Morgunblaðið - 22.07.1995, Side 22

22 LAUGARDAGUR 22. JÚLÍ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
FERÐAÞJÓNUSTA
Morgunblaðið/Rúnar Þór
LÓNKOT í Sléttuhlíð er vel í sveit sett og þaðan er jafnlangt til Sauðárkróks og
Siglufjarðar, um 50 km hvora leið.
HÉR ER ENGUM
MANNIÚTHÝST
Morgunblaðið/Rúnar Þór
Á TÚNUNUM hefur verið búinn til níu holu verðandi keppnisgolf-
völlur og úti á sundunum má virða fyrir sér Drangey og Málmey.
Lónkot í austanverðum Skagafírði
hefur fengið mikla andlitslyftingu á
undanfömum tíu árum. Húsráðendur þar
gera nú út á ferðamanninn og hafa breytt
niðumíddum útihúsunum í hinar hugguleg-
ustu vistarverur auk þess sem ort hefur
verið í landslagið á skemmtilegan máta.
Jóhanna Ingvarsdóttir tók hús á
Lónkotsbændum fyrir skömmu.
. . ,, .... _. . Morgunblaðið/Rúnar Þór
SKJOL er fra óllum vmdáttum í grillgryfjunm.
TÍU ár eru nú liðin síðan að hjónin
Jón Torfi Snæbjömsson og Ólöf Ól-
afsdóttir keyptu jörðina Lónkot í
Sléttuhlíð í austanverðum Skaga-
firði. Ekki hafði verið búið á jörðinni
um hríð og hafði húsakostur allur
verið dauðadæmdur. Það vafðist
hinsvegar ekkert fyrir mönnum, sem
geta allt ef viljinn er nægur, enda
hefur þrautseigjan haft sitt að segja
í uppbyggingarstarfinu, sem að
mestu hefur hvílt á herðum Jóns
Torfa og sonar hans, Ólafs, sem seg-
ist líta á sig sem landslagshagyrðing
bæði í gamni og alvöru. Hvorugur
þeirra hefur iært til smiðs þrátt fyr-
ir að engum, sem í Lónkot kemur,
dyljist að fagmennskan hefur verið
látin sitja í fyrirrúmi við endurbæt-
umar. í sköpunargleðinni segjast
þeir þó hafa notið leiðsagnar smiðs
af nærliggjandi bæ, Kristjáns Áma-
sonar á Skálá.
Jón er að slá golfvöllinn og Ólafur
er að útbúa skrifstofuaðstöðu í íbúð-
arhúsinu þegar mig ber að garði í
Lónkoti. Ólöf er í Reykjavík að sinna
atvinnurekstrinum, en í hennar stað
er dóttirin Pálína, sem útskrifaðist
frá Leiklistarskóla Islands í vor, í
húsfreyjuhlutverkinu. Við komum
okkur fyrir á Sölva-bar og Pálína
býður upp á capuccino og nýbakaða
jarðarbeijatertu.
Útróðrastaður
Jón bóndi vill fá sem fiesta í hlað,
segir það vera bestu auglýsinguna,
sem hann geti hugsað sér. Fólk heill-
ist fljótt af umhverfinu, eins og hann
um árið þegar hann ákvað að kaupa
Morgunblaðið/Rúnar Þór
PALINA ásamt Uglu dóttur sinni á Sölva-bar, sem opnaður var
fyrir mat og drykk í byrjun júlí, en þar var fjós hér á árum áður.
við að sjóða landa í mjólkurhúsi inn
af fjósinu í gamla daga, svo að á
tímabili voru menn að tala um það
í alvöru að skýra Lónkot upp á nýtt
og kalla það Landakot."
Sölvi Helgason
Þennan laugardag var margt um
manninn í Lónkoti, enda var ekki
bara verið að opna veitingastaðinn,
sem hlotið hefur heitið Sölva-bar,
heldur var líka verið að afhjúpa
minnisvarða um alþýðulistamanninn
Sölva Helgason, Sólon íslandus öðra
nafni. Listaverkið er eftir Gest Þor-
grímsson og er blágrýtissúla úr
Hrepphólum. Við hlið hennar er hlað-
inn skjólveggur eftir Ólaf, sem mönn-
um þótti eiga vel við í þessu tilfelli,
þó Sölvi hafi á sínum tíma hvergi
fengið skjól, enda misskilinn lista-
maður, sem flækktist um á milli
bæja þar sem að hvergi var pláss
fyrir hann í framleiðsluþjóðfélagi,
sem sýndi lítið umburðarlyndi gagn-
vart listum. „En hér eru allir vel-
komnir. Hér er engum manni út-
hýst,“ segir Jón. Áletrunin á minnis-
varðanum er gerð úr sandblásnu
Lónkotsgijóti og segir: „Ég er djásn
og dýrmæti, Drottni sjálfum líkur.“
Sömuleiðis kemur fram að Sölvi hafi
fæðst á Fjalli í Sléttuhlíð 16. ágúst
árið 1820 og dáið á Ystahóli í sömu
Morgunblaðið/Jóhanna Ingvarsdóttir
HEIMAFÓLK í Lónkoti, þau Jón Torfi og Ólöf ásamt börnum
sinum, Ólafi og Pálínu, við minnisvarðann um Söiva Helgason.
jörðina af Tryggva Guðlaugssyni,
sem þá var orðinn aldraður maður
og kominn á elliheimili, en Tryggvi
hafði búið á jörðinni í ein 50 ár.
Lónkot er gamall útróðrastaður
Slétthlíðinga og þar er nú lítii smá-
bátahöfn, sem Jón lét útbúa eftir að
kaupin voru um garð gengin. í byijun
var nefnilega meiningin að stunda þar
smábátaútgerð og vora útihúsin þar
með í fýrstu útbúin með fiskverkun
í huga, enda hefur Jón stundað þama
grásleppuveiðar á vorin. En nú hafa
útihúsin enn á ný breytt um hlutverk
og hýsa nú alfarið ferðamenn.
Útihúsin, sem samtals era um 300
fermetrar, era sambyggð og saman-
stóðu af íjárhúsi og fjósi með hlöðu
í miðjunni, heilagri þrenningu, eins
og þeir feðgar orða það. í fjárhúsun-
um hafa nú verið útbúin nokkur her-
bergi ásamt setustofu og eldunarað-
stöðu. Hlaðan hefur verið gerð að
svefnpokaplássi þar sem líka er eld-
unar- og hreinlætisaðstaða. Fjósið,
nýjasta afsprengið, var siðan opnað
laugardaginn 1. júlí sl. sem bar, veit-
ingastaður og myndlistagallerí. Þar
er hægt að fá mat alla daga og er
matseðillinn hinn gómsætasti á að
líta. „í hugum sveitunga, sem þekktu
Tryggva, var ekki hægt að velja
barnum betri stað en í fjósinu, en
hann mun hafa verið nokkuð iðinn