Morgunblaðið - 14.05.1995, Blaðsíða 29

MORGUNBIAÐIÐ
SUNNUDAGUR 14. MAÍ 1995 29
+ Kaja Ch. Bech
Guðmundsson f.
22. 4. 1922 á Tvör-
eyri á Suðurey í
Færeyjum. Hún lést
á sjúkrahúsinu í
Keflavík 14. apríl sl.
Foreldrar hennar
voru Sidsel Bech, f.
31.1.1886 í Húsavík
á Suðurey, og Jó-
hann Bech, f. 11.12.
1883 á Tvöreyri á
Suðurey. Kaja átti
tólf systkini, og lifa
nú þrjú þeirra. Þau
eru eftir aldri: Pét-
ur, d. 1944, Jens, sem býr í
Kaupmannahöfn, Signhild, býr
á Garðvangi í Garði, Edeth,
Edvin, dó ungur, Charlotta, dó
ung, Charles, býr í Færeyjum,
Freylif, Jóhannes, Elí, dó 26. 6.
1944 ásamt Henning bróður sín-
um og föður þeirra, í sjóslysi
fyrir utan Siglufjörð, Kaja og
AFI OG amma áttu heima á Brekku
í Bíldudal. Þar voru þau með kindur
og hænsnin í nokkur ár og áttu
einnig tún inni á nesi sem þau heyj-
uðu á. Amma vann utan heimilisins
+ Unnur Þorleifsdóttir fædd-
ist í Stóragerði í Óslands-
hlíð í Skagafirði 5. mars 1909.
Hún Iést á hjúkrunarheimilinu
Hornbrekku 27. apríl síðastlið-
inn pg fór útför hennar fram
frá Ólafsfjarðarkirkju 6. maí.
ÞAÐ ER stundum talað um hetjur
hversdagslífsins. Er þá ekki ein-
vörðungu átt við þá einstaklinga,
sem beijast hetjulegri baráttu til
að hafa í sig og á, heldur einnig
þá sem standa keikir frammi fyrir
heiminum og taka því sem að hönd-
um ber með stillingu og æðruleysi
ásamt því að vanda framgöngu sína
í þessu lífi og sýna öðrum gott for-
dæmi. Slíkir einstaklingar geta ver-
ið hetjur þótt þeir séu ekki umvafð-
ir fréttaljóma fjölmiðlanna eða að
um þá séu ritaðar bækur. Engu að
síður hafa þeir lifað lífinu á þann
veg að vert er að eftir sé tekið.
I þessu ljósi sjáum við ömmu
okkar og tengdamóður, sem við í
daglegu tali kölluðum ömmu Unni.
Þótt hún hafi ekki verið langskóla-
gengin hafði hún því meira lært í
skóla lífsins. Hún var sjómanns-
kona, sem löngum stundum þurfti
að vera bæði húsmóðir og húsbóndi
í löngum fjarverum eiginmannsins.
Slíkt hlutverk er ekki auðvelt. Við
sem höfum alist upp við aðrar að-
stæður þekkjum hve oft þarf á því
að halda að fjölskyldan geti verið
öll saman þegar krefjandi viðfangs-
efni, knýjandi spurningar eða jafn-
vel hversdagslegir viðburðir skjóta
upp kollinum. Því til viðbótar setja
óblíð náttúruöflin oft á tíðum líf
Henning. Hún átti
eina hálfsystur sem
hét Sólbjörg. Kaja
fluttist til Reykja-
víkur 22 ára. Hún
giftist 16. 2. 1946
Guðmundi Guð-
mundssyni, f. 29. 9.
1920 á Bíldudal, d.
29. 1. 1971. Foreldr-
ar hans voru Guð-
mundur Arason frá
Barmi í Gufudals-
sveit og Þorbjörg
Guðmundsdóttir,
ættuð úr Skáleyjum.
Þau eignuðust fimm
börn. Þau eru: Þorbjörg, f. 23.
12. 1946, Henning, f. 5. 3. 1948,
Pétur, f. 31. 5. 1949, Randý, f.
28. 7. 1952, og Steinunn, f. 18.
5. 1956. Guðmundur áttí fyrir
Vilborgu, f. 18.8. 1938.
K^a Guðmundsson var jarð-
sungin frá Keflavíkurkirkju 22.
apríl sl.
við rækjuvinnslu og einnig aðra
fiskvinnslu.
Þau fluttu að vestan 1969 í Voga
á Vatnsleysuströnd, buggu þar einn
vetur, áður en þau fluttu til Kefla-
eiginmanns sjómannskonunnar og
skipshafnar hans í ógnvekjandi
hættu. Á slíkum stundum getur
þurft á býsna miklum andlegum
styrk að halda, ekki síst til að hafa
róandi áhrif á bömin í fjölskyldunni.
Ekki er vafí á að þessar aðstæð-
ur hafa mótað afstöðu hennar, m.a.
til slysavarnamála, sem voru henni
afar hugleikin, og eflt einlæga trú
hennar á skapara sinn og lausnara,
sem var henni hið sanna leiðarljós.
Hún leit á þessa veröld sem áfanga
inn í annan og betri heim. Áfanga,
sem nota ætti til þess að efla og
bæta manngildið og þroska sálina.
Þess vegna var henni mikið í mun
að allir legðu sig fram við það sem
þeir tækju sér fyrir hendur. Skipti
þá ekki máli hvort störf eða við-
fangsefni væru hátt eða lágt metin
á hinn hefðbundna virðingarskala
þjóðfélagsins. Var hún óhrædd við
að láta þessa afstöðu sína í ljósi
bæði í orði gagnvart hveijum sem
var og með breytni sinni við hvaða
aðstæður sem var. Þannig setti hún
okkur og samtíð sinni allri for-
dæmi, einnig að þessu leyti.
Amma Unnur var mikil og góð
húsmóðir, sem bjó manni sínum og
börnum frábærlega gott heimili.
Samheldni fjölskyldunnar og gott
heimilislíf var henni afar mikils virði
og hún beinlínis krafðist jafnræðis
innan fjölskyldunnar. Gestrisni var
henni í blóð borin. Að koma á heim-
ili hennar og afa Jóns að Horn-
brekkuvegi 1 var alveg sérstakt.
Það var auðfundið strax við fyrstu
kynni, þegar ung og óreynd stúlka
úr Reykjavík kom í fyrsta skipti í
MINIMINGAR
víkur. Þar bjó amma til dauðadags.
Hún vann í fiski fyrstu árin en fékk
síðan vinnu hjá IAV í mötuneyti.
Þar vann hún þar til hún varð að
hætta vegna veikinda.
Amma var mikið fyrir að ferð-
ast. Árið sem ég fermdist fórum
við til Kaupmannahafnar að heim-
sækja systur hennar. Þær fóru út
um allt með mig, í Tívolí og að
heimsækja ættingja út um allt. Hún
ferðaðist mikið hér heima líka og í
sumar ætlaði hún að fara til Dan-
merkur til bróður síns. Hún hafði
mjög gaman af garðrækt og var
með smá garð bak við hjá sér. Á
sumrin fór hún alltaf til að kaupa
sumarblóm til að setja í garðinn
sinn og á leiðið hjá afa.
Amma fékk sykursýki fyrir
nokkrum árum, og var oft mikið
veik út af henni. Hún lést á sjúkra-
húsi í Keflavík 14. apríl sl. Ámma
hafði gaman af lögum og eitt af
uppáhaldsljóðum hennar var Til eru
fræ. Ég ætla að enda þetta með því.
Til eru fræ, sem fengu þennan dóm,
að falla í jörð, en verða aldrei blóm,
eins eru skip, sem aldrei landi ná,
og iðgræn lönd, er sökkva í djúpin blá.
Og von sem hefir vængi sína misst,
og varir sem að aldrei geta kysst,
og elskendur sem aldrei geta mæst
og aldrei geta sumir draumar ræst.
Til eru ljóð sem lifna og deyja í senn
og lítil böm sem aldrei verða menn.
Kaja Ósk Skarphéðinsdóttír.
stutta heimsókn til þeirra fyrir
u.þ.b. 30 árum, að þar var fólk, sem
bar með sér hlýtt viðmót og sterkan
persónuleika.
Örlögin höguðu því svo að við
áttum minni samskipti við ömmu
Unni en við öll hefðum viljað, enda
var mikil fjarlægð milli heimkynna
okkar þar sem hún bjó í Ólafsfirði
en við á suðvesturhluta landsins.
En þrátt fyrir þessa landfræðilegu
fjarlægð hefur Ólafsfjörður ávallt
skipað sérstakan sess í hugum okk-
ar og verið fastur punktur í tilver-
unni. Þótt skólafrí væru 3 mánuðir
á ári hveiju var sumarfríið einhvem
veginn aldrei byijað fyrr en við
vorum komin norður. Og þótt sólar-
landaferðir kæmu stundum til tals
og yngsta kynslóðin væri látin velja
höfðu norðurslóðirnar jafnan yfir-
höndina. Það kom því aldrei annað
til greina en að veija miklum hluta
sumarfrísins í firðinum fagra.
Enda þótt Ólafsfjörður hafi þann-
ig verið okkar Spánn og Ítalía var
það hvorki veðursæld né fegurð og
friðsæld nát.túrunnar, sem ein-
göngu höfðu þetta ómótstæðilega
aðdráttarafl. Hér var miklu fremur
um að ræða þörf fyrir samveru-
stundir, sem vissulega komu ekki í
stað þess að lifa og alast upp í
nálægð ömmu og afa en voru okkur
þó engu að síður ómetanlegar. Við
fundum þá, eins og jafnan þegar
haft var samband eða þau komu í
heimsókn til okkar, að amma bar
mikla umhyggju fyrir okkur og vildi
fylgjast með því sem við vorum að
gera og hvernig okkur liði. Hún
hafði brennandi áhuga á að leið-
beina okkur og beina okkur inn á
þær brautir sem hún taldi að væru
okkur fyrir bestu og fundum við
því í raun ávallt nálægð hennar og
finnum enn.
Sumum hlutum er erfitt að finna
orð. Þannig er um þakkir, s'em við
vildum gjarnan færa að leiðarlok-
um. Þær verða tæpast með orðum
tjáðar, þótt hugur okkar sé fullur
þakklætis fyrir allt, sem hún gerði
fyrir okkur.
Líf hennar og afstaða til allra
hluta einkenndist af mikilli trúar-
vissu. Því bera allar kveðjur hennar
til okkar og öll samskipti fagurt
vitni. Við erum því þess fullviss að
hún fær góða heimkomu. Við biðj-
um Guð, sem var henni líf og ljós
í þessum heimi, að blessa afa Jón,
sem verið hafði lífsförunautur henn-
ar í 63 farsæl ár,og veita honum
styrk í hans mikla missi. Guð blessi
minningu hennar.
Elísabet,
Dagbjört, Eiríkur og
Unnur Þórleifsbörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og vináttu við fráfall elskulegrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
SIGFRÍÐAR GUÐRÚNAR
JÓNSDÓTTUR
Selaklöpp,
Hrfsey.
Óli Björnsson, Vera Siguröardóttir,
Jónheiður Björnsdóttir, Sigmar Jörgensson,
Pálína Björnsdóttir, Valtýr Sigurbjarnarson,
Óskar Frímannsson.
barnabörn og barnabarnabörn.
KAJA CH. BECHGUÐ-
MUNDSSON
UNNUR ÞORLEIFS-
DÓTTIR
ÓLAFUR BJARTDAL
ÞÓRÐARSON
Ólafur Bjartdal
Þórðarson var
fæddur 24. október
1917 á Hellissandi,
Snæfelisnesi. Hann
lést á Borgarspítal-
anum 21. apríl sl.
Foreldrar hans voru
María Sigurgeirs-
dóttír frá Staðar-
sveit, Snæfellsnesi,
og Þórður Árnason
frá Flatey á Breiða-
firði. Auk Ólafs eign-
uðust þau Laufeyju,
Sólborgu, Olgeir,
Árna (látinn) og Sig-
urgeir, sem lést á fyrsta ári.
Eftirlifandi eiginkona Ólafs er
Eva Sigríður Bjarnadóttír frá
Reykjafirði við Isafjarðardjúp.
Ólafur og Eva eignuðust tvær
dætur, Guðrúnu, f. 24.4. 1949,
og Kristínu Sólborgu, f. 11.8.
1954. Guðrún er gift Pétri Frið-
rik Þórðarsyni frá Egilsstöðum
á Fljótsdalshéraði og Kristín
Sólborg er gift Inga Arnari
Pálssyni frá Malarrifi á Snæ-
fellsnesi. Barnabörn Ólafs og
Evu eru fjögur og barnabarna-
barn er eitt. Guðrún og Pétur
eiga þrjár dætur, Guðnýju Evu,
f. 29.6. 1972, Kolbrúnu Hrönn,
f. 3.9. 1975 og Hönnu Björgu,
f. 11.9. 1981. Kristín og Ingi
eiga einn son, Ólaf Ragnar, f.
19.11. 1974, og á hann einn
son, Arnar Loga, f. 11.2. 1993.
Útför Ólafs hefur farið fram
í kyrrþey.
MEÐ ÞESSUM fátæklegu orðum
kveðjum við afkomendur og
tengdabörn hann Ólaf okkar, sem
auk þess að vera ættfaðir var besti
vinur allra í Qölskyldunni. Heimili
Ólafs og Evu var nokkurs konar
umferðarmiðsöð ijölskyldunnar.
Þangað lágu allra leiðir og þar
voru flestar meiriháttar ákvarðan-
ir, sem snertu alla í fjölskyldunni,
teknar.
Á fyrri hluta aldarinnar voru kjör
alþýðufólks bág á íslandi, en með
samheldni og ódrepandi dugnaði
áttu flestir til hnífs og skeiðar.
Foreldrar Ólafs byijuðu búskap sinn
á Hellissandi árið 1913, en fluttu
út í Flatey og bjuggu þar uns Þórð-
ur andaðist árið 1922. Fyrir unga
konu með mikla ómegð var þetta
algjört reiðarslag. Þijú bamanna
voru sett í fóstur, Sólborg, Árni og
Ólafur. Ólafur fór til Ólafs í Hval-
látrum þar sem hann
ólst upp fram yfir
fermingu. Ólafur tal-
aði ekki mikið um
þennan tíma, en
hann mun hafa átt
þarna góða vist mið-
að við aðstæður.
Fjórtán ára fór
hann til móður
sinnar, sem flutt var
til Reykjavíkur. Þau
bjuggu næstu árin á
ýmsum stöðum og
Ólafur hóf starf sem
sendisveinn hjá
Gunnari í Von. Síðar
vann hann ýmis störf sem til féllu,
t.d. í múrverki á stríðsárunum, en
síðar hóf hann störf hjá kjöt-
vinnslunni Búrfelli, þar sem hann
vann síðan þar til hann fór á eftirla-
un. Meistarabréf hans sem kjötiðn-
aðarmaður er frá árinu 1952.
Ólafur starfaði mikið fyrir Félag
kjötiðnaðarmanna, var í stjórn þess
og samninganefnd ámm saman.
Kjötiðnaðarmenn gerðu hann að
heiðursfélaga árið 1977.
Ólafur og Eva giftu sig 1948 og
hófu búskap í Efstasundi 74 sem
þau byggðu ásamt foreldrum Evu.
Bjuggu þau á neðri hæðinni. Síðar
byggðu þau aftur í Löngubrekku í
Kópavogi, þar sem þau bjuggu þar
til Ólafur veiktist um 1970. Þá
fluttu þau í íbúð í Skaftahlíð, enda
var íbúðin nú orðin óþarflega stór
þegar dæturnar voru famar að
fljúga úr hreiðrinu síðan í Gyðufell,
þar sem þau bjuggu þar til fyrir
nokkmm árum að þau fluttu í
Neðstaleitið.
Ólafur og Eva vom samhent
hjón, þar sem heimilislíf, uppeldi
barnanna og ferðalög urðu mikils
metin lífsgæði. Á sumrum ferðuð-
ust þau um landið og voru allir frí-
dagar nýttir í því skyni, um helgar
styttri ferðar, en í sumarfríum um
allt land. Það munu ekki vera mörg
byggð ból á landinu, sem þau hafa
ekki heimsótt.. Oftast var hafst við
í tjaldi. Síðari árin fór fjölskyldan
gjarna öll saman og ferðuðumst við
t.d til Norðurlandanna og Eng-
lands. Við eigum ógleymanlegar
minningar um þessar samveru-
stundir.
Guð blessi minningu Ólafs og
styðji Evu í veikindum hennar, svo
hún fái sem fyrst góða heilsu á ný.
Dætur, tengdasynir, barna-
börn og barnabarnabarn.
Crfisdrykkjur
Vsilingohú/iú
GAPi-mn
Sími 555-4477
hti B Krossar
á leiði
1 ví Mismunarx Simi 91-: ðarlit og m ri mynsiur, »5929 áloðir vönduo vinna. oq 35735
Legsteinar Krossar Skildir
Malmsteypan kaplahrauni 5 TT|JT T X 220 HAFNARFJÖRDUR ilLLL/\ 111. SÍMI 565 1022 FAX 565 1587
MOSAIK hf.
a»oj nuli
Hamarshöfði 4 1TS87 1960
LEGSTEINAR
Margar gerðir
Fjölbreitt úrval steintegunda
íslensk framleiösla