Morgunblaðið - 09.09.1995, Blaðsíða 30

^30 LAUGARDAGUR 9. SEPTEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
KARL ÞORLÁKSSON
-4- Karl Þorláksson
* fæddist að
Hrauni í Ölfusi 20.
janúar 1915. Hann
lést í Landspítalan-
um 1. september sl.
Foreldrar hans
voru hjónin Þorlák-
ur Jónsson frá
Hrauni í Ölfusi, f.
26. desember 1872,
d. 11. maí 1915 og
Vigdís Sæmunds-
dóttir frá_ Vind-
heimum í Ölfusi, f.
23. desember 1877,
d. 5. október 1965.
Karl var yngstur í hópi sex
systkina. Elstur var Sæmundur,
f. 1903, er látinn; Elín, f. 1904;
Guðrún, f. 1906, er látin; Þorlák-
ur Axel, f. 1907, lést í æsku; og
Ólafur, f. 1913. Kona Karls er
Brynhildur Eysteinsdóttir, f. 4.
febrúar 1918 í Meðalheimi á
Asum í Húnavatnssýslu. Bryn-
hildur var dóttir hjónanna Ey-
steins Bjömssonar, f. 17. júlí
1895, d. 2. maí 1978 og Guðrún-
ar Gestsdóttur, f. 11. desember
1892, d. 30. ágúst 1970. Karl og
Brynhildur giftust 25. maí 1946
«« ojg bjuggu alla tið á Hrauni í
Ölfusi. Þau eignuðust sex böm:
1) Gunnar Steinn, f. 18. mars
1943. Hann á fjögur böm, þau
KARL Þorláksson kvaddi þennan
heim 1. september síðastliðinn.
Kallið kom ekki á óvart, en Karl
hafði barist við illvígan sjúkdóm í
meira en eitt ár. Hann barðist hetju-
lega, eins og hans var von og vísa,
en hann vissi að rimman við mann-
inn með ljáinn yrði erfið og varð
að lokum að lúta í lægra haldi.
Karl fæddist að Hrauni í Ölfusi
hinn 20. janúar 1915 og var því á
áttugasta og fyrsta aldursári er
Brynhildi, Hilmar,
Jón Gunnar og
Daníel Þór. Dóttir
Brynhildar Gunn-
arsdóttur er Step-
hanie Inga. Kona
Gunnars er Ingunn
Guðmundsdóttir. 2)
Vigdís, f. 27. maí
1948. Maður hennar
er Gunnar Ingi
Birgisson og eiga
þau tvær dætur,
þær Brynhildi og
Auðbjörgu Agnesi.
3) Hrafnkell, f. 10.
júlí 1949. Kona hans
er Sigríður Gestsdóttir og eiga
þau þrjár dætur, þær Steinunni,
Kolbrúnu og Brynju. 4) Guð-
mundur Ingi, f. 6. janúar 1952.
Hann á fjögur böm, þau Karl,
Magneu Þóm, Elínu og Araar
Inga. 5) Þorlákur, f. 2. júlí 1954.
Hann á þrjá syni, þá Davíð,
Karl og Skúla. Kona hans er
Kristjana Skúladóttir. 6) Inga
Þóra, f. 27. febrúar 1960. Maður
hennar er Garðar Gestsson og
eiga þau þijú böm, þau Vigni
Má, Hafdísi Ösp og Kára.
Útför Karls fer fram í dag frá
Þorlákskirkju í Þorlákshöfn og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Jarðsett verður I Hjallakirkju-
garði.
hann lést. Hann bjó alla tíð á Hrauni
og stundaði þar búskap, þar til hins
síðasta.
Karl ólst upp í faðmi móður sinn-
ar og systkina en hann missti föður
sinn þegar hann var ungbam í
vöggu. Lífsbaráttan var hörð í þá
daga og hann lifði í þeim anda og
veitti sjálfum sér lítið í gegnum líf-
ið. Hann var vinnuharður við sjálfan
sig sem og aðra og var lítið gefinn
fyrir værukærð og dund. Hann
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
GUÐMUNDUR JÓNSSON,
Innra-Hólmi,
lést í Sjúkrahúsi Akraness 8. september.
Jónfna Sigurrós Gunnarsdóttir
og börn hins látna.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför elskulegrar móður okk-
ar, tengdamóður, ömmu, langömmu og
langalangömmu,
LÁRU PÉTURSDÓTTUR,
Efstasundi 11,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hafnar-
búða fyrir góða umönnun.
Elí B. Einarsson,
Pétur R.B. Einarsson,
Aðalsteinn Einarsson,
Marfa Einarsdóttir,
Sólrún Einarsdóttir,
Sigrún Theresa Einarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Margrét Erla Einarsdóttir,
Guðriður Hansdóttir,
Kristjana Þorgilsdóttir,
Ragnar F. Jónsson,
Sigurður Árnason,
t
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
ÁRNA KRISTINS BJARNASONAR
fyrrv. framkvæmdastjóra,
Byggðarenda 13.
Alúðar þakkir til starfsfólks á deild E6
Borgarspítalanum fyrir einstaka
umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
Björg Jakobsdóttir,
Bjarni Árnason,
Jakob Árnason,
Kristinn R. Árnason, Arna Sif Kjærnested,
Bjarni Örn Kristinsson.
MINNINGAR
byggði upp blómlegt bú með konu
sinni og börnum. Hann dró þó sam-
an búreksturinn eftir að kraftar
fóru þverrandi og börnin fóru að
heiman. Síðari hluta ævinnar bjó
hann félagsbúi með Hrafnkeli syni
sínum og famaðist þeim vel í sam-
starfi.
Aðalmarkmið Karls í lífinu var
að búa fjölskyldu sinni gott heimili,
búa börn sín vel fyrir lífið og hlúa
að þeim með öllum ráðum.
Karl giftist eftirlifandi konu
sinni, Brynhildi Eysteinsdóttur. Sá
sem þetta ritar varð þeirrar gæfu
aðnjótandi að verða tengdasonur
þeirra hjóna. Hjá ungu fólki er
kannski lífskúrsinn ekki alltaf á
kláru. Hvað mig varðar, þá hlúðu
þau hjón að ungum græðlingi og
studdu hann þegar á móti blés.
Fyrir það verð ég ævarandi þakklát-
ur þeim hjónum báðum. Fleiri hafa
sömu sögu að segja.
Karl skildi það fljótt að hann
yrði að treysta á sjálfan sig í lífinu
og lifði samkvæmt þeirri lífsspeki.
Fólk sem lifði vísvitandi á kerfinu
var ekki í uppáhaldi hjá honum.
Karl var stundum harður í horn að
taka og lét engan ganga á hlut sinn
óátalið. En þó mátti hann ekkert
aumt sjá og rétti þeim hjálparhönd
sem minna máttu sín í lífinu og
gerði það á sinn hátt. Mikil gest-
risni einkenndi heimili þeirra hjóna
og var þar oft mjög gestkvæmt.
Ekki var farið í manngreinarálit
hver ætti í hlut.
Karl hafði mjög ákveðnar skoð-
anir í pólitík. Lífsviðhorf vinstri
manna höfðuðu ekki til hans. Hann
trúði á mátt einstaklingsins og
hæfileika hans til að bjarga sér og
lifði samkvæmt því. Hann var og
mikill húmoristi og sá það spaugi-
lega í lífinu og kunni frá mörgu
að segja í þeim efnum. Gaman var
að hlusta á frásagnir hans sem
náðu allar götur til fyrstu áratuga
aldarinnar.
Karl var afar vel lesinn og vel
að sér í sögu, landafræði, náttúru-
fræði og veðurfræði, svo með ólík-
indum var. Stálminnugur var hann
svo og sjálfmenntaður. Hann rak
margan fræðimanninn á gat í þeim
efnum, hvort sem það snerti hluti
innanlands sem utan. Hann hefði
kosið að ganga menntaveginn, en
fjárráð fjölskyldunnar leyfðu það
ekki á þeim tíma. Mjög gaman var
að ræða við hann um þessar fræði-
greinar og leið þá tíminn fljótt.
Karl var ekki allra. Hann var
mikill vinur vina sinna. Hann var
lítið gefinn fyrir óþarfa tal, vildi
láta verkin tala. Hann trúði því að
fjölskyldan væri homsteinn þjóðfé-
lagsins og vildi að þar ríkti sam-
heldni, sátt og samlyndi.
Ég vil þakka Karli samfylgdina
í þau tæp þrjátíu ár sem ég þekkti
hann. Hann veitti mér þekkingu,
þroska og styrk.
Guð blessi minningu Karls Þor-
lákssonar.
Gunnar I. Birgisson.
Afi minn, Karl Þorláksson bóndi
á Hrauni, er látinn. Hann mun
ávallt eiga stóran hlut í hjarta mínu.
Það voru forréttindi að fá að alast
upp hjá honum og ömmu minni á
Hrauni. Afi hafði einstaklega góða
nærveru.og það fylgdi honum jafn-
an mikil yfirvegun og festa, og allt-
af leið mér vel í návist hans.
Þegar ég ólst upp á Hrauni
tengdist ég afa mínum óijúfanleg-
um böndum. Þar fann ég ástúð og
hlýju. Þetta var ómetanlegur tími
sem ég átti með afa mínum á
Hrauni, og á ég margar góðar
minningar sem tengjast honum á
einn eða annan hátt, sem koma nú
upp í hugann. Afi var vanur að
kalla mig Lillu sína og sem lítil
telpa fylgdi ég honum hvert sem
hann fór. Ef það þurfti að raka upp
á túni, vatna, gefa rollunum eða
fara niður á sand og tína rekavið,
alltaf elti ég hann. Það var spenn-
andi og lærdómsríkt fyrir litla telpu
að fá að kynnast lífinu í sveitinni
og yndislegt að vera í návist manns
sem hafði svo mikla visku til að
bera eins og hann afi minn hafði.
Þær voru margar ferðirnar sem við
fórum saman og oft var ég sein
fyrir og lengi að koma hádegis-
matnum ofan í mig og var afa far-
ið að lengja eftir mér. Þá hafði
hann á orði, um leið og hann klapp-
aði á kollinn á mér: „Lilla mín,
reyndu nú að hnoða þessu í þig,
greyið mitt.“ Hann var alltaf mjög
hlýr við mig og skilningsríkur, og
kímnin var aldrei langt undan.
Hann kenndi mér mörg góð gildi
í lífinu og miðlaði mér og vakti
forvitni mína á ýmsum fróðleik. Ef
ég þurfti að vita eitthvað þá spurði
ég afa. Hann var mjög sterkur per-
sónuleiki og fylginn sér og gerði
miklar kröfur til sjálfs sín. Hann
var heill fjársjóður af fróðleik og
þau eru ógleymanleg kvöldin sem
ég sat með afa, þar sem við ræddum
um allt milli himins og jarðar. Það
var alveg sama um hvað var rætt;
söguna, landafræði, stjörnufræði
eða jafnvel um uppruna tímans,
alltaf hafði hann svör á reiðum
höndum og alltaf var hann tilbúinn
að velta fyrir sér hlutunum, spá og
spekúlera. Víðlesnari manni hef ég
aldrei kynnst. Þetta voru lærdóms-
rík kvöld sem eru einstök í huga
mínum eins og hann afí minn.
Ég er þakklát afa mínum fyrir
það veganesti sem hann gaf mér út
í lífið og hversu góður hann var við
mig. Ég bið Guð að geyma hann.
Brynhildur Gunnarsdóttir.
Nú hefur hann Kalli frændi kvatt
þennan heim og er sárt að sjá á
eftir svo hressum karli sem hann
var. Ég man eiginlega fyrst eftir
honum sex til sjö ára en þá kenndi
hann mér að mjólka hana Dropu
gömlu sem hafði svo litla spena.
Þetta gekk svo vel að ég mjólkaði
upp frá því og hélt að ég myndi
aldrei sleppa framar við mjaltir.
Þegar táningsárin komu lenti ég
stundum í útistöðum við heimilis-
fólkið á mínum bæ (við vorum sex
systurnar) og hljóp ég þá gjarnan
ÞÓRA ALDÍS HJELM
Þóra Aldís
Hjelm fædd-
ist á Eskifirði 17.
júní 1939. Hún
lést á Landspítal-
anum 1. sept-
ember síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar vom
hjónin Aðalheið-
ur Einarsdóttir
og Svanberg
Hjelm, sem bæði
eru látin. Systk-
ini hennar em
Birgir, látinn,
Marteinn, látinn,
Ásgeir, Frímann, Silvia, látin,
Vignir, Axel, Agnes, Heiðberg
og Guðlaug. Hálfsystkini eru
Gunnar, látinn, Brynjar og
Sigmar. Þijú börn misstu hjón-
in mjög ung. 30. nóvember
1968 giftist Þóra Aldís Svein-
birni Eiríkssyni, f. 25.8. 1923,
ÞANN 1.9. lést móðir mín eftir
mikil og erfið veikindi. Það eru lið-
in 14 ár síðan hún greindist fyrst
með alvarlegan sjúkdóm. Á þessum
14 árum hefur gengið á ýmsu hjá
mömmu. Hún hefur sýnt alveg
ótrúlegt baráttuþrek og viljastyrk.
Hún ætlaði sér aldrei að gefast
upp og stóð svo sannarlega við
það. En hún mamma stóð aldrei
ein í þessari baráttu. Fóstri minn,
Sveinbjörn Eiríksson, reyndist
móður minni ætíð einstaklega vel.
Ég hef oft hugsað um það þvílík
gæfuspor það voru fyrir okkur
mæðgurnar að koma hingað heim
á Garðaveginn. Ég var aðeins 4
ára gömul og festi því fljótt rætur
hér. Mamma hafði ung misst móð-
ur sína úr sama sjúkdómi sem nú
hefur sýnt vald sitt enn á ný. Eft-
ir að móðir hennar lést varð líf
mömmu mjög erfitt. Því þakka ég
frá Sandgerði. Fyrir
átti hún 2 börn. Þau
eru 1) Þorsteinn Val-
ur Baldvinsson, f.
25.8. 1957, hans kona
er Sigríður Björns-
dóttir og eiga þau
tvær dætur á lífi,
Sædísi, f. 1984, og
Snædísi, f. 1993, en
misstu eina dóttur,
Valdísi, f. 1992. 2)
Berglind Ósk Sig-
urðardóttir og á hún
einn son, Erling Þor-
steinsson, f. 1986, en
missti dóttur, Aldísi,
1983. Þóra Aldís og Sveinbjörn
tóku að sér fósturson, Björn
Axelsson, f. 13.2. 1968 og á
hann eina dóttur, Sveindísi, f.
1993.
Útför Þóru Aldísar fer fram
frá Hvalsneskirkju í dag og
hefst athöfnin kl. 11.
forsjóninni fyrir það að hún eignað-
ist góðan mann og gott heimili.
Það getur enginn sannfært mig
um það að hún móðir mig hafi
þurft að lúta í lægra haldi fyrir
þessum sjúkdómi. Hún raunveru-
lega sætti sig aldrei við veikindi
sín en tók þeim með miklu æðru-
leysi. Mér finnst hún standa uþpi
sem mikill sigurvegari þrátt fyrir
allt. Að halda reisn sinni og sál-
arró, held ég að sé mesti sigur sem
nokkrum manni geti hlotnast. And-
legur styrkur móður minnar var
þvílíkur að við hin vorum alltaf að
læra af henni þótt við gerðum
okkur ekki alltaf grein fyrir því.
Sorgin sem við stöndum nú frammi
fyrir er nístandi. Tómarúmið er
þvílíkt. Við verðum lengi að læra
að lifa án hennar mömmu og ég
á aldrei eftir að sætta mig við
þessi endalok. Mér finnst þetta
mikið óréttlæti að svona ung kona
fari frá okkur. En það voru víst
við mennirnir sem fundum upp
réttlætið og skilgreinum það okkur
í hag á ýmsan hátt.
Ég er mjög þakklát skaparanum
fyrir öll góðu árin sem við fengum
saman, en ég hefði svo sannarlega
viljað fá tækifæri til þess að semja
um fleiri ár. Minningarnar eru
óþijótandi og þær eru líka ómetan-
leg auðæfi. Að hafa fengið að al-
ast upp hjá góðum og traustum
foreldrum og alla tíð búið víð gott
heimilislíf eins og við systkinin
gerðum er í mínum huga það dýr-
mætasta af öllu.
Ég kveð nú móður mína með
ólýsanlegum söknuði. Ég vildi óska
þess að ég hefði getað gert meira
fyrir hana, en ég trúi því í ein-
lægni að við eigum eftir að hittast
aftur. Ég trúi því að hún sitji nú
í faðmi guðs almáttugs og_ njóti
velgjörða sinna á jörðinni. Ég vil
þakka fóstra mínum Sveinbimi
Eiríkssyni fyrir alveg einstaka
umhyggju og ástúð í garð mömmu
og okkar allra. Einnig vil ég þakka
starfsfólkinu á Hlévangi fyrir alla
þá ómetanlegu hjálp sem það veittu
henni þegar hún átti orðið erfitt
með vinnu. Án hugulsemi þess
hefði hún aldrei getað verið svona
lengi að störfum.
Ollum ættingjum og vinum fjöl-
skyldunar sem sýndu móður minni
samhug og hlýju meðan á veikind-
um hennar stóð færum við innileg-
ustu þakkir. Henni þótti ómetan-
lega vænt um þessa umhyggju í
sinn garð. Að endingu vil ég þakka
starfsfólki á deild 11-E á Landspít-
alanum og starfsfólki á Sjúkrahúsi
Suðurnesja fyrir mjög góðan
hjúkrun og einlæga hlýju í garð
okkar.
Guð blessi ykkur öll og guð
geymi þig, elsku mamma mín.
Linda.
4