Morgunblaðið - 10.09.1995, Blaðsíða 28

- - 28 SUNNUDAGUR 10. SEPTEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
SVAVA O.
FINSEN
+ Svava Ó. Fins-
en var fædd á
Akranesi 25. jan-
úar 1907. Hún lést
á Sjúkrahúsi Akra-
ness 3. september
siðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Ingibjörg ísleifs-
dóttir frá Arnar-
bæli í Ölfusi, f. 12.
september 1872, d.
18. febrúar 1936,
dóttir séra Isleifs
Gíslasonar og Ka-
rítasar Markús-
dóttur, og Ólafur
Finsen héraðslæknir á Akra-
nesi, f. 17. september 1867, d.
10. október 1958, en hann var
sonur Ole Peter Finsen póst-
meistara og Hendrikke Bjerr-
ing. Svava var þriðja yngst átta
systkina en þau eru Ole Peter
Finsen, f. 11. ágúst 1895, d. 11.
ágúst 1917, Karítas Finsen, f.
14. september 1896, d. 25. ág-
úst 1956, ísleifur Gísli Finsen,
f. 25. ágúst 1898, d. lí. febrúar
^ v 1979, Hendrikka Andrea Fins-
en, f. 18. júlí 1900, d. 4. septem-
ber 1981, María Asa Finsen, f.
24. september 1902, Niels Ry-
berg Finsen, f. 23. maí 1909,
d. 30. september 1985, og Björn
Finsen, f. 6. maí 1912, d. 9. maí
1915. Svava lauk prófi frá
Kvennaskólanum í Reykjavík
árið 1926 og starfaði eftir það
fyrst við verslunarstörf og síð-
ar skrifstofustörf á Akranesi
þar til hún giftist 6. nóvember
1937 Ingólfi Jóns-
syni verslun-
arsljóra, f. 5. sept-
ember 1906, d. 29.
mars 1977. Ingólf-
ur var sonur Sig-
ríðar Lárusdóttur
Ottesen ljósmóður
frá Ytra-Hólmi,
Innri-Akran.hr., og
Jóns Sigurðssonar
trésmíðameistara
frá Efstabæ í
Skorradal. Svava
hóf störf á skrif-
stofu fyrirtækisins
Haraldur Böðvars-
son & Co. árið 1961 og starfaði
þar fram yfir áttræðisaldur.
Svava var ein af stofnendum
Kvenfélags Akraness og í
stjórn þess í 25 ár og síðar
heiðursfélagi. Hún starfaði
einnig um áratuga skeið í
Kirkjunefnd Akraness, Slysa-
varnafélagi Islands og var ein
af stofnendum sjálfstæðis-
kvennafélagsins Bárunnar á
Akranesi. Svava og Ingólfur
eignuðust eina dóttur, Ingu
Svövu Ingólfsdóttur viðskipta-
fræðing, starfsmannastjóra hjá
Pósti og síma, f. 24. febrúar
1943, gifta Jóni Ólafssyni tann-
lækni, f. 10. júlí 1938. Dóttir
þeirra er Hildur Karítas há-
skólanemi, f. 24. desember
1974.
Útför Svövu fer fram frá
Akraneskirkju á morgun,
mánudaginn 11. september, og
hefst athöfnin klukkan 14.
Mánudaginn 11. september nk.
verður tengdamóðir mín Svava Ó.
Finsen borin til grafar. Við hjóna-
band er alltaf happdrætti hvernig
tengdamóðir fylgir með í ráðahagn-
um. í mínu tilviki fékk ég betri
tengdamóður en nokkur getur kosið
sér.
Svava fæddist í húsinu sem faðir
hennar lét reisa á Vesturgötu 40 á
Akranesi og bjó þar allt til hún,
þrotin heilsu, fluttist á Dvalarheim-
ilið Höfða 85 ára. Þegar Svava gift-
ist Ingólfi stækkuðu þau húsið og
ásamt þeim bjuggu áfram í húsinu
Karítas systir hennar og Ólafur
faðir hennar uns þau létust. Niels
bróðir hennar bjó þar einnig og fjöl-
skylda hans þar til hann fluttist í
eigið hús um 1948.
Svava talaði oft um hversu mik-
illar hamingju hún hefði orðið að-
njótandi á langri ævi og hversu
gæfan hefði leikið við sig. Hún
nefndi aldrei hin ýmsu áföll er höfðu
mætt henni á Iífsleiðinni. Hún hafði
eignast tvö böm áður en hún eign-
aðist Ingu Svövu. Annað kom liðið
en fullburða í heiminn en hitt,
drengur, lifði aðeins í fáeina daga.
Svava hjúkraði systur sinni Karítas,
í eins árs baráttu hennar við
lungnakrabbamein, en Karítas lést
eftir erfíða legu árið 1956. Hún
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför
TORFA BRYNGEIRSSONAR
frá Búastöðum,
Vestmannaeyjum
Erla Þorvarðardóttir,
Njáll Torfason, Kristín Arsælsdóttir,
Bryndís Torfadóttir, Hólmgrímur Þorsteinsson,
Bryngeir Torfason, Sigrún S. Hreiðarsdóttir,
Guðmundur H. Torfason, Björg Jakobína Þráinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, er sýndu
okkur samúö og hlýhug við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
BRAGA BRYNJÓLFSSONAR
klæðskerameistara,
Ásenda14.
Starfsfólki Borgarspítalans eru færðar
innilegar þakkir fyrir góða umönnun í
veikindum hans.
Dóra Halldórsdóttir,
Alda Bragadóttir, Björn Ingi Björnsson,
Halldór Bragason, Þorbjörg Jónasdóttir,
Eli'n Sigríður Bragadóttir, Guðmundur Konráðsson,
Brynjólfur Bragason, Ásta M. Sívertsen,
barnabörn og barnabarnabarn.
MINNIIMGAR
sýndi henni tillitssemi og góðvild
og þreyttist aldrei á að gera henni
til góða. Faðir hennar, háaldraður
og síðustu árin blindur, var einnig
til heimilis hjá henni og sýndi hún
honúm sömu umhyggjuna og systur
sinni, en hann lést tveimur árum
síðar.
Frá fyrstu kynnum kom okkur
Svövu ákaflega vel saman, hún tók
mér sem syni sínum og við áttum
margt sameiginlegt. Svava var eins
og sannur Skagamaður áhugasöm
um fótbolta og horfðum við á
marga eftirminnilega leiki saman
í sjónvarpinu. Margs er að minnast
þau tuttugu og fjögur ár sem ég
var samferðamaður Svövu. Strax
frá því að ég kvæntist konu minni
í desember 1971 var ég tíður gest-
ur á heimili hennar og Ingólfs. Þar
til við fluttum í okkar eigið hús-
næði 1976 vörðum við flestum frí-
stundum okkar á þeirra heimili, en
þau voru samhent hjón og með
afbrigðum gestrisin. Við ferðuð-
umst nokkuð saman innanlands og
eftir lát Ingólfs fór hún nokkrar
ferðir með okkur til Bandaríkj-
anna. Eftir að dóttir okkar fæddist
varð hún sólargeislinn í lífi þeirra
hjóna, en þau voru bæði ákaflega
barngóð. Léku þær sér oft langtím-
um saman Svava og Hildur enda
átti Svava mjög létt með að hafa
ofan af fyrir börnum með sögum
sínum og leik. Svava varðveitti vel
bamið í sjálfri sér, en það kom þó
ekki í veg fyrir að hún gæti um-
gengist alla aldurshópa. Hún hafði
létta lund og átti auðvelt með að
blanda geði við unga sem aldna
og var virk í félagsstarfi svo lengi
sem heilsan leyfði.
Svava unni ferðalögum og ferð-
aðist á efri árum víða um Evrópu
með vinkonu sinni og grannkonu
Röggu á Grund, allt þar til hún var
komin nokkuð á níræðisaldur. Besta
vinkona Svövu og jafnaldra, Lolla
á Grund, bjó einnig handan götunn-
ar. Eftir lát Ingólfs 1977 bjó Svava
ein í húsi sínu, jafnvel lengur en
heilsa hennar leyfði. Fylgdust þær
Grundarsystur vel með henni. Fleiri
voru henni stoð síðustu og erfíðustu
árin í gamla húsinu og er þar helst
að nefna Öldu Jóhannesdóttur sem
gift er systursyni Svövu, en hún
leit til hennar nær daglega og sýndi
henni þá hugulsemi og hlýju sem
fáum er gefín. Systurdóttir Svövu,
Kristín, kom einnig til hennar dag-
lega síðustu árin og sá til þess að
Blömastofa
Friöfinns
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opiö ötl kvöld
til kl. 22,- elnnig um helgar.
Skreytingar viö öll tilefni.
Gjafavörur.
hún tæki lyfin sín og vanhagaði
ekki um neitt.
Fyrir rúmum þremur árum kom
að því að Svava varð að yfírgefa
gamla húsið sitt og flytjast á Dval-
arheimilið á Höfða. Systir hennar,
Ása sem er á 93. aldursári, var þar
fyrir og naut Svava nú samneytis
og návistar eldri systur sinnar.
Svava var ótrúlega fljót að aðlagast
breyttri búsetu, enda naut hún á
nýja staðnum afar góðrar umönn-
unar. Hún var vön að segja: „Allir
eru góðir við mig og mér líður vel.“
Svava hafði frábært skopskyn og
hélt hún því og sinni léttu lund til
hins síðasta. Hildur dóttir okkar var
ákaflega hænd að ömmu sinni og
hringdi í hana daglega allt þar til
að banalegunni kom. Hún heimsótti
hana oft og var það þeirra besta
skemmtun að syngja saman og sýna
hvor annarri hlýju og blíðu. Svava
sagði oft: „Ég á bara eitt barna-
barn, en það er besta barnabarn í
heimi."
Svava yfírgaf þennan heim eftir
nokkurra daga sjúkralegu að
morgni sunnudagsins 3. september
sl. þár sem dóttir og dótturdóttir
leiddu hana yfir móðuna miklu.
Þökk sé henni fyrir góða samferð.
Jón Ólafsson.
Minningar um liðnar stundir,
góðar, stundir, eru eitthvað sem
enginn getur tekið frá manni, sama
á hveiju gengur. Þær minningar,
sem fylltu hugann þegar fréttin um
andlát Svövu frænku barst, sanna
hversu ríkur maður er, því þær eru
góðar.
Þegar við systur vorum litlar
voru heimsóknir í Læknishúsið há-
punktur tilverunnar. Læknishúsið
var heill heimur út af fyrir sig. Þar
geyma veggirnir sögu margra, sögu
sorgar og gleði. Þar var öðruvísi
lykt en í öðrum húsum, þar ríkti
ró og virðuleiki og þar bjó Svava
frænka.
Svava varðveitti bamið í sér svo
vel að hún var alltaf boðin og búin
að leika sér sem ekki er algengt
að fullorðið fólk leyfi sér að gera.
Við gleymum aldrei messuleiknum,
en þá var Vigdís presturinn, Jón
bróðir organistinn, Svava kirkjukór-
inn og Heiðrún söfnuðurinn. Það
var blessað og beðið, sálmar sungn-
ir hástöfum, allt gert eins og í al-
vöru messu.
í Læknishúsinu var dúkkuhús
þar sem margar litlar sálir hafa
gleymt stund og stað við leik. í
sama herbergi var skápur þar sem
Þegar andlát
ber að hönJum
fararetofa Kirkjugardanna Foeevogi
Sfmi 551 1266
t
Faðir okkar og afi,
HJÁLMAR BALDURSSON,
Hátúni 10A,
lést á heimili sínu laugardaginn 2. sept-
ember.
Jarðarförin fer fram í Fossvogskapellu
mánudaginn 11. september kl. 13.30.
Þorbjörg Hjálmarsdóttir,
Silvía Hjálmarsdóttir
og barnabörn.
Svava geymdi Cadbury’s-súkkulaði
og það var stór stund þegar mola
af því var stungið upp í litla munna.
Eða plata af amerísku tyggjó, þetta
var áður en allar verslanir fylltust
af sælgæti.
Svava og Ingólfur eignuðust
sjónvarp löngu fyrir tíma íslenska
sjónvarpsins og með lotningu
klæddi maður sig upp í sín sunnu-
dagaföt, kjól og hvíta sokka, og
þrammaði á sunnudagssíðdegi nið-
ur í Læknishús að horfa á Andrés
Önd í kanasjónvarpinu.
Svava hafði stórt og hlýtt hjarta
og þó hún hafi fengið sinn skammt
af mótbyr var alltaf stutt í gaman-
ið og léttleikann. Alltaf jafngaman
þegar hún kom t.d. í afmæli á Laug-
arbrautina til ömmu og sló kveðju
á viðstadda með orðunum: „Óska
ykkur til hamingju með hana Hend-
rikku.“ Í síðasta skiptið sem við
systur heimsóttum Svövu í Læknis-
húsið bauð hún okkur upp á sherrí.
Þegar búið var að skála sagði hún
og skellihló: „Hún amma ykkar
ætti að sjá til mín núna, gefandi
börnunum sherrí. Sú léti mig heyra
það.“ Við systur vorum báðar orðn-
ar þrítugar þá.
Með þessum fáeinu línum langaði
okkur að sýna þakklæti fyrir að
hafa fengið að njóta samveru
Svövu, þó að á seinni árum hafi
heimshöf skilið á milli og samveru-
stundirnar því verið færri.
Inga Svava, Jón og Hildur Karit-
as, við vottum ykkur okkar innileg-
ustu samúð. Blessuð sé minning
Svövu Finsen.
Vigdís og Heiðrún.
Við fráfall Svövu hrannast upp
minningar frá liðnum samveru-
stundum. Við samstarfsfólk hennar
hjá Haraldi Böðvarssyni minnumst
hennar sérstaklega fyrir hversu
traust, ljúf og létt hún var í allri
umgengni. Hún var „Lady“ í þess
orðs fyllstu merkingu en laus við
allan hégóma, blátt áfram, hrein
og bein.
Hún var 55 ára gömul þegar hún
hóf störf á skrifstofunni árið 1962
en þá hafði hún gegnt húsmóður-
störfum í á þriðja áratug. Svava
hafði ekki setið lengi á sínum „kont-
ór“ þegar hún náði fullu valdi á
öllum þeim störfum sem henni voru
falin og þau urðu margvísleg - hún
lærði tölvuvinnslu eftir sjötugt,
þannig var hún sífellt að auka við
sig og fannst það sjálfsagt.
Svava hafði góðan bakgrunn,
hafði fengið hagnýta menntun á
unga aldri og áður en hún festi ráð
sitt hafði hún unnið verslunar- og
skrifstofustörf. í þá tíð hættu flest-
ar konur útivinnu um leið og þær
giftu sig. Hún giftist Ingólfi Jóns-
syni verslunarstjóra á Akranesi 6.
nóv. 1937. Hann var Akurnesingur
eins og hún og þau höfðu þekkst
lengi áður en þau festu ráð sitt.
Þeirra hjónaband var einstaklega
farsælt og vinátta og virðing ein-
kenndi allt þeirra samlíf. Ingólfur
lést í marsmánuði 1977.
Þau eignuðust eina dóttur, Ingu
Svövu viðskiptafræðing, starfs-
mannastjóra hjá Pósti og síma í
Reykjavík. Hún er gift Jóni Ólafs-
syni tannlækni og þau eiga eina
dóttur, Hildi Karitas, augasteinn
ömmu sinnar. Okkur er enn í fersku
minni hamingja Ingólfs þegar hann
tilkynnti okkur um fæðingu barna-
barnsins, en Ingólfur sá um verslun-
arrekstur Haraldar Böðvarssonar
um áratugaskeið og var einn af
burðarstólpum fyrirtækisins.
Svava var borin og barnfæddur
Akumesingur, dóttir hjónanna Ingi-
bjargar ísleifsdóttir og Ólafs Finsen
héraðslæknis. Hún var fædd að
Vesturgötu 40 og bjó þar þangað
til að hún þurfti að flytja á Dvalar-
heimilið Höfða á Akranesi fyrir
fáum árum en þá var heilsan farin
að bila.
Nú þegar langri og gifturíkri ævi
lýkur minnumst við hennar sem á
sinn jákvæða hátt gerði hvern dag
á vinnustað sínum auðugri og auð-
veldari. Við sendum ástvinum henn-
ar samúðarkveðjur.
F.h. samstarfsfólks,
Haraldur Sturlaugsson.