Morgunblaðið - 13.07.1995, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTÚDAGUR 13. JÚLÍ 1995 45
MINNINGAR
+ Vigiiir Már
Birgisson fædd-
ist á Landspitalan-
um 6. janúar 1995.
Hann lést á heimili
sínu 3. júlí síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru Sólborg Bald-
ursdóttir, f. 29.4.
1973, og Birgir
Breiðfjörð Agnars-
son, f. 8.3. 1973.
Systur Vignis eru
Dagbjört Bára
Grettisdóttir, f.
2.10. 1992, og Alex-
andra Ósk Birgis-
dóttir, f. 20.8. 1992.
Útför Vignis Más fer fram
frá Hjallakirkju í dag og hefst
athöfnin kl. 13.30.
ELSKU sonur. Þegar þú komst í
heiminn bjuggumst við alls ekki við
þér strax. En þú varst heldur betur
að flýta þér og komst öllum að
óvörum. Yndislegur lítill drengur.
Fyrst í stað vorum við örlítið
áhyggjufull um heilsu þína, því
auðvitað varstu bara agnarsmár.
En þær áhyggjur hurfu á skömmum
tíma, því þú varst svo duglegur og
barðist eins og hetja. Eftir nokkrar
vikur fengum við þig
svo heim og eftir það
dafnaðirðu vel og
varðst stór og hraustur
strákur. Allir höfðu
það á orði hversu dug-
legur þú værir og eng-
inn sá þig án þess að
minnast á hversu
nauðalíkur þú værir
honum pabba þínum.
Enda varstu litli auga-
steinninn hans, og hjá
pabba eða mömmu
fannst þér best að
vera. Aldrei leið þér
betur en í fanginu hjá
mömmu. Og þar má segja að þú
hafír verið frá því að þú fæddist
og þangað til nú, elsku Vignir.
Við minnumst þín með gleði og
þakklæti, kæri sonur, en í hjarta
okkar ríkir harmur og söknuður.
Við nutum aðeins samvista við þig
í nokkra mánuði, en sú minning
mun duga okkur ævilangt. Hvers
vegna þú varst tekinn er okkur
ómögulegt að skilja, en við vitum
að guð varðveitir þig, litli kroppur-
inn okkar og að við munum öll sjást
síðar. Elsku Vignir Már, öll okkar
ást og hlýja mun fylgja þér hvert
sem leiðir liggja.
Mamma og pabbi.
Elsku litli bróðir, nú ert þú farinn
á annan stað þar sem við vitum að
þér líður vel. Þar sem guð hugsar
um þig og passar þig. Þú varst besti
litli bróðir sem við gátum hafa eign-
ast og þó svo að við höfum ekki
verið háar í loftinu þegar þú komst
í heiminn þá vorum við voða montn-
ar af þér, enda allt í einu orðnar
„stóru systur“ þínar. Elsku bróðir,
núna ertu sofnaður og við getum
ekki lengur fengið að bögglast með
þig og stjana við þig eins og stóru
systur gera. En við getum alltaf
elskað þig og munað þig, því þú
munt alltaf vera hjá okkur og fylgja
okkur þó að við sjáum þig bara
ekki lengur.
Litli bróðir, við biðjum guð að
geyma þig í faðmi sínum um aldur
og ævi.
Dagbjört Bára og
Alexandra Ósk.
Elsku litli sonarsonur minn, Vign-
ir Már, er látinn, aðeins 6 mánaða
gamall. Það er erfítt að trúa því að
litli sólargeislinn sé tekinn frá okkur
svona lítill, en við verðum að trúa
því að einhver sé tilgangurinn með
þessu. Við vitum það og trúum að
langafi hans Filippus taki á móti
honum og passi hann fyrir okkur.
Megi stuttu kynni hans ylja okkur
um hjartarætur. Með þessum fátæk-
legu orðum kveður amma elsku litla
drenginn.
Elsku Birgir minn og Sólborg,
guð gefi ykkur styrk í þessari miklu
sorg og minningin um litla drenginn
ykkar lifi í hjörtum okkar allra.
Ó Jesú bróðir besti
og bamavinur mesti
æ breið þú blessun þína
á bamæskuna mína.
Ingirós og Atli.
Hann litli Vignir Már er dáinn.
Ég get ekki neitað því að við þess-
ar fréttir var mér brugðið. Litla ljós-
ið þeirra Bigga og Sollu hafði
slokknað rétt eins og kerti sem
brennur upp og maður getur ekkert
gert.
Það er aðeins rúmlega einn mán-
uður síðan Vignir Már var skírður
og nú fylgjum við honum að þeim
landamærum sem skilja okkur að.
Góði guð, opna þú nú faðm þinn
og taktu á móti honum.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji pðs englar saman í hring
sænginni yfír minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Elsku Biggi og Solla, megi góður
guð styrkja ykkur í þessari miklu
sorg.
Oliver og Hjördís.
Ég minnist þess þegar Solla
hringdi í mig og sagði mér að þau
Biggi hefðu verið að eignast strák.
Fyrst í stað trúði ég henni ekki og
hélt að hún væri bara eitthvað að
stríða mér, því enginn átti von á
honum strax. En viti menn, í heim-
inn var hann kominn, lítill yndisleg-
ur drengur, Vignir Már. Og fyrr
en varði var þessi litli drengur orð-
inn stór og sterkur strákur sem
stækkaði og þyngdist mjög vel.
Allir sem sáu hann féllu fyrir hon-
um. Og fyrr en varði vorum við
allar vinkonurnar farnar að ræða
það að fjölga mannkyninu eins og
Solla. Og ég man ófáar stundirnar
þar sem við sátum vinkonurnar inni
í stofu hjá Sollu og ræddum barn-
eignir.
En svo knýr sorgin á dyr og lít-
ill drengur er hrifsaður úr hlýjum
faðmi fjölskyldunnar. Þetta er of
sárt til að vera satt hugsaði ég
þegar Solla hringdi í mig og sagði
mér að Vignir væri dáinn. Hvað
getur réttlætt það að líf barnsins
þeirra er tekið? Nei, sorgin er of
sár og missirinn of mikill til að finna
honum svör.
Þegar Vignir kom í heiminn man
ég að við Solla ræddum að nú væri
hún búin að koma með leikfélaga
fyrir Birgi Hans. Og ég sá fýrir að
eins og við Solla höfðum þekkst frá
barnæsku, þannig myndu nú synir
okkar þekkjast seinna meir. En nú
ertu farinn, kæri Vignir, og minn-
ingarnar verða að duga. Við erum
þakklát fyrir að hafa kynnst þér,
kæri snáði, og þú hefur gefíð okkur
og kennt ótalmargt. Guð varðveiti
þig og ijölskyldu þína á þessum
erfiðu tímum. Elsku Solla og Biggi,
guð gefi ykkur styrk til að takast
á við sorgina, hugur okkar er hjá
ykkur.
Auður og Birgir Hans.

VIGNIR MAR
BIRGISSON
GEORGE
JOHNSON
+ George John-
son, fv. fylkis-
stjóri í Manitoba,
fæddist í Winnipeg
18. nóv. 1920. Hann
lést á Gimli 8. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hans, Jónas
George Johnson
(1894-1951) og
Laufey Benedikts-
dóttir (1898-1989),
voru bræðrabörn,
en afi þeirra var
Jón Benediktsson
frá Hólum i
Hjaltadal, er fluttist
vestur um haf
ásamt fjórum sonum sínum
1887. Jón átti Sigríði, dóttur sr.
Halldórs Björnssonar í Sauða-
nesi og síðari konu hans, Þóru
Gunnarsdóttur,
þeirrar er _Jónas
Hallgrímsson
greiddi lokkana
forðum við Galtará.
Eftirlifandi kona
George er Doris
Blöndal, dóttir Ág-
ústs Blöndals lækn-
is og listmálara í
Winnipeg og Guð-
rúnar Stefánsdótt-
ur konu hans. Ge-
orge og Doris eign-
uðust sex börn, tvo
syni og fjórar dæt-
ur. Elzta dóttirin,
Janis, á nú sæti í
efri deild löggjafarþingsins í
Ottawa.
George Johnson verður jarð-
sunginn í Winnipeg.
GEORGE Johnson las læknisfræði
við Manitobaháskóla í Winnipeg og
lauk þaðan prófí 1950. Hann var
læknir á Gimli í Manitoba 1950-58,
en þá var hann kjörinn á þing fyrir
Gimli-kjördæmi og varð brátt heil-
brigðis- og velferðarmálaráðherra í
stjórn fylkisins. Hann var mennta-
málaráðherra 1963-68, og síðan
heilbrigðis- og félagsmálaráðherra
fram á sumar 1969, að stjórnar-
skipti urðu í Manitoba. George tók
að loknum stjórnarstörfunum aftur
til við lækningar og stundaði þær,
unz hann 1987 var skipaður fylkis-
stjóri í Manitoba. Þau fylkisstjóra-
hjónin, George og Doris, nutu mikill-
ar hylli í hinu veglega embætti, og
þess má geta, að þeim var boðið í
opinbera heimsókn til íslands sum-
arið 1990.
Árið 1969 þýddi ég og birti í
Andvara erindi er George Johnson
flutti á Leifs Eiríkssonar samkomu
í Winnipeg 19. okt. 1968. í þessu
erindi sagði hann m.a.:
Hinir norrænu forfeður vorir áttu
hlut að því að byggja Rússland,
Frakkland og Bretlandseyjar - og á
síðari tímum Kanada og Bandaríkin.
Og hvar sem vér höfum farið, höfum
vér orðið að laga oss að nýjum að-
stæðum, nýjum grönnum, að ger-
samlega nýjum heimi.“
Og síðar segir hann, þegar hann
víkur að vaxtamálum samtíðarinnar:
„Vér verðum allir sem einn að
horfast í augum við þann vanda að
halda borgum vorum hreinum og líf-
vænlegum, þótt það verði æ kostnað-
arsamara. Vér verðum að vera þess
búnir að veita börnum vorum sífellt
betri menntun, þótt kosta verði stöð-
+ Anna Hannes-
dóttir fæddist í
Rúmeníu 30. maí
1926. Hún lést á
Richtsens Pleje-
hjem í Tandre á
Jótlandi að morgni
17. júní síðastliðins.
Anna missti for-
eldra sína ung og
flutti til Ungverja-
lands. Hún átti
fjóra bræður sem
allir eru látnir. Árið
1957 giftist hún
Marteini Hannes-
syni, f. 17. febrúar
1928, d. í september 1984. Þau
hjónin voru barnlaus.
Útför Önnu fór fram í Tond-
er 23. júní.
ÁRIÐ 1956 flúðu margir Ungveijar
land þar á meðal var Anna og kem-
ur hún til Islands sem flóttamaður
í desember 1956 og hét
fullu nafni Súba Berta
en tók nafnið Anna
Hannesdóttir þegar
hún fékk íslenskan rík-
isborgararétt. Hér
kynnist hún manni sín-
um sem einnig var
flóttamaður frá Ung-
veijalandi og hét fullu
nafni Német Villi en
tók sér nafnið Marteinn
Hannesson þegar hann
fékk íslenskan ríkis-
borgararétt. Þau gifta
sig árið 1957 en varð
ekki barna auðið.
Það var ekki alltaf auðvelt lífið
fyrir unga fólkið í nýju landi og að
læra nýtt tungumál en þau hjónin
voru dugleg og vinnusöm og eign-
uðuSt fallegt heimili. Anna vann
ýmis störf, t.d. hjá Loftleiðum, Kex-
verksmiðjunni Ésju og á ýmsum
matsölustöðum.
Árið 1981 ákveða þau hjónin að
flytja til Danmerkur og njóta efri
áranna í öðru landi og ferðast, en
Marteinn veikist og lést árið 1984
í Tonder á Jótlandi.
Árið 1992 vorum við stödd í
Kaupmannahöfn og hittum Önnu
þar. Anna var þá á leið til Ungverja-
lands að heimsækja ættingja og var
hress og lék á als oddi og var margt
spjallað meðan hún staldraði við.
Engan grunaði að þetta yrði í síð-
asta sinn sem við hittumst öll sam-
an.
Því miður urðu samvistir ekki
eins miklar við Önnu og við hefðum
viljað, en hin síðari ár voru bréfa-
skriftir og símtöl þau samskipti sem
við notuðum. Fyrir rúmlega einu
ári veiktist Anna og lést á hjúkrun-
arheimili í Tender. Góð vinkona
Önnu og okkar sem býr í Kaup-
mannahöfn og heitir Irena var Önnu
mikil hjálp og aðstoðaði hana í einu
og öllu í veikindum hennar og á
hún þakkir skilið fyrir allt sem hún
gerði fyrir Önnu.
Við viljum að lokum þakka Önnu
fyrir allt sem hún var okkur. Bless-
uð sé minning hennar.
Jósef Rafn Gunnarsson og
fjölskylda.
ANNA
HANNESDÓTTIR
ugt meira til hennar. Af hveijum
960 íbúum Manitobafylkis, eru nú
260 við einhvers konar nám, og at-
huganir sýna, að þeim fer fjölgandi,
er leggja stund á langt framhalds-
nám. Vér verðum að færa oss í nyt
nýja tækni í læknavísindum og húsa-
gerð, láta hina öldnu, fátæku og
fötluðu njóta góðs af framleiðslu og
þjónustu vaxandi iðnaðar og horfa
ekki í sífellt aukinn kostnað. Vér
eigum einfaldlega ekki annars úr-
kosti. Vér getum ekki horfið aftur
til þess tíma, þegar hver maður gat
verið sjálfum sér nægur, eins og
eyja út af fyrir sig. Enginn fær stað-
izt einn á vorum dögum og enginn
framar skorazt undan þeim skyldum,
sem hann á að gegna við samborg-
ara sína í þessum margslungna
heimi.“
Um skattana segir hann loks
þetta:
„Þeir eru fjármunalegt framlag
vort til lausnar þeim vanda, er steðj-
ar að oss öllum. Sem ráðherra get
ég sagt yður, að þörfín fyrir slík
framlög fer vaxandi. Og ég held,
að það sé alls ekki illa farið. Ég
veit, að því fé, sem vér veijum í
skatta, er vel varið og það kemur
oss öllum að gágni. Vér fáum þá
endurgoldna í skólum, skemmtigörð-
um, þjóðvegum og þverrandi þján-
ingu. Sjálfur vildi ég heldur aka á
mínum Dodge-bíl í hreinu lofti um
góða vegi út í haglega gerðan
skemmtigarð en fara sömu leið á
Cadillac veg eymdar og vesaldóms."
Meðan George Johnson sat í stjórn
Manitoba, lét hann að sér kveða I
ýmsum málum, beitti sér m.a. fyrir
því, að fastari skipan yrði komið á
fiskveiðimál og físksölu í fylkinu í
líkingu við þá skipan, er komið hafði
áður verið á í kornræktar- og korn-
sölumálum. En á læknisárum sínum
á Gimli kynntist George vel kjörum
og aðstöðu íslenzkra fískimanna á
Winnipeg-vatni.
Forlögin höguðu því svo, að
George Johnson dó á Gimli laugar-
daginn 8. júlí sl., þar sem hann hóf
ungur læknisstörf við miklar vin-
sældir og síðar var kosinn á þing
til þess að beita sér á enn víðara
vettvangi fyrir framfaramálum
Manitobafylkis.
Ég átti margar góðar stundir með
George og fjölskyldu hans bæði fyrr
á árum, meðan ég dvaldist vestra,
og eins við komu mína á þær slóðir
á seinni árum.
Ég minnist þeirra kynna með
mikilli virðingu og þökk og sendi
Doris og fjölskyldunni allri innilegar
samúðarkveðjur.
Finnbogi Guðmundsson.
Eríldiykkjur
Glæsileg kaífí-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
HÓTEL LOFTLEIÐIR
Minnismerki úr steini
Steinn er kjörið efni í allskonar minnismerki. Veitum
alla faglega ráðgjöf varðandi hverskonar minnismerki.
Áralöng reynsla.
0j S. HELGAS0N HF
ISTEINSMIÐJA