Morgunblaðið - 07.05.1995, Page 12

12 B SUNNUDAGUR 7. MAÍ1995
MORGUNBLAÐIÐ
Morgunblaðið/RAX
leist ekki beint vel á þetta. Nokkru
seinna benti hann á stórt hús og
sagði: „Þetta er Hlégarður og þar
er dansað!"
Anne Marie og vinkona hennar
unnu við spunaverksmiðjuna á Ala-
fossi. Þegar þær áttu frí lögðu þær
leið sína framhjá Hlégarði og fóru
á samkomur í Fíladelfíu. Fljótlega
féllu þær þar í hópinn og kynntust
íslenskum unglingum. I þeim hópi
var Garðar Sigurgeirsson húsa-
smíðanemi frá Ægissíðu við
Kleppsveg. „Hún var fljót að koma
auga á mig,“ segir Garðar kíminn.
Þau settu upp hringana á afmælis-
degi Garðars 11. júní 1967 og giftu
sig 21. september 1968.
Fram og aftur yfir hafió
Hugsunin um að flytja til Noregs
og reyna fyrir sér þar var aldrei
íjarri og árið 1973 létu þau verða
af því að flytja til Ósló. Garðar
starfaði þar við hárskurð á þekktri
stofu. Þeim gekk vei efnalega, en
líkaði ekki dvölin nógu vel. „Óslóbú-
ar eru allir farnir að sofa klukkan
10 á kvöldin,“ segir Anne. „Fólkið
hér í Kristiansund er miklu líkara
íslendingum. Það getur drollað
lengi frameftir. Það er of mikill
skógur og of drungalegt í kringum
Ósló fyrir minn smekk. Ég vil hafið
fyrir augum, nakta kletta og tré á
stangli."
Þau fluttu aftur til íslands 1977.
Garðar hafði kynnst nýju hand-
bragði við hársnyrtingu í Noregi
og kom heim með nýjar hugmynd-
ir. Hann setti upp eigin stofu á
Hótel Loftleiðum og flutti síðar í
Nóatún 17 með stofu sína. Þessi
íslandsdvöl varaði til 1983 að þau
fluttu og nú til Bergen þar sem
Garðar stofnaði rakarastofu og
heildsölu með hársnyrtivörur í fé-
lagi við aðra. Þau festu ekki eirð í
Bergen og ekki kom til greina að
flytja til Oslóar aftur. „Þá var um
að ræða að fara aftur til íslands
eða prófa Kristiansund á heimaslóð-
um Anne,“ segir Garðar. „Anne var
frekar á því að fara aftur til ís-
lands en ég vildi Kristiansund og
það varð ofaná.“
Áföll i rekstrinum
Garðar fann húsnæði fyrir rak-
arastofu í Kristiansund og hélt jafn-
framt áfram rekstri stofunnar í
Bergen, ásamt því að vera með
heildsöluna. Það hafði verið blóma-
tíð á vesturströnd Noregs og erfitt
að fá gott húsnæði. Loks datt hann
niður á gamalt bakarí sem verið
var að loka, enda tæplega boðlegt
lengur til framleiðslu á mannamat.
Það kostaði mikla fjármuni og
linnulausa vinnu vikum saman að
koma nýju rakarastofunni, Star
Salong, á laggirnar.
Garðar réð sjö starfsmenn og á
fyrsta degi var fullt út úr dyrum.
Svo mikið var pantað að hálfs mán-
aðar bið var eftir þjónustu á stof-
unni. Klukkan var hálffimm að
morgni þriðja dags nýju stofunnar
þegar síminn hringdi heima hjá
Garðari og Anne. „Það var spurt
hvort ég væri eigandi Star Salong.
Ég játaði því og þá sagði röddin
ósköp róleg að það væri kviknað í
þama niður frá,“ segir Garðar. „Ég
hélt fyrst að það væri einhver að
Stofan í bænhúsinu var vöra-
geymsla þegar þau Garðar og Anne festu kaup
á húsinu. Eins og sjá má hafa endurbætumar
tekist vel og stofan hin vistlegasta.
Norsk-íslensk fjdlskylda Tengdadóttmn
Janne og húsmóðirin Anne Marie eru-norskar,
sonurinn Guðmundur Mars norsk-íslenskur og
Garðar húsbóndi alíslenskur Frammari.
lœnhusi
Handan við brúna er Averöy og enn lengra í vestur er ísland.
R STOFUGLUGGANUM í
gamla bænhúsinu við
Strandgötu í Kristiansund
sér vestur yfir höfnina og í átt til
miðbæjarins. Bogabrúin frá Kirke-
landet yfir á Innlandet er áberandi
kennileiti. Þar utan við er eyjan
Averöy og í beinni stefnu yfir Atl-
antshafið er ísland. Fjölskyldan í
bænhúsinu horfir gjarnan út um
gluggann og fylgist með lífinu í höfn-
inni. Þar er mikil umferð, ferjur koma
og fara og strandferðaskipin sem
sigla Hurtigraten milli Bergen og
Kirkeness árið um kring koma hér
í höfn tvisvar á dag. Suðurskipið síð-
degis og norðurskipið um kvöldið.
Oft reikar hugurinn í áttina yfir
brúna og hafið, alla leið til íslands.
Hjónin Anne Marie Antonsen og
Garðar Sigurgeirsson fluttu til
Kristiansund árið 1987 ásamt böm-
um sínum Guðmundi Mars og Berit
Nönnu. Hér fundu Joau höfn eftir
langa siglingu milli Islands og Nor-
egs með mislöngum viðkomum á
hvorum stað. Anne Marie orðar það
svo að hér hafi hún fundið friðinn.
Hér ætla þau að vera til frambúðar
- eða að minnsta kosti í bili.
Mikiö atvinnuleysi
Kristiansund er 24 þúsund
manna bær á vesturstönd Noregs,
um 160 km sunnan við Þrándheim.
Bærinn er á fjórum eyjum sem
tengdar era með brúm. Brýr og
neðansjávargöng tengja síðan eyja-
klasann við fastalandið. Stærst af
eyjum Kristiansunds er Nordlandet
og þar er flugvöllur bæjarins stað-
settur. Miðbærinn er á eyju sem
heitir Kirkelandet, á Goma eða
Gomalandet er íbúðabyggð og fyrir-
tæki líkt og á minnstu eynni Inn-
landet.
Sjávarútvegur og skipasmíðar
hafa verið mikilvægir atvinnuvegir
í Kristiansund og er skipasmíða-
stöðin Sterkoder stærst á því sviði
í bænum. Mörg íslensk aflaskip eiga
þangað ættir að rekja, til dæmis
má nefna Grandatogarana Þemey
og Örfirisey. Undanfarið hefur
Sterkoder-stöðin verið verkefnalaus
og um 500 starfsmenn hennar
gengið atvinnulausir. Fiskafli hefur
brugðist og veiðarnar svipur hjá
sjón miðað við það sem áður var.
Mikið atvinnuleysi hefur verið í
Kristiansund eða um 14% og er það
með því hæsta sem þekkist í Nor-
egi. Nú er von um að úr rætist.
Skipasmíðastöðin á von á verkefn-
um og unnið er að því að endur-
reisa fiskvinnsluna.
Keppnisskap og söngeyra
Margir kannast við Garðar frá
því hann fór fimum höndum um
hár Reykvíkinga. Hann lærði hár-
skurð og vann um árabil á rakara-
stofu Guðjóns Jónassonar í Veltu-
sundi í Reykjavík. Garðar er mikill
keppnismaður og hefur fengið útrás
við rakarastólinn jafnt og taflborð-
ið. Hann varð íslandsmeistari í hár-
skurði árin 1975, 1979 og 1981 og
í öðru sæti 1977 og 1983 en hefur
nú lagt keppnisskærin á hilluna.
Hann er Frammari af lífi og sál og
þegar bláhvíta liðið atti kappi við
mótheija lét hann sig sjaldan vanta
á völlinn. Síðast en ekki síst hefur
Garðar getið sér gott orð sem tón-
listarmaður og stundar nú kórstjóm
í frístundum í Kristiansund.
Tónelsk f jölskylda
Tónlistin hefur verið ríkur þáttur
í lífi þeirra hjóna. Meðan þau
bjuggu á íslandi voru þau Garðar
og Anne þekkt fyrir tvísöng, ýmist
við eigin undirleik eða annarra.
Þau sungu mikið í kirkjum og á
kristilegum samkomum, auk þess
að koma fram í sjónvarpi og út-
varpi. Hljómplötur þeirra fengu
mjög góðar viðtökur. Plata sem
þau gerðu ásamt Ágústu Ingimars-
dóttur og Magnúsi Kjartanssyni
(Kristur konungur minn, útg. Sam-
hjálp) á líklega sölumet hér á landi.
Nú segjast þau vera að mestu
hætt að syngja tvísöng, en alls
ekki hætt að syngja. Garðar stjórn-
ar og Anne syngur í kór í Missjons-
kirkjunni í Kristiansund. Þá er
Janne tengdadóttir þeirra stjórn-
andi æskulýðskórsins Credo, sem
hefur getið sér gott orð. Þau Janne
og Guðmundur Mars syngja bæði
einsöng með kórnum.
Hér erdansaé!
Anne Marie heitir Antonsen að
ættamafni og kemur frá Veidholm-
en, í skeijagarðinum norðvestan við
Kristiansund. Hún kom fyrst til Is-
lands haustið 1965 í fylgd vinkonu
sinnar til að vinna í verksmiðju
Álafoss í Mosfellsbæ.
„Við tókum rútu frá Keflavík til
Reykjavíkur og þar var Ásbjörn
Siguijónsson til að taka á móti
okkur,“ segir Anne. „Hann bauð
okkur að setjast upp í jeppa, farar-
tæki sem ég hafði aldrei áður séð.
Svo branaði hann af stað eitthvert
út í myrkrið. Þegar við vorum kom-
in eitthvað áleiðis benti hann á ljós
og sagði: „Þetta er Reykjavík."
Okkur fannst við ekki sjá neitt og