Morgunblaðið - 12.08.1995, Blaðsíða 40

40 LAUGARDAGUR 12. ÁGÚST 1995
MORGUNBLAÐIÐ
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sími 691100 • Símbréf 691329
Grettir

Island, má sækja
það heim?
Frá Guðbjörgu Helgu Jóhitnnes-
dóttur og Guðrúnu Helgu Haralds-
dóttur:
HROKI-hræðsla-hæðni-höfnun.
Þetta er það sem mætir ógiftu og
bamlausu fólki á Flúðum. Það var
allavega okkar reynsla föstudags-
kvöldið 7. júlí síðastliðinn er við fimm
félagar komum að Flúðum með bros
á vör og báðum um tjaldstæði. Da-
man í ferðamiðstöðinni varð skrýtin
á svip, „þið vitið að ölvun er bönnuð
á svæðinu". Við urðum hvumsa, enda
hafði ekkert okkar bragðað vín, né
höfðum við vín undir höndum. Daman
sagðist þurfa að kalla á næturvörðinn
(enn og aftur urðum við hvumsa) því
hann einn gæti' leyst úr þessum
„vanda“. Við biðum úti og brátt fór
að verða kalt, því biðin lengdist eftir
verðinum.
Maðurinn birtist loksins. Hann var
með háðsglampa í augum er hann
spurði okkur hvort við vildum gista.
Við játtum því, en þá sagði hann það
ekki fýsilegan kost. Við spurðum
hvað hann meinti eiginlega og svarið
kom um hæl: „Það er fjölskyldufólk
á svæðinu." Við urðum orðlaus en
svo vék undrunin fyrir reiðinni. Þar
sem við vorum barnlausir „krakkar"
(fólk á þrítugsaldri), vorum við orðin
óæðri mannverur sem máttu ekki
gista á svæði er auglýsir og selur
tjaldstæði (sbr. bækling gefinn út af
Nesútgáfunni, „Around Iceland“).
Vörðurinn glotti og spurði: „Mikil
gleði?“ „Gífurleg gleði“ svöruðum við
með glamrandi tennur.
Þegar þar var komið sögu var
maðurinn merkilega búinn að nota
alla mögulega útúrsnúninga við
beiðni okkar um tjaldstæði. Við
stilltum honum því upp við vegg og
spurðum undrandi en ákveðin:
„Megum við tjalda hérna - já eða
nei?“ Maðurinn hélt greinilega að
við værum í „Frúnni í Hamborg",
því svar hans var: „Það er eiginlega
ekki hægt.“
Er við gengum með lafandi skott-
ið í átt frá ferðamiðstöðinni mættum
við íslenskum ferðamönnum. Þeir
voru líklega allir fjölskyldumenn en
einnig allir með bjór. Við skulum
hafa í huga að öll ölvun er bönnuð
á svæðinu. *
Upp í bíl stigum við og ákváðum
að fara í gamla, góða og gestrisna
Þjórsárdalinn. Og það varð. Björn,
gæslumaður Dalsins var mjög hissa
yfir framkomu starfsfólksins á Flúð-
um enda vorum við mun hljóðlátari
en fjölskyldufólkið sem við tjölduð-
um við hliðina á.
Eftir þessa helgi hugsum við okk-
ur svo sannarlega ekki tvisvar um
áður en við gefum ferðamönnum
ráðleggingar um góð tjaldstæði eins
og Þjórsárdalnum. Tveir „krakkar"
í hópnum vinna í ferðamannageiran-
um — því miður fyrir Flúðir!!!
GUÐBJÖRG HELGA
_ JÓHANNESDÓTTIR,
Óðinsgötu 19, Reykjavík
ogGUÐRUN HELGA
HARALDSDÓTTIR,
Mávanesi 18, Reykjavík.
Nú fór illa...
Frá Einari Þorsteini:
SVO VIRÐIST sem menn skipi sér
nú meira en áður opinberlega í tvo
flokka með viðhorfið til raunveru-
leikans. Við getum kallað hópana
Meirihluta-raunveruleikafólk
(MERF) og Minnihluta-raunveru-
leikafólk (MIRF). Oft er tekist á um
þessi viðhorf á síðum Morgunblaðs-
ins og þykjast báðir tala af trúar-
legri sannfæringu. Síðasta framlag
Merf-anna var frétt frá Daily Te-
legraph þann 30. júlí þar sem gert
var grín að bændum á Bodminheið-
inni sem höfðu tapað fé sínu í stærri
gerðina af villiköttum. Rannsókn
Landbúnaðarráðuneytisins gat engu
svarað um réttmæti málsins. En í
útvarpsfréttum 7. ágúst var niður-
staðan fengin: Ekkert er hæft í þess-
ari sögu um dýrbít. Bændur urðu
ævareiðir, þegar átti þannig að
þagga niður í þeim með kerfisskýrsl-
um eina ferðina enn. En viti menn
nokkru seinna fannst hauskúpa af
nýdauðu, svörtu pardusdýri á heið-
inni ...
Ekki lét blaðamaður Daily Tele-
graph þar við sitja: Saman við þessa
„ruglsögu" frá Bodminheiði spyrti
hann bandarisku fréttinni af John
E. Mack geðlækni og prófessor við
Harward-háskóla (sem er reyndar
nefndur Jack í fréttinni). Um hann
var fjallað áður í Morgunblaðinu 7.
maí 1995 undir fyrirsögninni: ^Lo-
stafullar geimverur" og síðan aftur
af undirrituðum í Veraldarvafstri
(21. maí). Stangast þar all verulega
á meiningar og má segja að Merfar
og Mirfar spili þar lítinn „knatt-
spyrnuleik" í Morgunblaðinu.
Það skyldi þó aldrei vera að „rugl-
fréttin" með John E. Mack sé líka
einnar hauskúpu virði?
Blaðamaðurinn á Merf-línunni
stynur að lokum þungan undan van-
trú á heilbrigða skynsemi nú á dög-
um, þegar vísindin ættu í raun að
vera búin að uppræta alla hjátrú
fornaldar. Sá ágæti maður áttar sig
ekki á því að hann hefur gert mæli-
stokk vísindanna að trúarbrögðum
sínum. Bundið sig á klafa um hvað
má og hvað ekki. Hvar er heilbrigð
skynsemi hans þá niðurkomin? —
Spurningin er þessi: Eru fyrirbæri
tilverunnar fleiri en mælistikan
fræga getur náð að mæla? Við í
Mirfa-hópnum segjum já, og að alit
eigi að skoða. En Merfar segja nei
og henda öllu sem ekki kemst í gegn-
um það nálarauga. — Að lokum vil
ég benda hugsandi fólki á það, að
á öllum tímum hafa Mirfarnir bætt
við hugmyndum inní samfélagið,
þeim sem öll svokölluð framþróun
okkar byggir nú á, en á sama tíma
æptu Merfarnir: Rugl og vitleysa.
En voru svo fljótir til að notfæra sér
nýju hugmyndirnar, þegar þeim var
beinlínis þröngvað uppá þá.
EINAR ÞORSTEINN,
hönnuður.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt i
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.