Morgunblaðið - 13.06.1995, Blaðsíða 42

42 ÞRIÐJUDAGUR 13. JÚNÍ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1103 Reylqavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Tommi og Jenni
Ljóska
Ferdinand
Smáfólk
c.úp'q
FI6HTIN6,. l'M
JU6T 5ITT1N6
H EKE..
Og þú ert alltaf að gera það!
Það gerir mig brjálaða!
Af hverju get- Af hverju heimtarðu.. Eruð þið Hún er að ríf-
urðu ekki skilið tvö að rífast? ast...ég bara sit
það? Af hverju? hérna...
Alfarog
geimverur
Frá Gesti Sturlusyni:
SUNNUDAGINN 21. maí sl. birtist
grein í Morgunblaðinu eftir Einar
Þorstein, er nefnist Hin hliðin á frét-
taflutningi. Fjallar greinin um frétt
um bók, sem prófessor við Harvard-
háskóla, John Mack að nafni, er
höfundur að. Um fréttaflutninginn
ætla ég ekki að ræða. En það er
annað í þessari grein, sem hefur
valdið mér nokkrum heilabrotum.
Aðurnefnd bók fjallar aðallega um
geimverur og samband þeirra við
jarðarbúa.
Þar segir m.a: „Staðreyndin er sú,
hvo'rt sem mönnum líkar það betur
eða verr, að á síðustu 30 árum hafa
æ fleiri einstaklingar leitað til sál-
fræðinga, sem orðið hafa fyrir ein-
kennilegri lífsreynslu utan við venju-
leg viðmiðunarmörk okkar tilvistar."
Og einnig: „Það sem fram kemur í
mjög sárum tilfinningagegnumgangi
hjá sálfræðingunum, oft með aðstoð
dáleiðslu, eru einkenni eins og tapað-
ur tími (fólk veit ekki hvað hefur
gerst viss stutt tímabil ævinnar),
brottnám af einhvers konar verum,
sem búa yfir óskiljanlegri tækni, lík-
amsrannsóknir sem beinast að ýms-
um líkamshlutum í mjög framandi
tæknilegu umhverfi, myndræn og
hugræn upplýsingamiðlun um mjög
varhugavert vistrænt ástand jarð-
arinnar og hvaða afleiðingar áfram-
haldandi þróun á sömu brayt myndi
hafa.“
Þegar ég las þessar línur rifjaðist
upp það sem ég las í þjóðsögum um
álfa og huldufólk og viðskipti þess-
ara vera við mannfólkið og fann ég
býsna mikinn skyldleika við furðu-
sögur þær, sem nú eru sagðar af
geimverum. Þarna er margt, sem
minnir á þjóðsögurnar okkar, t.d.
fjalla margar sögurnar um fólk, sem
lendir hjá huldufólki, er þar lengri
eða skemmri tíma og kemur svo til
baka hálfært og utan við sig. Virð-
ist það lítið geta munað af því sem
skeði. Munurinn á þessu fólki þjóð-
sagnanna og fólki nútímans, sem
komist hefur í kynni við geimverur,
er sá, að það fyrrnefnda hafði enga
sálfræðinga sér til hjálpar.
Dr. Mack segir að geimverur eigi
gjarnan kynlífssamband við jarð-
arbúa. Leiðir þetta hugann að öllum
sögunum um selmatseljurnar, sem
urðu óléttar eftir huldumenn (nátt-
úrlega geta þetta hafa verið mennsk-
ir menn, sem þóttust vera huldu-
menn til að firra sig allri ábyrgð af
króganum). Dr. Mack segir geimver-
urnar hafa mikinn áhuga á hinu vist-
ræna ástandi jarðarinnar og áhyggj-
ur af framvindunni í þeim málum
og hvernig við jarðarbúar um-
göngumst móður jörð. Og aftur í
þjóðsögurnar. Hvað um alla þessa
álagabletti, sem ekki mátti hrófla
við? Ef svo var gert mátti búast við
þungri refsingu. Oft voru þessir
álagablettir griðarstaðir álfa og hul-
dufólks. Hvað lá á bak við þessi
bönn? Getur ekki hafa verið að verki
einhver dulin vitund mannskepnunn-
ar að umgangast móður jörð með
virðingu og nærgætni? Annars
mundi illa fara. Og enn vitna ég í
dr. Mack: „Brottnám hafa gert mér
ljóst að við höfum einangrað okkur
frá öðrum tilvistargerðum alheims-
ins. Þetta viðhorf okkar er einnig
aðalástæðan fyrir þeirri neikvæðu
þróun á jörðinni sem er að ógna til-
vist okkar. Fjöldamorð í nafni kyn-
þáttamunar sem gæti endað með
kjarnorkueyðingu og eyðingu undir-
stöðu lífhjúps jarðarinnar.“
Þessi síðustu orð, sem ég vitna
hér til, fínnst mér nokkuð koma
heim við kenningar dr. Helga Pjet-
urs um helstefnu og lífsstefnu, um
lífið í alheimi og lífsamband hinna
ýmsu lífsforma.
GESTURSTURLUSON,
Hringbraut 50, Reykjavík.
Islandssíldinni eytt
Frá Einari Vilhjálmssyni:
ÁRIÐ 1950 var landhelgin færð út
í fjórar sjómílur fyrir Norðurlandi,
frá grunnlínum sem dregnar voru
fyrir mynni fjarða og flóa, á svæð-
inu frá Homi að Langanesi. Árið
1952 var fjögurra mílna landhelgin
með sama hætti færð út allt í kring-
um land, 1958 var fært út í tólf
mílur og stefnt var að frekari út-
færslu. Þetta þrengdi þegar at-
hafnasvæði norska síldarflotans á
íslandsmiðum, sem saltaði aflann
um borð, oft í landvari innan land-
helginnar, á afskekktum stöðum. Á
þessum árum settu norsku vísinda-
mennirnir fram þá skoðun, að vor-
gotssíldin við Noreg leitaði ekki
vestur í Islandshaf til fæðuöflunar
nema stofninn færi yfir tiltekna
stærð. Bentu þeir á, að hægt væri
að stjórna stofnstærðinni með stór-
felldu smáseiðadrápi. Óhemju
seiðadráp hafði verið stundað til
hráefnisöflunar fyrir síldarverk-
smiðjurnar í Norður-Noregi um
langan aldur, en nú fékk þessi rán-
yrkja tvöfaldan tilgang og tvöfald-
aðist að magni til. Þessi vísindalega
stjórnun Norsa sagði fljótt til sín
og lýsti sér með hruni síldarstofns-
ins, eins og frægt er orðið. Rússarn-
ir sáu strax hvert voðaverk Nors-
arnir voru að vinna og mótmæltu
því. Rússarnir gerðust síðan sjálfir
sekur um smásíldardráp til mjöl-
vinnslu, en ekki í víðlíka mæli og
Norsar. Það kemur því úr hörðustu
átt, þegar þessi siðlausa rányrkju-
þjóð ætlar að kenna öðrum um það
mikla tjón, sem stafar af siðlausri
hegðun gagnvart umhverfi sínu og
yfirgangi gegn grenndarþjóðum.
Þeir eru orðnir íslendingum dýrir
grannarnir austan íslandshafsins.
Þeir luku við að eyða hvalnum í
byijun aldarinnar og síldinni á sjö-
unda áratugnum.
EINAR VILHJÁLMSSON
frá Seyðisfirði.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
Gagnasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan,
hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari þar að lútandi.