Morgunblaðið - 14.09.1995, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
FIMMTUDAGUR 14. SEPTEMBER 1995 3&
sambúð frá tveimur ungum börn-
um.
Þær systur voru mjög samhent-
ar, eins og þær voru alla tíð síðan,
en milli þeirra ríkti jafnan gagn-
kvæm virðing og vinátta.
Börn þeirra systra ólust upp eins
óg um stóran systkinahóp væri að
ræða og ég hefi heyrt þau tala um
hve glöð og áhyggjulaus þau voru
í leikjum sínum og aldrei kom upp
alvarlegur ágreiningur þeirra á
milli. Þau eldri reyndu eftir mætti
að hjálpa þeim yngri ef eitthvað
bjátaði á því eins og nærri má geta
voru systurnar burtu_ meiri hluta
dagsins við sín störf. Á árinu 1941
réðst Aðalbjörg í það stórvirki að
festa kaup á íbúð í húsinu Hafnar-
stræti 37, fyrst í kjallaranum, en
síðar seldi hún hann og keypti neðri
hæð hússins. í þessu húsi bjó Aðal-
björg nær óslitið síðan. Auðvelt er
að gera sér í hugarlund þvílíkt stór-
virki þetta var á þessum árum fyr-
ir ekkju með fjögur börn, til þess
þurfti djörfung og þrek en það var
til staðar og allt fór vel. Ekki fór
á milli mála að Aðalbjörgu og börn-
unum leið ákaflega vel í Hafnar-
stræti 37, en þar var einnig í heim-
ili Emma frá Steðja, frá því að hún
brá búi til dauðadags.
Síðast þegar ég heimsótti Aðal-
björgu ásamt Huldu konu minni,
dóttur hennar, bar Strætið á góma.
Þá færðist ljómi á andlit hennar og
hún sagði við Huldu: „Okkur leið
nú vel í Strætinu þegar ég var að
ala ykkur upp.“
En árin liðu, börnin fóru í skóla,
síðan að vinna og að lokum stofn-
uðu þau sín eigin heimili. Aðalbjörg
sætti sig við gang mála, en ekki
er ég grunlaus um að hún hefði
gjarnan viljað hafa þau lengur í
kallfæri við sig. Hulda, Sigþór og
Marinó settust öll að í Reykjavík.
En Steinar varð um kyrrt í íbúðinni
hjá móður sinni og bjó þar alla tíð
síðan og ól þar upp átta börn sín.
Víst er að Áðalbjörg lá ekki á liði
sínu við að létta undir með hinu
barnmarga heimili, pijónaði og
saumaði á börnin og tók til hend-
inni þar sem þess þurfti með, enda
virtu börnin hana mjög og leituðu
til hennar eins og foreldra sinna.
Ekki hætti Aðalbjörg að fylgjast
með öðrum börnum sínum og
barnabörnum þótt hún væri í heim-
ili með Steinari. Hún vissi allt um
þeirra hagi og lagði fram sína hjálp
þar sem þess var þörf.
Árið 1967 hættir Aðalbjörg fastri
vinnu utan heimilis en þá hafði hún
um nokkur ár samfleytt unnið í
niðursuðuverksmiðju Kristjáns
Jónssonar þar sem hún undi sér
vel. Og nú held ég að hefjist besti
tíminn í lífí Aðalbjargar. Hún dvaldi
á sumrin á Akureyri en á haustin
leggur hún land undir fót og fer
suður til Reykjavíkur og dvaldi hjá
börnum sínum þar nokkuð jafnan
tíma. hjá hveiju. Á þessum árum
hélt hún fullri heilsu og var mjög
ánægð með lífið. Hún gladdist yfir
velgengni barna sinn og efnilegum
barnabörnum. Þótt henni liði vel í
Reykjavík var hugurinn jafnan mik-
ið norðan heiða. Aldrei brást að hún
hlustaði á veðurlýsingar og henni
þótti gott að heyra ef veður á Akur-
eyri var betra en annars staðar.
Henni var ákaflega hlýtt til Akur-
eyrar og Eyjafjarðar og ég held að
hún hefði aldrei unað því að fara
þaðan alfarið meðan hún gat séð
fyrir sér sjálf.
Eins og sjálfsagt er með flesta
sem lifáð hafa langa ævi þá varð
Aðalbjörg fyrir mörgum áföllum í
lífinu, en þau þyngstu fyrir utan lát
manns hennar, var lát tveggja sona
og tengdadóttur með stuttu milli-
bili, en þau létust öll langt um ald--
ur fram. Jónína Hallgrímsdóttir,
tengdadóttir hennar, lést snögglega
í júní 1979, Sigþór maður hennar
í september sama ár og Steinar í
ágúst 1984. Þetta var henni svo
þungt að vafi lék á hvort hún mundi
rísa undir því enda farin að eldast
þegar hér er komið. Hún virtist
komast yfir þetta en ekki er ég viss
um að það hafi verið að fullu.
Eftir lát Steinars flutti fjölskylda
hans úr Hafnarstræti enda börnin
flest búin að stofna eigin heimili.
En Aðalbjörg hélt uppteknum hátt-
um, hún var í íbúð sinni á Akur-
eyri á sumrin, en veturnir í Reykja-
vík urðu lengri og lengri og síðasta
sumarhlutann sinn á Akureyri var
hún sumarið 1993, en um þetta
leyti var hún farin að láta á sjá.
Nú er Aðalbjörg látin, langt og
merkilegt lífshlaup á enda runnið,
hún var stórbrotinn persónuleiki,
allir sem voru henni samtíða um
lengri eða skemmri tíma urðu fyrir
einhveijum áhrifum af henni og
tóku afstöðu til hennar sem persónu
og einnig til skoðana hennar. Hún
var mikil móðir og ættmóðir, en
gerði jafnframt miklar kröfur til
afkomenda sinna. Barnabörn henn-
ar urðu 19 að tölu og barnabarna-
börnin 39. Með öllum þessum fjölda
fylgdist Aðalbjörg af mikilli ná-
kvæmni og fram til þess síðasta
sendi hún jóla- og afmælisgjafir,
oft voru það litlir vettlingar eða
peysur sem hún hafði pijónað sjálf.
Hinir mörgu afkomendur hennar
mega vel hugsa til hennar þegar
þeir standa frammi fyrir vandamál-
um í lífi sínu og segja við sjálfa sig
hvernig hefði hún amma eða lang-
amma brugðist við þessu, en svarið
verða þeir að gefa sér sjálfir með
hliðsjón af þeirri mynd, sem hver
og einn geymir í huga sér.
Nú þegar Aðalbjörg er farin yfir
móðuna miklu og hefur tekið land
á fjarlægri strönd er við sem eftir
lifum ekki þekkjum þá er ég þess
fullviss að vel verður tekið á móti
henni, ekki síst af þeim ástvinum,
sem komnir voru á undan.
Að lokum vil ég þakka henni það
sem hún var minni fjölskyldu um
langt árabil. Það skarð sem hún
skilur eftir sig verður aldrei fyllt,
einn af föstum tónum lífs okkar
hefur hljóðnað og hljómar aldrei
aftur.
Einar Helgason.
Föðuramma mín, Aðalbjörg
Snorradóttir, er látin og þrátt fyrir
að hún næði svo háum aldri að
verða nærri tíræð er mér tregi í
huga þegar kemúr að því að minn-
ast hennar. Tregi vegna þess að
eftir lát foreldra minna fyrir sextán
árum var það amma sem brúaði
bilið milli mín og uppruna míns,
milli mín og ættingja minna. Hún
fylgdist af áhuga með afkomendum
sínum og kjörum þeirra, miðlaði
mér og öðrum og varð okkur þann-
ig það sameiningartákn sem hverri
ijölskyldu er svo mikilvægt. Það er
stór hópur sem eftir stendur og nú
reynir á okkur að standa vörð um
það sjónarmið hennar að ættingjar
eigi að standa saman.
Amma átti að mörgu leyti góða
ævi því hún bjó nánast alla tíð við
mjög góða heilsu bæði líkamlega
og andlega en það gefur líka auga
leið að svo háum aldri er ekki hægt
að ná án þess að sorgir og mótlæti
mæti manni en það þarf heldur
ekki alltaf aldur til því hún stóð
ung uppi ekkja með fjögur lítil börn
og í hennar augum var þá ekki um
annað að ræða en að duga eða drep-
ast. Með miklu harðfylgi og dugn-
aði tókst henni að koma börnum
sínum bæði til manns og mennta
og hún sagði alltaf frá því með
miklu stolti að hún hefði aldrei þeg-
ið krónu af sveit eða nokkurn styrk
í öðru formi. Hún hélt áfram að
vinna fulla vinnu eftir að börnin
voru orðin fullorðin, að mig minnir
til sjötugs aldurs. Eftir að hún
hætti vinnu taldi hún sig hafa það
gott og talaði alltaf um að hún
hefði nóg fyrir sig að leggja. Þó
varð ævikvöldið henni á stundum
þung raun. Hún var komin yfir átt-
rætt þegar Sigþór sonur hennar og
kona hans létust með fárra mánaða
millibili og nokkrum árum síðar
missti hún annan son, Steinar. Mik-
il var sorg ömmu minnar á þessu
tímabili og undravert að hún skyldi
ekki æðrast. Ekki er allt talið enn
því af stórum hópi barnabarnabarna
fæddust íjögur þeirra alvarlega
fötluð og hún bar alltaf mikla og
sérstaka umhyggju fyrir þeim, en
jafnframt átti hún erfitt með að
átta sig á hvers vegna í ósköpunum
slíkir hlutir voru lagðir á fólk. En
það er líka rík ástæða til að taka
fram það sem henni gafst gott, stór
hópur barnabarna og niðjar þeirra
sem glöddu hana og létu sér flest
mjög annt um hana og eftir stóðu
einnig dóttir og sonur, Hulda og
Marinó, en hjá þeim dvaldist hún
um lengri og skemmri tíma seinni
árin.
Amma mín var ólík öllum öðrum
ömmum sem ég þekki. Hún var
okkur barnabörnum sínum sífellt
efni undrunar og umræðu sökum
andlegs atgervis. Hún var mjög
röggsöm bæði í framkomu og tali
og fram yfir nírætt gekk hún um
bein í baki og ákveðin í fasi og aldr-
ei í vafa um hvert halda skyldi.
Hún fylgdist vel með málefnum líð-
andi stundar, las dagblöðin og
hlustaði á alla fréttatíma. Hún hafði
ákveðnar skoðanir á mönnum og
málefnum og það var ekki auðvelt
að hvika skoðunum hennar. Einn
var sá eiginleiki hennar sem alltaf
kom mér á óvart en það var sá
skilningur sem hún hafði á lífinu í
dag, svo gjörólíkt sem það var því
lífi sem hún hafði sjálf lifað.
Um nokkurra ára skeið dvaldi
amma vikutíma eða svo á heimili
mínu ár hvert. Þennan tíma notuð-
um við til að spjalla saman. Það
var þó aðallega amma sem sagði
frá og ég hlustaði, fékk að vita
hvernig lífið var fyrr á öldinni, hvað
mikið þurfti að leggja á sig til að
sjá sér farborða, um aðstæður vinn-
andi fólks, um komu hersins til
Akureyrar og ótalmargt fleira sem
ekki verður talið hér. Ég á þvi í
dag merkilegan sjóð minninga um
ömmu mína, sjóð sem ég vil varð-
veita og koma áfram til barna
minna svo að þau megi þekkja upp-
runa sinn.
Heilsu ömmu minnar hafði hrak-
að mjög síðustu árin. Ég get því
ekki annað en glaðst yfir að hún
skyldi frá friðsælt og fallegt and-
lát. Amma mín, í minningunni varst
þú alltaf á faraldsfæti, ýmist fyrir
norðan eða sunnan, en nú ertu far-
in í ferðina sem okkur er öllum
fyrirbúin, komin á áfangastað. Mér
þótti þú alltaf svo eilíf, rétt eins
og ekkert gæti bugað þig, ekki einu
sinni dauðinn, og þó vissi ég svo
vel hversu dauðinn er tengdur lífinu
óijúfanlegum böndum.
Ég bið þér blessunar Guðs, full-
viss þess að vel var tekið á móti þér
í nýjum heimkynnum. Börnum þín-
um, Huldu og Marinó, tengdabörn-
um og afkomendum öllum votta ég
samúð mína. Sumarrós systur þinni
og dóttur hennar votta ég virðingu
mína. í sameiningu stöndum við öll
vörð um minningu þína. Ég kveð
þig með virðingu og þökk, amma
mín. Hvíl þú í friði.
Aðalbjörg Sigþórsdóttir.
BRIDS
U msjón Arnór G .
Ragnarsson
Bridsfélag Suðurnesja
VETRARSTARFIÐ er að komast í
fullan gang. Spilaður var eins kvölds
tvímenningur sl. mánudagskvöld í 14
para riðli og urðu úrslit þessi:
Garðar Garðarsson - Eyþór Jónsson 157
Birkir Jónsson - Bjami Kristjánss. 145
Kjartan Ólason - Oli Þór Kjartansson 136
Á mánudaginnm verður einnig eins
kvölds tvímenningur en síðan hefst
Butler tvímenningur. Spilað er í Hótel
Kristínu kl. 19.45.
Félagar bridsfélaganna á Suður-
nesjum eru minntir á að mæta í félags-
heimilið um helgina í loft og veggja-
klæðningu en nú gerast hlutirnir hratt
í uppbyggingunni.
Bridsdeild
Barðstrendingafélagsins
Vetrarstarf deildarinnar hefst kl.
19.30 mánudaginn 18. september nk.
með 1 kvöld tvímenningi. Spilastjóri
ísak Örn Sigurðsson.
Bridsfélag Breiðfirðinga
Starfsemin hefst í kvöld með eins
kvölds tvírrienningi.
Bridsfélag Hafnarfjarðar
FYRSTA spilakvöld félagsins var
mánudaginn 9. september og var spil-
aður eins kvölds Monrad-Barómeter
(Barómeter með monrad röðun). 16
pör spiluðu 7 umferðir með 4 spilum
á milli para. Bestum árangri náðu:
DröfnGuðmundsd.-ÁsgeirÁsbjömss. +91 (73,2%)
Björgvin Sigurðss. -RúnarEinarss. +31 (57,9%)
SævarMagnússon-ÁmiÞorvaldsson +9 (52,3%)
ÁrsællVignisson-TraustiHarðarson +7 (51,8%)
BjömHöskuldss.-SigrúnAmórsd. +4 (51,0%)^.
Mánudaginn 16. september verður
spilaður einskvölds Monrad-Barómet-
er. Mánudaginn 23. september byijar
A. Hansen Aðaltvímenningur félags-
ins. Spilað er í gamla Haukahúsinu,
innkeyrsla frá Flatahrauni. Spila-
mennska byijar kl. 19.30. Keppnis-
stjóri er Sveinn R. Eiríksson. Allir
spilarar eru velkomnir.
t
Eiginmaður minn,
GUNNAR MAGNÚSSON
bóndi,
Ártúnum,
Rangárvöllum,
verður jarðsettur frá Odddakirkju laug-
ardaginn 16. september kl. 14.
Þeim, sem vilja minnast hans, er vin-
samlegast bent á Krabbameinsfélagið.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigríður Símonardóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR JÓNSSON,
Innra-Hólmi,
verður jarðsunginn frá Innra-Hólmskirkju laugardaginn 16. sept-
ember kl. 14.00.
Þeir, sem vilja minnast hans, eru beðnir að láta Innra-Hólms-
kirkju njóta þess.
Jónína Sigurrós Gunnarsdóttir,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim,
sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför elskulegs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
PÉTURS JÓNSSONAR
frá Bolungarvik;
Selvogsbraut 19,
Þorlákshöfn.
Fjóla Ólafsdóttir,
Friðgerður Pétursdóttir, Magnús Snorrason,
Ólafur Pétursson, Kristrún Ástvaldsdóttir,
Jón Guðni Pétursson, Ester Hallgrímsdóttir,
Sigurður Pétursson, Þórunn Sigurðardóttir,
Elísabet Maria Pétursdóttir, Jakob Ragnarsson,
Fjóla Pétursdóttir, Arnulf Eriksen,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við and-
lát og útför ástkærrar eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
GUÐRÍÐAR STEINÞÓRU
MAGNÚSDÓTTUR,
Heimavöllum 5,
Keflavik.
Starfsfólki Sjúkrahúss Suðurnesja eru
færðar innilegar þakkir fyrir góða
umönnun í veikindum hennar.
Helgi Egilsson,
Friðbjörg Helgadóttir, Árni Björgvinsson,
Guðrún Helgadóttir, Friðbjörn Björnsson,
Þorsteinn Helgason
og barnabörn.
Minnismerki úr steini
Steinn er kjörið efni í allskonar minnismerki. Veitum
alla faglega ráðgjöf varðandi hverskonar minnismerki.
Áralöng reynsla.
BS S. HELGAS0N HF
ISTEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 < SÍMI 557 6677