Morgunblaðið - 13.09.1995, Blaðsíða 30
30 MIÐVIKUDAGUR 13. SEPTEMBER 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
REBEKKA
ÍSAKSDÓTTIR
+ Rebekka ísaks-
dóttir fæddist á
Óseyri í Hafnar-
firði 15. september
1912. Hún lést á St.
Jósepsspítala,
Hafnarfirði, 5.
september síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Þórunn Kristjáns-
dóttir og ísak
Bjarnason, lengst
af búandi í Fífu-
hvammi, Kópavogi.
Rebekka var næst-
yngst í hópi sjö
systkina; elst var Guðríður, þá
Guðmundur, Krislján, Berg-
þóra Rannveig, Ingjaldur og
Anton. Öll látin nema Bergþóra
Rannveig.
3. júlí 1932 giftist Rebekka
Viggó Kristjáni Ólafi Jó-
hannessyni, verksljóra frá Jó-
fríðarstöðum, f. 30. desember
1902, d. 5. febrúar 1991. Börn
þeirra voru fjögur:
Bjarney Kristín, f.
2. mars 1934, henn-
ar maður Guð-
mundur H. Gísla-
son, þau eiga tvo
syni. Isak Þórir, f.
31. desember 1935,
d. 26. október 1994,
var kvæntur Sonju
Geirharðsdóttur;
þau áttu þrjá syni,
einn þeirra fórst af
slysförum 15. júlí
1979; síðari kona
Guðrún Arnardótt-
ir. Jóhannes, f. 16.
október 1939, hans kona er
Ragnheiður Hildur Hilmars-
dóttir, þau eiga tvö börn. Mál-
fríður Ólína, f. 24. maí 1943,
hennar maður Ólafur B. Ás-
mundsson, þau eiga tvö börn.
Langömmubörn eru tólf.
Útför Rebekku fer fram frá
Digraneskirkju í dag og hefst
athöfnin kl. 15.
Lækkar lífdaga sól.
Lðng er orðin mín ferð.
Fauk í faranda skjól,
fegin hvíldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu og blesaðu þá,
sem að lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(Herdís Andrésdóttir.)
Hún amma okkar, Rebekka ís-
aksdóttir, er látin. Amma fæddist
á Óseyri í Hafnarfirði 15. septem-
ber 1912, en fluttist ung að árum
með foreldrum sínum í Fífuhvamm
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
UÓTEL LÖFTLEIÖIK
í Kópavogi. Árið 1932 giftist amma
Viggó Kristjáni Ólafí Jóhannessyni
sem kenndi sig við Jófríðarstaði í
Reykjavík sem varð síðar heimili
þeirra um árabil eða þar til þau
fluttu í Kópavoginn árið 1965 og
bjuggu þau í Hlíðardal til æviloka,
en afi dó 5. febrúar 1991.
Amma var alltaf mjög glaðlynd
kona, skapföst og með frábært
minni, allt til dauðadags, og það
voru ófáar sögumar sem við feng-
um að heyra um uppvaxtarár henn-
ar.
Þegar við heimsóttum ömmu var
ávallt nóg að borða og var hún
þekkt fyrir góðan og vel veittan
mat. Garðrækt var henni afar kær-
komin, sérstaklega kartöflurækt og
blómarækt. Til sönnunar því má
Sérfræðingar
í blóinaskroylingtini
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 19090
t
Bróðir minn,
SVEINN JÓNSSON,
sem lést í sjúkrahúsinu á Akranesi 6. september sl., verður jarð-
sunginn frá Akraneskirkju föstudaginn 15. september kl. 14.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sólveig.
t
Ástkærfaðir okkar, tengdafaðir og afi,
HÖSKULDURJÓNSSON
frá Tungu i' Bolungarvik,
síðst til heimilis
íBerjarima 10,
Reykjavik,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
fimmtudaginn 14. september kl. 10.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent
á Krabbameinsfélagið.
Guðný Höskuldsdóttir, Magnús R. Einarsson,
Gísli Jón Höskuldsson, Sigrún Einarsdóttir,
Ragnar Höskuldsson, Guðrún Gunnarsdóttir,
Ármann Höskuldsson, Sylvie Achard,
Elín Höskuldsdóttir, Tryggvi Gunnarsson
og barnabörn.
segja að þegar draga fór af henni
þrekið síðustu ævidagana kenndi
hún mér, Rebekku, . hvernig best
væri að sá fræi af morgunfrú og
h!úa að blóminu í uppvexti.
Það er ekki ætlun okkar að fjöl-
yrða meira um alla þá kosti sem
amma bjó yfir heldur þakka henni
fyrir allt það sem við nutum af
hennar hendi.
Blessuð sé minning ömmu okkar.
Logi og Rebekka.
í dag, verður tengdamóðir okkar,
Rebekka ísaksdóttir frá Fífu-
hvammi, jarðsungin frá Digranés-
kirkju.
Margar minningar koma í huga
okkar, sem of langt er að telja upp,
en margar sögur sagði hún okkur
frá æsku sinni í Hafnarfirði og síð-
ar frá Fífuhvammi, minni hennar
var frábært og það sem hún sagði
okkur var mjög fróðlegt, meðal
annars að þegar hún var aðeins sex
ára gömul gekk hún frá Hafnar-
fírði þar sem hún fæddist til Fífu-
hvamms og þá hefðu ekki verið
mörg hús á þeirri leið.
Árið 1956 fóru þau hjónin til
Danmerkur og Þýskalands, hún í
sína einu utanlandsferð, núna
mörgum árum síðar átti annar okk-
ar kost á að sannreyna minni henn-
ar. Lýsing hennar kom alveg fram
eins og hún var búin að lýsa öllu.
Þær ferðir sem hún átti kost á að
fara hér innanlands rifjaði hún oft
upp þegar við hittumst.
Ekki má gleyma að þakka henni
fyrir allar þær ljúffengu veitingar,
t.d. flatkökur og pönnukökur, sem
henni einni var lagið að gera og
langömmubömin sakna núna.
Margar stundir sátum við saman
í eldhúsinu í Hlíðardal II og horfðum
á þær breytingar sem orðið hafa á
undanfömum ámm hér í Kópavogi.
Nú á kveðjustund viljum við
þakka henni af alhug fyrir allt það
sem hún hefur gert fyrir okkur og
börn okkar.
Fyrir hönd fjölskyldu hennar vilj-
um við þakka starfsfólki St. Jós-
efsspítala í Hafnarfirði fyrir frá-
bæra umönnun í veikindum hennar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
' Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skait.
(V. Briem.)
Guðmundur H. Gíslason,
Ólafur B. Ásmundsson.
í dag kveðjum við ömmu mína,
Rebekku Isaksdóttur frá Fífu-
hvammi, sem orðið hefði 83 ára nk.
föstudag. Ég átti því láni að fagna
að búa fyrstu ár ævi minnay hjá
ömmu og afa, Viggó Kristjáni Ólafi
Jóhannessyni, en flutti þegar
mamma og pabbi byggðu sér hús
við hlið þeirra. Þær vom margar
ferðimar til þeirra hvern einasta
dag, sú fyrsta eldsnemma á hveij-
um morgni til að drekka með afa
mínum en svo eftir góða stund fann
afi til kaffið handa ömmu og færði
henni í rúmið. Síðan var farið út
að sinna hestunum og kindunum
eða horfa út um gluggann með
ömmu en kíkirinn var aldrei langt
frá henni.
í hádegismat hjá ömmu og afa
komu margir til að hittast og ræða
málin og borða góða matinn sem á
borðum var, en alltaf var nóg handa
öllum.
Á jólunum voru amma og afi
með jólaboð fyrir alla fjölskylduna
og var þá glatt á hjalla og mikill
matur fram borinn.
Þær eru margar minningarnar
sem koma upp í huga minn núna,
minningar um hve oft hún var búin
að segja frá siglingu sem þau fóru
í 1956, en frásögn ömmu var eins
og þau hefðu komið heim í gær svo
vel mundi amma allt. Árið 1990 fór
afi minn á Sunnuhlíð og lést þar
5. febrúar 1991, eftir löng veikindi.
Skömmu seinna flutti amma yfir
til mömmu og pabba. Þá var ég
sjálf farin að búa en alltaf er ég
kom til þeira fór ég til ömmu, það
var svo gaman að koma til hennar
og alltaf hafði hún eitthvað að
segja.
Guðmundur Ragnar sonur minn
var svo hrifinn af henni og oft bak-
aði hún pönnukökur handa honum
og sendi hann svo upp með handa
okkur.
í desember sl. eignaðist ég dóttur
og bað ömmu um að vera skírnar-
vott og gladdi það hana, og enn
meira gladdi það hana að sú litla
var skírð Vigdís Lilja, en Vígdís er
í höfuðið á afa. Eg man síðasta
skiptið sem ég fór til ömmu á
sjúkrahúsið. Sjá ljómann er hún sá
Vigdísi Lilju „hana litlu sína“ eins
og hún sagði.
Að lokum vil ég þakka ömmu
minni fyrir allt sem hún gerði fyrir
mig og fjölskyldu mína alla tíð.
Eg mun geyma minningu þína í
hjarta mínu, elsku amma mín.
Ragnheiður Ólafsdóttir.
Við viljum með nokkrum orðum
kveðja góða vinkonu okkar, hana
Bekku.
Kynni okkar má rekja 17 ár aft-
ur í tímann, þegar ég ungur strák-
ur lék mér í móanum. í húsunum
þremur, Hlíðardal I, II og Tungu,
kynntist ég því indælasta fólki sem
ég hef kynnst á lífsleiðinni.
Ég bar út Moggann í Breiðholt-
inu og fannst mér því tilvalið að
láta fólkið í móanum njóta þess að
fá aukablöð. í um tíu ár kom ég
þangað nær daglega með Moggann
meðferðis. Oftar en ekki rétti
Viggó, maðurinn hennar Bekku,
mér poka með einhveiju góðgæti.
Auk góðgætisins og hlýjunnar fékk
ég viðurnefnið — Moggi. Vænt þótti
mér að heyra þegar sagt var að
Guðmundur Moggi væri að koma.
Gaman var að sjá hve vænt
Bekku og Viggó þótti um hvort
annað. Mér hefur ætíð fundist að
ég ætti töluvert í fólkinu í móanum
og þess fjölskyldum. Af þeirri vænt-
umþykju sem ég hef ætíð fundið
fyrir af þess hálfu, tel ég að það
eigi .stóran hlut í mér.
Ferðunum í Kópavoginn fækkaði
eftir að við fluttum austur fyrir fjall.
Þrátt fyrir færri heimsóknir og
símtöl þá hefur hugurinn verið í
móanum.
Eftir að við systkinin stofnuðum
okkar eigin ijölskýldur hefur mök-
um okkar og börnum auðnast að
njóta þeirrar miklu hlýju og tryggð-
ar, sem við höfum notið um árabil.
Við munum ætíð minnast Bekku
sem hjartahlýrrar konu sem var
umvafin yndislegum börnum,
bamabörnum og barnabarnabörn-
um.
Vert er að þakka allar þær
ánægjulegu stundir sem við höfum
átt í gegnum árin. Það er ómetan-
legt að fá að kynnast fólki sem því
í Hlíðardal I, II og Tungu.
Guð geymi góða vinkonu.
Við sendum öllum aðstandendum
innilegar samúðarkveðjur.
Guðmundur, Kristín Björk
og börn.
Þriðjudaginn 5. september lést
hún Rebekka vinkona okkar. Okkur
langar að minnast hennar nokkrum
orðum.
Hún var fædd 15. september
1912 og var því næstum 83 ára
þegar hún lést.
_ Árið 1932 giftist hún Viggó
K.Ó. Jóhannssyni, miklum öðlings-
manni, og varð þeim sex barna
auðið og eru nú þijú á lífi.
í Hlíðardal í landi Fífuhvamms
bjuggu þau Bekka og Viggó í nær
30 ár. í Hlíðardal II býr dóttir þeirra
Málfríður og Ólafur tengdasonur
og börn þeirra.
Þegar Viggó lést útbjuggu Fríða
og Óli litla en fallega íbúð í kjallara
hjá sér fyrir Bekku og þangað var
notalegt að koma og finna hlýtt
faðmlag og njóta góðra veitinga.
Þama naut Bekka líka sérstakrar
ástúðar dóttur sinnar, tengdasonar
og barna þeirra.
Þær voru mjög samrýndar
mæðgur, Bekka, Fríða og Eyja. Það
var unun að sjá hve vel þær systur
hugsuðu um móður sína.
Það er svo margt sem kemur upp
í hugann að leiðarlokum þegar við
hugsum um þessa fallegu og blíðu
konu, sem var svo einlæg og trygg.
Minning hennar er ljós í lífi okk-
ar.
Um leið og við kveðjum góða
vinkonu sendum við ykkur, elsku
Fríða, Eyja og aðrir ástvinir, inni-
legar samúðarkveðjur.
Fjölskyldan Brjánsstöðum.
Nú er hún Bekka, gamla og
trausta vinkona mín, búin að kveðja
þetta líf. Eflaust hefur Viggó tekið
vel á móti henni.
Að hafa átt þess kost að kynnast
þessari hlýju og góðu konu er alveg
ómetanlegt og minninguna um
hana Bekku mun ég ætíð varðveita
i hjarta mínu.
Ég kynntist Bekku þegar ég var
tíu ára gömul og vinskapur okkar
hefur orðið traustari með árunum.
Hún hefur fylgst með mér eldast
og þroskast, giftast og eignast
heimili og börn.
Bekka var alveg yndislega gest-
risin. Þegar ég heimsótti hana, tók
hún allt til sem hún átti, nýbakaðar
pönnukökur, flatkökur og annað
meðlæti ásamt heitu kakói með
ijóma og ég varð að smakka á öllu.
Hún sagði alltaf að svona ferðafólk
þyrfti að borða vel. Hún var alveg
einstök kona.
Ég votta öllum aðstandendum
samúð mína.
Sigríður Björk Gylfadóttir.
+
Elskuleg móðlr okkar og sambýliskona
mín,
ANNA MARÍA EGILSDÓTTIR,
Fögrubrekku,
sem lést ó St. Jósefsspítala í Hafnar-
firði aðfaranótt 11. september, verður
jarðsungin frá Fossvogskapellu föstu-
daginn 15. september kl. 15.
Svavar Már, Sigfús og Sigurbjörn Einarssynir,
Eyjólfur Vilhelmsson.
t
Astkær sonur okkar, bróðir og frændi,
GUÐBJÖRN MÁR
HJÁLMARSSON,
lést á Barnaspítala Hringsins þann
10. september sl.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu
föstudaginn 15. september kl. 13.30.
Halldóra Stefánsdóttir, Hjálmar Kristinsson,
Smári Hjálmarsson, Stefán Hjálmarsson,
Jónatan Stefánsson.