Morgunblaðið - 30.04.1995, Blaðsíða 34
34 B SUNNUDAGUR 30. APRÍL1995
MORGUNBLAÐIÐ
NÆR
ÓBREYTT
HEIMILI
FRÁ
Það er eins og að ganga inn í fyrrihluta
------------j*---------------------------------
aldarinnar að koma inn í hús númer 43 við
Laufásveg, sem Reykj avíkurborg keypti og
---------------------------------------------■—■
hefur falið Arbæjarsafni umráð yfír, en hug-
myndin er að gera húsið að safni. Hildur
Fríðriksdóttir fékk tækifæri til að ganga
um húsið með Vigfúsi Guðmundssyni, einum
af fyrri eigendum, sem rifjaði upp eitt og
annað frá liðnum tíma.
ÞRÖNG, hvítmáluð forstofa og
sterk húsalykt eru fyrstu
áhrifin sem menn verða fyr-
ir þegar komið er inn í hús númer
43 við Laufásveg í Reykjavík. Það
er þó einungis til að búa viðkom-
andi undir það sem koma skal, þeg-
ar lengra er haldið. Þá blasir við
hrein gullkista, ekki síst fyrir kom-
andi kynslóð, sem mun sennilega
hvergi í heimahúsi sjá slíkt samsafn
gamalla hluta né finna sambærilegt
andrúmsloft.
Það er Reykjavíkurborg sem
keypt hefur húsið ásamt öllu innbúi
af erfingjum Vigfúsar Guðmunds-
sonar frá Engey og Sigríðar Hall-
dórsdóttur _ smiðs frá Háamúla í
Fljótshlíð. Árbæjarsafn hefur feng-
ið húsið afhent og er tilgangurinn
að gera það að safni þó að hug-
myndir hafi ekki enn verið fullmót-
aðar.
Fluttu inn árið 1916
Daginn sem salan fór fram gekk
Vigfús Guðmundsson, barnabarn
Vigfúsar og Sigríðar, með Morgun-
blaðsmönnum um húsið og riíjaði
upp ýmsa gamla atburði. „Afi og
amma bjuggu hér frá árinu 1916,
fyrst með börnunum sínum þrem-
ur, Kristínu móður minni, Halldóri
og Ingibjörgu. Mamma var sú eina
af systkinunum sem giftist og
eignaðist hún sjö börn, en Halldór
og Ingibjörg bjuggu hér í húsinu
þar til yfir lauk. Ingibjörg lést árið
1992 og Halldór 19. júní 1994, en
þá voru einmitt 200 ár liðin frá
því afi hans, Guðmundur Brynjólfs-
son á Keldum, fæddist," segir Vig-
fús þar sem við setjumst á útsaum-
aða stóla við stofuborðið.
Heimasætan á bænum, Ingi-
björg, saumaði sessur og bak á sex
stóla, áklæði á tveggja sæta sófa,
auk nokkurra púða sem liggja ofan
í KJALLARANUM úir og grúir af alls kyns hlutum og augljóst
að nýtnin hefur verið í fyrirrúmi. Engu hefur verið hent gegnum
árin og má sjá kynslóðir af eldavélum; gaseldavél, og kolaelda-
vélen eldavél tengd rafmagni gegnir hlutverki sínu I íbúðinni.
Einnig eru þarna m.a. kynslóðir af þvottavélum og pottasettum.
Morgunblaðið/Ámi Sæberg
HÚSEIGNIN Laufásvegur 43, Reykjavík.
á „dívan" sem stendur undir glugg-
anum. í einu horni stofunnar er
skápur með stórum spegli, en við
hlið hans stendur kristalsvasi á
gólfinu. „Þegar amma dó sprakk
vasinn,“ segir Vigfús og bendir á
stóra hringlaga sprungu á vasan-
um.
Vigfús og systkini hans bjuggu
skammt frá Laufásveginum og
voru því daglegir gestir hjá afa og
ömmu. „Afi var alla tíð teinréttur
í baki, þrátt fyrir að hann hafi
setið mikið við skriftir. Hann not-
aði aldrei gleraugu og skrifaði svo
smátt letur að aðrir áttu erfitt með
að lesa skriftina," rifjar Vigfús
upp. „Hann fór á hverjum degi í
sjóinn við Nauthólsvíkina og gekk
á Heklu á hveiju ári. Hann var
léttur á fæti og gekk fjallið eins
og ekkert væri.“
Skrifstofa Vigfúsar
Úr stofunni göngum við til hægri
inn í herbergi, þar sem gefur að
líta fjölda bóka í bókaskápum og
hillum, meðal annars einni sem Rík-
arður Jónsson hefur skorið út. Fjöldi
mynda prýðir veggina, þar á meðal
af Jóni Sigurðssyni, Alþingishátíð-
inni á Þingvöllum 1930, manna-
myndir og fleira. Þarna eru einnig
skrifborð og skrifpúlt eins og Vig-
fús skildi við það þegar hann dó.
„Hér sat afi öllum stundum og
vann,“ segir Vigfús og tekur fram
gamla stílabók með hörðum spjöld-
um. Fer varfærnislegum höndum
um hana og segir að í bókinni sé
lýsing á fjöldamörgum íslenskum
jurtum frá 1892 og fram til ársins
1906, auk latneskra heita jurtanna
og íslenskra. Aftar í bókinni er að
finna allar jurtirnar þurrkaðar.