Morgunblaðið - 30.04.1995, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 30. APRÍL1995 B 35
I
VINNUSTOFA Vigfúsar Guðmundssonar eins og hann mun hafa skilið við hana þegar hann lést
árið 1952. Ýmis merk skjöl fundust í skúffunum.
ÚR STOFUNNI. Útsaumurinn sem sést á myndinni er gerður af Ingibjörgu Vigfúsdóttur, en port-
rettið á veggnum er af Vigfúsi Guðmundssyni og er merkt MÁA 47.
„Þegar eldhúsið var málað stopp-
aði klukkan. Þegar hún var tekin
niður og máluð að aftan fór hún
að ganga og stoppaði ekki eftir
það. Þegar Halldór dó kom ég að
klukkunni á gólfinu,“ segir Vigfús
Guðmundsson.
Þess má geta að í minningar-
grein um Vigfús í Morgunblaðinu
29. maí 1952 segir Guðni Jónsson:
„En hann vildi, að allt sem hann
lét frá sér fara, væri traust og áreið-
anlegt,- og til þess sparaði hann
enga fyrirhöfn. Margt í ritum hans
mun því halda velli og koma síðari
mönnum í góðar þarfir.“
Ennfremur segir Guðni fyrr í
greininni eftir að hafa rakið þau
fræðirit, sem komið hafa út eftir
Vigfús: „Auk alls þessa hélt hann
dagbækur um störf sín í meira en
50 ár og veðurbók um jafnlangan
tíma...“
Aðeins á jóladag
Dyr í enda herbergisins liggja
fram í aðra forstofu en þá sem al-
mennt er gengið inn um. „Þessi inn-
gangur var aðeins notaður einu sinni
á ári og það var á jóladag," segir
Vigfús. Þegar litið er þangað inn
er engu líkara en húsbændur séu
enn innandyra, því þarna hanga
þrír hattar og loðhúfa á snaga, sem
virðast bíða eftir að verða notaðir.
í skáp í forstofunni eru hins vegar
peysuföt ásamt svuntum og fleiri
flíkum.
Við göngum aftur inn í stofuna
og þaðan inn í svefnherbergið. Þar
blasir við stórt og veglegt hjónarúm
úr dökkum viði með hvítri ábreiðu.
Til hliðar við það er handlaug,
þvottafat og handklæði á snaga.
Ekki er erfitt að ímynda sér heimil-
isfólkið ganga til hvílu að kvöldi,
því þarna eins og annars staðar er
eins og tíminn hafí numið staðar.
Vigfús tekur fram að Ingibjörg
hafi alla tíð sofið á milli foreldra
sinna, einnig þegar hún var komin
á fullorðinsaldur. „Þegar afi dó fékk
hún rúmið hans og svaf þar,“ segir
hann.
Úr svefnherberginu er gengið inn
í herbergi Halldórs og stingur strax
í augun nýtískuleg blómamynd á
veggnum. Hér er blandaður stíll
húsgagna, gamlir bókaskápar og
skrifborð, en rúmið, stóllinn og
hansahillur eru frá nýrri tíma. I
herberginu er vaskur og handklæði
á snaga.
Klukka með sál
Við höfum gengið hring og erum
aftur komin í eldhúsið þar sem ferð-
in hófst, en inn af því er mannhæð-
ar stór skápur eða „búr“ og þar
kennir ýmissa grasa, eins og stórs
vaskafats sem hangir á veggnum, í
skápunum er matar- og kaffistell
og box af ýmsum stærðum og gerð-
um eru bæði í skúffum og uppi á
skápum.
A veggnum. í eldhúsinu hangir
að minnsta kosti 100 ára gömul
hvít klukka. „Þegar eldhúsið var
málað stoppaði klukkan. Framhliðin
var reyndar máluð um leið, en þegar
klukkan var tekin niður og hún
máluð að aftan fór hún að ganga
og stoppaði ekki eftir það. En þegar
Halldór dó kom ég að klukkunni
héma á gólfinu," segir Vigfús eins
og ekkert sé sjálfsagðara en hún
hafi ákveðið að gefast upp eins og
lífið í húsinu. „Hún hefur ekki geng-
ið sfðan, því það brotnaði í henni
fjöður.“
Einstakt tækifæri
Það sem er einkar merkilegt við
þessi kaup er að Árbæjarsafn hefur
nú í fyrsta sinn fengið upp í hend-
urnar fullbúið hús með öllu því sem
heimili fylgdi fyrr á öldinni. Þegar
Vigfús og Sigríður fluttu inn í hús-
ið 1916 áttu þau megnið af þeim
húsbúnaði sem er þar ennþá og
erfíngjar þeirra hafa samþykkt að
láta allt fylgja með, hvort sem er
stórmerkilegt ritfangasafn, mynda-
albúm, einkabréf, fatnaður eða
gamall óopnaður Blöndals-kaffi-
pakki ásamt kaffidós með kaffi-
ábæti.
Guðrún Jónsdóttir, arkitekt og
formaður menningamálanefndar
borgarinnar, hefur haft forgöngu
um að borgin keypti húsið. „Þetta
er mikill fengur fyrir borgina því
þegar verið er að safna hlutum
saman í sýningu vantar oft smáatr-
iðin. Hérna höfum við allt í sínu
rétta umhverfi," sagði hún í sam-
tali við Morgunblaðið.