Morgunblaðið - 01.07.1995, Page 7
MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 1. JÚLÍ 1995 D 7
Ný ópera eftir Hauk Tómasson
Sýnd í skipakví í
Kaupmannahöfn
„GUDRUNS 4. sang“, ný ópera
eftir Hauk Tómasson tónskáld,
verður frumflutt í
Kaupmannahöfn í lok
júlí á næsta ári í
tengslum við mikla
menningardagskrá í
borj .nni, en Kaup-
mar nahöfn verður
menningarborg Evr-
ópu árið 1996.
„Það koma mun
fleiri til með að heyra
þetta verk en hin verk-
in mín,“ segir Haukur
en þetta er stærsta
verkefnið sem hann
hefur ráðist í til þessa.
Óperan er í smíðum
um þessar mundir og
segir tónskáldið að
verkinu miði vel
áfram. CAPUT-hópurinn mun
hljóðrita hluta tónlistarinnar síðar
á þessu ári þannig að listafólkið í
Danmörku geti hafið markvissar
æfingar, en Haukur gerir ráð fyr-
ir að leggja lokahönd á verkið í
mars á næsta ári.
Tónskáldið var ný-
verið í Kaupmanna-
höfn til skrafs og ráða-
gerða með samstarfs-
fólki sínu en það er
leikfélagið Opera Nord
sem setja mun óperuna á svið.
Aðrir aðilar sem veita fé til verk-
efnisins eru Kaupmannahafnar-
borg, Norræni menn-
ingarsjóðurinn, NO-
MUS og danska
menntamálaráðuneyt-
ið auk einkaað-
ila. Óperan er mikil
að umfangi en hún
verður sett á svið í
gamalli skipakví á
svæði sem danski her-
inn hefur haft til um-
ráða í Hólminum. Mun
sú hugmynd vera
runnin undan riijum
leikmyndahönnuðar-
ins, Luise Beck, en
kvíin hefur ekki verið
í notkun um áratuga-
skeið.
Átta söngvarar, sex
leikarar, tuttugu manna kammer-
hljómsveit og eitt hundrað statist-
ar munu taka þátt í sýningunni
en leikstjóri verður Lucy Bailey
frá Bretlandi.
Fyrirhugaðar eru yfir tuttugu
sýningar á „Gudruns
4. sang“ ytra en Hauk-
ur segir að engar
ákvarðanir liggi fyrir
um framhaldið. „Von-
andi verður tónlistin
gefin út á geisladiski
og síðan væri auðvitað gaman að
setja verkið á svið hér heima.“
Haukur
Tómasson.
Stærsta
verkefni
tónskáldsins
Lista-
hátíð
í Lundi
MIKIL menningarhátíð var haldin í
Lundi fyrir skömmu, þar sem þátt
tóku eingöngu listamenn frá staðnum.
Sælkerar af öllum listgreinum fundu
á dagskránni eitthvað við sitt hæfí.
Boðið var upp á meðal annars dans,
ljóð, tón-, leik- og myndlist, veggja-
krot o.fl.
Hér í Lundi býr fólk af 123 þjóðern-
um, þar á meðal íslendingar. Margir
íslending'anna koma hingað eingöngu
til náms og dvelja aðeins í nokkur
ár meðan aðrir koma til að dvelja í
óákveðinn tíma%
Nokkrir af Islendingunum tóku
þátt í hátíðinni. fyrstan skal nefna
Saga-kvartettinn, sem skipaður er
Rut Bjarnadóttur, Magnúsi Ölafssyni,
Friðberg Stefánssyni og Áslaugu
Bimu Olafsdóttur, og flutti gömul og
þekkt íslensk lög sem María Áma-
dóttir leikkona kynnti á sænsku fyrir
áheyrendur í Stadshallen.
Svanhildur Kjartansdóttir, 10 ára,
er í listadeild þallettskólans í Lundi
og kom hún fram á tveimur sýning-
um, bæði í Stadshallen og á útisviðinu
sem byggt var á Stórtorginu. Sýndi
deildin ballettinn „Mjallhvít og dverg-
ana sjö“ og einnig aðra nýtísku dansa.
Ljóðahluta hátíðarinnar sá ljóð-
skáldið Helen Halldórsdóttir um. Hún
skipulagði ljóðaupplestur á fímm mis-
munandi stöðum, frá klukkan tvö um
daginn fram til klukkan ellefu um
kvöldið. Sjálf las Helen ljóð sín í Lilla
Teatem með gítarundirspili af Luis
Cono. Önnur íslensk skáldkona las
ljóð þennan dag, Hugrún Guðmunds-
dóttir, einnig í Lilla Teatem.
Fulltrúi íslenskrar myndlistar i
SVANHILDUR Kjartansdóttir (t.v.) dansar
í verkinu Mjallhvít og dvergarnir sjö.
SÍGAUN AR tóku þátt með
dansi og söng.
Lundi var listakonan Rut Bjarnadótt-
ir sem sýndi verk í útstillingarglugga
SE-bankans í Lundi.
Þessir fulltrúar íslands voru ekki
einu íslendingarnir sem tóku þátt í
hátíðinni því ófáir íslendingar lögðu
leið sína í miðbæinn þennan dag til
að hlusta, horfa og njóta þess sem
SAGA-kvartetten syngur
Ríðum, ríðum.
hátíðin hafði upp á bjóða. Aldrei áður
hafa jafn margir fulltrúar mismun-
andi menningarheima lagst á eitt og
gert hátíð sem þessa mögulega. Há-
tíðin tókst svo vel að ráðgert er að
endurtaka hana, hvenær er þó ekki
ákveðið.
Helen Halldórsdóttir, Lundi.
Heimsfrægir
í Færeyjum
Söngferð Karlakórs Reykjavíkur til
Færeyjá fyrir skömmu var mjög vel
heppnuð, eins og Einar Orn Stefánsson
lýsir ferðalaginu.
SEXTÍU ár eru liðin frá fyrstu
utanferð Karlakórs Reykja-
víkur og þá voru Færeyjar fyrsti
viðkomustaðurinn í ferð um Norð-
urlönd. Það var því kominn tími
til að sækja Færeyinga heim á
ný og það gerði kórinn um hvíta-
sunnuhelgina, dagana 1. til 4.
júní sl.
Karlakór Reykjavíkur hefur
verið einskonar goðsögn í Færeyj-
um þessi sextíu ár, enda var Stef-
án Islandi einsöngvari með kórn-
um í fyrstu ferðinni og valinn
maður í hveiju rúmi. Það kom
okkur kórfélögum þó í opna
skjöldu að uppgötva hina fær-
eysku „heimsfrægð“ okkar. Við
höfðum satt að segja ekki áttað
okkur almennilega á þessu fyrr
en við komum til eyjanna.
Fyrstu tónleikarnir voru í kirkj-
unni í Klakksvík, sem er afar stór
og tekur 1500 manns í sæti.
Áheyrendur fylltu þessa stóru
kirkju og tilkomumikið var að
syngja þar.
Færeyingar eru fastheldnir á
forna siði og ekkert veraldlegt
stúss er leyfilegt í guðshúsum
þeirra, nema sem þáttur í kirkju-
legri athöfn. Því var sóknarprest-
urinn mættur í fullum skrúða og
stýrði athöfninni, kirkjuklukkum
var hringt og ekkert lófatak heyrð-
ist. Á feijunni frá Klakksvík heyrði
ég á tal tónleikagesta, sem sögðu
að nær óbærilegt hefði verið að
mega ekki klappa í kirkjunni.
Tveir færeyskir kórar komu
fram ásamt Karlakór Reykjavíkur
á tónleikunum í Færeyjum, Tórs-
havnar Manskór og Klakksvíkur
Manskór. Á efnisskránni voru m.a.
tvö færeysk lög, sem við sungum
með færeysku kórunum. Ein-
söngvari í ferðinni var Signý Sæ-
mundsdóttir og systir hennar,
Þóra Fríða, lék undir á píanó.
í Þórshöfn hittum við Islendinga
sem höfðu verið á ráðstefnu þar.
Þeir sögðu að vart væri um annað
talað í fjölmiðlum og manna á
meðal en heimsókn Karlakórs
Reykjavíkur. Þeir höfðu reynt að
fá miða á tónleika kórsins í Norð-
urlandahúsinu, en það var útilok-
að, allt löngu uppselt. Tvennir tón-
leikar voru fyrirhugaðir í Þórs-
höfn, en aukatónleikar voru haldn-
ir til að koma til móts við þá
mörgu sem ekki fengu miða á hina
tvo.
Færeyska sjónvarpið tók upp
einn konsertinn í Norðurlandahús-
inu í Þórshöfn, því fallega húsi þar
sem gott er að syngja. Fyrri dag-
inn sem kórinn söng þar var verið
að opna í húsinu sýningu á verkum
færeyska málarans Frimod Joens-
en, sem er einn sérstæðasti lista-
maður eyjanna, „fyrrverandi"
naivisti sem hefur breytt nokkuð
um stíl í áranna rás.
Aðdáendur eltu kórinn á rönd-
um eins og poppstjörnur væru á
ferð og t.d. kom fjöldi fólks til
Kirkjubæjar þegar við fórum
þangað einn morguninn. Það hafði
kvisast út að kórinn myndi syngja
SUNGIÐ í „Múrnum“ í Kirkjubæ.
Karlakór Reykjavikur vitjar:
Kyndlr HarnW Pettrstn
Fyrimyndarligur kor-
sangur í Christianskirkjuni
■ IUma>> I W.L *,kU *» vhw h
UadúvMII u (vjft msuhl udu. « uk h*v< Mmmm éWM«
krf.ro, ..«* mn Mtak.
*<h.v* w« aiiy>oq»«nl <u> H nl VMd* kfnott »A
SwNrtiuvWiiVtiwiiri McUft «»kl IfBOnmif. ion <Aic kl-
nokkur lög í „Múrnum“ eða Magn-
úsarkirkjunni, sem stendur keik
en þaklaus í Kirkjubæ, en þar söng
kórinn líka fyrir 60 árum. Og út-
varpið var mætt á staðinn til að
taka sönginn upp.
Gestrisni Færeyinga er einstök.
Kórinn og fylgdarlið hans, nær
100 manns, gisti á heimilum fé-
laga í Tórshavnar Manskór eða
ættingja þeirra. Bæjarstjórinn í
Þórshöfn bauð kórnum til mót-
töku og lögmaður Færeyja einnig.
Reyndar vildi svo til að öll fær-
eyska heimastjórnin tók á móti
okkur, því að hún sat á fundi er
okkur bar að garði lögmanns og
var gert fundarhlé meðan kórinn
staldraði við. Það eru líklega ekki
margir sem geta státað af því að
heil ríkisstjórn taki á móti þeim
á ferð í útlöndum!
Það er margt sem við getum
öfundað Færeyinga af. Þeir halda
í margar gamlar en lifandi hefðir,
sem við höfum löngu týnt niður:
Dansana, danskvæðin, þjóðbún-
ingana. Og hjallur er við hvert
hús, þar sem skerpikjöt og fleira
góðgæti er geymt. Gamli bærinn
í Þórshöfn, svo snilldarvel varð-
veittur, er djásn sem vekur hrifn-
ingu ferðamanna, og ekki er ónýtt
að geta virt fyrir sér kvist-
gluggann sem William Heinesen
sat við barnungur og horfði
dreymnum augum út á höfnina.
Í Kirkjubæ er nær níu hundruð
ára víkingahús úr rekaviði, eitt
elsta íveruhús á Norðurlöndum.
Já, þeir slá okkur við í ýmsum
greinum, frændur okkar í Færeyj-
um.
Eftir alla tónleikana var efnt
til glæsilegs kvöldverðarboðs og
dansleiks, og Ormurinn langi var
dansaður langt fram á nótt. Á
hvítasunnudag hafði Paul Mohr,
forstjóri Slippsins og ræðismaður
íslands, boð inni og sungið var
úti á túni í blíðskaparveðri.
„Besta ferð sem kórinn hefur
farið,“ sögðu við heimkomuna
menn sem lengi hafa sungið með
Karlakór Reykjavíkur og víða far-
ið. Gestrisni, stórhugur og frábær
skipulagning karlakórsmanna í
Þórshöfn verður lengi í minnum
höfð. Og ekki spillti nýuppgötvuð
heimsfrægð fyrir á leiðinni heim.
Færeyjar eru bara byijunin.
Höfundur er framkvæmdastjóri
og félagi í Karlakór Reykjavíkur.