Morgunblaðið - 07.07.1995, Blaðsíða 6

6 B FÖSTUDAGUR 7. JÚLÍ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
Fossar - fallandi Ijói
WATERFALLS - poetry in Motipn
er heiti á nýrri bók um fossa á ís-
landi sem lceland Review hefur sent
frá sér. Páll Stefánsson ljósmyndari
og Ari Trausti Guðmundsson, jarð-
eðlisfræðingur lýsa í máli og mynd-
um nokkrum fegurstu fossum lands-
ins. Bókin kemur samtímis út á
ensku og þýsku. Alls eru myndir af
tuttugu og fjórum fossum í bókinni.
Bókin er í sams konar broti og
aðrar ferðamannahandbækur Ice-
land Review í þessum flokki Iceland
Souvenir Albums. Þýska þýðingin
er unnin af Gudrun M. Kloes. Bókin
kostar 797 kr. með vask. ■
FERÐALÖG

VIÐ VORUM mun fljót.ari að aka
frá Ziirich til Konstanz en við höfð-
um gert ráð fyrir, aðeins 45 mínút-
ur. Umferðin var ekki mikil þrátt
fyrir að páskafrí væri að hefjast,
enda lá straumurinn væntanlega
frekar til skíðasvæðanna.
Konstanz er 75.000
manna bær í Þýska-
landi en landamæri
Sviss og Þýskalands
liggja svo að segja við
borgarmörkin. Tilvalið
er að eyða degi í göngu-
ferðir innan um öll
gömlu húsin og skoða
mannlífið. Á upplýs-
ingamiðstöðinni (i)
höfðum við fengið
bækling þar sem saga
100 helstu húsanna var
rakin. Kom þar í ljós
að elsta húsið í einka-
eign, sem getið er um
í sögu bæjarins, er frá
1176.
Fæðingarbaer
Zeppelins
Konstanz-búar eru
stoltir af því að braut-
ryðjandi loftfara,
Ferdinand von Zeppelin
greifi fæddist þar 1838.
Hefur honum verið reist
minnismerki við höfn-
ina og í gömlu útflúr-
uðu húsi ber veitinga-
staður nafn hans, Graf
Zeppelin. Óhætt er að
mæla með máltíð þar,
því maturinn reyndist
frábær og ekki dýrari
en gengur og gerist
Við ákváðum að hafa
aðsetur í Konstanz en fara síðan í
dagsferðir um næsta nágrenni. Við
byrjuðum á að taka bílfeiju yfir til
Meersburg og tók siglingin aðeins
tíu mínútur. Veðrið var heldur svalt
yfir páskana og engu líkara en það
væri íslenskur vindur sem næddi um
úlpuklædda skrokkana.
Meersburg er áhugaverð
Meersburg ætti enginn að láta
framhjá sér fara, sem hefur yndi af
gömlúm húsum, þröngum götum og
sem liggur á nesi eða eyju. Við höfn-
ina var heilmikið götulíf, enda fjöldi
veitingahúsa og kaffistaða til að velja
úr, þrátt fyrir að við værum þar á
föstudaginn langa. Þama voru lista-
mann að teikna helgimyndir á gang-
stéttina og tónlistarfólk spilaði á göt-
um úti.
Skömmu eftir að við
yfirgáfum Lindau vorum
við komin að austurrísku
landamærunum. Þar var
strax öðruvísi um að litast
og tilfinningin fyrir
bændasamfélaginu varð
sterkari. Lentum við oftar
en einu sinni á eftir hæg-
fara dráttarvélum, en
héldum stóískri ró þvert
ofan í það sem eflaust
hefði gerst hér á landi.
Undarlegt hvemig maður
skiptir um gír þegar komið
er út fyrir landsteinana! |
Ekki vomm við búin aðjí
keyra nema skamma;
stund þegar við komum
að svissnesku landa-
mæmnum og keyrðum við
í Sviss meðfram vatninu,
þar til við komum að
Konstanz aftur.
Lítil kirkjusaga
Á rölti okkar um Konst-
anz á laugardeginum kom-
um við meðal annars inn
í eina af mörgum kirkjum
bæjarins, Kirkju heilagrar
þrenningar. Ókkur fýsti
að vita hvenær messa yrði
um kvöldið og hittum þar
fyrir, að því er við héldum,
organistann, sem var
meira en fús að gefa okk-
ur upplýsar. Hann spjallaði lengi,
hló mikið og hátt og spurðist fyrir
um land og þjóð.
Þegar við komum í kirkjuna um
kvöldið sáum við að sá sem við tók-
um fyrir organistann var presturinn.
Hann tók það fram í upphafi að í
kirkjunni væru staddir íslenskir
gestir, sem hann óskaði alls hins
besta um páskana. í lok messunar
var boðið til páskafagnaðar og enn
tók presturinn fram að íslendingarn-
ir væru sérstaklega velkomnir.
litlum verslunum. Það er eins og að
stíga inn í ævintýrabók að ganga
um bæinn, sem er lítill og vinalegur.
Við höfnina er fjöldi kaffihúsa og
veitingastaða, þar sem notalegt er
að tylla sér um leið og hlustað er á
gargandi mávinn og fylgst með álft-
Morgunblaðið/Hildur
RÁÐHÚSIÐ í Stein am Rhein, sem er frá 1540,
gefur hugmynd um stemmninguna í bænum.
unum lyfta sér tígulega til flugs.
Þeir sem hafa sjómannsblóð í æðum
geta leigt litla báta og siglt um höfn-
ina. Á brattann er hins vegar að
sækja þegar komast á upp að kast-
alanum þar sem útsýni yfir Bod-
ensee er óviðjafnanlegt.
Smábærinn Llndau
Eftir að hafa fengið nægju okkar
í Meersburg héldum við áfram með-
fram vatninu til suðvesturs og stopp-
uðum í Lindau, litlum ferðamannabæ
Við Bodensee
Emirates styrkir
fegurOarkeppni
FLUGFÉLAG Dubai, hið margverð-
launaða og lofaða Emirates, verður
styrktarfélag Miss World- fegurðar-
keppninnar sem verður í Suður-Afr-
íku í nóvember n.k.
Margir hafa látið í
ljósi undrun með þessa
ákvörðun einkum af
tveimur ástæðum;
Emirates er arabískt
flugfélag og fram til
þessa hafa arabískar
stúlkur verið fáséðar
í fegurðarkeppnum
vegna hefða og siðveiyA sem ríkja
í mörgum landa þeirra. I öðru lagi
var Suður-Afríka lengst af á bann-
lista Arabaríkja til jafns við ísrael
en með nýjum stjórnarháttum hefur
þetta breyst.
Talsmaður Emirates segir stuðn-
ing við keppnina í hæsta máta eðli-
legan og hið ánægjulegasta mál,
þetta muni gera hvort tveggja í senn,
vekja áhuga og at-
hygli á flugfélaginu og
fegurðarkeppninni. Þá
hafi Emirates stutt
dyggilega ýmiskonar
íþróttaviðburði og hafí
verið einróma sam-
þykkt í stjóm þess að
fegurðarkeppnin væri
verðugt viðfangsefni
nú. Þátttakendur og skipuleggjendur
og gestir munu þar af leiðandi í lang-
mestum mæli fljúga með féiaginu
til Suður-Afríku þegar þar að kem-
ur. Emirates flýgur nú tvisvar í viku
til Jóhannesarborgar. ■
Hvað er
klukkan
hjá þeim?
Aruba -4
Azoreseyjar -1
Bahrein +3
Benin +1
Caymaneyjar -5
Kamerún +1
Djibuti +3
El Salvador -6
Franska Guiana -4
Franska Pólýnesía -10
Gíbraltar +1
Hondúras -6
Hong Kong +8
írak +3
Jamaíka -5
Japan +9
Macao +8
Malaví +2
Marokkó 0
Nepal +5,30
Panama -5
Perú -3
Salómonseyjar -11
Sierra Leone O
Sómalía +3
Uruguay -3
Zambía +2
Að sauma minningar
EINN daginn í svartasta skamm-
deginu datt mér í hug að það
gæti verið gaman að sauma ferða-
minningar ekki síður en skrifa
þær eða geyma þær í sálinni. Þó
ég hefði varla snert nái og spotta
árum saman, nema í mesta lagi
til að festa tölu, fann ég að nú
var saumatíminn að renna upp.
Inni í skápum lágu krumpnir
og slitnir „ti-sjört“-bolir sem ég
hafði keypt á ferðalögum víðs
vegar. Fyrst keypti ég svona boli
handa krökkunum mínum, áður
en við var litið kom röðin að
ömmubörnunum. Svo sá ég að
þeir eru hið mesta þing til að
nota á ferðalögum eða heima á
kvöldin. Fyrir utan að vera oft
fallegir. Þá fór ég að kaupa „ti-
sjört“ handa mér líka.
En nú var búnkinn orðinn of
fyrirferðarmikill. Svona er að
kasta aldrei neinu, sagði ég við
heimilisköttinn og lagði af stað
með staflann út í tunnu. Köttur-
inn æmti hvorki né skræmti. Við
tunnuna tíndi ég fyrst upp „ti-
sjörtið" með Arafat. Ég sá í hendi
mér að það væri verðmætur grip-
ur og lagði það til hliðar. Svo
hlýnaði mér um hjartarætur þeg-
ar varð fyrir mér bolur frá skák-
einvíginu milli Kasparovs og
Karpovs í London 1986. Ég beið
með að henda honum. Og svona
koll af kolli. Það endaði auðvitað
með því að ég hrúgaði þeim aftur
inn í skáp. Kötturinn kinkaði
skilningsríkur kolli og nýálmaði
í viðurkenningarskyni.
Af því skammdegið er mér inn-
blásturstími fékk ég sem sé þessa
hugmynd að sauma eitthvað úr
bolunum. Púðar voru nægir, ekk-
ert pláss fyrir veggteppi. En viti
menn; rúmteppið var lúið og slit-
ið. Þar með var lausnin komin.
Að klippa myndirnir út og gera
bútateppi úr bolunum. Að vísu
hafði ég aldrei spreytt mig á
þeim vettvangi, en það var þá
löngu tímabært. Ég átti heldur
ekki saumavél og hafði ekki
græna glóru hvernig ég ætti að
bera mig að.
Ráðist til atlögu meö
hoilráö og lánssaumavél
Að fengnum hollráðum hjá
tveimur listfengum vinkonum og
lánssaumavél frá annarri hófst
ég handa. Ég reif gamlan ferða-
kjól og pils í ræmur, keypti „flís-
elín“ til að efnið rynni ekki til
og frá og út á hlið. Þræddi og
mældi og fann að það eina erfiða
var að láta ekki óþolinmæðina
ráða för.
Nokkrum sinnum var ég komin
á fremsta hlunn með að fela þetta
bara inn í skáp. Gera þetta ein-
hvern tímann seinna, en í aðra
röndina var nú gaman að þessu.
Smám saman lækkaði „ti-sjört“-
staflinn og inni í kústaskáp bætt-
ust við þessar prýðilegu borð-
tuskur. Áður en yfir lauk þurfti
ég að sníkja „ti-sjört“ hjá ömmu-
börnunum til að koma saman
teppinu.
Þénanlegt batikklæði frá Mós-
ambik varð að undirlagi. Ef ég
skyldi komast í of mikið uppnám
að horfa á allar þessar minningar
sný ég teppinu við og grænt og
róandi teppi og allt öðruvísi blas-
ir við mér.
Vinkonur mfnar viðurkenna að
þær hafi séð betur gert búta-
teppi. Aftur á móti sé það með
þeim hressilegri og afar óhefð-
bundið. „Ekki vissi ég þú værir
svona nýtin,“ sagði mamma. Ég
er hvorki nýtin né hagsýn svo orð
sé á gerandi. En mér þykir vænt
um minningar. ■
Jóhanna Krístjónsdóttir