Morgunblaðið - 09.08.1995, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 9. ÁGÚST 1995 51
OLAFUR E.
SIG URÐSSON
+ Ólafur E. Sig-
urðsson fæddist
í Reykjavík 20. júlí
1945. Hann lést á
Landspítalanum 30.
júlí síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Bústaðakirkju
8. ágúst.
VINUR okkar, Ólafur
Sigurðsson, er iátinn
eftir stutta sjúkrahús-
legu. Okkur langar til
að kveðja hann með
þessum fátæklegu lín-
um.
Það var okkur hjónum mikið lán
þégar Óli og Konný fluttust frá
Gufuskálum til Reykjavíkur árið
1976. Við vorum þá nýflutt að
Álftahólum 6, ung og óreynd í líf-
inu. Fljótlega eftir það kynntumst
við og þá fyrst og fremst í gegnum
börn okkar, en við áttum börn á
svipuðum aldri, sem léku sér sam-
an. Óli hjálpaði okkur þá oft þegar
við vorum hjálpar þurfi en þó fyrst
og fremst í að þroskast. Seinna
kynntumst við þeim hjónum nánar
þegar við Óli vorum kosnir í hús-
stjórn. Vinna okkar í hússtjórninni
lenti fyrst og fremst á Óla, þar sem
hann lagfærði það sem þurfti að
laga, því hann var einn af þessum
mönnum, sem hafði fengið þá Guðs-
gjöf að geta lagað hvaðeina sem
aflaga fór. Það var sama hvort
unnið var í járn eða tré. Það sem
fór um hendur hans var eins og
eftir fagmann.
Við kynntumst Óla og Konný enn
betur þegar við fórum í febrúar
1978 með börnin okkar í sumarhús
á Þingvöllum. Það er ferð sem við
töluðum oft um þar sem islensk
veðrátta lék okkur grátt á heimleið-
inni. Óli hafði þá veg og vanda af
að koma okkur heim i gegnum kaf-
aldsbyl. Við áttum eftir það margar
ferðir saman í sumarhús. Gott var
að hafa slíkan vin með í ferðum,
mann sem hafði ráð undir hveiju
rifi. Það var ef til vil! tilviljun, en
síðustu ferð okkar í sumarhús fór-
um við í mars á þessu ári. Lentum
við þá í erfiðleikum með að komast
heim, svipað og gerst hafði í þeirri
fyrstu, og enn var það útsjónarsemi
Óla sem kom okkur á leiðarenda.
Óli starfaði á Lóranstöðinni á
Gufuskálum hjá Pósti og síma áður
en hann fluttist til Reykjavíkur.
Hann hafði óskað eftir^að verða
fluttur til Reykjavíkur en fékk starf
á Keflavíkurflugvelli hjá Pósti og
síma. Þar starfaði hann í tíu ár eða
til ársins 1986. Vann hann þar á
vöktum fjóra daga í senn og átti
svo frí í fjóra daga. Þá fannst hon-
um kominn tími til að breyta til og
fá einhveija vinnu „frá átta til
fimm“. Sótti hann um hjá ísal og
fékk þar vinnu á mæla- og rafeinda-
verkstæði, en.fluttist síðar í tölvu-
deild fyrirtækisins. Vann hann þar
til dauðadags.
Nú þegar Óli er horfinn frá okk-
ur verður líf okkar ekki hið sama.
Því fylgir sár söknuður að missa
slíkan vin sem Óli var. Við kveðjum
þig með söknuði, vinur. Þú munt
alltaf fylgja okkur í minningunni.
Guð blessi þig og varðveiti.
Elsku Konný, þú og börn ykkar
hafið nú misst mikið. Við vottum
ykkur okkar dýpstu samúð og við
ErfUbykkjvr
Safnaðarheimili
Háteigskirkju
biðjum góðan Guð að
gefa ykkur styrk í
þessari miklu sorg.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaður viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna
er sefur hér hinn síðasta blund.
(V. Briem)
Jón Haukur,
María og dætur.
Elsku Konný, Helga,
Siggi, Hákon og Lalli.
Elsku vinir.
Það er erfitt að koma því á blað
sem situr í manni á tímum sem
þessum. Maður spyr aftur og aftur
sömu spurningarinnar en það er
fátt um svör. Spurningin „af
hveiju?" er föst í huga mér og ég
reyni að finna einhver svör.
Við vorum aðeins níu ára þegar
við fyrst sáum hvor aðra, ég og
Helga. Við urðum strax miklar vin-
konur og erum það enn, nú 21 ári
síðar. Eg naut ekki bara góðrar
vináttu frá Helgu, heldur einnig frá
allri hennar fjölskyldu. í gegnum
árin hef ég átt margar yndislegar
stundir með þeim og það er erfitt
að gera upp á milli þeirra og velja
nokkrar úr. Ég minnist þeirra frek-
ar sem heildar en einstakra atriða,
því á heimili þeirra ríkti alltaf mik-
ið jafnvægi og öryggi. Þar gat ver-
ið ijör og læti en þar var samt allt-
af öruggt skjól og jafnvægi. Til
dæmis tóku Oli og Konný alltaf á
móti mér með bros á vör og létu
mig finna að ég væri velkomin inn
á þeirra heimili. Það var sama hvað
á gekk í lífi okkar Helgu, þau voru
alltaf tilbúin til að spjalla við okkur
og setja sig inn í það sem á'gekk
hjá okkur. A erfiðum tímum gelgju-
skeiðsins voru þau bæði einstaklega
skilningsrík og gáfu oft góð ráð.
Það var oft setið inni í stofu og
spjallað saman og hver manneskja
fékk að njóta sín og segja það sem
henni fannst. En einmitt þarna inni
í stofu velti maður fyrir sér lífsskoð-
un sinni sem var í mótun og var
óhræddur við að segja það sem í
huga manns bjó.
Eg minnist þessara góðu tíma
og ég finn að ég sakna þeirra. Tímar
unglings eru ekki alltaf léttir en
Erfidiykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
göð þjónusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
IIIÍTEI, LOFTLEIIMR
það _sem ég fékk frá Helgu, Konný
og Óla var eitt af því sem gerði
allt léttara.
Óli var rólyndur maður og hinn
góðlátlegi glampi sem alltaf var í
augum hans fullvissaði mann um
að þarna var góður maður. Ein af
mínum bestu minningum með þeim
var þegar hann brunaði með okkur
Helgu á skíði. Við vorum báðar
söngelskar mjög og sungum hástöf-
um í bílnum alls konar lög sem við
þóttumst kunna alveg eða svona
næstum þvi, með Abba og Boney
M. Við sungum oft af svo mikilli
innlifun og svo hátt að hver venju-
legur maður hefði orðið snælduvit-
laus. En Óli háfði bara gaman af.
Hann leyfði okkur að vera það sem
við vorum eða þóttumst vera. Hann
leyfði okkur að vera í okkar heimi
og á þeim aldri sem við vorum.
Ég man lika eftir því hversu
góður hann var þegar hann hjálp-
aði mér mína fyrstu ferð í stólalyft-
una. Á sinn góðlátlega hátt talaði
hann í mig kjark og fullvissaði mig
um að ég gæti þetta alveg eins og
allir aðrir. Best minnist ég þó Óla
í faðmi fjölskyldunnar. Þau voru
stór, hamingjusöm og samhent fy'öl-
skylda. Ást hans til Konnýjar leyndi
sér aldrei en glampinn í augum
hans jókst alltaf þegar hún var
nálæg. Við Helga höfðum oft orð
á því hversu ástfangin þau væru.
Og það er mikill sannleikur þegar
ég segi að ástfangnari pör eru sjald-
séð. Það virtist litlu skipta þó árin
liðu, þau voru alltaf eins og ást-
fangnir unglingar.
Því tekur það mann svo sárt að
sjá á eftir Óla, hann var þeim svo
mikilvægur, Konný, Helgu, Sigga,
Hákoni og Lalla. Af hveiju var
hann tekinn frá ykkur? Ég fmn svo
til með ykkur öllum að mig verkjar
i hjartað. Elsku Konný mín, ég vildi
að lífið væri þannig að ég gæti tek-
ið frá þér einhvern þann sársauka
sem þú ert látin bera í þéssu lífi.
Ég vildi að ég væri þess megnug
að geta létt undir hjá þér á ein-
hvern hátt. Mér finnst lífið ósann-
gjarnt að leggja þetta á þig og
ykkur Óla. En trú mín er sú að
honum líði nú vel, allar þær þjáning-
ar sem á hann voru lagðar í veikind-
um hans eru horfnar.
Konný mín. Þú ert mjög sterk
kona og með trú þinni á Guð og
eilíft líf munt þú komast heil í gegn-
um þetta. Þetta verður óskaplega
erfitt, en ég veit að Guð mun styrkja
þig. Og þú átt svo góða að, sem
munu hjálpa þér að stíga skrefin.
Elsku Helga min, ég vildi að ég
Sérfræðingar
í blóina§kreytiiiguni
við öll lækifæri
blómaverkstæði
WNNA^
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 19090
í0tAR.S>
ffjféöif#
$ ac
FOSSVOGI
Þegar anJlát
ber a<5 hönclurn
Útfararstofa Kirlejugardanna Fossvogi
Sími 551 1266

gæti verið hjá þér og stutt þig á
einhvern hátt, eins og þú hefur allt-
af gert fyrir mig í gegnum árin.
Hér í útlöndum læri ég að hjálpa
þeim sem lenda í áföllum sem þess-
um, en mestan skólann geng ég í
gegnum núna, þar sem ég finn að
ég verð að sætta mig við það, að
hlutverk mitt er ekki að taka sárs-
aukann burt. Þess er ég ekki megn-
ug. Það besta sem maður getur
gert er að leiða syrgjendur og
styrkja í gegnum sársaukann.
Elsku Konný, Helga, Siggi, Há-
kon og Lalli, á tímum sem þessum
segja sjálfsagt allir að þið þurfið
að vera sterk. Munið bara að það
að vera sterkur er ekki að geta
gert allt einn. Að vera sterkur er
ekki að setja upp brynju og loka á
allar tilfmningar. Það að vera sterk-
ur er að leyfa öðrum að hjálpa sér
og að geta beðið aðra um að hjálpa
sér. Að vera sterkur er að þora að
gráta, að hleypa öllum þeim tilfinn-
ingum út sem búa í bijósti ykkar
í hvaða mynd sem þær koma.
Elsku vinir, mig tekur það mjög
sárt að geta ekki verið hjá ykkur.
Móðir mín mun koma fyrir mína
hönd til að fylgja Óla til grafar, og
Guð almáttugur veit að ég er hjá
ykkur í huganum.
Minar hugheilu kveðjur frá Dan-
mörku.
Erna.
t
Ástkær dóttir okkar og systir,
ELSA MAFtÍA GUÐBJÖRNSDÓTTIR,
Hlíðarhjalla 73,
Kópavogi,
lést af slysförum föstudaginn 4. ágúst.
Sigurbjörg Linda Reynisdóttir,
Guðbjörn Þorsteinsson
og systkini.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengda-
móðir, amma og langamma,
HJÖRDÍS JÓHANINISDÓTTIR,
Gnoðarvogi 66,
Reykjavik,
lést í Landspítalanum að morgni
6. ágúst. Útförin auglýst síðar.
Marinó Daviðsson,
Guðrún Dröfn Marinósdóttir, Stefán Sigurjónsson,
Eggert Már Marinósson, Kristín Barkardóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og
afi,
SNORRI JÚLÍUSSON,
Dalbraut 18,
Reykjavík,
lést í Landakotsspítala aðfararnótt
8. ágúst. Jarðarförin fer fram frá Laug-
arneskirkju föstudaginn 11. ágúst
kl. 13.30.
Guðrún Snorradóttir, Jón K. Ingibergsson,
Hilmar Snorrason, Guðrún H. Guðmundsdóttir
og barnabörn.
+
Móðir okkar og tengdamóðir,
ODDRÚN Ó. REYKDAL,
sem lést 31. júlí sl., verður jarðsungin
frá Fossvogskirkju miðvikudaginn
9. ágúst kl. 10.30.
Sævar Baldursson,
Marselfna Hansdóttir,
Steinar Baldursson,
Guðný Baldursdóttir.
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim,
sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför ástkærs eiginmanns
míns, föður, tengdaföður, afa og lang-
afa,
SÉRA SIGURJÓNS GUÐJÓNSSONAR
fyrrv. prófasts,
Eskihlfð 20.
Guðrún Þórarinsdóttir,
Hrafnkell Sigurjónsson, Unnur Jónasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.