Morgunblaðið - 25.07.1995, Blaðsíða 48

48 ÞRIÐJUDAGUR 25. JÚLÍ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
r...»,,:___i
HÁSKOLABÍÓ
SÍMI 552 2140
Háskólabíó
STÆRSTA BÍÓIÐ.
ALLIR SALIR ERU
FYRSTA FLOKKS.
CHRIS FA
„Svellandi gdman- ;*
mynd...tröllfyndnar
persónurvega saltí
frumlegu -
gamni...fersk myríd.
★★★ Ó.H.T. Rós 2
„GÆÐA KVIKMYND"
★★★ H.K.'DV
„GÓÐA SKEMMTliN!"
MBL.
SPADE

muRiei
Sýnd kl. 4.50, 7, 9 og 11.10
Jessj
★ ★★
DV
★ ★★
RÚV
★ ★★
Morgunp.
i 1
2 fyrir ^
Nýja Perez fjolskyldan er samansett af folki sem þekkist ekkert og á lítið
sameiginlegt, nema að vilja láta drauma sína rætast í Ameríku.
Perez fiölskvldan er frábærleaa vel leikin kvikmvnd í öllum reanboaans
Perez fjölskyldan er frabærlega vel leikin kvikmynd í öllum regnbogans
litum sem kemur þér endanlega í suðrænt sólarskap, uuhmm!
Sýnd kl. 4.50, 7, 9 og 11.15.
Sýnd kl. S, 7, 9.10 og 11.10.
Sýndkl. 6.45 og 9.10. Bi 16 ára.
Hawke flýgur á
hamingjunnar vit
►FYRRUM forsætisráðherra
Ástralíu, Bob Hawke, brosir til
ljósmyndara eftir brúðkaup hans
og höfundar ævisögu hans,
Blanche d’Apulget. Þau höfðu
verið góðir vinir lengi þegar Bob
bar upp bónorðið.
Betra en að vinna
Morgunblaðið/Golli
MICKEY Jupp nýtur veðurblíðunnar á Kaffi Reykjavík.
Breski söngvarinn og lagasmiðurinn Mickey
Jupp hefur tvívegis heimsótt Island til tón-
leikahalds og líkað vel; svo vel reyndar að
hann var hér staddur fyrir skemmstu að
kynna sér fasteignaverð og fleira, því hann
----------------------______------------------
langar að setjast að á Islandi.
MICKEY Jupp var í hópi breskra
ungmenna sem hrifust af banda-
rískum rytmablús snemma á sjö-
unda áratugnum og haslaði sér
völl sem lipur lagasmiður, prýði-
legur söngvari og hljóðfæraleikari.
Hann fann þó fljótt að frægðin
átti ekki við hann, segist illa þola
að vera í sviðsljósinu utan sviðs,
og sneri sér því að lagasmíðum
fyrir aðra með tímanum, en sinnti
lítið eigin tónlistarferli. Sem laga-
smiður hefur hann og náð langt
og lifir góðu lífi á tónsmíðum fyr-
ir hina og þessa, en meðal þeirra
sem hljóðritað hafa lög eftir Jupp
má nefna Ricky Nelson, The
Judds, Dave Edmunds og danska
rokkarann Henning Stærk.
Dýrt að búa
á íslandi
Meðfram lagasmíðunum hefur
Mickey farið í stöku tónleikaferðir
um Evrópu, nýtur til að mynda
nokkurrar hylli í Svíþjóð og Þýska-
landi, og kom þannig hingað til
lands fyrir tilstilli aðdáenda fyrir
tæpum tveimur árum og fór hring-
inn með KK bandinu. Hann kom
svo aftur á síðasta ári og lék þá
á Kaffi Reykjavík, og svo aftur
fyrir tæpri viku að kynna sér fast-
eignaverð og verðlag almennt,
með það fyrir augum að setjast
að hér á landi.
Jupp segist ekki vera búinn að
gera upp hug sinn; hann sé kom-
inn hingað að þessu sinni til að
átta sig á hvort það sé vænlegt
að flytjast til íslands, „ég er að
litast um, skoða fasteignir og
kynna mér verðlagið; hvað það
kostar að búa á Islandi", segir
hann og bætir við eftir smá þögn,
„það er reyndar ansi dýrt,“ en
hlær svo og segist ekki hafa
áhyggjur af því, hann eigi drjúgan
skilding á banka.
Jupp segir aðalástæðuna fyrir
Islandsáhuganum einfaldlega
þann að hann kunni vel við sig
hér, „ekki spyrja af hverju", segir
hann og hlær, „en ég kann afskap-
lega vel við mig. Eg hef kynnst
landinu allvel í heimsóknum mín-
um, fór meðal annars um allt land
með KK, og fannst landið fallegt
og fólkið vinsamlegt. Mér líkaði
einna best á ísafirði og kannski á
ég eftir að setjast að þar einhvern
tímann".
Leiður á
einangruninni
„Ég bý nú í þorpi í Norður-Eng-
landi, þar sem enga tónlistarmenn
er að finna, og ég er orðinn hálf
leiður á því,“ segir hann. „Eg var
að velta því fyrir mér að flytjast
til Lundúna, en eftir að hafa kom-
ið hingað þá fannst mér betra að
eiga heima hér, hér eru afbragðs
tónlistarmenn á hveiju strái og ég
hef kynnst fjölmörgum. Ég er svo
jafn Iengi að komast til Lundúna
héðan og frá þorpinu sem ég bý
} núna, svo þar yrði engin breyting.
Ég hef búið þetta einangraður
í fjölmörg ár, enda vildi ég hafa
næði til að semja lög. í öll þessi
ár hef ég setið einn heima og sam-
ið, en nú er mig farið að langa til
að fá viðbrögð frá öðrum tónlistar-
mönnum, að geta hringt í einhvern
eða heimsótt og borið undir hann
eitthvað sem ég er að vinna að.“
Líkar best
við Vesturbæinn
Jupp segist líka best við Vestur-
bæinn, hann hafi skoðað fast-
eignaauglýsingar og sýnist verðið
engin fyrirstaða. „Eg á ekki von
á því að líf mitt muni breytast til
muna þó ég búi hér,“ segir hann,
„það skiptir í raun engu máli hvar
ég bý, ég er á mála hjá fyrirtæki
í Lundúnum sem sér um að inn-
heimta fyrir mig höfundarréttar-
gjöld og mönnum þar er nákvæm-
lega sama hvort þau eru lögð inn
á bankareikning í Englandi eða á
íslandi. Ég fer líka í tónleikaferðir
öðru hvoru; um Svíþjóð, eða
Þýskaland, eða Holland, og þá er
ég betur staddur hér, því það tek-
ur mig jafn langan tíma að keyra
til Heathrow þaðan sem ég bý í
dag, og það tæki mig að fljúga,“
segir Jupp o g bætir síðan við kank-
vís, „þó það sé eitthvað dýrara“.
Eins og fram hefur komið hefur
Jupp tekjur af því að semja lög
fyrir hina og þessa og fjölmargir
listamenn hafa tekið upp tónlist
hans. Hann segir að útgáfufyrir-
tæki hans sjái að um að koma
Iögunum á framfæri við listamenn,
en oftast hringir einhver í hann
og biðji um nokkur lög. „Það
gæti eins gerst hér á landi,“ segir
hann, „þó ég sé ekki að leita eftir
slíku.“
Góðar tekjur
af lagasmíðunum
Jupp segist hafa góðar tekjur
af lagasmíðunum og tónleikahald
skili tekjum að auki og því hafi
hann ekki áhyggjur af því að
framfleyta sér hér. „Ég hef það
reyndar afskaplega gott,“ segir
hann og hlær, „þetta er betra en
að vinna,“ en heldur svo áfram
af meiri alvöru: „Auðvitað er
þetta oft erfið vinna, sérstaklega
þegar andagiftin lætur á sér
standa, en yfirleitt er þetta
skemmtileg'iðja.“ Hann segist lít-
ið gefinn fyrir nútímapopp, „ég
held mig við þá tónlist sem ég
hreifst af í upphafi, ég kann best
að semja lög í þeim stíl, róleg eða
hröð, en læt aðra um danstónlist-
ina og tölvupoppið“, segir hann
og kímir.
Jupp hefur lítið verið gefinn
fyrir spilamennsku, eða réttara
sagt það umstang sem fylgir spila-
mennskunni. „Mér líður líka yfir-
leitt afskaplega illa áður en ég fer
á sviðið,“ segir hann, „en um leið
og ég er kominn á svið og farinn
að spila kann ég ljómandi við mig.
Líklega myndi ég spila meira ef
ég hefði umboðsmann sem sæi um
að skipuleggja tónleikaferðir og
ræki á eftir mér.“ Hann segist
reyndar aldrei hafa haft slíkan
umboðsmann, „en ég velti því fyr-
ir mér stundum hvernig hefði far-
ið ef ég hefði gert meira af því
að spila á sínum tíma. Líklega
hefði ég náð til fleiri og eignast
meira af peningum," segir hann
og kímir, „en ég á nóg af pening-
um.“