Morgunblaðið - 26.07.1995, Blaðsíða 30

30 MIÐVIKUDAGUR 26. JÚLÍ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
+
ÞÓRUNN KRISTJANA
HAFSTEIN
,

+ Þórunn Krist-
jana Hafstein
fæddist á Húsavík
20. mars 1922. Hún
lést á hjartadeild
Landsspítalans 19.
júlí sl. Hún var dótt-
ir sýslumannshjón-
anna Þórunnar og
Júlíusar Havsteen.
Var hún næstyngst
8 systkina og eru 4
eftirlifandi. Hún
giftist eftirlifandi
eiginmanni sínum
Steinari Kristjáns-
syni 9. júní 1945.
Hann er sonur hjónanna Þor-
bjargar Guðmundsdóttur og
Kristjáns Asgeirssonar, kaup-
manns á Flateyri. Þórunn og
Steinarr eignuðust eina dóttur,
Þórunni Júliu, f. 24.12.1945.
Útför Þórunnar fer fram í
dag frá Bústaðakirkju og hefst
athöfnin kl. 10.30.
Staddur á Akureyri
í sumarleyfi, heyrðist á
öldum ljósvakans, að
Þórunn Hafstein væri
öll, en hún hafði látist
í Landspítalanum 19.
júlí sl., fórnarlamb
langvinnrar hjartabil-
unar. Hún var eigin-
kona móðurbróður
míns, Steinars Krist-
jánssonar, skipstjóra,
og yngst fjögurra
glæsilegra dætra Júl-
íusar Havsteen, sýslu-
manns Þingeyinga, og
Þórunnar Jónsdóttur
Havsteen, en hinar erp
Ragnheiður, látin, Þóra Hafstein
og Soffía Wathne. Bræður hennar
voru fjórir, Jóhann Hafstein, for-
sætisráðherra, Jakob Hafstein,
framkvæmdastjóri, sem báðir eru
látnir, Jón K. Hafstein, tanniæknir,
og Hannes Hafstein, fv. fram-
kvæmdastjóri SVFÍ.
Atvik höguðu svo, að nábýli við
SÍMON ÞÓRODDUR
SÍMONARSON
+ Símon Þórodd-
ur Símonarson
fæddist í Reykjavík
14. júlí 1926. Hann
lést á öldrunardeild
Landspítalans, Há-
túni 10 b, 16. júlí
síðastliðinn. For-
“V eldrar hans voru
hjónin Ingibjörg
Gissurardóttir,
húsmóðir, f. 30. ág.
1888 á Reykjum í
Ölfusi, d. 20. nóv.
1977, og Símon
Símonarson bif-
reiðastjóri, f. 9.
apríl 1890 á Bjamastöðum í
Ölfusi, d. 24. ág. 1960. Systkini
Símonar Þóroddar em Gissur,
f. 1920, Ingunn f. 1921, Mar-
grét Anna, f. 1923, og Kristín,
f. 1926 (tvíburasystir) Þann 23.
nóv. 1951 kvæntist Símon Þór-
oddur eftirlifandi eiginkonu
sinni, Elísabetu Ólafíu Sigurð-
* ardóttur, f. 27. des. 1920 á
Hjalteyri. Synir þeirra eru: 1)
Ronald Ögmundur, f. 1945; list-
málari í Svíþjóð, kvæntur Önnu
Stefánsdóttur, börn þeirra em,
Elísabet Ólafia, Judith, Linda
og Hermann, barnabörn þeirra
em fjögur. 2) Sim-
on Friðrik, f. 1951,
framkvæmdastjóri
á Patreksfirði,
kvæntur Gunnhildi
Valgarðsdóttur,
þeirra sonur er
Símon Viðar, dóttir
Gunnhildar er
Salóme Sif. 3) Si-
guður Gunnar, f.
1955, rafmagns-
verkfræðingur í
Reykjavík kvæntur
Höllu Pálmadóttur,
börn þeirra em,
Asgeir, Hjördís og
Ingvar.
Símon Þóroddur tók próf frá
Vélskóla íslands 1950 og starf-
aði sem vélstjóri á skipum
1950-63, eftir það starfaði hann
hjá Vélsmiðjunni Héðni við
rennismíði og verkstjórn til
ársins 1983 er hann lét af störf-
um sökum sjúkleika. Hann var
í stjórn Verkstjórafélagsins
Þórs og í sljórn handknattleiks-
deildar Fylkis.
Útför Símonar Þóroddar fer
fram frá Frikirkjunni í Reykja-
vík í dag og hefst athöfnin kl.
13.30.
MIG langar að minnast móðurbróð-
ur míns, Símonar Þóroddar Símon-
arsonar vélstjóra, nokkrum orðum.
Hann lést í Reykjavík 16. júlí sl.
eftir margra ára veikindi 69 ára
gamall. Símon Þóroddur var tvíburi
og voru hann og Kristín móðir mín
yngst í hópi barna þeirra Ingibjarg-
ar Gissurardóttur og Símonar Sím-
*£>narsonar, sem lengst af bjuggu á
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
ísúna 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
HðTEL LÖFTLEllliH
Þorfinnsgötu 8. Heimilið á Þor-
finnsgötunni var alltaf mannmargt,
því auk þeirra hjóna og barnanna
fimm bjuggu systkini ömmu um
lengri og skemmri tíma í húsinu.
Þegar börnin uxu úr grasi og stofn-
uðu sínar eigin fjölskyldur bjó unga
fólkið áfram í húsinu. Barnabömin
fæddust svo í húsinu þegar þar að
kom allt fram á sjötta áratuginn.
Ekki var óalgengt að tvær fjölskyld-
ur deildu þannig með sér einni íbúð
og minnist ég þess að í litlu eld-
húsi var eldað og matast í tvennu
lagi við tvö eldhúsborð.
Símon Þóroddur lærði járnsmíði
í Héðni og fór síðan í Vélskólann
og útskrifaðist með vélstjórnarrétt-
indi 1950. Símon giftist Elísabetu
Ólafíu Sigurðardóttur 1951 og
bjuggu þau fyrstu árin í Barmahlíð-
inni. Síðar reisti hann hús ásamt
Gissuri bróður sínum að Bólstaðar-
hlíð 34 og bjuggu þeir bræður þar
í sambýli í nokkur ár. Svo lá leiðin
í Árbæinn og eftir að heilsan tók
ERFIDRYKKJUR
P E R L A N sími 562 0200
MIIMNIIMGAR
Ásgeir heitinn Jónsson, móðurbróð-
ur Þórunnar, í bernsku minni í
Skeijafirði olli því, að ég varð sjón-
kunnugur þessum glæsilegu systk-
inum, frá því að móðir þeirra, frú
Þórunn Jónsdóttir Havsteen, var
borin til grafar í marz 1939 frá
Reynistað í Sketjafirði.
Þórunn og stalla hennar, Ása
Guðmundsdóttir frá Harðbak á
Melrakkasléttu, urðu svo húsvinir
foreldra minna á Hringbraut 137,
en þær bjuggu í því húsi á meðan
á námi þeirra stóð í Húsmæðra-
kennaraskóla íslands, sem var til
húsa í Háskóla íslands. Steinarr
frændi leigði líka um þessar mund-
ir á Hringbraut 137 og tókust ástir
með þeim og fór brúðkaup þeirra
fram 9. júní 1945.
Ég var útnefndur „brúðarsveinn"
með því að vera á verðandi heimili
þeirra á Framnesvegi 55 á meðan
á athöfninni stóð og var harla upp
með mér. Ekki þótti mér síður til
koma að verða hjálparhella Steinars
í lokaspretti hans í farmannadeild
Sjómannaskóla íslands vorið 1947.
Einkadóttirin Þórunn Júlía fædd-
ist á aðfangadag 1945 eftir storma-
sama meðgöngu, en þá kom í ljós
illvígur hjartalokusjúkdómur, sem í
tímans rás kostaði tvær hjartaað-
gerðir. Þórunn Kristjana var
glæsileg kona, sem hvarvetna sóp-
aði að. Fyrirmyndar húsmóðir í
besta skilningi þess orðs og gestris-
in svo af bar, og skipti þá ekki
máli, hvort þar í hús kæmu höfð-
ingjar eða krakkakríli. Ég minnist
hennar sérstaklega í ótal fjölskyldu-
boðum, þar sem hún var ævinlega
í fremstu röð við veitingarnar, hvort
sem var á hennar eigin heimili eða
annarra fjölskyldumeðlima. Hún
hafði stórt hjarta, í öllum skilningi,
og mátti ekki aumt sjá, án þess að
reyna að hjálpa.
Ævikvöld hennar var friðsamt
og munaði ekki minnstu sá styrk-
ur, sem hún hafði af manni sínum,
Steinari móðurbróður, dóttur sinni
Júlíu og sonum hennar, Steinari
Kristjáni og Jónasi Sveini.
Ég er viss um, að Þórunn fær
góða heimkomu, og í nafni systkina
minna fimm, sendi ég Steinari móð-
urbróður og öðrum eftirlifendum,
innilegar samúðarkveðjur og óskir
um ár og frið.
Sigurður Þ. Guðmundsson.
Hún amma okkar er dáin. Hún
hefur nú fengið frið fyrir erfiðum
og langvarandi veikindum, sem
hrjáðu hana í lifanda lífi. En þrátt
fyrir það að hún hafði ekki verið
heil heilsu undanfarna áratugi og
þó einkum undanfarin 6-7 ár, var
hvergi á henni bilbug að finna. Hún
var gestrisin með afbrigðum og
hafði unun af því að taka á móti
fólki í kaffí. Þá voru reiddar fram
allar þær kræsingar sem húsið hafði
að geyma og hún þreyttist ekki á
að bjóða gestum það sem á borðinu
var og var varla ánægð nema fólk
ætti erfitt með að standa upp, sök-
um magafylli. Jafnvel daginn áður
en hún fór upp á spítala, hvaðan
hún átti ekki afturkvæmt, bauðst
hún til að baka handa okkur vöffl-
ur, þó svo hún væri því sem næst,
rúmföst. Þvílík var gleðin að gefa.
Amma var geysilega barngóð,
enda átti hún í rauninni fleiri
ömmubörn en okkur tvo því að þau
voru þó nokkur lítil frændsystkinin
sem kölluðu hana ömmu.
Hún var ákaflega trúuð og
eflaust hefur trúin hjálpað henni
og veitt henni styrk gegnum lífið.
Því er ekki efi í okkar hjörtum að
nú er hún á betri stað þar sem hún
getur vakað yfir okkur og varð-
veitt, heil heilsu.
Guð geymi þig, elsku amma.
Steinarr og Jónas.
að gefa sig var flutt í Fossvogin.
Drengirnir urður þrír, gengu allir
menntaveginn og eru fyrir löngu
vaxnir úr grasi og hafa stofnað sín-
ar eigin fjölskyldur. Símon var um
árabil á togurum mest hjá Bæjarút-
gerð Reykjavíkur en kom svo í land
eins og títt var um fjöiskyldumennn
og starfaði lengst af hjá Vélsmiðj-
unni Héðni. Honum var annt um
fjölskylduna og heimilið bar þess
vott að þar var alúð lögð við alla
hluti. Voru þau hjón samhent í að
búa vel að fjölskyldunni og heimil-
inu. Heilsan gaf sig allt of fljótt
og dvaldi Símon hin síðari ár á öldr-
unarlækningadeild Landspítalans
að Hátúni 10, Reykjavík. Hann gat
því ekki notið árangurs erfiðis síns
og fýlgst með fjölskyldunni stækka
og dafna. í veikindum frænda míns
reyndi mjög á Elísabetu og sýndi
hún þá mikinn styrk og dugnað.
Minningar mínar um frænda
minn eru alltaf ljúfar og tengjast
flestar jólum og afmælum í fjöl-
skyldunni. Á jólunum var til siðs
að koma saman hjá afa og ömmu
á Þorfinnsgötunni og drekka kaffi
á 'jóladag. Þar sem bamabömin
urðu 20 var krakkahópurinn stór,
ýmislegt brallað og mikið ærslast.
Fullorðna fólkið sat í stofu. Símon
var í hópi hinna fullorðnu í mínu
barnsminni en hafði áður en hann
sjálfur stofnaði ijölskyldu verið
hrókur alls fagnaðar í krakkahópn-
um. Afmæli voru einnig tilefni til
mannfagnaðar og þar sem móðir
mín og hann áttu sama afmælisdag
og stundum haldin sameiginleg
veisla. Þannig minnist ég frænda
míns sem hógværs og alvörugefins
manns sem gat þó séð skoplegu
hliðarnar á tilverunni og lagði gott
til allra mála.
Að leiðarlokum votta ég Elísa-
betu, sonunum, tengdadætrum og
afkomendum samúð mína og þakka
frænda mínum samfylgdina.
Lára V. Júlíusdóttir.
Margra ára þjáningarfullri bar-
áttu Símonar afa við Altzheimer-
sjúkdóminn er lokið. Nú á sorgin
sinn tíma, spurningar um tilgang,
allt það sem ekki varð og aldrei
verður.
Við munum alltaf minnast afa
sem þúsundþjalasmiðsins sem allt
lék í höndunum á, afa sem hafði
óþijótandi þolinmæði til að sinna
ærslum okkar og leikjum, afa sem
aldrei gafst upp fyrr en allt var
reynt.
Elsku OHa-amma, við hugsum til
þín sem stóðst eins og klettur við
hlið afa öll þessi erfiðu ár. Ást þín,
umhyggja og þrautseigja var afa
ómetanleg og okkur fordæmi til að
lifa eftir. Hugur okkar, ást og virð-
ing dvelja hjá þér og í minningu
okkar um Símon afa.
Elísabet, Júdith, Linda og
Hermann.
SIGURPALL EIRIKUR
GARÐARSSON
+ Sigurpáll Eirík-
ur Garðarsson
var fæddur á Akur-
eyri 26. nóvember
1934. Hann lést í
Reykjavík 6. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Guðrún Sigur-
björnsdóttir og
Garðar Pálsson.
Sigurpáll átti tvo
bræður, Grétar og
Hafstein, og systur-
ina Hafdísi. Sam-
býliskona Sigur-
páls var María Haukdal. Fyrri
kona Sigurpáls var Petrína
Hólm Benediktsdóttir og áttu
þau dótturina Margréti sem nú
er uppkomin og býr í Svíþjóð.
Hún á tvær dætur.
Útför Sigurpáls fór fram frá
Fossvogskirkju 18. júlí.
Drottinn er minn hirðir, mig mun ekk-
ert bresta. A grænum grundum lætur
hann mig hvílast, leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta. Hann
hressir sál mína, leiðir mig um rétta
vegu fyrir sakir nafns síns. Jafnvel
þó ég fari um dimman dal, óttast ég
ekkert illt, því þú ert hjá mér, sproti
þinn og stafur hugga mig.
(Sálmur 23:1-5.)
Já, nú er hánn Palli farinn, farinn
á betri stað, þar sem kærleikur og
eining ríkja. Það er skrýtið að hafa
hann ekki lengur. Það fór ekki mik-
ið fyrir honum, en hann var alltaf
þarna, en nú er hann farinn og
kemur ekki aftur.
Við kynntumst Palla fyrst fyrir
11 árum er hann og móðir okkar
hófu sambúð. Þau voru saman allt
til enda, gegnum súrt og sætt.
Palli lagði snemma leið sína til
sjós og stundaði sjómennsku um
árabil. Hann kunni sjómennskunni
vel. Ævintýraþrá var Sigurpáli í
blóð borin og stóð hugur hans mjög
til ferðalaga og ferðaðist hann víða
um landið. Hann hreifst mjög af
náttúrufegurð íslands. Palli var
góður félagi í leik og starfi og hafði
gaman af því að renna fyrir fisk á
góðum degi.
Sigurpáll var einstaklega ljúfur
í umgengni og aldrei heyrðist hann
hallmæla neinum manni. Hann fór
ekki í manngreinarálit
og var tryggur vinur
vina sinna.
Sigurpáll var einkar
barngóður og var dótt-
irin Margrét sem sólar-
geisli í lífi hans. Barna-
börn Maríu sakna hans
einnig mjög, og voru
þau hænd að „afa
Palla“ eins og þau köll-
uðu hann. Sigurpáll
átti við heilsubrest að
stríða. Það var vágest-
urinn alkóhólismi sem
setti stórt strik í reikn-
inginn hjá honum, eins og hjá mörg-
um góðum dreng. Palli gafst aldrei
upp, hann reyndi alltaf aftur og
aftur. Oft komu góð tímabil inn á
milli. Síðasta árið hafði hann sigur
með dyggum stuðningi frá Maríu
og Samhjálparvinum sínum.
Palli var trúhneigður maður og
hafði mikinn áhuga á andlegum
málum. Átti boðskapur hvítasunnu-
manna djúpan hljómgrunn í hjarta
hans. Hann tók niðurdýfingarskírn
27. nóvember síðastliðinn og hefur
tekið virkan þátt í safnaðarlífinu.
Hann var meðal annars í Samhjálp-
arkórnum. Síðasta árið sem hann
lifði starfaði hann sem aðstoðar-
maður matsveins á meðferðarheim-
ilinu Hlaðgerðarkoti. Hann átti
marga góða vini, sem nú hafa fylgt
honum í hans hinstu för. Við biðjum
góðan Guð að styðja og styrkja
ástvini hans og veita þeim huggun.
Elín Lóa Kristjánsdóttir og
Rut Skúladóttir.
Sérfræðingar
í blóniHskrcyting'uni
við öll (ækilæri
[n§ blómaverkstæði
*INNA
Skólavörðustíg 12,
ó horni Bergstaðastrætis,
sími 19090
Vandadir Cegstánar
VaranCeg minning
TASTEINN
Brautarholti 3. 105 Reykjavík
Sími: 562 1393
Úrval Ijóskera,
krossa og fylgihluta.
4