Morgunblaðið - 29.04.1995, Blaðsíða 32

32 LAUGARDAGUR 29. APRÍL 1995
MORGUNBLAÐIÐ
BJARNI
GUÐMUNDSSON
Bjarni Guð-
mundsson
fæddist að Holti í
Kálfshamarsvík á
Skaga 17. júní 1919.
Hann andaðist á
Sjúkrahúsi Suður-
lands á Selfossi 21.
apríl sl. Foreldrar
Bjarna voru Mar-
grét Benediktsdótt-
ir og Guðmundur
Einarsson. Bjarni
var annar í röðinni
af systkinahópnum
og lifa átta systkini
hann. Þau eru:
Björgvin, Guðbjörg, Arnfríður,
Sigurbjörg, Einar, Hreinn, Þor-
gerður og Sigurborg, en látnir
eru Benedikt, Bogi og Björn.
Bjarni kvæntist árið 1944 eftir-
lifandi eiginkonu sinni, Bjarn-
fríði Einarsdóttur. Bjuggu þau
á Drangsnesi í 25 ár en fluttust
OKKUR systkinin langar með þess-
um orðum að minnast elskulegs afa
okkar sem lést 21. apríl sl. eftir
erfið veikindi.
Við kjósum að minnast hans,
þegar hann hraustur og heilbrigður
tók á móti okkur, en við komum í
heimsókn í Garðinn til hans og
ömmu.
Alltaf var jafnmikill spenningur
að skreppa suður með sjó, enda
ekkert til sparað af hálfu afa og
ömmu. Það sem okkur þótti hvað
mest skrítið var að afi sá nær allt-
af um eldamennskuna, en það er
óvenjulegt af karlmanni af hans
kynslóð að vera. Og það sem meira
var, hann var bráðsnjall kokkur og
alveg með á hreinu hvað krökkum
á okkar aldri þótt gott.. .já, og
einnig gaman, því ekki var nú setið
auðum höndum. Afi hafði alltaf nóg
af hugmyndum um hvað gera mætti
skernmtilegt.
Ófáar ferðir fór hann með okkur
niður á biyggju til að veiða mar-
hnúta. Hann var ekki lengi að sann-
færa okkur krakkana um að við
værum hinir snjöllustu veiðimenn
og sýndum ótrúlega fæmi við veiði-
mennskuna. Oftar en ekki snerum
við því frá bryggjunni sæl og ánægð
síðan að Garði í
Gerðum og bjuggu
þar í 24 ár. Vorið
1994 fluttust þau til
Selfoss. Bjarni og
Bjarnfríður eignuð-
ust 9 börn, en þau
eru: Helga Soffía,
f. 22.6. 1943, Mar-
grét Björg, f. 14.7.
1949, drengur, f.
7.10. 1950, d. 7.10.
1950, ívar Egill, f.
20.3. 1952, Einar f.
11.7. 1953, Hanna
Birna, f. 30.11.
1955, Krisljana, f.
30.11.1955, d. 30.11.1955, Ingi-
björg Anna, f. 13.6. 1958, og
Arnheiður Húnbjörg, f. 13.6.
1958. Barnabörn þeirra eru 23
og barnabarnabörnin eru tvö.
Útför Bjarna fer fram frá
Selfosskirkju í dag, 29. apríl,
og hefst athöfnin kl. 13.30.
með mikla trú á okkur sjálfum, þó
svo að aflinn færi alltaf aftur í sjó-
inn sprækari en nokkru sinni.
Mikill spenningur greip oft um
sig þegar allir settust inn í bíl hjá
afa og ömmu á leið í hinn sama
góða bíltúr sem yfirleitt var farinn
í hverri heimsókn. Fyrst út á Garð-
skagavita, svo í Sandgerði, yfir
Miðnesheiði, í Keflavík og heim
aftur. í hverri ferð var alltaf eitt-
hvað nýtt að sjá - eða svo fannst
okkur krökkunum. Ætli ástæðan
fyrir því hafi ekki verið sú að afi
sagði svo skemmtilega' frá, og
kryddaði frásagnimar með sínu
skemmtilega skopskyni svo og öll-
um vísunum sem hann kastaði fram
fyrirvaralaust. Þessar ferðir suður
í Garð til þeirra afa og ömmu voru
frábærar og ógleymanlegar.
Fyrst minnst er á skemmtilegar
frásagnir afa, minnumst við frá-
sagna hans um fíngraleysi sitt en
ungur að árum missti hann tvo fing-
ur í sög. Svör afa við spumingum
krakkanna út í þetta voru ávallt í
takt við umræðuna hveiju sinni.
Ef maður sýndi mótþróa við að
nota vettlinga var það jú einmitt
það sem kom fyrir hann, fíngumir
duttu af í kuldanum, eða fuku af í
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför eíginmanns míns,
KARLS KRISTJÁNSSONAR,
Höfðavegi 12,
Húsavík.
Guð blessi ykkur öll.
Hrefna Steingrímsdóttir og fjölskylda.
t
Ástkær fósturfaðir okkar,
ÞRÁINN SIGURBJÖRNSSON
frá Baugaseli
íHörgárdal,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli 14. apríl síðastliðinn.
Útförin hefur faríð fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Hjartans þakkir til þeirra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát hans og útför.
Kristófer Óskar Baldursson,
Kjartan Kristófersson.
t
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát og útför eigin-
manns míns, föður, tengdaföður, afa og langafa,
ÓSKARS EINARSSONAR,
Stangarholti 4.
Guðrún A. Jónsdóttir,
Jón Óskarsson, Hafdís H. Sigurbjörnsdóttir,
Björn Jónsson, Sigrún Waage,
Óskar Örn Jónsson, Gerður Rikharðsdóttir,
Sigmar Jóngson
og langafabörn.
MINNINGAR
rokinu. Einnig áttu þeir að hafa
farið af í stríðinu og þannig fram
eftir götunum. Þessara frásagna
minnumst við oft, þau sem komin
eru með böm, því afa varð heldur
ekki svarafátt við spurningum
þeirra.
Já, hann afi var mikill barnakarl
og hafði unun af sínum stóra barna-
hóp. Við höfðum ekki síður unun
af að umgangast elsku afa okkar.
Hann kenndi okkur svo margt sem
aldrei gleymist.
Sl. ár var afa mjög erfitt. Meiri-
hluta þess dvaldi hann á sjúkra-
húsi, var bundinn hjólastól og veik-
indin gengu sífellt nær honum.
Þrátt fyrir alla erfiðleikana var afi
oftast kátur og hress þegar við
komum í heimsókn til hans og oft
kom hann í heimsókn til dætra
sinna, hér á Selfossi, þegar ástand
hans leyfði, með hjálp skyldmenna
sinna. Þessar stundir voru honum
og okkur afar dýrmætar því þar
rifjuðum við upp liðna tíma og frá-
sagnir hans sem fýrr alveg frábær-
ar.
Já, elsku afi, þetta var erfiður
tími sem aldrei gleymist. En núna
hefur þú fengið hvfldina og við trú-
um því að núna líði þér vel, laus
við þjáningar og orðinn fijáls ferða
þinna á ný. Þetta er huggun okkar
í sorginni.
Við höfum misst mikið og ekki
síst hún amma sem syrgir nú eigin-
mann sinn. En minningin um þig,
elsku afi okkar, lifir. Við þökkum
þér fýrir allt sem þú kenndir okkur
og við munum svo sannarlega beina
því áfram til litlu langafastrákanna
þinna, þeirra Fannars Freys og
Magnúsar Yngva, sem voru svo
heppnir að fá að kynnast þér. Við
munum halda minningu þinni á
lofti, því þeir eru enn of ungir til
að skilja gang lífsins.
Við biðjum þig, góði Guð, að
styrkja ömmu okkar í þessari miklu
sorg.
Elsku afi, hvíl þú í friði.
Systkinin Stekkholti 3,
Selfossi. Anna Margrét,
Einar Ingi, Bjarni Már
og Þórunn Gróa.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Mig langar til að minnast afa .
míns, Bjarna Guðmundssonar, sem
nú hefur horfið yfir móðuna miklu.
Ég man það vel þegar ég var smá-
pjakkur, þá fór ég stundum til afa
og ömmu í Garðinum. Stundum fór
afí með mig niður að sjó í fjöruferð-
ir og sagði sögur af sjálfum sér
þegar hann var ungur. Afi hafði
dvalist á Sjúkrahúsi Suðurlands að
mestu leyti síðasta ár, þangað heim-
sótti ég hann seinast 20. apríl sl.
og þá var hann mjög hress. Barst
þá í tal að þijú af okkur bamabörn-
unum ættu að syngja saman á tón-
leikum í Selfosskirkju tvéimur dög-
um síðar. Þetta fannst afa mjög
spennandi og langaði að hlusta á
okkur, en afi fylgdist ávallt vel
með. Élsku afí, í hvert skipti héðan
af sem ég syng, þá syng ég fyrir
þig. Ömmu sendi ég mínar dýpstu
samúðarkveðjur.
Þinn,
Björgvin Jóhann.
Mig langar til að minnast afa
míns, Bjarna Guðmundssonar.
Kvöldið áður en ég var skírð, töluðu
mamma og afí í síma, og vildi afi
vita hvað ég ætti að heita. Fátt var
um svör og sagði hann að ef
mamma væri óákveðin þá skyldi
hún skíra mig Eygló. En það nafn
var honum mjög kært, hann hafði
átt lítinn bát sem bar það nafn.
Eftir þetta símtal var ákveðið að
ég skyldi heita Eygló Dögg. Afi
kallaði mig alltaf nöfnu sína og
fylgdist með öllu því sem ég tók
mér fýrir hendur með miklum
áhuga. Þegar afí hrósaði mér var
ég ánægð og fannst mér ég hafa
gert vel. Síðasta ár var afi á Sjúkra-
húsi Suðurlands, bundinn hjólastól.
Oftast þegar ég kom sat afi í stól
frammi í setustofu og bauð hann
mér alltaf sæti í hjólastólnum sínum
sem var gegnt honum. Elsku afí,
nú veit ég að þér líður betur, þegar
þú ert laus við allar þjáningarnar
og ég mun núna geyma sæti fyrir
þig sem næst mér. Kærar þakkir
fyrir allt, ömmu sendi ég innilegar
samúðarkveðjur.
Þín nafna,
Eygló Dögg.
Hinn 20. aprfl, sumardaginn
fyrsta, fórum ég og Bjöggi frændi
minn að heimsækja afa okkar á
sjúkrahúsið eftir kóræfíngu. Þá sat
afí frammi í dagstofu hress og kát-
ur eftir að hafa verið mikið veikur
í nokkra daga. Þegar ég kyssti afa
minn á kinnina og óskaði honum
gleðilegs sumars sagði afí: „Já,
þetta er búinn að vera langur og
erfiður vetur.“ Kvöldið eftir kvaddi
afi okkur. Afi var í senn mjög
þijóskur en ljúfur og góður maður
sem hefur seinustu fjögur árin tek-
ist á við dauðann með lífsviljann
einan að vopni því líkaminn var
búinn eftir vinnustrit áranna. Frá
því ég man eftir mér áttu afi og
amma heima í Garðinum sem fyrir
lítilli stelpu var heljarlangt ferðalag,
heill einn og hálfur tími í bíl en það
var fljótt að gleymast þegar á stað-
inn var komið. Þegar Siggi litli
bróðir minn fæddist var hann sjötti
strákurinn hans afa og þó nokkur
hafi barnabömin fæðst síðan og eru
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar um má lesa á
heimasfðum. Það pru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina og hálfa
örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 3600-4000 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sfn en ekki stuttnefni undir greinunum.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við and-
lát og útför föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
SIGURÞÓRS HELGASONAR
fyrrv. verkstjóra,
Sæunnargötu 1,
Borgarnesi.
Margrét Sigurþórsdóttir og fjölskylda,
Vignir Helgi Sigurþórsson og fjölskylda.
í dag 23 eru bara sex strákar svo
afi sagði alltaf við bróður minn „litli
strákurinn minn“ sem er þó ekkert
lítill lengur. Litli strákurinn saknar
afa sárt í dag. Fyrir rúmu ári fluttu
síðan afi og amma á Selfoss til
okkar, mest af þeim tíma var þó
afi á sjúkrahúsi. Alltaf þegar ég
kom í heimsókn og settist við hlið
hans tók hann í hendurnar mínar
og hlýjaði ísklumpunum mínum eins
og hann sagði. Hendumar eru kald-
ar núna og söknuðurinn mikill.
Elsku amma okkar, guð geymi þig
og styrki í sorg þinni svo og okkur
öll.
Guðrún og Sigurður Svanur.
Afi og amma voru búin að eiga
heima í Garðinum alveg frá því að
ég fæddist, en svo fyrir um ári flutt-
ust þau hingað á Selfoss. Þá fyrst
fór ég að kynnast afa mínum og
ömmu. En nú er afi farinn til for-
feðra sinna. Ég minnist þess þegar
ég fór með afa og ömmu í bíltúr
síðastliðið sumar, þegar ég spurði
afa hvert við ættum að fara svar-
aði hann eins og skot: „Mig langar
til þess að sjá sjóinn." Og við keyrð-
um af stað sem leið lá til Þorláks-
hafnar og út á bryggju. Þar skrúf-
aði afí niður rúðuna og hlustaði á
sjóinn og kríurnar, hann var í sínum
eigin heimi og á meðan töluðum
ég og amma saman, því við vissum
báðar að ekkert gat truflað hann.
Svo allt í einu rankaði hann við sér
og fór að segja okkur sögur af því
þegar hann var á sjónum, mér leist
nú ekkert á sumar sögumar hans,
því að ég verð hálf sjóveik bara af
því að horfa á sjóinn og þar að
auki alveg skíthrædd við kríur. Að
þessu hló afi dátt og sagði svo:
„Ertu hálfgerður landkrabbi, yndið
mitt“ og bætti svo við „kríumar eru
nú ekki svo hættulegar". Því næst
lá leið okkar í næstu sjoppu, til að
kaupa kók og súkkulaði „því maður
verður alltaf svo svangur af því að
ferðast".
Elsku afi minn, ég vona að þú
getir haldið áfram að horfa á sjóinn
þinn og fuglana þína. Ég veit að
þú verður alltaf í huga mínum og
ég mun minnast orða þinna í hvert
skipti sem ég fer út á sjó.
Elsku amma mín, guð geymi þig
og styrki á þessum erfiðu tímum.
Kristjana.
Okkur langar til að minnast elsku
afa, Bjama Guðmundssonar, með
hlýju og þakklæti fyrir allar þær
stundir sem við áttum saman. Við
vorum ekki gamlar þegar við fórum
með rútunni frá Selfossi, til afa og
ömmu í Garðinum, og dvöldum helgi
og helgi á sumrin. Okkur þótti þetta
langt ferðalag þá og vomm við yfir-
leitt hálfþreyttar þegar komið var
á leiðarenda. Alltaf tók afi eins á
móti okkur, hann steikti fyrir okkur
egg og beikon, hafði gaman af því
hvað við gátum borðað mikið.
Ógleymanlegar em líka stundirnar
þegar hann fór með okkur í bíltúr,
þá lá leiðin ávallt út á bryggju, því
við sjóinn leið afa alltaf vel. I þess-
um ferðum okkar kom í ljós þolin-
mæðin sem hann hafði þegar við
vomm nálægt. Aldrei kom fyrir að
hann hastaði á okkur þegar við
áttum að fara að sofa á kvöldin,
þó að hávaðinn og gauragangurinn
heyrðist um næsta nágrenni. Báðar
nutum við þess að búa hjá afa og
ömmu um nokkurt skeið og fylgdist
afi vel með okkur, hvort sem um
störf eða tómstundir var að ræða.
Fyrir um ári fluttust afi og amma
til okkar á Selfoss og þó hann væri
á sjúkrahúsi, bundinn hjólastól, þá
fengum við tækifæri til að umgang-
ast hann frekar. Alltaf var sama
hlýja og góða viðmótið þegar hann
sá okkur koma. Afi fylgdist vel með
öllum afkomendum sínum og gladd-
ist yfir öllu sem vel gekk. Við gleðj-
umst yfir því að þú ert laus við
allar þjánin'gar og höft og kominn
til annarra heima þar sem við vitum
að vel hefur verið tekið á móti þér.
Hafðu þökk fyrir allt, ömmu send-
um við innilegar samúðarkveðjur
og biðjum guð að styrkja hana.
Sigrún og Hanna Fríða.