Morgunblaðið - 10.08.1995, Blaðsíða 37

ORGUNBLAÐIÐ
irtarætur og finnst mér hún hafí
rt okkur öll að betri manneskjum.
Solla var fyrsta barnabarn for-
Ira minna og svo gerði hún mig
föðursystur og fannst mér það
íög merkilegt. Eg hef sjaldan séð
llegra samband en það sem ríkti
lli Sollu, foreldra hennar og
stkina.
Nú hefur hún kvatt þennan heim,
r sem svo margir létu sér annt
n hana. Hún var hvers manns
igljúfi og naut lífsins á sinn hátt.
Hvaðan komst þú litla ljúfa sál?
Leystu þetta djúpa huliðsmál,
Þú, sem lyftir hug á hærra svið,
hjartans æðstu hvötum veitir lið.
Þú ert gestur góðum heimum frá.
Guðdómlegt er brosið þitt að sjá.
Seg mér, vinur, áður allt er gleymt,
er þar hvíldin, sem mig hefur dreymt?
(Jakobina Johnson)
Ég votta allri fjölskyldunni sam-
i mína og bið guð að blessa minn-
gu Sollu frænku.
Margrét föðursystir.
Með þessum fáu orðum langar
ig til að minnast mágkonu
innar, Sólveigar Vilhjálmsdóttur,
m jarðsungin verður í dag frá
igafellskirkju. Samband okkar
uðbjargar systur hennar hafði
:ki staðið lengi, þegar mér var
ndur sá heiður að vera boðið að
ima með „upp á Skálatún“ í heim-
kn til Sollu. Ég var tæplega tví-
gur og hafði aldrei haft kynni af
lki eins og henni. Því var það ný
' lærdómsrík reynsla fyrir mig að
ima á þetta vistlega heimili sem
mgefnum hefur verið búið. Raun-
1 er það meira en heimili, því
cálatún er samfélag út af fyrir sig
eð mörgum bústöðum, vinnustað
' skóla, samfélag þar sem ég er
:ki frá því að meiri virðing sé
irin fyrir gildi og mannhelgi hvers
nstaklings en víða annars staðar.
Sólveig stóð þá á þrítugu og var
blóma lífs síns, umkringd stall-
'strum úr hópi vistmanna, fjörugri
eit sem alltaf virtist hafa nóg til
I gleðjast yfir og ævinlega tók
anni fagnandi. Einhvern tímann
;tta sumar man ég að við Guð-
örg buðum Sollu og Súddu vin-
)nu hennar í bíltúr. Þær vildu
:yra inn í Mosfellsdal og fram-
á Tjaldanesi, þar sem þær áttu
ni. A leiðinni var mikið skrafað:
n vinnuna og ferðalög, um
æmmtanir í Tónabæ, stráka sem
íman var að dansa við og margt
::ira sem gott var að ræða. Og lífs-
eðin skein úr hverju tilsvari. Eftir
'olitla stund stoppuðum við og
irum í stuttan göngutúr, sem lauk
:gar einhver regngusan rak okkur
'tur upp í bíl, með tilheyrandi
ítínuhljóðum þeirra vinkvenna.
íðan var komið við í sjoppu og
:ypt kók og súkkulaði og loks hald-
heim á leið, allir himinlifandi eft-
velheppnaða ferð. Svona var nú
Jðvelt að hafa það skemmtilegt,
:gar Solla var annars vegar, og
drei var maður öðruvísi en í góðu
capi eftir heimsókn til hennar.
Hún hafði sérstaka nærveru, sem
•fitt er að lýsa en sem mér finnst
Hst hafa einkennst af náttúrulegri
áttvísi, sem olli því að hún þrengdi
:r aldrei upp á mann á nokkurn
itt en krafðist þess að komið
eri fram við hana af sömu kurt-
si og henni var eðlislægt að sýna
3rum. Tækist það, kom tvennt í
5s, annars vegar mjög persónulegt
copskyn, sem byggðist mikið á
dpbrigðum, snöggum hreyfingum
g skemmtilegum hljóðum og hins
3gar sérlega ríkur hæfileiki til að
ita sér þykja vænt um sitt nánasta
ilk: foreldra, systkini og frænd-
ystkini og einnig okkur vensla-
tenn hennar. Veggirnir í herbergi
ennar voru þaktir myndum af
essu fjölmenna liði og mér er sem
ERFIDRYKKJUR
P E R L A N sími 562 0200
MIIVININGAR
ég heyri hana enn segja, með rödd
sem var fremur djúp og eilítið hás,
en jafnframt þýð og blíð: „Árni
minn“ eða „Systa mín“ eða „Gugga
mín“, með áherslu á seinna orðið
og tilheyrandi lengingu sérhljóðans.
Einnig er mér það minnisstætt,
þegar sonur minn, Kári, var ný-
fæddur og Sollu var boðið í heim-
sókn til okkar, hvað hún gat sýnt
þessum litla einstaklingi mikinn
áhuga og einlæga blíðu. Þannig var
hún einnig við Siggu dóttur okkar,
og öll litlu systkinaböm sín, meðan
hún hélt heilsu. Vafalaust skynjaði
hún hjá þeim sama trúnaðartraust
sem hún bar sjálf til þeirra sem í
kringum hana voru.
Fyrir nokkrum árum lagðist
ótímabær ellihmmleiki yfir Sól-
veigu og síðustu misserin var hún
alveg úr tengslum við umhverfi sitt.
Nú, þegar hún er öll, er eins og sá
tími hafi verið numinn burt og eftir
situr söknuður og tregi yfir því að
hún skuli vera farin: að ekki sé leng-
ur hægt að setjast hjá henni í fjöl-
skylduboðum og spjalla við hana
eða gantast, að geta ekki lengur
átt von á upphringingu, þar sem
hún pantar heimsókn, helst með kók
og nammi, að geta einfaldlega ekki
lengur notið samvista við hana. Því
þótt það sem Solla skilur eftir sé
ekki af því tagi sem oftast er talið
upp í minningargreinum: glæsilegt
heimili eða bú, myndarleg sveit af-
komenda, mannfélagsframi af ein-
hverri tegund, þá lætur hún eftir
sig öllu dýrmætari fjársjóð: endur-
minningar um fjölda góðra sam-
verustunda, um birtu, hlátur og
hlýju, sem yljar okkur, sem vorum
svo heppin að þekkja hana.
Torfi H. Tulinius.
Það var á sumardegi fyrir 40
árum er undirrituð starfaði á Skála-
túnsheimilinu, að átta ára gömul
stúlka kom í fylgd foreldra sinna.
Stúlkan var komin til þeSs að dvelja
á heimilinu. Stúlkan var fædd með
Down’s syndrom, og á Skálatúni
átti hún að fá þá þjálfun og kennslu
er í boði var.
Stúlkan var Sólveig, sem kvödd
er í dag. Aðlögun þeirra er komu
til dvalar á slík heimili og stofnanir
á þeim árum stóð ekki til boða og
upplýsingar í lágmarki.
Ég uppgötvaði nokkuð fljótt að
fjölskyldan bjó í næsta nágrenni við
heimili mitt og móðir stúlkunnar
hafði þýtt og flutt spennandi og
afar vinsæla framhaldssögu í út-
varpið.
Lítið grunaði mig þá hversu
mikla samleið og samstarf við Sig-
ríður, móður stúlkunnar, ættum
eftir að eiga til margra ára og
hversu vel ég átti eftir að kynnast
þessari ágætu fjölskyldu.
Sólveig aðlagaðist fljótt hópnum
er fyrir var á heimilinu, enda nokkr-
ir á sama aldri og með svipaða
færni.
Fyrstu minningar mínar um Sól-
veigu eru um ljúfa, glaðlynda telpu,
ætíð hlýðin og elskuleg.
Leiðir skildu í rúmlega tvö ár,
en þar kom að ég tók við forstöðu
Skálatúnsheimilisins og í þeim
áfanga vorum við Sólveig samferða
í tæplega 14 ár.
Minningar líða hjá, Solla í fínu
amerísku kjólunum. Solla svo fín
með uppsett hár, sem okkur fannst
fara henni svo vel. Solla í jólasveina-
gervi og í helgileikjum á foreldra-
fundum. Solla í fyrsta fermingar-
hópnum á Skálatúni. Solla að sýna
mér hvernig hún bægði kríunni frá
er hún dvaldi á Kirkjuhóli og hún
hló mikið þegar ég sagðist ekki
mundu vilja dvelja á Kirkjuhóli
vegna kríunnar. Solla í handavinnu-
stofu með verkefnin sín. Solla að
aðstoða eftir getu sinni í borðstofu
og innanhúss. Solla í hópi góðra
vinkvenna sem hafa verið henni
samtíða öll árin.
Jrffi
6
fisdrvkkjur
Veitin^ohú/ié
Gfln-mn
Sími 555-4477
Sólveig mín, alla ævina jafnljúf,
góð og glaðlynd. Síðustu árin urðu
henni og fjölskyldu hennar erfið.
Sólveig missti sambandi við um-
hverfí sitt. Ég sá Sollu mína síðasta
sinni á 40 ára afmælishátíð Skála-
túns. Hún sat í hjólastólnum sínum,
líkamsburðurinn var skertur og
engin viðbrögð voru við ávarpi mínu
eða tali.
Sólveig var svo lánsöm að eiga
góða fjölskyldu, sem hún eyddi
miklum tíma með, þrátt fyrir dvöl
sína í Skálatúni. Fjölskyldu sem
umvafði hana ástríki og skilningi.
Ég hef oft á starfsferli mínum tek-
ið afstöðu og framkomu þessarar
fjölskyldu sem dæmi um kærleiks-
ríkt og eðlilegt uppeldi, án ofvernd-
unar. Sólveig var ætíð með á öllum
fjölskyldusamkomum og uppákom-
um í þessari stóru fjölskyldu. Sól-
veig var elst sex systkina sem öll
umgengust hana með virðingu og
skilningi.
Aldrei líður mér úr minni sagan
af Árna bróður hennar sem hikaði
ekki við að leyfa Sollu systur sinni
að sitja inni og hlusta, þegar hann
á táningsárum sínum var að æfa
með hljómsveitinni sem hann spilaði
í. Sollu langaði að vera með og
hlusta, og það varð að virða. Hann
fékk samþykki félaga sinna.
Sólveig var eitt þeirra barna er
var tilefni stofnunar Styrktarfélags
vangefinna í Reykjavík 1958, en
það var fyrsta félag þessa málefnis
á landinu.
Við Sigríður urðum meðal fyrstu
stofnfélaganna og var Sigríður rit-
ari félagsins í 17 ár. Sigríður, ásamt
Sigríði Thorlacius sáu um mánaðar-
lega fundi „kvenna í Styrktarfélagi
vangefinna" í um tvo áratugi. Sig-
ríður sat í stjórn dagheimilisins
Lyngáss, fyrstu stofnunar Styrktar-
félagsins, og var formaður í nokkur
ár. Sigríður var einnig formaður
stjórnar Bjarkaráss frá upphafi og
á meðan sú skipan var við lýði eða
í um áratug. Á þeim vettvangi hélt
samstarf okkar Sigríðar áfram er
ég lét af störfum í Skálatúni og tók
að mér forstöðu Bjarkaráss.
Vilhjálmur, faðir Sólveigar, sat í
mörg ár í stjórn Skálatúnsheimilis-
ins og Sigríður var í nefnd foreldra
er unnu það þrekvirki að byggja
sundlaug ásamt baðhúsi í Skálatúni
og voru þau mannvirki vígð sumar-
ið 1968.
Sigríður haslaði sér völl og vildi
kynnast málefninu og starfsemi
foreldrafélaga á Norðurlöndunum
og var fyrsta íslenska foreldrið er
sótti norrænt þing um málefni van-
gefínna.
Sigríður sat í stjórn norrænu
samtakanna í mörg ár, en á þeim
vettvangi lagði Sigríður mikið til
málanna.
Foreldrar Sólveigar lögðu ekki
árar í bát er dóttir þeirra vistaðist
á stofnun. Þau héldu uppi merki
þessa hóps, unnu fyrir málefnið.
Vissu sem var að samtakamáttur-
inn megnar mikils og stuðningur
við aðra foreldra í sömu sporum var
mikilvægur.
Upplýsa þurfti almenning um
stöðu, getu og hæfileika vangefins
fólks. Mikið hefur áunnist á þessum
fjörutíu árum.
Ég vil þakka fjölskyldu Sólveigar
vináttu og tryggð gegnum árin, það
hefur verið mér ómetanlegt.
Við Magnús sendum foreldrum,
systkinum og öðrum aðstandendum
innilegustu samúðarkveðjur. Magn-
ús vill þakka foreldrum langt stjórn-
arsamstarf og önnur störf í þágu
málefnis fatlaðra.
Guð blessi minningu Sólveigar.
Greta Bachmann.
ÍEíipÉfM Safnaðarheimili Háteigskirkju 'jw l
Símí; J Vr 551 1399 ' V LSf
FIMMTUDAGUR 10. ÁGÚST 1995 37
t
Ástkær systir okkar,
KATRIN EINARSDÓTTIR WARREN,
lést 7. ágúst í Los Angeles.
Elín Einarsdóttir,
Ólafía Einarsdóttir,
Guðmundur Einarsson og fjölskyldur.
t
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og
amma,
HELENA JÓHANNSDÓTTIR,
Austurbergi 36,
lést í Landspítalanum 8. ágúst. Útförin
ferfram frá Fossvogskirkju mánudaginn
14. ágúst kl. 13.30.
Valdís Andersen, Guðbrandur Bjarnason
og barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
RAGNARJÓNATANSSON,
Laufási 8,
Hellissandi,
verður jarðsunginn frá ingjaldshólskirkju laugardaginn 12. ágúst
kl. 14.00.
Elísabet Hildur Markúsdóttir,
Kristinn Ásbjörnsson,
Bjarni Hauksson,
Margrét Stefanía Ragnarsdóttir, Jónas Jóhannesson,
Jónatan Ragnarsson,
Hugrún Ragnarsdóttir, Guðmundur Þórðarson,
Guðbjörg Ingveidur Ragnarsdóttir,
Úlfar Ragnarsson
og barnabörn.
t
Elskulegur sonur minn, faðir og bróðir
okkar,
HALLDÓR JÓHANNSSON,
sem lést í Kaupmannahöfn 21. júlí,
verður jarðsunginn frá ísafjarðarkirkju
laugardaginn 12. ágúst kl. 13.30.
Ásdís Ásgeirsdóttir,
Daníel Stefán Halldórsson,
Jón Friðrik Jóhannsson, Sigurrós Sigurðardóttir,
Sigríður Jóhannsdóttir, Hannes Kristjánsson,
Viggó G. Jóhannsson, Eydis Ósk Hjartardóttir,
Guðmundur J. Jóhannsson,
Kristinn R. Jóhannsson, Sigurbjörg I. Magnúsdóttir.
t
Ástkær sonur okkar og bróðir,
AUÐUNN HLÍÐKVIST
KRISTMARSSON,
Mávakletti 13,
Borgarnesi,
er lést af slysförum 2. ágúst, verður
jarðsunginn frá Borgarneskirkju í dag,
fimmtudaginn 10. ágúst kl. 14.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir
en þeim, sem vildu minnast hans, er
bent á minningarsjóð Auðuns Hl. Kristmarssonar, tékkareikning
nr. 3300 í Sparisjóði Mýrasýslu.
íris Hliðkvist Bjarnadóttir, Kristmar Ólafsson,
Bjarni Hliðkvist Kristmarsson.
Minnismerki úr steini
Steinn er kjörið efni í allskonar minnismerki. Veitum
alla faglega ráðgjöf varðandi hverskonar niinnismerki.
Áralöng reynsla.
BSS. HELGASON HF
ISTEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 . SlMI 557 6677