Morgunblaðið - 25.06.1995, Blaðsíða 4

4 B SUNNUDAGUR 25. JÚNÍ1995
MORGUNBLAÐIÐ
Hlín
Sveinsdfittir
og Sigþor
Þfirarinsson
hala komió sér upp
heimili i Mos-
fellsbœ, þar sem
þau blanda saman
nýjum hlutum og
gömlum.
HLÍN Sveinsdóttir og Sigþór
Þórarinsson eru ekki antik-
safnarar í þeim skilningi heldur
hafa yndi af gömlu munum. Þau
keyptu sér timburhús í útjaðri Mos-
fellsbæjar síðastliðið haust og hafa
verið að gera það í stand í allan
vetur, þó þau segi að margt sé enn
eftir. Utkoman er óneitanlega góð,
því húsið virkar mjög hlýlegt á gest-
komandi og innanhúss hafa húsráð-
endur auga fyrir að raða saman
gömlum hlutum og nýjum.
Meðal þess sem hefur tekið al-
gjörum stakkaskiptum er baðher-
bergið. Það var hvítmálað með hvít-
um innréttingum en hefur nú feng-
ið skandinavískan blæ og eru vegg-
ir og bað klætt með utanhússpanel.
Þá hafa gluggakistur og -karmar
tekið breytingum, því Sigþór slípaði
allar hvítu gluggakistumar niður
til að ná gamla útlitinu og viðarlitn-
um.
Eldhúsið þekkist ekki heldur frá
því sem var, því þau létu smíða
fyrir sig nýjar innréttingar en viður-
inn er þannig unninn að hann fær
á sig gamlan máðan blæ. Ótrúlegur
fyöldi smáhluta prýðir hillur innrétt-
inganna, þurrkuð blóm eru á víð
og dreif og yfir eldavélaeyjunni á
miðju gólfi hangir fjöldi koparpotta,
og -panna, lukt og ýmislegt fleira.
Bar gamalt dót heim
Þó að Hlín og Sigþóri finnist
báðum notalegt að hafa gamla hluti
í kringum sig, var það þó Sigþór í
upphafi sem leitaði meira eftir þeim.
„Eg var sífellt dragandi gamalt dót
heim, mömmu til mikilla ama,“ seg-
ir hanji. Þegar hann er inntur nán-
ar eftir hvers konar dót það hafi
verið, bendir hann á part úr hesta-
kerru er gegnir nú hlutverki vogar-
stangar tveggja blómapotta í eld-
húsglugganum. „Svo á ég klyfbera
og ýmislegt gamalt dót tengt hesta-
mennsku, sem ég fékk meðal ann-
ars hjá báðum öfum mínurn," segir
hann.
„En þegar hann fór að bera gam-
ait dót heim til okkar sagði ég hon-
um að fara með það upp í hest-
hús,“ grípur Hlín fram í. Hins veg-
ar var hún sátt við gamla þvotta-
brettið sem Sigþór fékk frá ömmu
sinni. „Nú vantar okkur bara eld-
gamlan þvottabala. Mikið rosalega
væri ég ánægð að fá einn slíkan,"
heldur hún áfram með glampa í
augunum.
Hjá afa og ömmu
Hlín og Sigþór eiga það sameig-
inlegt að hafa sem börn dvalist hjá
ömmum sínum og öfum uppi í sveit
á sumrin. „Afí og amma bjuggu í
Skáleyjum á Breiðafirði, í timbur-
húsi sem afi byggði. Þar var allt
svo notalegt; stigi sem brakaði í,
gömlu dívanarnir og stórt matar-
borð. Þetta hefur mér alla tíð þótt
notalegt og okkur langar í timbur-
hús með stiga,“ segir hún dreymin
á svip þar sem við sitjum við eldhús-
borðið og drekkum kaffí úr munstr-
uðum bollum. Til að undirstrika
gömlu rómantísku áhrifín hefur
Hlín sett litla heklaða blúndudúllu
milli undirskálar og bolla.
Morgunblaðið/Kristinn
• BEKKURINN erfrá
Búlgariu og sleóinn á
veggnum er norskur,
um þaó bil 200 ára
gamall. Kistillinn á
gólfinu er frá langafa
og langommu Sigþórs,
en myndina af sól-
blómunum fékk Hlin i
afmœlisgjðf frá vin-
konum sinum og er
hún máluó i samein-
ingu af tveimur
þeirra, Birnu Sig-
uróardóttur og Osk
Hilmarsdóttur.
• HLÍN OG Sigþór
njóta þess aó
blanda saman nýj-
um hlutum og göml-
um eins og þetta
stofuhorn sýnir.
• SVEFNHERBERGID er rómantiskt meó stóru bandarisku
hjónarúmi. Náttboróin eru há en þau ,ásamt snyrti-
borói sem stendur vió hlió rúmsins ,eru frá Búlgariu.
Áhuoi á antik
eykst
LENGI hefur verið deílt
um það hér á landi hvað
fellur undir skilgreining-
una „antik" og hvað undir
„gamla hluti“. Antiksafnar-
ar eru aftur á móti ekki í
vafa og segja hlut i antik
ef þeir eru 100 ára og eldri
og þeir sem meta antik er-
lendis líta ekki við hlutum
sem eru yngri.
ísiendingar sem eru vel
að sér í antikmálum, og
geta greint hiuti frá
ákveðnu tímabili eða sagt
til um hvort þeir eru raun-
verulega gamlir eða falsað-
ir, fylla ekki mörg hundr-
uð. Gera má ráð fyrir að
fleiri fylli þann flokk á
næstunni tál þess að koma
í veg fyrir að kaupa köttinn
í sekknum, því fjöldamarg-
ar bækur og tímarit eru til
um þetta málefni.
Verslanir hér á höfuð-
borgarsvæðinu selja nær
eingöngu innfluttar vörur,
sem má eflaust rekja til
þess, að til skamms tíma
var engin ásókn í gömlu
hlutina sem afar og ömmur
skildu eftir sig og var jafu-
vel talað um „gamalt
drasl“. Hugarfarsbreyting
hefur þó átt sér stað og eru
menn orðnir opnari fyrir
varðveislu gamalla hluta.
• BAÐHERBERGINU var
breytt og hefur nú fengió
á sig skandinaviskan blee.
„Ég var líka öll sumur hjá ömmu
og afa, sem bjuggu rétt fyrir utan
Skagaströnd og það hefur eflaust
haft svipuð áhrif á mig,“ svarar
Sigþór aðspurður.
Partur úr náttborði
Fyrsti gamli hluturinn sem þau
eignuðust var partur úr náttborði.
„Við bjuggum í gömlu húsi rétt hjá
Keldum og áttum ekkert nema her-
bergishúsgögnin frá æskuheimilun-
um. Svo fundum við þennan nátt-
borðspart í gömlu, yfírgefnu dúfna-
húsi, sem við létum afsýra. Við
bjuggum til skemil úr helmingnum
og nýttum restina í símaborð," seg-
ir Hlín.
Síðan hefur smátt og smátt verið
að bætast í safnið og eru flestir
stærstu munirnir úr lútaðri furu eða
sýrðri eik. Það er þó ótrúlegt hvað
þau eiga af munum miðað við að
þau hafí búið í um 60 fermetra íbúð
undanfarin tíu ár. Þegar það ber á
góma heyrist allt í einu í Sigþóri:
„Já, hvar er reyndar gamla kabyss-
an okkar?“ Og í ljós kemur að hún
er í geymslu hjá einhveijum af þeim
ættingjum og vinum sem lögðu til
pláss meðan þau komu húsgönum
sínum ekki fyrir í íbúðinni.
Heima og að heiman
Hlín og Sigþór eiga verslunina
Hlín Blómahús í Mosfellsbæ og má
sjá tengingu á milli þess hvernig
verslunin er byggð upp og heimilis-
ins, þar sem litlu hlutirnir setja
punktinn yfír i-ið. Þar má sjá gam-
alt skrifborð og afgreiðsluborðið er
útbúið úr gömlu rúmi, en hvort
tveggja gerir verslunina heimilis-
lega. Stundum breyta þau til og
nota húsgögn að heiman í búðinni.
Ekki endilega antik
„Við leggjum áherslu á að það
sem við eignumst séu vandaðir hlut-
ir en þeir þurfa ekki endilega að
vera antik. Þegar við keyptum
fyrstu gömlu hlutina vorum við
hálfhrædd, því við trúum því að sál
fylgi hveijum hlut. Það virðist þó
ekki nema gott eitt fylgja þeim og
við berum mikla virðingu fyrir þess-
um gömlu hlutum," segir Hlín þar
sem við göngum um húsið heima
hjá þeim.
Hún viðurkennir að þau séu að
feta sig í æ ríkara mæli inn á ant-
iklínuna og Sigþór kveðst ekki fara
í bæinn öðru vísi en að kíkja í ein-
hveija af þeim mörgu antikverslun-
um sem séu í Reykjavík. „Manni
líður svo vel innan um þessa gömlu
hluti," segir hann til útskýringar.
„Ég hef líka mikinn áhuga á göml-
um bókum og fínnst jafn gaman
að lesa gömlu sögurnar eins og að
safna gömlum hlutum."
í ljós kemur að þau dreymir um
að komast í gamlar antikverslanir
í Amsterdam, þrátt fyrir að þau séu
ekki mikið fyrir stórborgarferðalög.
„Maður verður samt að þekkja til
hvað er antik og hvað ekki áður
en hlutirnir eru keyptir til þess að
kaupa ekki köttinn í sekknum,"
segir Hlín og undir það tekur Sig-
þór.