Morgunblaðið - 20.05.1995, Side 1

• Nokkur orð að lokum/4
• Drengur undir álögum/6
• Að láta skeika að sköpuðu/8
H
■
f PRENTSMIÐJA MORGUNBLAÐSINS
MENNING
LISTIR
LAUGARDAGUR 20. MAÍ 1995 BLAÐ
NÚ LÍÐUR að lokum sýningar
Leifs Breiðfjörðs i Listasafni
Kópavogs, Gerðarsafni. Leifur
sýnir í þremur sölum og forsal
málverk, pastelmyndir, vatnslita-
myndir, steinda glugga, glermál-
verk og glerskúlptúra. Þar að
auki frumdrög og vinnuteikning-
ar að mörgum, stórum glerverk-
um sem eru i opinberum bygg-
ingum hér á landi og erlendis.
Þar á meðal vinnuteikningar fyr-
FRÁ SÝNINGU Leifs í Gerðarsafni.
Sýningu Leifs
Breiðipörð
að ljúka
ir minningarglugga um Robert
Burns í St. Giles-dómkirkjunni i
Edinborg. Flest verkanna eru frá
seinustu árum. Þetta er stærsta
einkasýning Leifs til þessa.
Mál og menning hefur gefið
út listaverkabók með verkum
Leifs. Texta í bókina hefur Aðal-
steinn Ingólfsson listfræðingur
skrifað á íslensku og ensku en
að auki er hann þýddur á þýsku.
Sýningin hefur hlotið nyög
góðar viðtökur og mikill fjöldi
fólks hefur sótt hana. Sýningunni
lýkur á morgun sunnudaginn 21.
maí. Opið er frá kl. 12-18.
Geymdi nótumar undir rúmi í áratugi
Haydn-nótur á
milljón dali
London. Reuter.
NÓTNAHANDRIT að
fjórum strengjakvart-
ettum tónskáldsins
Joseph Haydns seldust
á fimmtudag fyrir rúma eina
milíjón dala, 66 milljónir
ísl. kr. sem er hæsta
verð sem fengist
hefur fyrir nótna-
handrit tón-
skáldsins. Selj-
andinn var ástr-
ölsk kona sem
hafði geymt
þau undir rúmi
sínu svo ára-
tugum skipti.
Kaupandinn var
þýskur forn-
bókasali, Hans
Schneider.
Fjölskylda kon-
unnar hafði átt heftin
í rúmlega eina öld. For-
faðir hennar, breskur ofursti,
keypti þau á uppboði í London
árið 1851 áður en hann fluttist
til Ástralíu. Konan, sem ekki vill
láta nafns síns getið, gerði sér
ekki grein fyrir verðmæti nótn-
anna en iengi vel var talið að þær
væru glataðar. Rúm tíu ár eru
síðan fréttist af þeim en þá fór
konan með þær í plastpoka á
Haydn-hátíð i Melborne þar sem
hún sýndi þær sérfræðingum í
verkum tónskáldsins. Frá þeim
tíma hafa nótnahandritin verið
geymd í læstu hólfi. Konan, sem
er mikill tónlistarunnandi, hyggst
nota féð sem fékkst fyrir nóturn-
ar til að stofna styrktarsjóð fyrir
unga listamenn.
Ekki er vitað um alla
eigendur nótnanna
en þó. er ljóst að
tónskáldið Muzio
Clementi átti
þær um tíma en
hann var vinur
Haydns, Beet-
hovens og Moz-
arts. Skrifaði
hann athuga-
semdir á hand-
ritið og bætti
taktmerkingum
inn á það.
Tileinkaðir
Prússakonungi
Austurríkismaðurinn
Franz Joseph Haydn (1731-
1809) hefur verið sagður faðir
strengjakvartettanna og segja
uppboðshaldararnir hjá Sotheby’s
að kvartettamir fjórir, ópus 50,
númer 3, 4, 5 og 6, hafí verið
skólabókardæmi um fullkomnun
stíls hans. Nótur að þeim voru
gefnar út árið 1787 og þær tileink-
aðar Prússakonungi. Segja sér-
fræðingar Sotheby’s að nótumar
séu einar hinar merkustu sem þeir
hafi boðið upp.
„Perlan“ í Barcelona
ETTA var eins og draumur hvers
arkitekts: Að borgarstjóri vel
stæðrar stórborgar segði sisona:
Ég vildi gjarnan sjá byggingu
eftir þig í borginni. Hvað langar þig að
gera? Þessi draumur varð að veruleika hjá
Bandaríkjamanninum Richard Meier er
borgarstjóri Barcelona, Pasqual Margall,
lét þessa spmningu falla í kvöldverðar-
boði í New York árið 1985. Svaraði Meier
án þess að hika: Ég myndi vilja byggja
listasafn.
Tíu árum og 35 milljónum dala síðar
er hútímalistasafn risið eftir teikningum
Meiers í Barcelona. I grein í Internati-
onal Herald Tribune segir að byggingin
sé verðugur minnisvarði um hugrekki
borgarstjórans, sem lét erlendan hönnuð
byggja geysistóra nýtískubyggingu í mið-
borginni þar sem gamlar gotneskar bygg-
ingar séu í meirihluta. Maragal, sem enn
er borgarstjóri, er stórhrifinn, fjölmiðlar
í borginni hafa kallað safnið „Perluna"
og Meier telur það eitt af sínum bestu
verkum.
Líkt við Pompidou-safnið
Meier hefur starfað töluvert í Evrópu,
nú er t.d. að ljúka byggingu ráðhúss Haag-
borgar og mannfræðisafn sem hann hann-
aði í Frankfurt þykir listavel hannað.
Meier kveðst vona að safnið í Barcelona
hafi sömu áhrif á umhverfið og Pompidou-
safnið í París. „Þetta var mjög erfitt hverfi.
Hér var mikið um eiturlyf og vændi. Þetta
var hverfi sem menn vildu ekki vera á
ferli í að kvöldlagi. En með tilkomu safns-
ins hefur þetta breyst."
í upphafi var ætlunin að vígja safnið í
nóvember er opnuninni var flýtt þar sem
Maragal taldi að það myndi auka líkur
hans á að ná endurkjöri í borgarstjóra-
kosningum. í nóvember verður sýning á
hluta af verkum safnsins en þangað til
er sýning á teikningum og öðru efni um
tilurð hússins.
Dæmigerð Meier-bygging
Þeir sem þekkja til vérka Meiers segja
safnið bera höfundareinkenni hans. Fram-
hliðin að mestu úr gleri, hvítur litur á
öllu innan- sem utandyra og allt kapp
Iagt á að rými sé nægilegt og að birtan
njóti sín. Meier leggur mesta áherslu á
birtuna, sem streymir inn frá þakgluggum
á þriðju hæð og bakgluggum á þeirri
fyrstu. „Ég held að það sé birtan hér við
Miðjarðarhaf sem gerir þessa byggingu
einstæða. En sólarljósið fellur þó aldrei
beint á verkin sem eru til sýnis,“ segir
Meier.
Hann segist mótfallinn því að listasöfn
séu einungis geymslur fyrir list og vill
fylla safnið nýja af fólki, að það verði
notað við móttökur, veislur og annan
mannfagnað. Þá hefur hann reynt að
fanga andrúmsloft hverfisins sem safnið
er byggt inn í, m.a. með því að byggja
stórar svalir þar sem sér yfir gamalt íbúða-
hverfi. Hætt er við að það eigi þó eftir
að breytast, því lóðaverð fer hækkandi í
nágrenni safnsins, borgin býður þeim hag-
stæð lán sem vilja gera upp húsin og eig-
endur sýningasala hafa þegar fest sér
húsnæði í nágrenni safnsins.
MEIER fyrir framan nýjasta verk
sitt, listasafn í Barcelona.