Morgunblaðið - 26.08.1995, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MIIMNINGAR
LAUGARDAGUR 26. ÁGÚST 1995 35 .
BJARNIHANSSON
+ Benedikt Bjarni
Hansson var
fæddur að Hrafna-
björgum í Ogur-
hreppi 7. apríl 1901.
Hann lést 18. ágúst
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Benedikt Hans
Benediktsson og
Guðrún Guðmunds-
dóttir í Efstadal,
Ögurhreppi Norð-
ur-ísafjarðarsýslu.
Bjarni var kvæntur
Kristínu Jóhanns-
dóttur frá Þverdal
í Aðalvík. Börn þeirra eru Há-
kon, f. 28. janúar 1928, Her-
mann, f. 28. janúar 1928, látin
4. júní 1946, Oddur, f. 27. októ-
ber 1932, Kristín f. 27. október
1932.
Útförin fer fram frá ísafjarð-
arkirkju í dag og hefst athöfnin
kl. 14.
ELSKU pabbi er látinn eftir langa
ævidaga. Var hvíldin honum kær-
komin, enda árin orðin mörg. Pabbi
var mjög ern, hafði góða sjón og
var engum háður. Þó að aldurinn
væri orðinn 94 ár þá leit hann alls
ekki út fyrir að vera svo gamall.
Margs er að minnast og vil ég
þakka honum og móður minni
meðan hún lifði fyrir umhyggjuna
og ást við mig, börn mín og barna-
börn. í mörg ár átti ég skjól hjá
þeim eftir að ég skildi og börnin
mín voru búin að stofna sín heim-
ili. Pabbi var skipstjóri á einum af
Samvinnubátunum, en er í land
kom vann hann á Sjúkrahúsi Isa-
fjarðar í um 30 ár. Þar leið honum
vel og eignaðist marga vini sem
sýndu honum alla tíð tryggð og
fyrir það vil ég þakka.
Pabbi og mamma voru mjög
samrýnd, fóru í kirkju og á sam-
komur og pabbi sýndi mömmu
mikla hlýju er hann fór með henni
suður hinstu för hennar, sat hjá
henni er hún lést 4. júní 1982.
Eftir það var hann einn í sinni íbúð,
það var hans ósk. Ég veit að nú
eru þau saman, en mamma hefði
orðið 99 ára er hann lést. Það er
alltaf sárt að sjá á eftir sínum, en
þetta er leið okkar allra. ísafjörður
verður ekki sá sami fyrir mig.
Ég vil koma þakklæti til lækna
og hjúkrunarfólks Sjúkrahúss ísa-
íjarðar fyrir góða umönnun. Elsku
pabbi, far þú í friði, þakka þér og
mömmu heimilið sem ég átti alltaf
víst hjá ykkur.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Þín dóttir,
(V. Briem.)
Kristín Sveiney.
Mig langar að minnast frænda
míns og vinar Bjarna Hanssonar.
Ég kynntist honum fyrst heima á
Eyri en þangað kom hann í heim-
sókn til foreldra minna ásamt konu
sinni Kristínu Jóhannsdóttir, hún
lést árið 1982, sjaldan hef ég séð
samstilltari hjón. Það fylgdi því
ávallt tilhlökkun og eftirvænting
að fá gesti í fámenninu heima og
víst er það að Bjarni og Stína voru
góðir gestir, og það var gaman að
vera í návist þeirra. Oft nutum við
líka gestrisni þeirra á Engjavegin-
um þar sem þau áttu notalegt og
fallegt heimili.
Bjarni var hæglátur maður,
hafði góða kímnigáfu og var ein-
staklega orðheppinn, hann var hlé-
drægur og eklri allra, en tryggur
þeim sem hann tók. Við erum þakk-
lát fyrir vináttu hans í gegnum
árin.
Berglind Ósk og Jón Dagur
kveðja ísafjarðarafa og fjölskyldan
öll góðan vin.
Við sendum börnum hans og
öðrum aðstandendum
okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Við
hugsum vestur í dag.
Þóra B.
Jónsdóttir.
í dag er til moldar
borinn Bjami Hans-
son, sem síðast bjó á
dvalarheimlinu Hlíf 1,
ísafirði. Bjami andað-
ist í Fjórðungssjúkra-
hsúsinu á ísafirði
föstudaginn 18. ágúst.
Bjarni Hansson
fæddist að Hrafnabjörgum í Ögur-
hreppi árið 1901. Faðir hans andað-
ist þegar Bjarni var aðeins átta ára
gamall og fór drengurinn þá í fóst-
ur til séra Sigurðar Stefánssonar í
Vigur. Séra Sigurður var og er
landsþekktur héraðshöfðingi og
frammámaður í sjálfstæðisbaráttu
íslendinga. Hann rak stórbú í Vigur
sem auk þess var höfuðstaður á
Vestfjörðum í menningarlegu tilliti.
Heimilið í Vigur var annálað mynd-
arheimili og er svo enn eins og fjöl-
margir ferðalangar, sem heimsótt
hafa Vigurbændur, geta borið vitni
um. Á þessu heimili dvaldist Bjarni
Hansson næstu 10 árin og hefur
munaðarleysinginn án efa notið þar
góðs atlætis.
Átján ára gamall færir Bjarni
Hansson sig svo um set og gerist
sjómaður í Hnífsdal utar í Isafjarð-
ardjúpi. Sjómennskan varð svo hlut-
skipti Bjarna næstu rúm 30 ár, hlut-
skipti, sem hann valdi sér sjálfur
og undi vel við. Bjarni var dugandi
sjómaður og verklaginn og stéttvís
svo af bar. Þótt hann legði önnur
störf fyrir sig þegar hann var kom-
inn yfir miðjan aldur, þá leit hann
alltaf á sig sem sjómannj var ávallt
í Sjómannafélaginu á Isafirði og
borgaði þangað sín gjöld. Sjó-
mannafélag ísfirðinga gerði Bjarna
að heiðursfélaga sínum og var það
verðskuldað. Þá var Bjarni einnig
heiðraður á sjómannadaginn fyrir
störf að sjómennsku.
Um þær mundir sem Bjarni var
að byrja starfsæviferil sinn var
stofnað á ísafirði Samvinnufélag
ísfirðinga. Tilgangur þess var að
hefja útgerð á Isafirði eftir að mest-
allur floti ísfirskra báta, annarra
en smábáta, hafði verið seldur til
útlanda og atvinnuleysi blasti við
bæði til sjós og lands. Stofnun Sam-
vinnufélags Isfirðinga var eitt af
afrekum ísfirskra alþýðuflokks-
manna og voru samvinnufélagsbát-
arnir landsþekktir fyrir góðan að-
búnað að sjómönnum og glæsileika.
„Birnirnir", en svo hétu Samvinnu-
félgsbátarnir, báru hvarvetna af
öðrum skipum fyrir þær sakir
hversu vel um þá var gengið og
viðhald gott og lögðu þeir grund-
völlinn að þeirri snyrtimennsku,
sem síðan hefur auðkennt skip, sem
gerð hafa verið út frá ísafirði. Á
þessum bátum hefur Bjarni unað
sér vel enda hið mesta snyritmenni
sjálfur. Hann var stýrimaður á ein-
um bátanna,. Gunnbirni, í heil 18
ár og síðar skipstjóri á öðrum, Val-
birni.
Rúmlega fimmtugur ákvað
Bjarni Hansson svo að skipta um
starfsumhverfi og fór í land. Vann
hann ýmis störf fyrstu þrjú árin en
réðst þá til Fjórðungssjúkrahússins
á ísafirði sem ráðsmaður og vann
þar til 85 ára aldurs. Þá taldi hann
sig hafa skilað góðu dagsverki og
tími kominn til þess að njóta elliár-
anna. Það auðnaðist Bjarna en hann
var maður mjög heilsuhraustur. Það
var ekki fyrr en nú í sumar þegar
hann fór að kenna sér alvarlega
meins en andlegum kröftum sínum
hélt hann óskertum fram á andláts-
stund.
Verkefni Bjama sem ráðsmaður
á Fjórðungssjúkrahúsinu á ísafirði
var að hafa umsjón með húsi og
tækjum, annast aðdrætti og vinna
ýmis störf í samvinnu við lækna
og hjúkrunarlið. Á menntaskóla-
árum mínum leysti ég Bjarna Hans-
son tvívegis af í orlofi hans á sumr-
um og kynntist því þá af eigin raun
hversu vel Bjarni leysti sín verk af
höndum og í hversu miklum metum
hann var hjá samstarfsfólki. Bjarni
Hansson var afskaplega vandaður
maður bæði til orðs og æðis. Hann
var mikið snyrtimenni, mjög ein-
lægur maður og afskaplega trúr
og dyggur í störfum sínum. Sam-
starfsfólkinu þótti vænt um hann,
enda var hann góðmenni, sem vildi
öllum vel.
Eiginkona Bjarna hét Kristín
Jóhannsdóttir. Hún var falleg kona
og bar sig vel og stórglæsileg í
hátíðarbúningi sínum, sem var hinn
íslenski búningur. Hún og Bjarni
áttu vel saman og þau voru falleg
hjón. Saman áttu þau tvenna tví-
bura, en áður átti Kristín fjögur
börn. Börn þeirra Bjarna og Kristín-
ar eru þessi: Hákon, vélstjóri á
ísafirði. Hann er kvæntur Huldu
Guðmundsdóttur og eiga þau fimm
böm. Hinn tvíburinn hét Hermann
Alfreð en hann beið bana í hinum
hörmulega bruna á ísafirði árið
1946, þegar stórhýsið Fell brann.
Yngri tvíburarnir eru Oddur Jakob,
sjómaður á ísafirði, og Kristín, bú-
sett í Reykjavík. Éiginkona Odds
heitir Ingibjörg Jóndóttir og eiga
þau fimm börn. Kristín átti Albert
Ingibjartsson, verkamann á ísafirði,
en þau skildu. Kristín er nú búsett
í Reykjavík og maður hennar er
Bergur Hjartarson. Kristín átti þrjú
börn en eitt þeirra, stúlka, fórst í
hinu hörmulega flugslysi í Ljósu-
fjöllum. Kristín Jóhannsdóttir, eig-
inkona Bjama, andaðist árið 1982.
Mér er þessi fjölskylda mjög
minnisstæð. Ástæðan er ekki síst
sú, að hún bjó í Alþýðuhúsinu á
ísafirði andspænis íbúð foreldra
minna handan gangsins á efstu
hæð. Þá var nú búið þröngt á
ísafirði og á efstu hæðinni í Alþýðu-
húsinu bjuggu þá fjórar fjölskyldur
og auk þess ein gömul kona í einu
herbergi. Samskipti fólksins, sem
þarna bjó, voru því óhjákvæmilega
mjög náin og tókst góður vinskapur
milli þess enda urðu allir að sýna
mikla tillitssemi og samstöðu því
svo margt var sameiginlegt. Heimil-
in vom ekki stór og hvergi auður
í garði, en sambúðin varð undantek-
ingalítið svo góð að ævarandi vin-
átta tókst með flestum þeim, sem
saman bjuggu í þrengslunum á Al-
þýðuhússloftinu. Betra sambýlis-
fólk en þau Bjarna og Kristínu og
börn þeirra er ekki hægt að hugsa
sér. Þótt heimilið væri lítið og efnin
ekki mikil var alltaf glerfínt hjá
þeim hjónum, allt hreint og strokið,
og vinarþeli að mæta. Oddur var
fáum áram eldri en ég og auðvitað
leit maður upp til sér eldri drengs
og þótti heldur betur fengur í að
fá lánaðar hjá honum indíánasögur
og fá sæti á sleðanum hans og mun
vera til mynd, sem tekin var af því
tilefni og er það meira en hægt er
að segja um sleðaferðir okkar Hall-
dórs Hermannssonar. Eftir nokk-
urra ára sambúð í Alþýðuhúsinu
byggðu þau Bjarni og Kristín sér
hús inni á Engjavegi en vinskapur-
inn hélt áfram milli fjölskyldnanna
sem skapast hafði í sambúðinni í
Alþýðuhúsinu. Á hann bar aldrei
neinn skugga.
Löngu síðar endurnýjaði ég svo
þennan vinskap við fjölskyldu
Bjama Hanssonar en það var árið
1974, þegar ég fór fyrst í framboð
á Vestfjöðrum. Bjarni Hansson var
aldrei neinn vingull í lífi sínu né
starfi. Þar sem hann gekk til verks
var hann ávallt heill í gegn. Hann
var alltaf trúr sinni sannfæringu.
Þannig var hann einnig í aðstöðu
sinni til þjóðmála og félagsmála.
Hann var sjómaður og verkalýðs-
sinni alla sína tíð og tók tryggð við
það stéttarfélag, sem hann valdi sér
- Sjómannafélag ísfirðinga. Með
sama hætti tók hann tryggð við
jafnaðarstefnuna og Alþýðuflokinn
og var þar alltaf heill, aldrei hálfur.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Bjarna Hanssyni vináttu hans og
stuðning. Ástvinum hans votta ég
samúð mína. Góður maður er geng-
inn.
Sighvatur Björgvinsson,
alþm.
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
VIGDÍS MAGNEA GRÍMSDÓTTIR,
Hrafnistu við Skjólvang,
Hafnarfirði,
lést að kvöldi fimmtudagsins 24. ágúst.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Birna Björnsdóttir, Axel Jóhannesson,
Einar Helgason, Hulda Marinósdóttir,
Hólmfríður Sigurðardóttir.
t
Móðir okkar,
LOVÍSA GUÐRÚN
SIGURBJÖRNSDÓTTIR
frá Siglufirði,
er látin.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey.
Starfsfólki Grensásdeildar eru færðar
innilegar þakkir fyrir einstaka umönnun
og umhyggju í veikindum hennar.
Jóhanna Birna Sigurðardóttir,
Magnús Þór Sigurðsson
og fjölskyldur.
t
Ástkæra móðir okkar, tengdamóðir,
amma, langamma og langalangamma,
AÐALHEIÐUR OLGA
GUÐGEIRSDÓTTIR,
Borgarholtsbraut 68,
Kópavogi,
lést á heimili sínu fimmtudaginn
24. ágúst.
Eyþór Sigmundsson,
Svava Sigmundsdóttir,
Þorsteinn Sigmundsson,
Ólafur Sigmundsson,
Guðbjörg Sigmundsdóttir,
Jóhanna Sigmundsdóttir,
Guðgeir Sigmundsson,
Hulda Silvia Jónsdóttir,
Alfsa Guðrún Hansen,
Særún Sigurjónsdóttir,
Birgir Bjarnason,
Pétur Ingi Hilmarsson,
Sigríður Guðjohnsen,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
t
Móðir okkar,
GUÐRÚN JÓNASDÓTTIR
frá Hallsbæ,
Hellissandi,
lést á sjúkradeild Hrafnistu, Reykjavík,
23. ágúst.
Jónas Sigurðsson,
Arnar Sigurðsson,
Inga Sigurðardóttir,
Magnús Sigurðsson.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim,
sem sýndu okkur samúð og vinarhug
við andlát og útför sonar okkar, bróður
og barnabarns,
AUÐUNS HLI'ÐKVIST
KRISTMARSSONAR,
Mávakletti 13,
Borgarnesi.
íris Hlíðkvist Bjarnadóttir, Kristmar Ólafsson,
Bjarni Hlíðkvist Kristmarsson.
Guðný Þorgeirsdóttir, Bjarni Hlíðkvist Jóhannsson,
Inga Jóhannsdóttir.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar um má lesa á
heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að iengd greina fari ekki yfir eina og hálfa
örk A-4 miðað við meðallinubil og hæfilega lfnulengd — eða 3600-4000 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.