiðinn að vel heppnuðum sam-
verustundum. Vart var talið mögu-
legt að gera okkur glaðan dag
væru Eysteinn og Dúdda ekki á
staðnum — þau voru samhent,
skemmtileg og gestrisin — að
koma á heimili þeirra var veröld
út af fyrir sig. Viðgjörningurinn,
viðmótið og garðurinn, já, það
voru sannarlega samhent hjón sem
föðmuðu okkur öll þegar okkur
bar að garði. Fyrir allt þetta viljum
við þakka.
Elsku Dúdda og fjölskylda, megi
góður guð styrkja ykkur — góður
drengur er genginn á braut en
minningin lifir í hjarta okkar um
ókomna tíð.
NOTAÐIR BíEAR * NOTAÐIR BTíAR • NÚMÐIRBIÍAR ♦ NOTAÐÍR'BILÁR * 'NOTAÐÍR BILÁR
"\

NOTAÐIR BÍLAR
SUÐURLANDSBRAUT 12
SÍMI: 568 1200 beint 581 4060
Opið laugardag kl. 10-17
og sunnudag kl 13-17.
BWBBiiiillilBHiiilll
Dagana 24. til 30. apríl
bjóðumlvið notaða bíla
með vgtxtalausu láni að
hámdrki 600.000 kr. til
alWað 24 mánaða.

W'án,ti^Zí,^iUlá,,Uöi