Morgunblaðið - 29.08.1995, Blaðsíða 45

það er spurning
MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 29. ÁGÚST 1995 45
UNGLINGAR
Finnst
þér
rigning-
in góð?
“Þetta er bara eins
og í gamla daga...”
-haustmarkaður Kolaportsins
opinn virka daga kl. 12-18
“Þetta er bara eins og í gamla daga” varð einum fullorðnum
viðskiptavini að orði á haustmarkaði Kolaportsins sem hófst nú
um helgina. Örtröðin var mikil og seljendur glaðbeittir því mikið
var verslað þessa fyrstu daga, en haustmarkaðurinn verður opinn
alla daga tíl 17. september.
Þjófstörtuðum
“Segja má að við höfum þjófstart-
að um helgina” segir Guðmundur
hjá Kolaportinu. “Hinn eiginlegi
haustmarkaður átti ekki að byrja
fyrren ámánudeginumenþákomu
inn ýmsir stórir aðilar með mikið
úrval af haust og skólavöru. Nýjar
vörur koma í hverri viku svo vöru-
úrvalið mun aukast dag frá degi á
meðan haustmarkaðurinn er opinn”
Amerísk vöruveisla
Stór söluaðili hefur flutt inn
nokkra gáma frá Bandaríkjunum
með miklu vöruúrvali svo sem
hjónarúmum, sófasettum, fatnaði
og ótal mörgu fleiru og kynnir þetta
sem ameríska vöruveislu. Sá hinn
sami vakti mikla athygli á
vormarkaði Kolaportsins fyrir
slíkan innflutning, en nú er vöru-
úrvalið enn meira og töluvert frá-
brugðnara. Nú leggur hann áherslu
á vetrar og skólavörur svo sem
NBAtöskur og vetrarjakka, "ekta"
Levis 501 gallabuxur, Discuss Ath-
letic jogginggalla og enginn á að
vera svikinn af verðinu.
Evrópsk gámaveisla
Þá hefúr annar söluaðili flutt inn
mörg hundruð vörutegundir af
vandaðri merkjavöru og er þar að
finna alltfrá handsápu upp í vetrar-
frakka, að ógleymdu miidu úrvali af
leikföngum. Brynjar Guðmundsson
semstendur fyrir Gámaveislunni
segir að verðið tali sínu máli og nú
sé svo sannarlega rétta tækifærið
að kaupa jólagjafirnar á “réttu
verði”.
Mikið vöruúrval
“Þessir sérmarkaðir Kolaportsins
njóta vaxandi vinsælda bæði hjá
seljendum og gestum” segir
Guðmundur. “Vöruúrvalið hefur
aldrei verið meira, en auk amer-
ísku vöruveislunnar og svonefndar
gámaveislu má nefna meiriháttar
geisladiskaútsölu, lagersölu á skóm
og vefnaðarvöru, heildsölumarkað
á verkfærum, lagerlosun á
leikföngum og svo mættí lengi telja.
Heppilegur opnunartími
Haustmarkaðurinn er opinn alla
daga vikunnar og tilvalið fyrir þá
sem vilja losna við helgarösina að
kíkja við á virkum dögum en þá er
opið kl. 12-18. “Gestum gefst þá
tækifæri til að versla í meiri róleg-
heitum og eitt er vist að þarna er
hægt að gera verulega góð kaup”
sagði Guðmundur að lokum.
Signý, 15 ára
Já
Kvikmynda-
gerð kröfu-
hartfag
Guðrún, 15 ára
Nei
Inga, 15 ára
Nei
Svava, 14 ára
Já
Morgunblaðið/Rúnar Gunnlaugsson
HRAFN Gunnlaugsson með nafna sínum.
F
|LESTIR hafa gaman af því
að fara í bíó og sjá góða
kvikmynd. Það þykir sér-
stakur hvalreki ef íslensk kvik-
mynd er frumsýnd. Einn af fræg-
ustu kvik-
myndaleik-
stjórum
okkar er
Hrafn
Gunnlaugs-
son, mynd hans „Hin helgu vé“
var nýlega sýnd í ríkissjónvarpinu.
Hrafn segir okkur hér frá ungl-
ingsárum sínum.
Ég held að ég hafi verið mjög
rómantískur unglingur og dreymdi
um að verða einhvers konar far-
andskáld, nokkurs konar Byron,
skáld á hvítum hesti, mér fannst
það það rómantískasta sem til var.
Ég held að fyrirmyndin hafi verið
sótt í einhver berklaveik listaskáld
sem meira og minna dóu ung með
einhver gullkorn á vör. Að vísu
voru hvorki ég né kunningjar mín-
ir berklaveikir, þannig að hug-
myndin stemmdi ekki alveg. Eg
hafði mikinn áhuga á sprengiefni,
þegar ég heyrði um daginn um
einhveija pilta úr Keflavík sem
höfði náð sér í sprengiefni eftir
einhverjum bönnuðum krókaleið-
um, og falið það undir rúmmi
ömmu eins þeirra, þá hugsaði ég
með mér að þetta hefði getað ver-
ið frétt um mig hérna áður fyrr.
Ég vann við að bora í kísilnáminu
í Hvalfirði og lærði þar meðferð
dynamits og að fara með sprengi-
efni. Ég var alltaf að
gera tilraunir með
þetta, og til að sjarm-
era dömurnar þá bauð
ég þeim upp á að
sprengja fyrir þær. Móðir
mín segir mér að ég hafi
alla tíð haft mikinn
áhuga á blómum,
sem barn og
unglingur, ég
hafi gengið
um og þefað
af blómum.
Mér hefur alltaf fundist voða
góð lykt af blómum og stelpum,
og vil þefa af einhveiju svoleið-
is.
F ermingardagurinn
Ég tók ferminguna passlega
hátíðlega, mér fannst þetta hálf-
gerð hræsni og helgislepja sem
fellur ekki þessum aldri. Ég fermd-
ist náttúrulega eingöngu út á gjaf-
irnar. Við lásum kristinfræði í skól-
anum, en ég held að það hefði
verið klókara að kenna okkur trú-
arbragðasögu, því maður var í svo
mikilli uppreisn að maður var ein-
faldlega á móti því að vera matað-
ur af einni trú. En ef um saman-
burð hefði verið að ræða þá hefði
maður séð hvað kristin siðfræði
er mannbætandi að mörgu leyti
og þá hugsa ég að maður hefði
séð þetta í allt öðru ljósi.
Komplexar og
minnimáttarkennd
Ég held að ég hafi verið alveg
yfirfullur af alls konar koplexum
og minnimáttarkennd og ýmsum
ranghugmyndum um sjálfan mig.
Það fylgir þessum aldri. Menn eru
að uppgötva sig eins og sagt er á
fræðingamáli. Og þegar menn eru
að uppgötva sig þá komast þeir
að því á uppgötvunarferlinu að
þeir hljóti að vera öðruvísi en allir
aðrir, eða að minnsta kosti ekki
ST ITITTTTTTrr DG
Sf “D.:. FJS'/IAR
eins. Ég held að meginkomplexinn,
sem ég var með, hafi verið það,
að ég trúði því innst inni að ég
myndi einhvern tímann vinna ein-
hverja mikla dáð sem myndi vekja
alveg
óskipta að-
dáun þeirra
yngismeyja
sem ég var
hrifinn af.
Hver dáð sem maðurinn drýgir er
draumur um konuást, sú hugsun
var mjög sterk í mér, að gera eitt-
hvað grand.
Kvikmyndaleikstjóri
Mig langaði til að vera skáld og
hugsuður sem skapar óbrotgjama
andlega hluti, skrifaði eða hugsaði
eitthvað eða segði eitthvað sem
myndi lifa. Ég var uppfullur af
eintómum spakmælum og ég kunni
held ég þúsundir spakmæla á end-
anum utanað. Þetta var það sem
mig dreymdi um sem unglingur,
en svo mætir maður raunveru-
leikanum, og hann er ekkert að
sækjast eftir spekingum eða skáld-
um atvinnulífið sækist eftir öllu
öðru og þá getur orðið ansi mikill
árekstur. Það kemur stundum
til mín ungt fólk sem segist ætla
í kvikmyndagerð. Ég hef það fyrir
reglu að telja úr því kjarkinn eins
og ég get, helst þannig að það sé
öruggt að það fari ekki. Því ég
vei- t, að ef það fer þrátt
fyrir það eftir allar
fortölurnar, þá er
nokkurn veginn
öruggt að það
voða
standa sig og
lifa þetta af. Þetta er svo
feiknalega kröfuhart fag og
mikil barátta, ekki síst ef þú
ferð í toppstöðuna í faginu, sem
er að vera leikstjóri. Leikstjórinn
er nánast eins og herforingi, hann
hefur alla sína undirmenn á valdi
sínu og þeir verða að hlýða honum
í einu og öllu. Mér datt leikstjórn
ekki í hug fyrr en eftir tvítugt,
fram að þeim tíma var ég allur
orðsins maður, vann smásagna-
og ljóðakeppni í skólanum og
fannst ég vera á leiðinni að verða
þjóðskáld. Fyrir tilviljun tók sjón-
varpið svo upp leikrit sem ég
samdi í menntaskóla sem hét
„Saga af sjónum". Það fór svo á
Norðurlönd og fékk góðar viðtök-
ur, þá datt mér í hug að myndmál-
ið væri kannski það tungumál sem
léti mér ekkert síður en ritmálið.
Að lokum
Ég ráðlegg fólki að hlusta eftir
röddinni inni í sjálfu sér, en láta
ekki einhveijar umbúðir, einhveija
tísku og stundarvitleysu ráða ferð-
inni. Sá einn verður listamaður sem
nær að tala frá sínu innsta hjarta
og innra lífi. Þú getur lært að spila
á píanó en þú getur ekki lært að
vera mússikalskur.