Morgunblaðið - 12.08.1995, Blaðsíða 34

34 LAUGARDAGUR 12. ÁGÚST 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir.afi og langafi,
SIGURÐUR ÓSKARSSON
bóndi,
Krossanesi,
lést í Sjúkrahúsinu á Sauðárkróki fimmtudaginn 10. ágúst.
Sigurlaug Sigurðardóttir,
Sigríður Sigurðardóttir, Björn Árnason,
Ingibjörg Sigurðardóttir, Jan Raabe,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma,
AÐALHEIÐUR FANIMEY JÓHANNSDÓTTIR,
Bláskógum 9,
Reykjavík,
lést á gjörgæsludeild Borgarspítalans fimmtudaginn 10. ágúst.
Málfríður Lorange, Gunnar H. Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ELÍNBORG GUÐRÍÐUR SIGBJÖRNSDÓTTIR,
Birkihlíð 5,
Vestmannaeyjum,
lést í Borgarspítalanum aðfaranótt 11. ágúst.
Haraldur Hannesson,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Eiginmaður minn og bróðir okkar,
SÆMUNDUR GUNNARSSON,
fæddur 1.9.1929,
Hafnarfirði,
lést 4. þessa mánaðar á heimili sínu í
Svelvik, Noregi.
Jarðarförin hefur farið fram.
Ruby Röed Gunnarsson,
Sigri'ður Gunnarsdóttir,
Jón Hjörtur Gunnarsson,
Steinunn G. Heslep,
Baldur Gunnarsson,
Sæunn Gunnarsdóttir,
Guðný Gunnur Gunnarsdóttir.
+
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma
og langamma,
J. RAGNHILDUR BRYNJÓLFSDÓTTIR,
Maríubakka 18,
Reykjavfk,
andaðist í Landspítalanum fimmtudag-
inn 10. ágúst.
Margrét Þórarinsdóttir, Sigurfinnur Vilmundarson,
Kristrún Sigurfinnsdóttir, Guðmundur Böðvarsson,
Þórarinn Halldórsson,
og langömmubörn.
+
Elskulegur sonur minn, faðir okkar, tengdafaðir, bróðir og afi,
ÓMAR VÍÐIR JÓNSSON
bifvélavirki,
Nýbýlavegi 70,
Kópavogi,
lést á heimili sínu 10. ágúst.
Jarðarförin verður tilkynnt síðar.
Þórunn Þorvarðardóttir,
Ivar Örn Ómarsson, Aldís Guðlaugsdóttir,
Ólafur Hjörtur Ómarsson, Katrín Björnsdóttir,
Fjóla ír Omarsdóttir,
Unnar Jónsson, Auðbjörg Jónsdóttir,
Kristín Jónsdóttir, Ulrich Schmidhauser,
Áslaug Jónsdóttir, Óskar Ingimarsson
og barnabörn.
MARGRÉT
HALLDÓRSDÓTTIR
+ Margrét Hall-
dórsdóttir
fæddist í Bolungar-
vík 6. nóvember
1908. Hún andaðist
í Sjúkrahúsi Bol-
ungarvíkur 4. ágx'ist
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Halldór Benedikts-
son, f. 9. maí 1872
í Hörgshlíð, Reykj-
arfjarðarhreppi, d.
14. október 1933 og
kona hans Guðríður
Víglundsdóttir, f. 8.
júlí 1873 í Króki,
Rauðasandshreppi, d. 18. des-
ember 1960. Þau bjuggu I Bol-
ungarvík og eignuðust saman
6 börn en áður hafði Guðríður
eignast dótturina Helgu Sveins-
dóttur, f. 3. mars 1899, d. 23.
júlí 1984. Helga bjó í Kópa-
vogi. Hennar maður var Þórður
Þorsteinsson, f. 29. mars 1902,
d. 11. júní 1983. Margrét var
næstelst bama Halldórs og
Guðríðar. Elstur var Halldór,
f. 20. október 1907, d. 14. jan-
úar 1979. Hann var lengst af
búsettur í Bolungarvík. Kona
hans var Ósk Ólafsdóttir, f. 11.
mars 1916. Hún býr í Reylga-
vík. Ásta Sigríður, f. 2. apríl
1910, d. 22. nóvember 1989.
Hennar maður var Bjöm J.
Þorláksson, f. 17. desember
1903, d. 30. janúar 1973. Þau
bjuggu í Reykjavík. Guðmund-
ur, f. 6. desember 1911, d. 29.
maí 1987. Kona hans var Anna
Júlía Halberg, f. 30. júlí 1912,
d. 28. maí 1971. Þau vora bú-
sett á Akranesi. Kristín, f. 11.
maí 1913, d. 30. mars 1989.
Hennar maður var Guðmundur
Kristinn Sigurjóns-
son, f. 14. mars
1913. Guðmundur
býr nú í Reykjavík.
Guðríður, f. 9. maí
1915. Hún er nú ein
á lífi af þeim
systkinum og er
búsett á Akranesi.
Hennar maður var
Halldór Guðmunds-
son, f. 19. maí 1911,
d. 1. mars 1989.
Margrét giftist 8.
júní 1935 Benedikt
E. Jónssyni, f. 28.
október 1903 á
Minni-Bakka í Skálavik og áttu
þau lieima í Bolungarvík allan
sinn búskap. Benedikt andaðist
28. febrúar 1994. Börn þeirra
em tvö: Guðríður Guðmundína,
f. 18. október 1938. Hennar
maður er Einar Hálfdánsson,
f. 3. október 1939. Þau búa í
Bolungarvík og eiga 5 börn.
Þau eru: Hálfdán, f. 28. septem-
ber 1962, Benedikt, f. 21. nóv-
ember 1963, Halldór Grétar, f.
4. mars 1966, Anna, f. 5. janúar
1968 og Baldur Smári, f. 21.
aprfl 1976. Guðríður og Einar
eiga tvö barnabörn, Halldór, f.
5. mars 1941. Hans kona er
Steinunn S.L. Annasdóttir, f.
4. mars 1941. Þau búa í Bolung-
arvík og eiga 5 böm. Þau em:
Friðgeir, f. 22. mars 1965,
Benedikt Halldór, f. 15. janúar
1967, Margrét, f. 20. ágúst
1969, Ásta Sigríður, f. 27. nóv-
ember 1970 og Anna Sigríður,
f. 13. júlí 1978. Halldór og
Steinunn eiga 4 bamaböra.
Útför Margrétar verður gerð
frá Hólskirkju í Bolungarvík
og hefst athöfnin kl. 11.
MIG LANGAR að minnast ömmu
og afa á „bökkunum“, sem nú eru
bæði dáin, með nokkrum orðum.
Mér finnast þau bæði hafa verið
mjög sérstakar manneskjur hvor á
sinn hátt.
Afi fannst mér alltaf harður á
yfirborðinu og einnig var hann
stundum þijóskur. Hann mat heið-
arleika og dugnað mikils. Ég heyrði
líka oft sögur af afa þegar ég byij-
aði að vinna sem unglingur. Menn
töluðu um hann sem einstaklega
duglegan, heiðarlegan og harðan
af sér. Og ég man hve ég var stolt-
ur af því að þetta var afi minn.
Amma var andstæða afa, alltaf
svo góð við mann og síbrosandi.
Hún kenndi mér að lesa og skrifa
áður en ég byijaði í barnaskóla.
Hún bakaði bestu vínarbrauðin og
snúðana. Og jólaboðin sem hún og
afi héldu verða mér alltaf minnis-
stæð. Heitt kakó úr skrautlegri
könnu, mikið af góðum kökum,
englaórói sem snerist í hringi og
spilað á spil á eftir.
Stundum hugsar maður um það
sem einkennir sjálfan mann hvað
varðar eiginleika og hugarfar. Og
þá sér maður að það er ansi margt
sem kemur frá ömmu og afa á
“bökkunum". Og reyndar sér maður
þessa þætti í meira og minna mæli
hjá öllum afkomendum þeirra.
Þakka ykkur fyrir allt elsku amma
og afi.
Halldór Grétar Einarsson.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfír láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinb, Egilss.)
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll bömin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Elsku amma. Með fáum orðum,
vil ég kveðja þig og afa. Nú hefur
þú fengið langþráða hvíld og nú
bíður þín dvöl í ríki Guðs í örmum
afa.
Hjá ömmu og afa áttum við
barnabörnin alltaf öruggt athvarf.
Hún var okkar fyrsti kennari á lífs-
leiðinni, því hún tók að sér að kenna
okkur lestur, skrift og reikning
áður en í skólann var komið. Ég
var ávallt jafnspennt að komast
niður eftir til þess að fá að stafa
hjá henni. Sokkapijónninn hennar
leiddi okkur í gegnum stafrófskver-
in og hver einasti nothæfur papp-
írssnepill var notaður til forskriftar.
Þegar hugurinn leitar til baka, man
ég þegar amma gaf okkur stelpun-
um leyfí til að leggja undir okkur
heilu herbergin og jafnvel húsið á
Hafnargötunni í marga daga í þykj-
ustuleikjum. Kamburinn var líka
einn af okkar uppáhaldsstöðum. Þar
gátum við unað okkur lengi við
búleik með gamalt dót, sem amma
gat séð af. Alltaf var amma tilbúin
að leyfa okkur að vera, hversu
mörg sem við vorum og hversu lengi
sem heimsóknin stóð yfir. Þegar
við fengum að sofa niður frá, not-
aði hún tækifærið á kvöldin þegar
lagst var á koddann og kenndi okk-
ur bænir og kvæði. Ekkert fannst
mér hugljúfara en að sofa hjá ömmu
og afa. Að sofna í litla rúminu henn-
ar langömmu við óminn af briminu
fyrir utan var sérstakt, því þá var
ég nær honum pabba, sem var svo
oft á úfnum sjónum.
Elsku amma og afi. Þið hafið
lokið velunnu dagsverki. Hvílið í
friði. Minningarnar um ykkur munu
lifa í hjarta okkar sem eftir lifa.
Anna Einarsdóttir.
Amma er dáin. Það er svo skrýt-
ið, eins og mér þótti undur vænt
um hana er ég ekki sorgmædd.
Ég fínn fyrir miklum söknuði, en
ég veit í hjarta mínu að núna er
amma mjög sæl. Annars var amma
alltaf svo jákvæð og glöð að eðlis-
fari, og vildi ekki íþyngja öðrum
með sínum málum, þrátt fyrir að
vera orðin mikill sjúklingur. Afi dó
fyrir einu og hálfu ári, þess vegna
held ég að hún hafi verið hvíldinni
fegin.
Ég mun alltaf sjá þann tíma sem
ég átti sem barn með ömmu og afa
í hillingum. Maður sér það seinna
að vissulega eru það viss forrétt-
indi að fá að alast upp með ömmu
og afa í næsta húsi sem alltaf eru
heima.
Mér fannst amma alltaf sérlega
falleg kona, og ég var mjög upp
með mér þegar hún klæddi sig í
kápuna sína og leiddi mig inn í
Bjarnabúð. Ef við hittum einhvern
sagði hún: „Þetta er hún nafna
mín,“ það fannst mér yndislegt að
heyra, ég var og er mjög stolt af
því að bera nafnið hennar ömmu.
Minningar mínar um afa og
ömmu munu alltaf eiga sérstakan
stað í hjarta mínu hvort sem það
var amma og afi að syngja, teikna
eða lesa fyrir mig, eða kenna mér
eitthvað af þessu. Ég bið góðan
guð að geyma þau.
Margrét Halldórsdóttir.
Mig langar að minnast ömmu
minnar, Margrétar Halldórsdóttur,
í nokkrum orðum. Alltaf munu lifa
í minningunni allar ánægjustund-
irnar sem við barnabörnin áttum
saman við leik niður á bökkum hjá
afa og ömmu. Húsið þeirra við
sjóinn hafði mikið aðdráttarafl
fyrir okkur krakkana og þaðan
voru gerðir út ótal leiðangrar niður
í fjöru þar sem við dvöldum oft
tímunum saman við leik. Þessum
leiðöngrum lauk oftast í mjólk og
kökum inni í eldhúsi hjá afa og
ömmu.
Það var amma sem kenndi okkur
að lesa og reikna. Þær voru ófáar
stundirnar sem við sátum saman
við að stauta okkkur áfram í
lestrarbókunum á meðan afi sat
og hlustaði á með athygli, ásamt
því að hnýta tauma sem hann gerði
svo mikið af eftir að hann hætti
að vinna úti. Hún amma var alltaf
svo blíð og góð við alla sem voru
í kringum hana og aldrei fór maður
frá henni öðruvísi en í góðu skapi.
Alltaf sá hún björtu hliðarnar á
hlutunum og reyndi að gera gott
úr öllu þegar eitthvað bjátaði á.
Hin síðari ár bjuggu afi og amma
á Sjúkraskýlinu í Bolungarvík þar
sem þau nutu góðrar ummönnunar
starfsfólks. Þegar afi dó fyrir rúmu
ári var þó greinilegt að ákveðið
tómarúm myndaðist í huga ömmu.
Fyrir nokkrum vikum þegar ég
átti þess kost að heimsækja ömmu
í síðasta sinn var greinilegt hvert
stefndi. Nú er amma komin aftur
í návist afa þar sem henni leið allt-
af svo vel.
Elsku amma, megir þú hvíla í
friði.
Benedikt Einarsson.