Morgunblaðið - 22.07.1995, Blaðsíða 32

32 LAUGARDAGUR 22. JÚLÍ 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Konráð Már
Eggertsson
fyrrverandi bóndi
og hreppstjóri á
Haukagili í Vatns-
dal í A-Húnvatns-
sýslu, lést á heimili
sínu á Blönduósi
láugardaginn 15.
júlí síðastliðinn, 84
ára að aldri.
Konráð fæddist
17. nóvember 1911,
sonur hjónanna
Agústínu Guðríðar
Grimsdóttur frá
Syðri-Reykjum í
Biskupstungum, og Eggerts
Konráðs Konráðssonar, bónda
og hreppstjóra að Haukagili.
Konráð var næstelztur 7 systk-
ina, og eru fjögur þeirra nú
látín.
Konráð tók við búi á Hauka-
gili árið 1937 og var bóndi þar
allt til 1978. Hann var skipaður
hreppstjóri Ashrepps 1942 og
gegndi því starfi til 1977. Hann
sat jafnframt i hreppsnefnd
Áshrepps 1948-1968, var lengi
' AÐ lokinni langri samleið vil ég
minnast Konráðs frænda míns
með nokkrum orðum en við vorum
systrasynir og svo til jafnaldrar.
Við ólumst upp á nágrannabæjum
til fermingaraldurs, aðeins Vatns-
dalsáin á milli. Vorum saman í
barnaskóla, störfuðum saman í
ungmennafélagi, bjuggum á sam-
liggjandi jörðum og síðast en ekki
síst vorum samstarfsmenn að fé-
lagsmálum í sveitinni okkar
Vatnsdalnum þar sem óneitanlega
reyndi nokkuð á manndóm beggja.
Síðan varð það svo að báðir flutt-
um við ásamt konum okkar til
Blönduóss, þótt með nokkru milli-
bili væri. Tókum þann kost að
lofa afkomendum okkar að
spreyta sig á búskapnum, er halla
tók undan fæti um aldur og þrek.
Þannig er lífshlaup okkar frænd-
anna í stórum dráttum og það
gefur mér ástæðu til þess að
staldra við og minnast þess þáttar
með nokkrum orðum, er honum
er nú lokið. Tíðförult var milli
Haukagils og Saurbæjar ýmissa
nauðsynjaerinda og gagnkvæm
hjálpsemi ef með þurfti. Hafði það
^ verið svo um foreldra okkar að
aldrei féll snurða á. Konráð var
mikið burðameiri, garpur til vinnu
og verkhagur, sem þeir bræður
allir og faðir þeirra. Naut ég þess
mjög er mig vantaði tæki og kunn-
áttu til eins og annars er mig lang-
aði til að koma fram. Ég finn þau
orð um þetta að öll þessi sam-
skipti okkar hafi verið mótuð af
heilsteyptri frændsemi og
Sérfræðingar
í blómaskrcytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 19090
í skattanefnd og
síðar umboðsmaður
skattstjóra Norður-
lands vestra í nokk-
ur ár. Konráð ann-
aðist einnig ýmis
önnur trúnað-
arstörf fyrir sveit-
ina, þ.á m. sat hann
í stjórn Búnaðar-
sambands A-Húna-
vatnssýslu í 18 ár
og var féhirðir
sóknarnefndar
Undirfellskirkju i
25 ár.
1976 flutti Konr-
áð með konu sinni, Lilju Hall-
dórsdóttur Steinsen, til Blöndu-
óss. Börn þeirra eru 6, öll upp-
komin: 1. Sævar Örn Stefáns-
son (sonur Lilju, en fóstursonur
Konráðs), 2. Eggert Konráð, 3.
Guðrún Katrin, 4. Ágústína Sig-
ríður, 5. Inga Dóra, 6. Margrét
(Gréta) Hólmfríður. Öll eru þau
gift og eiga afkomendur.
Utför Konráðs Eggertssonar
fer fram frá Blönduósskirkju í
dag kl. 14.
gagnvkæmu trausti og fyrir það
hefi ég alltaf verið þakklátur.
í fjarska æskuára, en minnis-
stæð, er mér ferð er við Konráð
fórum sumarið 1928 ásamt Hauki
bróður Konráðs, sem aðeins var
yngri, að Vatnshlíð, en þá bjó þar
Herdís móðursystir okkar ásamt
manni sínum öðlingnum Pétri
Guðmundssyni og dætrunum
tveim þeim Kristínu og Þuríði. Við
fórum á hestum og hinar ungu
frænkur okkar fylgdu okkur vest-
ur á Vatnsskarðið. Ferðin var
hreint ekki lítið fyrirtæki í augum
okkar og mjög ánægjuleg.
Er við frændurnir tókum svo
að fjalla um sameiginleg málefni
sveitar okkar varð nokkuð sami
háttur á. Við leituðum hvor til
annars og ræddum málin og mér
er óhætt að gera þá játningu nú,
þegar frændi minn er allur, að til
hans leitaði ég mjög um að finna
farsæla niðurstöðu málatilbúnað-
ar. Kom það sér vel að við vorum
hvor í sínum stjórnmálaflokki og
því ekki hægt að væna okkur um
pólitíska hlutdrægni. Hann sjálf-
stæðismaður, sat í stjórn flokksfé-
lags sýslunnar og óumdeilanlega
trausts verður fyrir heiðarleika og
reglusemi í öllum störfum er hon-
um voru falin.
Er leiðir okkar Konráðs lágu
burt úr Vatnsdalnum varð minna
um samskipti okkar því sameigin-
leg áhugamál gáfu ekki tilefni til
þess. Ég er ekki frá því að honum
hafi fundist fáfengilegt að ég fjall-
aði um hluti sem hann sjálfur
hafði ekki áhuga fyrir. Hann fór
ekki dult með hvað vitlaust væri
af mér að fást við hross og mál-
efni hrossaeigenda. Á síðari árum
tjáði hann sig á móti hrossaeign,
þótt áður væri hann einn af stóð-
bændunum og vildi vera vel ríð-
andi, sem ungur maður og síðar
góðbóndi. Kannski skemmtum við
okkur með smá orðahnippingum
sem aldrei urðu þó til frádráttar
á afdráttarlausri frændsemi okkar
og vináttu.
Nokkuð snemma hætti Konráð
að sækja á brattann til umsvifa
en kannski var það, þá þegar,
undanfari vanheilsu er á hann
sótti. Nokkru fyrir síðustu jól
veiktist hann hastarlegá, svo að
líf hans var mjög í tvísýnu. Með
vorinu varð um verulegan bata
að ræða og áhugi fyrir daglegu
lífi tók að vakna. Én svo kom
kallið snögglega er hann hafði
nýlokið hádegisverði þann 15.
júní. Baráttunni var þar með lokið.
Fyrstu búskaparárin bjó Konr-
áð með móður sinni en þau Lilja
giftu sig 3. júlí árið 1948. Reynd-
ist hún hin ágætasta húsmóðir er
féll vel og bætandi inn í vatns-
dælst samfélag og ekki spilltist
frændsemin við komu hennar.
Lilja kom að Haukagili árið áður
með lítinn dreng, Sævar Örn Stef-
ánsson og varð Konráð fósturfaðir
hans. Sævar er lögregluþjónn í
Reykjavík. Saman eignuðust þau
hjónirt Eggert Konráð, er tók við
búskap á Haukagili en er nú hús-
vörður við Iðnskólann í Reykjavík,
Guðrúnu Katrínu, skrifstpfumann
og húsmóður á Dalvík, Ágústínu
Sigríði, búfræðing og húsfreyju á
Hjartarstöðum í Eiðaþinghá, Ingu
Dóru, húsmóður og bankastarfs-
mann á Akureyri og Hólmfríði
Margréti, atvinnurekanda og hús-
móður, búsetta á Álftanesi. Af-
komendur þessara systkina eru
orðnir 26 svo að afkomendahópur
þeirra Lilju og Konráðs er blóm-
legur og hefir víða skotið rótum.
Þannig heldur lífið áfram þótt lítt
sjáist fyrir um framvindu þess.
Ég er þakklátur fyrir samfylgd-
ina með Konráði frænda mínum
og við hjónin biðjum konu hans
og öllum afkomendum blessunar.
Grímur Gislason.
í dag er til foldar borinn Konráð
Már Eggertsson frá Haukagili.
Kynni mín af Konráði hófust árið
1975 er ég kom í Haukagil ásamt
Ágústínu tilvonandi eiginkonu
minni, verðandi tengdasonur á
heimilinu. Fann ég fyrir mjög
sterkum persónuleika Konráðs,
hann var maður sem var fljótur
að ávinna sér viringu annarra og
allt hans fas var þannig að eftir
honum var tekið. Þeir eiginleikar
hans að setja sig vel inn í mál
ásamt góðu minni, standa fast á
sínu auk þess sem hann var mynd-
arlegur á velli urðu til þess að
hann naut þessarar virðingar allt
til dauðadags.
Konráð var hafsjór af fróðleik
um þau mál sem hann hafði á
annað borð áhuga fyrir svo sem
pólitík og sagnfræði almennt, man
ég vel er hann fór með mig á
Landróvernum inn á Grímstungu-
heiði að hann þekkti ekki aðeins
öll örnefni og vissi um tófugreni á
leiðinni, heldur gat hann tengt ein-
hveija atburði eða ártöl við allt sem
fyrir augu bar. Fljótlega kom í ljós
að skoðanir okkar á þjóðmálum
fóru ekki að öllu leyti saman og
urðu oft úr því rökræður sem ég
reið ekki alltaf feitum hesti frá
enda fylgdist Konráð vel með frétt-
um bæði í blöðum og útvarpi og
minnið var geysigott.
Fyrir tveimur árum þegar við hjón-
in vorum stödd á Blönduósi segir
Konráð upp úr eins manns hljóði:
„Dóri við skulum koma inn í her-
bergi og ræða um pólitík,“ ég var
nú aldeilis til í það, við förum inn
í herbergi hann iokar hurðinni og
segir: „Við skulum ekki minnast
einu orði á póiitík.“ Þannig var nú
oft með það sem leit út fyrir að
vera ágreiningsmál á milli okkar
þegar aðrir heyrðu til að þar vorum
við að mestu leyti sammála og fór
hann til dæmis að segja mér ýmis-
legt um jarðabækur Arna Magnús-
sonar og Páls Vídalíns sem ég vissi
ekki þegar við fórum inn í her-
bergi að ræða um pólitík og auðvit-
að enduðu þessar viðræður með
því að hann gaf mér bækurnar,
sagðist ekkert hafa með þær að
gera lengur.
Sumarið 1976 fluttu Lilja og
Konráð út á Blönduós og annaðist
Konráð eftirlit með laxveiðiám í
Húnaþingi fyrstu sumrin, en
Vatnsdalsá rennur einmitt við tún-
fótinn á Haukagili þannig að hon-
um var málið ekki ókunnugt.
Síðastliðinn vetur lenti Konráð
á sjúkrahúsi vegna þrensla í krans-
æðum og lá þar í fjórar vikur en
náði aftur ótrúlega góðri heilsu og
flutti heim á ný, er það ef til vill
lýsandi dæmi um þann mikla styrk
sem hann virtist búa yfir þegar
erfiðleikar steðjuðu að.
Fyrir tveimur vikum síðan hitti
ég Konráð síðast og fann ég þá
greinilega að hann taldi sína ævi
að kvöldi komna og þó ég væri
honum ekki sammála í því efni fór
það eins og svo oft áður að hann
hafði rétt fyrir sér.
Elsku Lilja, er ég lýk þessum
fátæklegu orðum bið ég góðan guð
um að hjálpa þér í gegnum yfir-
standandi erfiðleika.
Halldór Sigurðsson.
Konráð Már Eggertsson, fv.
bóndi og hreppstjóri á Haukagili,
varð bráðkvaddur á heimili sínu
sl. laugardag, 83 ára að aldri.
Hann var nýstaðinn upp frá því
að spila lomber við vatnsdælska
sveitunga sína, þegar kallið kom.
Hann hafði kennt hjartameins og
dvalið af þeim sökum um hríð á
sjúkrahúsi sl. vetur, en virtist hins
vegar hafa náð sér nokkuð vel og
sýndi ekkert fararsnið á sér.
Móðurforeldrar Konráðs, Kristín
Gissurardóttir og Grímur Einars-
son, bjuggu á Syðri-Reykjum í
Biskupstungum, en fjögur af börn-
um þeirra giftust norður í Húna-
vatnssýslu, þar af tvær systur í
Vatnsdalinn; Katrín, sem giftist
Gísla Jónssyni í Saurbæ; og Agúst-
ína, sem giftist Eggerti á Haukag-
ili. Föðurforeldrar Konráðs, Guð-
rún Þorsteinsdóttir og Konráð
Konráðsson, voru hins vegar hún-
vetnsk. Þau bjuggu fyrst í Múla í
Línakradal, en síðar á Mýrum í
Hrútafirði. Nokkru eftir lát
Konráðs giftist Guðrún Hannesi
Þorvarðarsyni, ekkli og bónda á
Haukagili, og fluttist þangað
1890 með 11 og 16 ára sonu sína;
Eggert Konráð, sem 1910 tók
við búi á Haukagili, sama ár og
hann kvæntist Ágústínu Gríms-
dóttur; og Þorstein, síðar bónda
á Eyjólfsstöðum í Vatnsdal.
Haukagil er víðlend og kostarík
jörð og vel fallin til búskapar.
Konráð Eggertsson eignaðist hálft
búið á Haukagili 1937, þá 26 ára,
en tók við búsforráðuml942, er
faðir hans, Eggert Konráð, lézt
aðeins 64 ára. Sem annarra bænda
af hans kynslóð, að standa fyrir
þeirri byltingu í búskaparháttum,
sem fólst í vélvæðingu, endurbætt-
um húsakosti og stóraukinni tún-
rækt. Um 1936 byggði hann,
ásamt foreldrum sínum og systkin-
um, vandað og rúmgott steinsteypt
íbúðarhús, sem hýsir ábúendur
jarðarinnar enn þann dag í dag.
Árið 1939 virkjuðu þeir bræður
bæjarlækinn, og skilaði rafstöð-
in, þótt lítil væri, nægjanlegu
rafmagni til lýsingar og mat-
seldar, sem í þá daga voru fátíð
þægindi í sveitum landsins. Síð-
an komu hey- og jarðvinnuvél-
arnar 'hver af annarri, þ.m.t.
fyrsta dráttarvélin 1948. Konr-
áð fylgdi vélvæðingunni, fram-
ræslu og ræktun landsins fast
eftir, girti jörðina vel, hafði
sauðfé, kýr, hross, hænsni - og
um tíma refi. Ný gripahús og
hlöður risu. Búið var afurðagott
og Konráð sá stækkandi fjöl-
skyldu sinni góðan farborða.
Margt vinnufólk dvaldi á
Haukagili á búskaparárum
Konráðs, einkum framan af.
Hann var hjúasæll og þótti vænt
um, þegar gamalt kaupafólk
sótti þau Lilju heim, eða gerði
vart við sig með öðrum hætti.
Sonur Konráðs, Eggert Konráð,
alnafni afa síns, tók við hluta bús-
ins 1970, og að öllu leyti 1976,
er þau hjónin, Konráð og Lilja,
fluttu til Blönduóss, þar sem þau
hafa átt heimili æ síðan. 1 lok
starfsferils síns, þegar Eggert
hafði tekið við búskapnum á
Nýjar íbúðir í Laugarneshverfi
Til sölu 5 nýjar, fullbúnar 2ja og 3ja herb. íbúðir á 1. hæð í
Brekkulæk 1.
Erum með opið hús í Brekkulæk 1 laugardag og sunnudag
milli kl. 13.00 og 15.00.
Vinsamlega hafið samband ef óskað er að skoða á öðrum
tíma.
Krosshamrar hf. Seljavegi 2, v/Vesturgötu sími 562 6012.
KONRÁÐ MÁR
EGGERTSSON
Haukagili, annaðist Konráð í 3
sumur veiðivörslu við laxveiðiár í
Húnavatnssýslum, sem fórst hon-
um vel úr hendi og hentaði ágæt-
lega á þeim tímamótum í lífi hans.
Konráð átti hægt ævikvöld á
Blönduósi. Framan af sinnti hann
lestri og grúski á alls konar þjóð-
legum fróðleik. Árið 1988
sömdu hann og Haukur, bróðir
hans, vandaða örnefnaskrá yfir
Haukagilsland, sem var mikið
þarfaverk, því að með breyttum
búskaparháttum og kynslóða-
skiptum vill oft fenna yfir heiti
gamalla og sögutengdra kenni-
leita. Konráð hafði ánægju af
að grípa í spil með grönnum
sínum og gömlum sveitungum.
Þau hjónin bjuggu fyrst í íbúð,
sem þau áttu við Blöndubyggð
8, en fluttu síðan í nýtt og glæsi-'
legt húsnæði fyrir aldraða að
Flúðabakka 1. Þar eignuðust þau
góða granna og endurnýjuðu göm-
ul kynni við samferðafólk sitt úr
Húnaþingi.
Konráð yar hár vexti og
myndarlegur. Hann var snyrti-
menni, vildi hafa röð og reglu á
hlutunum, enda var allt hreinlegt
utan dyra sem innan hjá þeim hjón-
um á Haukagili. Konráð var heið-
arlegur og vandur að virðingu
sinni. Hann var greiðvikinn og trúr
því, sem hann var settur yfir, og
naut trausts og virðingar sveitunga
sinna og annarra samferðamanna.
Hann gat verið fastur fyrir, var
nokkuð dulur og alvörugefinn, en
jafnframmt glettinn. Hann var
söngmaður ágætur, hafði gleði af
góðum félagsskap.
Ég dvaldi 13 sumur, 1945-58,
hjá Konráði, föðurbróður mínum.
Það var afar kært með okkur.
Haukagil var mitt annað heimili
öll þessi ár, og hef ég oft sótt stað-
inn heim síðan.
Ég man þegar Lilja Halldórs-
dóttir Steinsen, 24 ára stúlka, kom
að Haukagili, en þá var ég 5 ára.
Ég man einnig eftir brúðkaupi
þeirra Konráðs, 3. júli 1948, þegar
þau brugðu sér prúðbúin af bæ, -
og komu gift til baka. Mér, dekur-
barni Ágústínu, ömmu minnar,
móður Konráðs, sem til þessa hafði
verið húsfreyjan á Haukagili, þótti
þá hlutskipti mitt vera í nokkurri
hættu eftir slíkt “valdarán". Sá
ótti reyndist ástæðulaus. Lilja, sú
mikla ágætis- og fríðleikskona,
reyndist góð bústýra og mér sem
besta móðir. Þau hjón hafa gengið
næst foreldrum mínum, bæði þá
og síðan. Börnin þeirra 6, sem
komu í heiminn hvert á fætur öðru
á þessum sömu árum, voru mér
einnig sem systkini, og mun ég
stundum hafa gengið nokkuð í
skrokk á þeim, eins og stórum
bróður er títt.
Ég fór í sveitina um sauðburð-
inn, og hélt ekki heim fyrr en í
október, nokkru eftir stóðréttir og
að sláturféð hafði verið rekið í
kaupstaðinn. Ég fylgdi Konráði
hvert fótrrTál, þar til ég var orðinn
nægjanlega stór til að geta unnið
einhver verk sjálfstætt. Þessi dvöl
á Haukagili á mótunarárum mín-
um var mér ómetanlegur skóli.
Konráð kenndi mér afar margt,
sýndi mér mikið traust, umgekkst
mig eins og félaga og ræddi við
mig um heima og geima. Hann tók
mig oft með, þegar hann átti er-
indi á aðra bæi, eða til Blönduóss.
Kynntist ég þannig Vatnsdalnum
vel og íbúum hans, - og hef ríku-
lega notið þeirra kynna æ síðan.
Ég á góðar minningar frá
Haukagili. Bærinn stendur á fögr-
um stað í Vatnsdalnum, perlu norð-
lenskra dala. Minnistæður er mér
einn réttardagurinn. Við Konráð
fórum á fætur fyrir dögun. Komið
var haust og kýrnar hafðar inni
yfir nóttina. Eg mokaði flórinn, en
á meðan Konráð mjólkaði hélt ég
út á tún, sem var hélugrátt eftir
frostnóttina, sótti klárana og lagði
á. Eftir mjaltir og morgunverð
héldum við ríðandi út að Undir-
fellsrétt. Konráð á Bleik sínum,
dúnþýðum og viljugum töltara, og
ég á Yngri-Grána, miklum fjör-