Morgunblaðið - 14.09.1995, Blaðsíða 34

34 FIMMTUDAGUR 14. SEPTEMBER 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Bróðir minn,
SVEINN JÓNSSON,
sem léat í sjúkrahúsinu á Akranesi 6. september sl., verður jarð-
sunginn frá Akraneskirkju föstudaginn 15. september kl. 14.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sólveig.
t
Tiikynnt er ættingjum og vinum á íslandi að kær eiginmaður minn
og faðir okkar,
WOLFANG ANDREASEN
fyrrverandi skipstjóri,
ættaður frá Færeyjum,
lést 2. ágúst 1995, 71 árs gamall.
Anna,
Thorunn og fjölskylda,
Thordís og fjölskylda.
t
Eiginkona mín, móðir okkar og tengdamóðir,
ÁRNÝ LILJA ÞORLEIFSDÓTTIR
frá Dalvík,
andaðist á dvalarheimilinu Hrafnistu, Hafnarfirði, 30. ágúst.
Jarðarförin hefur farið fram.
Frímann Sigurðsson,
Haukur Frímannsson, Elfsabet Magnúsdóttir,
Bjarni Frfmannsson, Jutte Frfmansson.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR SVEINSDÓTTIR,
elli- og hjúkrunarheimilinu
Grund,
áður Hvassaleiti 56,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í
Reykjavík föstudaginn 15. september
kl. 13.30.
Bergur Jónsson, Sigríður Guðmundsdóttir,
Guðjón Jónsson, Jóhanna Jónsdóttir,
Dóra Jónsdóttir, Hreinn Ágústsson,
Erna Jónsdóttir, Smári Jósafatsson
og barnabörn.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
RAGNHEIÐUR
GUÐMUNDSDÓTTIR,
Dalalandi 4,
lést á Hrafnistu aðfaranótt miðviku-
dagsins 13. september.
Jarðarförin auglýst síðar.
Guðni Jón Guðbjartsson,
Halldóra Salóme Guðnadóttir, Sigurður Ingi Sveinsson,
íris Bryndís Guðnadóttir, Jón Birgir Jónsson,
Kristjana Samper, Baltasar Samper,
Ásgeir Guðnason, Bryndís Sfmonardóttir,
Sigþrúður Þórhildur Guðnadóttir, Árni Mogens Björnsson,
Ragnheiður Guðnadóttir Gaihede, Ove Gaihede,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og hjarta-
hlýju við andlát og útför
ELÍSABETAR ÞORBJÖRNSDÓTTUR
ÁGÚSTS SIGURÐAR^GUÐJÓNSSONAR,
Garðabraut 8,
Akranesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á E-deild Sjúkrahúss Akraness.
Dætur, tengdasynir,
barnabörn og barnabarnabörn.
AÐALBJÖRG
SNORRADÓTTIR
+ Aðalbjörg
Snorradóttir
var fædd á Skipa-
lóni við Eyjafjörd
1. desember 1896.
Hún lést á Dvalar-
heimilinu Hlíð á
Akureyri 2. septem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Snorri Guð-
mundsson, f. 17.
ágúst 1866, d. 12.
mars 1921, og
Emma Matthildur
Jónsdóttir, f. 31.
júlí 1874, d. 12.
mars 1951. Systkini Aðalbjarg-
ar voru Guðmundur Stefán, f.
29. september 1898, d. 14. aprö
1981; Sumarrós, f. 10. maí
1905; Óskar, f. 10. mars 1909,
d. 13. janúar 1980; og Jakob,
f. 22. desember 1914, d. í ágúst
1934.
Aðalbjörg giftist 24. nóvem-
ber 1923 Jóni Marinó Sig-
tryg&ssyn*. f- 13. júní 1896, d.
LANGRI ævi er lokið. Hvíld er feng-
in eftir langt og stundum strangt
ævistarf.
Þeir íslendingar, sem lifað hafa
nær alla tuttugustu öldina hafa
upplifað meiri ævintýri en nokkur
kynslóð áður, og það verður okkur,
sem yngri erum, stöðugt undrunar-
efni hvemig aldamótakynslóðinni
tókst að aðlagast þeim miklu breyt-
ingum, sem orðið hafa á íslensku
þjóðlífi á þessari öld. Það er ótrúleg-
ur munur á lágreistum torfhúsun-
um, sem flestir af þessari kynslóð
fæddust í, þægindalausum, dimm-
um og köldum og steinhöllum nú-
tímans, með öllum þægindum, upp-
hituðum frá einhvers konar hita-
veitu, og rafljós í hveiju horni. Það
er mikið ævintýri að upplifa full-
veldið, kreppuna, hernámið, lýð-
veldisstofnunina og fyrstu ár lýð-
veldisins, með öllum þeim stórkost-
legu breytingum, sem áttu sér stað,
og það þarf sterk bein og mikla
ögun til þess að aðlagast þessu öllu,
eins og ekkert sé sjálfsagðara og
taka þátt í því oft með meiri skiln-
ingi en þeir sem yngri eru.
Bylting verður í samgöngumál-
um, einangrun sveita, landshluta
og landsins sjálfs er rofin og undir
lok aldarinnar er vart meira fyrir-
tæki að bregða sér til útlanda en
milli bæja eða landshluta áður.
Margir hafa orðið til þess að
bera lof á framsýni og dugnað alda-
mótakynslóðarinnar og er mér nær
23. ágúst 1933.
Börn þeirra eru: 1)
Hulda, maki Einar
Helgason og eiga
þau tvö börn og
fjögur barnabörn.
2) Sigþór, maki
Jónína Hallgríms-
dóttir, bæði látin.
Þau áttu þijú börn
og sjö barnabörn,
þar af er eitt látið.
3) Jón Steinar, lát-
inn, maki Borghild-
ur Ólafsdóttir. Þau
eiga átta börn á lífi
og átján barna-
börn. Fyrir hjónaband átti
Steinar einn son og á hann tvo
syni. 4) Marinó, maki Hrönn
Guðmundsdóttir og eiga þau
fjögur börn og átta barnabörn,
þar af er eitt látið.
Útför Aðalbjargar fer fram
frá Dómkirkjunni í dag og
hefst athöfnin klukkan 10.30.
Jarðsett verður í Hafnar-
fjarðarkirkj ugarði.
að halda að ekkert sé ofsagt í þeim
efnum. Þeir eiginleikar, sem mest
voru áberandi í fari hennar, og sem
hún reyndi að miðla til afkomenda
sinna eru vel þess virði að vera
varðveittir og verða í framtíðinni
kjölfestan í lífsviðhorfum íslend-
inga. Það sem einkennir það alda-
mótafólk, sem ég hef lifað og starf-
að með, er jákvætt lífsviðhorf,
kjarkur, dugnaður, heiðarleiki og
einlæg ættjarðarást, sem oft kom
fram sem átthagaást. Þessu fólki
var annt um mannorð sitt og lagði
mikið á sig til þess að halda því
hreinu. Það leið frekar skort en að
þiggja ölmusu og það stóð við orð
sín.
Þetta lífsviðhorf gerði þessu fólki
mögulegt að halda reisn sinni
hvernig sem aðstæðurnar voru. Það
gerði Aðalbjörg Snorradóttir, enda
var hún góður fulltrúi aldamótakyn-
slóðarinnar og hafði eiginleika
hennar í ríkum mæli.
Aðalbjörg Snorradóttir var fædd
að Skipalóni í Glæsibæjarhreppi í
Eyjafirði 1. desember 1896, elst
barna hjónanna Emmu Matthildar
Jónsdóttur og Snorra Guðmunds-
sonar bónda þar. Þau hjón fluttu
síðar að Steðja á Þelamörk og ólst
Aðalbjörg þar upp. Börnin urðu alls
fimm, næstelstur var Guðmundur
síðan Sumarrós þá Óskar og yngst-
ur var Jakob, seytján ár voru milli
Aðalbjargar og Jakobs.
Búið að Steðja mun aldrei hafa
Erfidiykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaóborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
110111, LQFTLEIBIK
ERFIDRYKKJUR
P E R L A N sími 562 0200
EutfMbjíkk §mr
Htáeei'gsfci'itltJjQii ÍJ h
Sími: \
5511399 / i
Vandaðir íegstdnar
VaranCeg minning
TASTEINN
Brautarholli 3. 105 Reykjavtk
Sími: 562 1393
Úrval Ijóskera,
krossa og fylgihluta.
verið stórt, en aldrei heyrði ég Aðal-
björgu tala um að um einhvem
skort hafi verið að ræða, enda
munu aðstæður allar hafa verið
mjög hliðstæðar þvi, sem almennt
gerðist í sveitum íslands á þeim
tíma.
Aðalbjörg sagði oft frá bernsku-
og unglingsárum sinum á Steðja
og fór ekki á milli mála að mikil
heiðríkja var yfir minningum henn-
ar frá þessum árum.
Fjölskyldan var þessi gamla stór-
fjölskylda bændasamfélagsins, þar
sem allir lögðust á eitt ungir og
gamlir, við störf, menntun og af-
þreyingu. Hún hafði ánægju af að
minnast þessara ára og bera að-
stæður þá saman við aðstæður nú-
tímans, hún gerði sér góða grein
fýrir hinum mikla mun en hennar
minningar voru jafn bjartar, fullar
af glaðværð og áhyggjuleysi eins
og jafnan er hjá æskufólki þegar
allt leikur í lyndi.
Hún lýsti ferðum sínum um sveit-
ina og göngum á nærliggjandi fjöll
og hvað á sig hafði verið lagt til
þess að komast á dansleiki og önn-
ur mannamót. Hún sagði frá því
að eitt sinn fór hún tveggja tíma
ferð fótgangandi í ausandi rigningu
til þess að komast á dansleik, dans-
aði til morguns og síðan tók heim-
ferðin við og störf næsta dags. En
þrátt fýrir þessar minningar, gat
hún skilið áhyggjur unga fólksins
af því að koma sér gangandi á
milli húsa í Reykjavík. „Það verður
að skjóta þeim blessuðum."
Steðji á Þelamörk lá í þjóðbraut
milli Akureyrar og bæjanna í dölun-
um fyrir vestan og þar var því oft
mikill gestagangur. Aðalbjörg
minntist þess að oft þurfti heimilis-
fólk að ganga úr rúmum sínum til
þess að hægt væri að hýsa lúna
ferðamenn, sem leituðu næturgist-
ingar. Alltaf var sh'kt gert með
glöðu geði og Emma á Steðja lagði
sig sérstaklega fram við að taka
vel á móti þreyttum ferðamönnum.
Það mun hafa verið orðatæki Emmu
á Steðja þegar henni voru þakkaðar
góðar veitingar: „Ég þakka þér fyr-
ir að þú þáðir það.“
Slík var gestrisnin í þá daga,
jafnvel á heimilum, sem trúlega
hafa vart verið aflögufær. Þetta var
umhverfið sem Aðalbjörg ólst upp
í og mótaði hana til frambúðar.
Aðalbjörg fann mannsefnið sitt
heima í dalnum, hinum megin við
Hörgána. Það var Marinó Sig-
tryggsson er ólst upp í Skriðu í
Hörgárdal. Þau gengu í hjónaband
24. nóvember 1923 og lífið virtist
brosa við þeim ungu hjónum, sem
gengu samhent að_ því að búa sig
undir framtíðina. Á sumrum vann
Marinó við smíðar á Krossanesi við
Eyjafjörð og Aðalbjörg hafði mat-
sölu á sama stað, en á veturna
dvöldu þau á Steðja. Og brátt fædd-
ist frumburðurinn, dóttirin Huldá,
síðan komu synirnir Sigþór, Jón
Steinar og Marinó.
En sorgin gleymir engum. Brátt
verður Aðalbjörg fyrir sínu fyrsta
stóra áfalli í lífinu. Marinó maður
hennar veiktist snögglega og lést i
ágúst 1933. Ung konan stendur
allt í einu uppi með fjögur ung
börn, það yngsta nokkurra mánaða
gamalt.
Vart er hægt að hugsa sér stærra
áfall, en þegar staðreyndimar blasa
við er þeim tekið með sama hug-
rekkinu og dugnaðinum, sem jafnan
einkenndi Aðalbjörgu. Nú flytur
hún alfarið til Ákureyrar og býr
þar óslitið síðan.
Aðalbjörg hafði lært karlmanna-
fatasaum, útsaum og aðra handa-
vinnu og var nú tekið til hendinni.
Saumanámskeið voru haldin og
starfað við sauma á verkstæðum
og heima. Þess á milli var unnið í
físki, við þvotta í heimahúsum og
ýmislegt annað sem til féll og oft
voru dagarnir orðnir langir þegar
lagst var til hvíldar. En þrátt fyrir
mikla vinnu voru börnin ekki látin
sitja á hakanum, þau fengu alltaf
þá umönnun sem nauðsynleg var.
Aðalbjörg bjó fyrstu árin í leigu-
íbúðum á Akureyri og í nokkur ár
í sambúð með Sumarrós systur
sinni, en hún hafði eins og Áðal-
björg misst mann sinn eftir örstutta