Morgunblaðið - 03.08.1995, Blaðsíða 35
MORCxUNBIAÐIÐ
PIMMTUDAGUR 3.ÁGÚST 1995 35
MINNINGAR
ODDNÝ JÓHANNA
* * *
BENONYSDOTTIR
+ Oddný Jóhanna
Benónýsdóttir
fæddist 26. júlí
1939. Hún lést á
Landspítalanum
28. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sigríður Katr-
ín Sigurðardóttir
og Benóný Frið-
riksson (Binni í
Gröf). Þau eru bæði
látin. Börn þeirra
voru átta talsins.
Nöfn þeirra eru:
Sævar, búsettur í
Vestmannaeyjum,
hann er látinn. Jóna, búsett í
Keflavík, gift Hallgrimi Fær-
seth, hún er látin. Sjöfn, gift
Gísla Sigmarssyni, búsett í
Vestmannaeyjum, Oddný, gift
Jóni Þórðarsyni, búsett í Fljóts-
hlíð, hún er nú látin, Friðrik,
giftur Ragnheiði Alfonsdóttur,
búsett í Vestmannaeyjum, Ben-
óný, giftur Arndísi Sigurðar-
dóttur, búsett í Vestmannaeyj-
um, Sigurður Grétar, kvæntur
Arnþrúði Jósefsdóttur, búsett í
Reylgavík, og Svanhildur, gift
Emil Páli Jónssyni, búsett í
Keflavík.
Oddný hóf búskap með eftir-
lifandi maka sínum Jóni Þórð-
arsyni að Eyvindar-
múla í Fljótshlíð
1964. Foreldrar
hans voru Þórður
Auðunsson, sem er
látinn, og Njóla
Jónsdóttir. Börn
Oddnýjar og Jóns
eru: Þórður, búsett-
ur í Þýskalandi,
hann á 2 börn. Jó-
hanna, búsett að
Hunkubökkum á
Síðu, gift Pálma
Harðarsyni, þau
eiga 3 börn. Njóla,
búsett í Reykjavík,
hún á eitt barn og Benóný,
búsettur á Eyvindarmúla í
Fljótshlíð, kvæntur Sigríði Við-
arsdóttur, þau eiga 2 börn.
Auk þess að vera bóndakona
tók Oddný mikinn þátt í félags-
störfum, starfaði m.a. í kirkju-
kór og kvenfélagi og var for-
maður kvenfélagsins í sveitinni
til margra ára. Þó tók hún
flugmannspróf. Oddný og Jón
bjuggu að Eyvindarmúla þar
til fyrir örfáum árum að þau
fluttu í Hrísrima 5 í Reykjavík.
Útför Oddnýjar fer fram frá
Hlíðarendakirkju í Fljótshlíð í
dag, og hefst athöfnin kl.
14.00.
ELSKU vinkona.
Dáin, horfin, harmafregn. Þegar
ég nú sest niður og set á blað nokk-
ur minningarorð um þig er svo margt
sem fer í gegnum hugann. Síðustu
þrjú árin hefur þú orðið stór hluti í
Íífí mínu, þegar þú háðir hina hörðu
baráttu í annað sinn (hafðir fengið
nokkurra ára hlé) við þann sjúkdóm
sem á endanum hafði yfirhöndina.
En þú varst hetja, hetja sem aldrei
lést bugast, aldrei var kvartað einu
orði. Ávallt er við höfðum samband
og ég spurði um líðan þína var svar-
að: „Ég hef það ágætt“, sama hversu
veik þú varst. Það var líka dásam-
legt að sjá þegar öllu var lokið, frið-
inn og róna sem kom yfir þig. Það
var helg stund.
Þú fæddist í Vestmannaeyjum,
þú varst lánsöm að fá að fæðast og
alast upp á eyjunni okkar og njóta
ástar og umhyggju yndislegra for-
eldra þinna Katrínar Sigurðardóttur
og Benónýs Friðrikssonar (Binna í
Gröf) sem bæði eru látin. Oddný var
ein af átta systkinum og er sú þriðja
sem kveður. Ég var þeirrar gæfu
aðnjótandi að alast upp í nánu sam-
bandi við þessa dásamlegu fjöl-
skyldu. Þú, Odda niín, varst nú
stundum svolítið fyrir okkur vinkon-
unum Jónu systur þinni og mér. Við
vorum sko hinar stóru, enda fjórum
árum eldri og telst það þó nokkur
aldursmunur þegar um unglinga er
að ræða. En alltaf var fyrirgefið.
Og mikið öfundaði ég Jónu vinkonu
mína þegar hún var alltaf að fá ný
og ný systkini, hún sem fékk sex á
meðan ég fékk eitt. Dásamlegt þó.
Þegar litið er til baka er eins og
alltaf hafi skinið sól á eyjunni okk-
ar, hver dagur í minningunni er eins
og fagurt ævintýri, leikið og henst
yfir stokka og steina, sprangað með
sínum ljóma flórunnar og fjöllin,
dásamlegur vinahópur á Heiðarvegi
og Hásteinsvegi, leikirnir úti og inni,
að ógleymdum dúkkunum. En svo
var dúkkuleikurinn á enda og við tók
alvaran. Áður en varði vorum við
orðnar ungar stúlkur sem urðum
skotnar í strákum og þá kynntist
þú manninum þínum, Jóni Þórðar-
syni frá Eyvindarmúla, sem þá var
sjómaður og fyrsta heimilið ykkar
var á Hilmisgötu og fyrsta barnið
ykkar í heiminn borið í Vestmanna-
eyjum. Svo kom að því að þið tókuð
ykkur upp og fluttust í sveitina hans
Jóns. Þér var nú ekki spáð langri
dvöl þar, en annað kom á daginn.
Rúm þijátíu ár hafið þið Jón stýrt
myndar búi. í þér bjó þessi mikla
orka sem kom best í ljós er þú stóðst
í sláturgerð, svo ekki sé nú talað
um bjúgu. Já Odda mín, þér var
ekki fisjað saman. Svo fæddust hin
börnin ykkar þrjú með árs millibili,
allt myndar- og dugnaðarfólk sem
þú og Jón voruð svo stolt af. Það
var alltaf jafngaman og gott að
sækja ykkur hjónin heim á Eyvindar-
múla. Hafið þökk fyrir.
Þú sýndir enn og sannaðir dugnað
er þú á fimmtugsaldri fórst að læra
að fljúga, búin að undirbúa þig fyrir
sólópróf þegar veikindin bönkuðu
upp á. Þú ætlaðir að fljúga með
manninn minn Kristmund á Gjögur
en ég kaus að hafa fast land undir
fótum þið hlóguð bæði af mér.
Þú lést þig hafa að vera formaður
kvenfélagsins í sveitinni þinni og
söngst um tíma í kirkjukórnum. Þú
elskaðir að vera innan um fólk og
varst mikil félagsvera alltaf til eins
og við sögðum. Þú unnir sveitinni
þinni og líka eyjunni þinni sem þú
sást svo vel til heiman frá þér. Én
allt er í lífinu hverfult nú ert þú
búin að loka augunum þínum brúnu,
hlátur þinn er þagnaður, þú varst
falleg kona. Jón minn, börnum ykk-
ar, barnabörnum, tengdabörnum og
systkinum og öllum aðstandendum,
sendum við Kristmundur og fjöl-
skyldan mín okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Fljúðu á vængjum morgunroðans
elsku vinkona. Guð þig blessi.
Ó Jesús séu orðin þín
andláts siðasta huggun mín
sál minni verði þá sælan vís
með sjálfum þér í Paradís.
(H.Péturson)
Addý Guðjóns.
Mágkona mín, Oddný Benónýsdóttir,
er kvödd hinstu kveðju í dag eftir
að hafa beðið ósigur fyrir illskeyttum
sjúkdómi sem þjáð hefur hana all-
lengi. Fer ekki hjá því, að hugurinn
leiti til baka yfir horfin ár, enda
margs að minnast.
Enn á ný er hoggið stórt skarð í
hóp átta systkina, því á rúmum
tveimur áratugum hafa systkinin
þurft að horfa á eftir foreldrum sín-
um og þremur systkinum.
Kynni mín af Oddnýju hófust á
gosárinu, fyrir tuttugu og tveimur
árum, en fyrr þetta sama ár hafði
ég kynnst eiginkonu mirini, yngstu
systur Oddnýjar. Þá strax voru mót-
tökur hennar einstaklega góðar. Með
árunum var alltaf gaman að heim-
sækja hana, Jón Þórðarson, eigin-
mann hennar, og börnin fjögur á
Eyvindarmúla í Fljótshlíð og frá
þeim heimsóknum og öðrum sam-
verustundum er margs að minnast.
Oddný kom mér alltaf fyrir sjónir
sem sterkur persónuleiki og einstak-
lega brosmild og jákvæð manneskja.
Sú jákvæðni og bjartsýni einkenndi
baráttu hennar undanfarin ár við
sjúkdóm þann sem að lokum hafði
yfirhöndina. Var með ólíkindum
hvað hún var dugleg að drífa sig
þó fjársjúk væri. Ein þeirra ógleym-
anlegu stunda átti fjölskylda mín og
eldri systir með henni á skemmti-
báti úti af Keflavík. Þá átti hún stór-
an þátt í því að ættarmót kennd við
Grafarættina hafa verið haldin. Fyr-
ir allar þær samverustundir erum
við mjög þakklát og þá ekki síður
fyrir að fá að vera með henni síð-
ustu dagana sem hún átti í þessu lífi.
Eiginmanni, börnum, tengdabörn-
um, systkinum og öðrum ástvinum
sendi ég hugheilar samúðarkveðjur.
Emil Páll Jónsson.
í dag þegar við kveðjum Oddnýju
Benónýsdóttur langar okkur að minn-
ast hennar með nokkrum orðum.
Það var hér um árið, þegar sonur
okkar fór í sveit að Éyvindarmúla
til Oddu og Jóns, að við kynntumst
þeim hjónum. Á þeim tíma hafði
hann lítið farið að heiman, en átti
fyrir höndum að dvelja hjá þeim um
nokkurra ára skeið. Þau ár sem
hann dvaldist hjá þeim, var hann
ávallt tekinn sem einn af fjölskyld-
unni og var lögð rækt við að dvöl
hans þar kæmi honum að sem best-
um notum í lífinu.
Við viljum hér þakka Oddu sam-
veruna, þá viljum við þakka hlýjuna
sem hún og fjölskylda hennar hafa
sýnt okkur, sem seint verður full-
þakkað.
Kæri Jón, Njóla, Binni, Jóhanna,
Þórður og fjölskyldur, við vottum
ykkur okkar innilegustu samúð.
Blessuð sé minning Oddnýjar
Benónýsdóttur.
Fjölskyldan Hraunstíg 1,
Hafnarfirði.
Elsku Odda amma. Okkur langar
til að kveðja þig með nokkrum fal-
legum orðum. Við eigum eftir að
sakna þín mikið því það var alltaf
svo gaman að heimsækja þig, hvort
sem var í Hrísrimann eða Eyvindar-
múla eða í hjólhýsið þitt þar sem
þú varst búin að koma þér upp fal-
legum unaðsreit. Ávallt varstu að
stússa í garðinum; að hlúa að rósun-
um þínum þótt heilsan væri ekki
allt of góð. Já, þær voru ógleyman-
legar stundirnar með þér.
Alltaf þegar von var á þér í heim-
sókn var mikil tilhlökkun, því þu"*
lumaðir alltaf á einhveiju í tösku-
horninu. Svo var svo gott að setjast
á rúmstokkinn og spjalla saman.
Alltaf varst þú óþreytandi að gera
eitthvað skemmtilegt, hvort sem það
var gönguferð, bíóferð eða eitthvað
annað. Alltaf skemmtir þú þér jafn-
vel og við. Svo var svo gaman að
eiga ömmu sem kunni að fljúga, en
það var þitt aðaláhugamál. Það var
svo mikið sport að fara út á flug-
völl að sækja ömmu.
Elsku amma. Við söknum þín
mikið en við vitum að nú líður þér^
vel hjá guði. Hvíl þú í friði.
Láttu nú ljósioð þitt,
loga við rúmið mitt,
hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesú mæti.
Björgvin Viktor, Heiðrún Huld,
Hildur Ýr, Árni, Bragi Ágúst,
Kristinn, Kári og Pála Katrín.
FREDERIK
LARSEN
+ Frederik Larsen
var fæddur í
Holbæk i Danmörku
12. júní 1915. Hann
lést á Selfossi 29.
júlí síðastliðinn. For-
eldrarhans voru
Kristjan og Mary
Larsen. Hann átti
eina systur sem er
látin. Frederik var
kvæntur Margréti
Guðnadóttur. Þau
áttu 5 syni. Þeir eru:
Sævar, hans kona
var Sólveig Jóhann-
esdóttir, hún er lát-
in, Hafsteinn, kvæntur Þórhildi
Björnsdóttur, Fróði, hann lést 21.
júli síðastliðinn, var kvæntur
Huldu Bryiýólfsdóttur, Kristján,
kvæntur Rögnu Gissurardóttur,
og Stefán, ókvæntur.
Utför Frederiks verður gerð
frá Selfosskirkju í dag og hefst
athöfnin kl. 15.
AÐ morgni laugardagsins 29. júlí
barst okkur sú hræðilega fregn að
afi á Austurveginum væri dáinn.
Hann hafði látist í svefni fyrr um
morguninn. Við þessi tíðindi rifjast
upp minningarnar og viljum við
systkinin minnast afa með nokkrum
línum.
Við systkinin kynntumst afa okkar
eflaust öll á sérstakan hátt, en ofar-
lega í huga okkar er þó myndin af
afa að vinna í garðinum sínum. Garð-
urinn var hans yndi og áhugamál
og var hann alltaf sérlega fallegur.
Afi ræktaði öll sumarblómin sjálfur
og gróðursetti óteljandi fjölda af
þeim á hveiju sumri. f bílskúrnum
fór blómaræktin fram og má með
sanni segja að þar hafi verið blóm-
legt um að litast. Meira
að segja kom fyrir að
fólk kom að bílskúmum
í þeim tilgangi að kaupa
blóm, þvi það hélt að
þar væri blómasala.
Á milli þess sem afi
vann af kappi í garðin-
um gaf hann sér þó
tíma til að fara í veiði
í Ölfusá dag og dag.
Afi veiddi fram á síð-
ustu stundu. Tveimur^"
dögum fyrir andlát sitt
var hann að veiða
ásamt öðra langafa-
baminu sínu honum
Þráni. Þeir félagamir stóðu þá hlið
við hiið, afí með laxveiðistöng en
Þráinn með öllu minni stöng og börðu
ána saman á aðra klukkustund.
Afi var mjpg víðförull, hafði ferð-
ast út um allan heim. Það var sama
hvaða heimshorns við krakkarnir
gortuðum okkur af að hafa komið
til, afi hafði komið þar líka. Hann
hafði frá mörgu að segja frá öllum
þessum stöðum og þær voru
skemmtilegar kvöldstundirnar þeg-
ar afi náði sér á strik í sögusögnun-
um.
Afi hélt upp á áttræðisafmælið
sitt 12. júní sl. og átti fjölskyldan
góða stund saman. En síðan þá hef-
ur stórt skarð verið höggvið í frænd-
garðinn. Þann 21. júlí lét Fróði
frændi lífið langt um aldur fram.
Afi fylgdi syni sínum til grafar að-
eins tveimur dögum áður en hann
hélt yfir móðuna miklu.
Nú er afi farinn og eftir stendur
söknuður í hjörtum okkar. Við
kveðjum þig nú afi, Guðs blessun
fylgi þér.
Margrét, Jóhannes,
Friðrik og Linda.
FLQKK$
nordlenskB
™STA NÁTTÚRUAFURP
FAGMENNSKA f FYRIRRÚMI