Morgunblaðið - 04.07.1995, Qupperneq 7

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 4. JÚLÍ 1995 B 7
Sigurður Jónsson á Selfossi
Með púlsinn á bæjarlífinu
Pétur Kristjánsson á Seyðisfirði
Ég er svo forvit-
inn um fólk
MORGUNBLAÐIÐ hefur boðið fréttariturum sínum upp á eins-
konar starfskynningu á blaðinu. Þeir taka þátt í störfum á rit-
stjórninni í einn eða tvo daga, skrifa fréttir og fylgja þeim
eftir. Þá kynnast fréttaritaranir starfsfólkinu betur. Hefur
þetta reynst mörgum dijúgt vegarnesti í fréttaskrifum. Hér
er Sigurður Jónsson í starfskynningu ásamt Kristjönu R.
Ágústsdóttur fréttaritara í Búðardal.
ÞAÐ hefur verið í nógu að snúast
hjá Pétri Kristjánssyni, fréttaritara á
Seyðisfirði, en hann hefur undanfarið
verið að leggja lokahönd á skipulagn-
ingu hins nýja Tækniminjasafns Aust-
urlands. Pétur flutti til Seyðisfjarðar
fyrir 11 árum en hann er kvæntur
Þóru Ingólfdóttur, hjúkrunarforstjóra
sjúkrahússins á staðnum.
Pétur hefur verið fréttaritari í um
tvö ár, en áður var hann tvö ár frétta-
ritari Dagblaðsins. „Mér líkar þetta
bara vel,“ segir hann. „Mér finnst
skemmtilegast að taka viðtöl, ég er
svo forvitinn um fólk.“ Pétur segist
vera fæddur forvitinn en þrátt fyrir
að hann hafi gaman að vera fréttarit-
ari, segir hann skemmtilegast vera
að fá borgað fyrir vinnuna.
Basl að koma myndum í flug
Hann segir engan einstaka atburð
vera minnisstæðari en annan, það
sem standi upp úr í minningunni sé
baslið að koma filmum í flug. „Það
er alltaf eftirminnilegast," segir
hann. „Ég hef aldrei lent í neinu
veseni öðru en prentvillum. Það er
bara þetta venjulega."
Pétur segir að það sé eiginlega
allt of mikið að gerast á Seyðisfirði
og hafi hann því alveg nóg að gera
sem fréttaritari. Á það hefur bæst
törnin að ljúka uppsetningu Tækni-
minjasafns Austurlands, sem verður
opnað 29. júní. „Það er varla að
maður nái að sofa,“ segir hann.
Það er Tækniminjasafnið sem á
hug hans allan þessa dagana. Pétur
segir að safnið sé tækniminjasafn
fyrir allt Austurland. „Það hefur
pínulitla sérstöðu meðal safna á ís-
landi því þetta er safn sem teygir
sig inn á þessa öld að mestu leyti,“
segir hann. „Það teygir sig frekar
fram á við í tíma en aftur á bak.
Við erum alltaf að færa okkur fram
í tímann á þessu sviði.“
Seyðisfjörður upphaflegi
tæknibærinn á Islandi
Hann segir grunn safnsins vera
að Seyðisfjörður sé upphaflegi tækni-
bærinn á Islandi. „Hér kemur sími
fyrst, ritsími fyrst og fyrstu út-
varpsáhugamennirnir og útvarps-
menn,“ segir Pétur. „Þetta er fram-
sæknasti bærinn um síðustu aldamót
á landinu og þó víðar væri leitað."
Sterk tegsl mynduðust við megin-
landið vegna Norðmannanna sem á
Seyðisfjörð komu. „Samskiptin voru
náin og fljót á milli akkúrat þegar
þessir hlutir eru að gerast í Evr-
ópu,“ segir hann.
Margt forvitnilegt er að finna í
safninu og segir Pétur það merkasta
á safninu vera fyrstu fjarskiptatækin
sem voru á íslandi og gögn tengd
þeim eins og dagbækur. Einnig væri
þar að finna Ijósmyndavél Egils Jóns-
sonar frá því um aldamót, sem hann
segir vera eina elstu ljósmyndavél á
landinu. Vélin hefur verið gerð upp
og er nú orðin gangfær.
Mikil vinna hefur fylgt þessari
vinnu, en safnið verður í fyrrum hús-
næði Pósts og síma, sem stofnunin
gaf undir tækniminjasafn þegar hún
flutti árið 1978. Hefur Pétur verið
að vinna við að koma upp safninu í
um fjögur ár, en það opnaði 29. júní.
„MAÐUR er með púlsinn á bæjar-
lífinu og því sem er að gerast hjá
fólki,“ segir Sigurður Jónsson um
starf sitt sem fréttaritari á Sel-
fossi. Hann hefur gengt starfínu
í um 10 ár og síðast liðin átta ár
hefur hann einnig verið formaður
Okkar manna, félags fréttaritara
á Morgunblaðinu. „Þetta er mjög
skemmtilegt," heldur hann áfram,
„vegna þess að maður fylgist með
ótrúlega mörgum atburðum sem
eru að gerast á Selfossi og í ná-
grenni.“
Sigurður byijaði að skrifa frétt-
ir fyrir blaðið Suðurland. Eitt sinn
hitti hann núverandi menntamála-
ráðherra, Bjöm Bjamason, sem
þá starfaði á Morgunblaðinu, og
minntist á við hann að gerast
fréttaritari. „Síðan æxlaðist þetta
þannig að í kjölfarið á þessu var
hringt frá blaðinu og spurt hvort
ég væri til,“ segir hann.
En Sigurður hefur önnur jám í
eldinum, að aðalstarfi er hann ís-
lenskukennari við Sólvallaskóla á
Selfossi og auk þess hefur hann
verið bæjarfulltrúi Sjálfstæðis-
flokksins frá 1990. Hann er
kvæntur Esther Óskarsdóttur,
skrifstofustjóra á Sjúkrahúsi Suð-
urlands og eiga þau fjögur börn.
Kennslan getur
ekki vikið
Hann segir samræminguna
ganga ágætlega. „Eftir því sem
maður tekur meira að sér þarf
maður að skipuleggja tíma sinn
betur,“ segir hann. „Stundum
rekst þetta á og þá verður eitt
að víkja, en kennslan getur ekki
vikið, hún verður að hafa sinn
gang.“
Þegar hann er inntur eftir
minnisstæðum atburðum sem
hann hefur sagt frá segir hann
að það lifi alltaf í minningunni að
koma að atburðum þar sem eitt-
hvað stórt hefur gerst og fólk
kemst af. „Það er gleðilegast við
þessa erfiðu atburði þegar fólk
kemst lífs af,“ segir hann, „en svo
aftur eru aðrir þar sem fólk hefur
látist og er það leiðara. Það virkar
alltaf mjög sterkt á mann.“
Sem formaður Okkar manna í
átta ár hefur Sigurður mótað
starfsemi félagsins þau ár. Hann
segir að félagið hafi gert það að
verkum að menn viti nú hver af
öðrum. „Oft eru menn að rekast
á sömu viðfangsefnin og lenda í
sömu vandamálunum,“ segir
hann. „Menn hafa rætt saman og
fengið stuðning af því.“
Einnig hafi Morgunblaðið nýtt
sér félagið til að koma fræðslu til
fréttaritaranna. „Það hefur gert
fréttariturunum mjög gott og eflt
sjálfstraust þeirra," segir Sigurð-
ur. „í gegnum það fær Morgun-
blaðið svo væntanlega betri frétt-
ir.“
Flóinn mikil víðátta
Sigurður hefur búið á Selfossi
frá eins árs aldri. Atvinnuhættir
svæðisins eru minna tengdir sjáv-
arútvegi en annars staðar sem
endurspeglast í fréttaskrifum.
„Það er afskaplega lítið um sjávar-
útvegsfréttir héðan og engar frétt-
ir af sjómannadeginum,“ segir
hann. „Flóinn er mjög skemmtilegt
landssvæði, mikil víðátta og fögur
fjallasýn.“
Hvað varði þá gagnrýni að
landsbyggðin verði alltaf undir í
umíjöllun fjölmiðla segir Sigurður
að hlutverk fréttaritara sé að jafna
vogarskálarnar og skrifa fréttir
frá sinni heimabyggð. „Á höfuð-
borgarsvæðinu er fólkið flest og
þar er fullt fréttnæmt að gerast,“
segir hann. „Áherslan er kannski
ekkert röng miðað við það að flest-
ar fréttir eru af höfuðborgarsvæð-
inu.“
Hann segir áhersluna vera allt
aðra á landsbyggðinni. „Fréttarit-
arar segja frá því sem er að ger-
ast á landsbyggðinni, sem er ekk-
ert áhugaminna en það sem er að
gerast í höfuðborginni," segir Sig-
urður. „Því er nauðsynlegt að hafa
fréttir frá þessum stöðum til þess
að sýna að lífið er svolítið öðruvísi
út á landsbyggðinni en í þéttbýl-
inu.“
Fólk opnar
sig algerlega
Aðrir fjölmiðlar eru einnig með
fréttaritara á Iandsbyggðinni og
segir Sigurður samkeppni ríkja
milli þeirra, þó svo að þeir hafi
einnig samvinnu þegar þannig
standi á. „Það er alltaf gaman að
„skúbba" aðra,“ segir hann.
„Einnig er þessi innri samkeppni
að segja frá öllu því sem mark-
vert er að gerast. Morgunblaðið
hefur vissan virðingarsess í hugum
fólks. Eg finn það að menn treysta
því mjög vel þegar blaðið fjallar
um viðkvæm mál, þá treystir fólk
manni og opnar sig algerlega."
Sigrún Sveinbjörnsdóttir og Snorri
Aðalsteinsson á Hornafirði
Margt sem kom
manni á óvart
Morgunblaðið/Sverrir
SIGRUN Sveinbjörnsdóttir og Snorri Aðalsteinsson hlusta á
fræðsluerindi á aðalfundi Okkar manna í maí. Á milli þeirra sit-
ur Aldís Hafsteinsdóttir í Hveragerði og fjær sést Jón M. Guð-
mundsson á Reykjum, Jónas Erlendsson í Fagradal og Sigríður
Ingvarsdóttir á Siglufirði.
„ÞETTA byijaði með því að við fór-
um að senda myndir í Verið, og síð-
an þróaðist þetta þannig að við vor-
um beðin um að vera fréttaritarar,"
segir Sigrún Sveinbjörnsdóttir á
Höfn í Hornafirði, en hún og eigin-
maður hennar Snorri Aðalsteinsson
eru fréttaritarar Morgunblaðsins þar
á bæ. Þau hafa verið fréttaritarar
síðan í febrúar 1994 og eru því
meðal þeirra nýrri í hópnum.
Sigrún segir að þau hjónin hafi
heyrt, í gegnum bróður Snorra, Sig-
urð Áðalsteinsson, bónda í Jökuldal
og fréttaritara Morgunblaðsins þar,
að það hafi vantað efni í Verið frá
Hornafirði. Starfið hefur undið upp
á sig og nú skila þau hjónin um 5-7
greinum í mánuði.
Sigrún segir að þau hjónin sinni
fréttaritarastarfinu bæði og segir
hún samvinnuna ganga vel. „Það er
mjög gott að hafa Snorra með í
þessu. Hann er sjómaður og veit því
hvað á að spyija um, til dæmis þeg-
ar nýtt skip kemur.“
Snorri er trillusjómaður og gerir
út Hnefil SE. Sigrún hefur einnig í
nógu að snúast, hún hóf nám í þjóð-
fræði við Háskólann síðastliðið haust
og því þurfti hún að fara til Reykja-
víkur einu sinni í mánuði. Þau hjón
eiga eina dóttur, Áróru, sem er fjög-
urra ára og von er á öðru barni í
ágúst.
Fjölbreytnin skemmtilegust
Hún segir fjölbreytnina sem fylgi
starfinu vera skemmtilegasta.
„Þetta er mjög garnan," segir hún.
Sigrún er fædd og uppalin á
Hornafirði og segist hún hafa kynnst
nýjum hliðum á bænum eftir að hún
tók við starfi fréttaritara. „Sérstak-
lega hvernig bæjarstjórn starfar og
allt í kringum það,“ segir hún. „Það
var margt sem kom manni á óvart.“
Hvað varðar samvinnu við þá að-
ila í bænum sem vita hvað er að
gerast, segir Sigrún hana vera góða.
Bæjarstjórnin sé dugleg að láta þau
vita af því sem er að gerast í bæn-
um. Einnig sé gott samband við
aðra aðila í bænum sem fylgjast vel
með því sem er að gerast, þótt sum
staðar megi samskiptin batna.
Eftirminnileg ráðstefna
Þegar talið berst að minnisstæð-
um fréttum sem þau hjón hafa unn-
ið, nefnir Sigrún alþjóðlegt hafna-
málaþing sem haldið var á Horna-
firði vorið 1994 og fjallaði um inn-
siglingar á höfnum. Hún segir að
málefnið standi Hornfirðingum nær
og því hafi verið gaman að sitja þing-
ið.
„Ég hefði ekki farið á þetta þing
nema af því að ég er blaðamaður
og það var gaman að fá þetta beint
í æð,“ segir hún. „Þetta finnst mér
alveg standa upp úr. Málið tengdist
staðnum, maður hefur áhuga á þessu
og þingið var alþjóðlegt. Það var
rosalega gaman að fylgjast með
þessu.“
Annað atvik, sem er henni einnig
ofarlega í huga, segir Sigrún vera
slysið í Vöðlavík á síðasta ári. Það
hafi verið talið í fyrstu að þyrlan
með skipbrotsmennina ætti að lenda
á Höfn og því hafí þeim verið gert
viðvart. „Eg kveið því alveg ofboðs-
lega því við vorum alveg nýbyijuð,“
segir Sigrún. „Ég var ægilega fegin
þegar ég frétti að þyrlan hefði farið
inn á Norðfjörð. Það er helst svona
erfið mál sem maður er ragur við.“
Landsbyggðin gleymist
Sigrún er oft óhress með þá um-
ijöllun sem landsbyggðin fær og
finnst hún oft gleymast. „Við viljum
reyna að koma því til skila að við
séum til líka,“ segir hún. „Það er
heilmikið að gerast hérna. Fólk fyrir
sunnan verður oft hissa þegar það
áttar sig á því. Eins og Danir halda
stundum að íslendingar búi í snjó-
húsum, þá er eins og sumir hinum
megin á landinu haldi að við búum
svolítið hallærislega.“
Til þess að vinna gegn þessu seg-
ir Sigrún að þau hjónin hafi sett sér
það markmið að vera ekki alltaf með
neikvæðar fréttir. „Við viljum heldur
koma því til skila sem er jákvætt
að gerast í byggðarlaginu,11 segir
hún.