Morgunblaðið - 28.05.1995, Blaðsíða 28

28 SUNNUDAGUR 28. MAÍ 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ

t
GUÐMUNDUR ÓSKAR EINARSSON,
áður til heimilis að Stóragerði 34,
lést á Elliheimilinu Grund 26. maí sl.
Fyrir hönd aðstandenda.
María Guðmundsdóttir.
t
Elskulegur sonur minn, faðir okkar, bróðir og afi,
JÓHANNES GUÐMUNDSSON,
lést í Danmörku 23. maí.
Margrét Jósefsdóttir
Birta Jóhannesdóttir, Jóhann Þór Jóhannesson,
Guðmundur Jóhannesson, María Jóhannesdóttir,
Anna Jóhannesdóttir,
Margrét Guðmundsdóttir,
Daniel Örn Sandholt.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
DÓRA SIGURJÓNSDÓTTIR,
Löngumýri 18,
Garðabæ,
verður jarðsungin fró Vídalínskirkju í
Garðabæ miðvikudaginn 31. maí
kl. 13.30.
Þórður Einarsson,
Ásgeir Þórðarson, Stella Maria Matthiasdóttir,
Bjarni Þórðarson, Ágústa Karlsdóttir,
Jakobína Þórðardóttir, Jörundur Guðmundsson,
Ásmundur Þórðarson, Harpa Þórðardóttir
og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn,
KRISTJÁN GUNNÓLFSSON
frá Þórshöfn á Langanesi,
til heimilis á Háaleitisbraut 40,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju
þriðjudaginn 30. maí kl. 13.30
Ingibjörg Gunnarsdóttir.
og systkini hins látna.
t
Föðurbróðir minn,
SVERRIR GUÐMUNDSSON,
Hátúni 10,
verður jarðsunginn frá Kristskirkju,
Landakoti þriðjudaginn 30. maí.
Þeir sem vilja minnast hans er bent á
Sjálfsbjörg, Félag fatlaðra í Reykjavík.
Fyrir hönd aðstandenda.
Sigrfður Sigurðardóttir.
Móðir okkar og tengdamóðir,
SIGURBORG ODDSDÓTTIR,
Álfaskeiði 70,
Hafnarfirði
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju þriðjudaginn 30. maí
kl. 15.00.
Haraldur Ólafsson,
Oddur Ólafsson,
Ómar Ólafsson,
Aðalsteinn Ólafsson,
Hólmfrfður Gunnarsdóttir,
Sigríður Á. Þórarinsdóttir,
Valgerður Ásgeirsdóttir,
Margrét Ágústsdóttir.
t
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og jarðarför föður okkar,
stjúpföður, tengdaföður, afa og langafa,
JÓHANNESAR HARALDS JÓNSSONAR
vélstjóra,
Háaleitisbraut 42,
Reykjavfk.
Valgerður Jóhannesdóttir, Valgeir Birgisson,
Ingi Jón Jóhannesson,
Anna Björg Samúelsdóttir, Bjarni Danival Bjarnason,
íris Gréta Valberg, Trausti Guðlaugsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
+ Sveinn Óskar
Ólafsson var
fæddur að Butru í
Fljótshlíð 26. mars
1913. Hann lést á
heimili sínu sunnu-
daginn 21. maí sl.
Foreldrar hans
voru Ólöf Halldórs-
dóttir og Ólafur
Einarsson frá Bu-
tru í Fjjótshlíð. Al-
systkini Óskars
voru Jóhanna, f. 19.
júlí 1908, Halldór,
f. 29. október 1909,
d. 13. desember
1925, Margrét, f. 7. mars 1911,
og Aðalheiður Ingibjörg, f. 18.
september 1914. Hálfbróðir
hans var Ólafur Konráð Sveins-
son, f. 18. júlí 1920, d. 9. mars
1988. Óskar kvæntist 3. ágúst
1935 Hólmfríði Jóhönnu Þor-
björnsdóttur, f. 16. febrúar
VIÐ LÁT afa hrannast minningarn-
ar upp, því ég var svo lánsamur
að tengjast honum mjög sterkum
böndum.
Öll mín bernsku- og unglingsár
var ég undir hans verndarvæng,
.því við bjuggum öll undir sama
þaki, amma og afi á efstu hæðinni,
mamma og pabbi og við bömin á
miðhæðinni og sum okkar hafa
byijað búskap á jarðhæðinni. Eftir
að ég flutti burt, hélt ég þeim hætti
að borða skyr með ömmu og afa í
eldhúsinu hjá þeim flesta laugar-
daga, þar sem málin voru rædd.
A milli okkar afa ríkti gagnkvæm
virðing alla tíð. Hann tók mig sjö
ára gamlan með sér í vinnuna, leyfði
mér að sitja hjá sér [ vörubíl, sem
hann keyrði fyrir BÚR. Er verk-
stjórinn sagði honum að hann mætti
ekki hafa mig með sér í bílnum
sagði hann starfinu upp samstundis
og fór að keyra fyrir Sjófang þar
sem hann gat haft mig með. Og
þær voru margar ferðimar sem við
fórum á fískhjallana. Ég man hann
líka á rúmstokknum, þar sem hann
las okkur bræðrum Þjóðsögur Jóns
Ámasonar, öll bindin, fram og aft-
ur, kvöld eftir kvöld. Þá var ekkert
sjónvarpið.
Afí var bam síns tíma, stríðs-
og kreppuára og atvinnuleysis og
aðhylltist stefnu kommúnista. Hann
gat orðið harður í hom að taka ef
pólitík bar á góma. Hann var harð-
ur af sér og trúði á handaflið en
sú hönd sem molað gat bjargið gat
líka strokið barnsvangann blítt.
Hann var barngóður með endemum
og talaði við bömin sem jafningja.
Ég á honum allt að þakka, fyrir
það veganesti sem hann gaf mér út
í lífíð. Hann kenndi mér margt fleira
en bara að vera manneskja, því
ekki aðeins hélt hann í stýrið með
mér í bílnum, heldur hélt hann líka
með mér í mitt lífsstýri og beindi
mér á réttar brautir. Hann kenndi
mér fyrstur að smíða við gamla
hefilbekkinn uppi í forstofuherberg-
inu og þegar sú skólastofa dugði
ekki lengur hjálpaði hann mér að
komast á samning í trésmíði. Það
var hann sem gaf mér minn fyrsta
bíl, Willys ’47, er ég var 14 ára
gamall og kenndi mér að keyra í
sandgryijunum í Kópavogi. Hann
kenndi mér líka að skulda engum
neitt, því skuldir og óheilindi af öllu
tagi voru eitur í hans beinum.
Harmonikkutónlist var hans yndi
og hann spilaði ungur á hnappa-
harmonikku á sveitaböllum. Síðar
var það stór draumur í lífí hans að
eignast hnappaharmonikku. Þessi
draumur rættist aldrei og mér er
minnisstætt, er við vorum á ferða-
lagi í Noregi sumarið 1977 og rák-
1915, frá Skálat-
ungu, Melasveit.
Dóttir þeirra hjóna
er Ólöf Helga
Sveinsdóttir, f. 17.
október 1935, maki
hennar er Stefán
Stefánsson, f. 9. jan-
úar 1936. Börn
þeirra eru Stefán
Óskar, f. 21. júlí
1955, Þorbjörn
Helgi, f. 8. janúar
1957, Kristín Anna,
f. 28. október 1959,
Hanna Dóra, f. 22.
júlí 1961, Árný
Jóna, f. 26. ágúst 1966, og Hólm-
ar Þór, f. 25. september 1967.
Fósturdóttir Óskars og Hólm-
fríðar er Jófríður Ragnarsdótt-
ir, f. 1. desember 1943.
Óskar verður jarðsunginn frá
Kópavogskirkju á morgun, 29.
maí, og hefst athöfnin kl. 15.00.
umst á forkunnarfallega hnappa-
harmonikku í verslunarglugga, hve
hann langaði til að kaupa hana.
Hann sagði gjarnan: „Ég sé alltaf
eftir að hafa ekki haft með mér
meiri gjaldeyri, því þá hefði ég
keypt hnappaharmonikkuna sem ég
sá í Noregi." Afi hafði þau áhrif á
mig að mig langaði að læra á harm-
onikku svo hann kom mér í nám
til Grettis Bjömssonar, keyrði mig
í tímana og beið eftir mér.
Er ég bjó með fjölskyldu minni
í Svíþjóð, drifu þau gömlu sig upp
og heimsóttu okkur þangað árið
1977, og var það þeirra fyrsta ferð
út fýrir landsteinana. Árið 1989
fórum við með þeim í langþráða
ferð til Búlgaríu, þar sem þau fóru
í yngingarmeðferð á rússneska vísu.
Þau komu bæði alsæl heim aftur
25 árum yngri og afí með nýtt stell
upp í sér svo hann brosti eins og
Clark Gable. Man ég að mömmu lá
við yfírliði, þegar hún heilsaði hon-
um í flugstöðinni. Úr þessari ferð
komu amma og afí með ársbirgðir
af rússneskum vítamínum og fór
ekki brosið af þeim allan timann
sem þau bruddu þær töflumar.
En í þessari ferð upplifði afí líka
nýja hlið kommúnismans. Hann
varð mjög hugsi að sjá ríkidæmi
og svo fátækt og stéttaskiptingu,
sem hann átti ekki von á undir
þessari kenningu. Og þegar hann
ætlaði að kaupa sér skó númer 43
kom í ljós, að hann var svo óhepp-
inn að vera á ferð í þeim mánuði,
sem aðeins fengust skór númer 42
og hefði hann orðið að bíða í mánuð
eftir réttri stærð. Þetta hreyfði við
afa því réttlætiskennd hans náði
iengra en trúin á dauðan bókstafínn
og hann varð mun mildari, þegar
stjómmál bar á góma eftir þetta.
Afí var fastagestur í sundlaug
Kópavogs, synti þar á hveijum
morgni og rabbaði við pottfélaga
sína. Þetta var fastur punktur í til-
veru hans síðustu árin.
Afi var fæddur í Fljótshlíðinni.
Þar komu þau amma sér upp sum-
arbústað á efri ámm og áttu þar
sinn unaðsreit. Þau voru einmitt
nýkomin heim þaðan, þegar kallið
kom. En það voru fleiri staðir en
Fljótshlíðin sem heilluðu. Þau hrif-
ust af Spáni og dvöldu þar í hitteð-
fyrra eftir 80 ára afmæli hans.
Fyrir dyrum stóð önnur ferð til
Spánar í júlí í tilefni 80 ára afmæl-
is ömmu í febrúar sl. Nú verður
einum færra í þeim ferðahópi. En
við komum til með að labba upp á
gráa svæðið og fá okkur einn konna
fyrir afa og heyrum þá hijúfan hlát-
ur hans dilla í takt við hlátur ömmu,
eins og alltaf áður.
Afí minn. Ég þakka þér alla þína
elsku í minn garð. Ég veit að þú
sleppir ekki af mér hendinni þótt
vík sé nú milli vina og ég veit líka
að ég á góða heimvon hjá þér, þeg-
ar mitt kall kemur.
Þinn,
Stefán Óskar.
Við mæðgur viljum nú á kveðju-
stund þakka ástina og hlýjuna sem
þú gafst okkur.
Sérstaklega vil ég, Jófríður,
þakka ykkur fóstru minni uppeldið,
gott heimili og systur. Ég þakka
styrk ykkar og hjálpsemi, fyrr og
síðar. Það er ekki hægt að tala um
fóstra minn með fáum orðum. Það
er svo margs að minnast og svo
ótal margt sem hrannast upp í
hugann á þessari sorgar- og
kveðjustund. Söknuðurinn setur
kökk í hálsinn og hugurinn stað-
næmist.
Með þessum fáu iínum kveðjum
við Svein Óskar Ólafsson. Elsku
Hólmfríður, Ólöf Helga, Stefán,
börnin, barnabörnin og barnabarna-
börnin, megi guð gefa ykkur styrk
á erfiðum stundum.
Jófríður og Unnur.
Ástkær móðurbróðir minn,
Sveinn Óskar Ólafsson, er látinn.
Hugurinn leitar til baka. Ólafur
faðir Óskars lést ungur maður og
hafa það verið erfiðir tímar sem
fóru í hönd hjá ungri móður og fimm
börnum. En ekki var gefist upp.
Leigði hún jörðina og fluttist til
Vestmannaeyja, og byggði þar hús-
ið Goðafell við Hvítingarveg. Þar
átti Óskar frændi sín barns- og
unglingsár.
Þega.r ég var lítið barn var ég
hjá Oskari og Fríðu konu hans um
tíma vegna veikinda móður minnar,
og man ég alla tíð þá ást og um-
hyggju sem mér var sýnd. Fyrir
fimm árum settum við niður sumar-
búsað í Butrulandi, en þar áttu
systkinin sumarbústaðarland. Ósk-
ar hafði byggt bústað nokkrum
árum áður.
Kæri frændi, ég minnist margra
góðra stunda í Hvammi, einnig á
Aðalbóli í Fljótshlíð, hlusta á þig
og móður mína tala um gömlu dag-
ana í Eyjum. Maðurinn minn, sem
er fæddur og uppalinn hér í Eyjum,
minnist oft á það, það er alveg ótrú-
legt hvað þið munið héðan frá gam-
alli tíð. Einnig er mér ljúft að minn-
ast ferðar ykkar systkina og maka
til Eyja fyrir þremur árum. Þið
dvölduð hjá okkur Sigurði, Ólöfu
systur og Sveini manni hennar yfir
eina helgi. Var það indæll tími sem
seint mun gleymast.
Elsku frændi minn, það verður
erfitt fyrir Þórunni dpttur mína að
geta ekki hlaupið til Óskars frænda
og fá faðmlag og hlýju sem þú veitt-
ir í ríkum mæli. Þú varst svo barn-
góður og aldrei voru blessuð bömin
fyrir, alltaf nóg pláss fyrir þau hjá
þér og Fríðu.
Elsku Fríða mín, Ólöf, Stefán,
Jófríður og fjölskylda. Ég, Sigríður
og fjölskylda okkar sendum ykkur
innilega samúðarkveðju og biðjum
góðan Guð að styrkja ykkur í sorg-
inni. Elsku frændi, stundin er kom-
in, á þessari kveðjustund þökkum
við þér fyrir allt sem þú varst okkur.
Elín Egilsdóttir.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Nú er Óskar afi dáinn og hann
var voðalega góður við mig. Og við
gerðum margt saman og það var
ýmislegt skemmtilegt, þess vegna
leið tíminn fljótt. Við fórum í felu-
leik og ýmsa boltaleiki. Mér fannst
mjög leiðinlegt að hann skyldi deyja
en ég veit að hann er með mér.
Guð sé með þér.
Hólmfríður Jóhanna yngri.
í ljóði Sverris Stormskers segir
m.a.: „Ó, hve sárt ég sakna þín.“
Þessi orð hans eru eins og mælt
af vörum okkar systkina sem nú
-*4-
.w
MflHflBERG
LLU
ERFISDRYKHAN
Veislusalur Lágmúla 4, sími 588-6040
SVEINN ÓSKAR
ÓLAFSSON