Morgunblaðið - 22.09.1995, Blaðsíða 27

26 FÖSTUDAGUR 22. SEPTEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 22. SEPTEMBER 1995 27
iltffrgtittÞIafeií
STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI: Árvakur hf., Reykjavík.
STJÓRNARFORMAÐUR: Haraldur Sveinsson.
RITSTJÓRAR: Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
GATT OG SKÖMMT-
UNARKERFIÐ
LANDBÚNAÐARRÁÐUNEYTIÐ hefur nú úthlutað
innflutningskvóta á unnum kjötvörum til nokkurra
fyrirtækja. Samkvæmt skuldbindingum GATT-sam-
komulagsins ber að leyfa innflutning á magni, sem
samsvarar 3% af innanlandsneyzlu landbúnaðarvara,
með tolli sem er lægri en verndartollar þeir, sem lagðir
eru á almennan búvöruinnflutning. Landbúnaðarráðu-
neytið nýtti sér við þessa úthlutun lagaheimild, sem
bættist inn í lögin um framkvæmd GATT-samkomulags-
ins í meðförum Alþingis. Þannig ákvað ráðuneytið að
úthluta tollkvóta til hæstbjóðanda, þ.e. þeirra fyrir-
tækja, sem vildu greiða hæst gjald í ríkissjóð fyrir að
fáað flytja inn útlent kjöt.
í sumum tilfellum er þetta gjald mjög hátt. í Morgun-
blaðinu í gær eru þannig rakin dæmi um að fyrirtæki,
sem flytur inn kalkúnaálegg, og greiðir um 300 krónur
fyrir hvert kíló. Ofan á það leggst 204 króna tollur,
og þar ofan á bætist svo gjaldið, sem fyrirtækin greiða
í ríkissjóð fyrir að hreppa það hnoss, sem tollkvótinn
er. Þetta gjald er um 300 krónur, eða álíka og innkaups-
verðið. Þetta gjald leggst að sjálfsögðu ofan á verð*
vörunnar, sem neytendur þurfa að greiða.
í rauninni virkar þetta skömmtunarkerfi ríkisins því
þannig, að fyrirtækin keppa um það hvert þeirra geti
selt neytendum vöruna á „lágu“ tollunum á sem hæstu
verði - og þá hljóta margir að spyrja, hvort markmið
GATT um takmarkaðan innflutning á viðráðanlegu verði
hafi náðst.
Óskar Magnússon, forstjóri Hagkaups, segir í Morg-
unblaðinu í gær að hann telji þá aðferð, að selja innflutn-
ingskvótana, stríða gegn GÁTT-samkomulaginu, enda
sé verið að setja viðbótargjald ofan á vöruna. Fram
hefur komið að Neytendasamtökin eru sömu skoðunar.
Erfitt verður væntanlega að fá úr því skorið, hvort um
samningsbrot er að ræða, nema með því að málinu yrði
vísað til dómstóla eða Alþjóðaviðskiptastofnunarinnar.
Vilhjálmur Egilsson, formaður efnahags- og við-
skiptanefndar Alþingis, hefur hins vegar bent á að hið
takmarkaða framboð á tollkvóta þýði að markaðsverð
myndist á honum, rétt eins og öllum öðrum ta'kmörkuð-
um gæðum. Þótt tollkvóta væri úthlutað t.d. með lilut-
kesti, er engin trygging fyrir því að hann gangi eklci
kaupum og sölum og kaupverðið leggist ofan á útsölu-
verð viðkomandi landbúnaðarvöru.
Fram hefur komið að sérfræðingar Efnahags- og
framfarastofnunarinnar hafi mælt með því að uppboðs-
aðferðin yrði notuð. Það er staðreynd að hún er notuð
víða um lönd til að úthluta takmörkuðum gæðum, til
dæmis útvarps- og sjónvarpsrásum og aflakvótum. Þau
sjónarmið hafa ekki notið meirihluta stuðnings á Al-
þingi hingað til, þegar um þau takmörkuðu gæði er að
ræða. Á það ber hins vegar að líta að enginn „náttúru-
legur skortur“ er á innflutningskvóta landbúnaðaraf-
urða á lágum tolli, heldur er skorturinn til orðinn vegna
stjórnvaldsákvörðunar. Engin þörf væri fyrir skömmtun-
arkerfi af því tagi, sem hér hefur verið búið til, ef inn-
flutningur landbúnaðarvara væri frjáls og tollar al-
mennt lágir.
Með tímanum hlýtur sú að verða raunin. Núverandi
fyrirkomulag innflutningsmála, þar sem aðeins er leyfð-
ur takmarkaður innflutningur í raunverulegri verðsam-
keppni við innlenda framleiðslu, má ekki verða annað
en millibilsástand og tími aðlögunar íslenzks landbúnað-
ar að alþjóðlegu markaðsumhverfi. Margt bendir til að
í næstu lotu viðræðna um alþjóðlega fríverzlun verði
frelsi í viðskiptum með landbúnaðarafurðir enn aukið.
Almennt innflutningsfrelsi, sem komið er á með
GATT-samkomulaginu þótt tollar séu enn himinháir,
er auðvitað gífurleg breyting. Neytendur eiga nú val
um til dæmis erlenda osta, ístegundir og von bráðar
kjötvörur, þótt verðið sé hátt. Þannig fær almenningur
forsmekkinn af frjálsum aðgangi að heimsmarkaðnum.
Kröfur um aukið frelsi og lægri tolla munu því verða
æ háværari, enda eru öll skömmtunar- og haftakerfi
vond.
LJÓÐASAFN Davíðs Stefáns-
sonar er komið út í fjórum
l bindum í tilefni af aldaraf-
' mæli skáldsins á þessu ári.
Heildarsafn Davíðs hefur verið ófá-
anlegt um skeið en er nú gefið út í
nýjum búningi í gjafaöskju. í safninu
eru prentaðar allar tíu ljóðabækur
skáldsins, allt frá þeirri fyrstu Svört-
um fjöðrum, sem kom út árið 1919,
til Síðustu ljóða, en sú bók var gefin
út að Davíð látnum árið 1966. Gunn-
ar Stefánsson bókmenntafræðingur
ritar inngang að safninu og segir þar
meðal annars: „Skáldskapur Davíðs
talar beint til hjartans, þess vegna
mun hann lifa. Hann túlkar vafninga-
laust hið frumlæga lífsyndi, gleðina
að vera til ... Vinsældir Davíðs með-
al þjóðarinnar á sinni tíð jafnast á
við þá hylli sem helstu stjörnur dæg-
urtónlistar og kvikmynda njóta nú á
tímum, - og þær entust mun betur.“
Svartar fjaðrir
undir koddanum
Með fyrstu bók sinni, Svartar
fjaðrir, má segja að Davíð Stefánsson
hafi þegar fengið á sig ímynd þjóð-
skáldsins. Sagan segir að ungar
stúlkur hafi sofnað með bókina und-
ir koddanum og fólk hafi sést lesa
hana á götuhornum. Bókin var lesin
upp til agna og áður en varði voru
komin lög við ljóðin sem hljómuðu í
öllum áttum. Jóhannes úr Kötlum
lýsti viðbrögðunum við bókinni þann-
ig: „Hafi nokkru sinni leiftrað af eld-
tungu í íslenskri ljóðlist, þá var það
þegar Davíð Stefánsson hóf þar flug-
ið á sínum „Svörtu fjöðrum". Og það
var langt og leikandi flug. Heimasæt-
urnar stóðu á hlaðinu, fullar eftir-
væntingar og hlustuðu á þessa nýju,
endurleysandi tungu. Jafnvel karl-
arnir, feður þeirra, kinkuðu ruglaðir
kollinum og fyrirgáfu þeim. Enginn
stóðst þennan magnaða söng.“
Gísli Jónsson fyrrverandi mennta-
skólakennari sem kynntist Davíð vel
sagðist í samtali við blaðamann ekki
hafa upplifað að konur svæfu með
ljóð skáldsins undir koddanum og fólk
læsi þau á götum úti en sagðist trúa
þessum sögum. „Hins vegar man ég
eftir því,“ bætti Gísli við, „að margar
konur sögðust aldrei hafa séð neinn
mann glæsilegri á kjólfötum en Dav-
íð. Hann var sjarmör.
Davíð var ótrúlega heppinn að því
leyti til að hann kom fram á nákvæm-
lega réttum tíma. Ekkert ljóðskáld
er jafnfjarri því að vera á undan eða
eftir samtíð sinni.“
Vandræðaskáld
- Þjóðskáld
Gunnar Stefánsson bókmennta-
fræðingur ritar inngang að hinni
nýju útgáfu á Ijóðasafni Davíðs.
Gunnar sagði í samtali við blaðamann
að inngangurinn ætti fyrst og fremst
að vera upplýsandi fyrir nýja lesend-
ur skáldsins. Hann sagðist reyna að
gera grein fyrir þróun og samfellu í
skáldskap Davíðs. „Það má sjá
ákveðnar áherslubreytingar í skáld-
skap hans, fyrst í stað er hann um-
fram allt tilfinningaskáld, ástarskáld
en smámsaman eykst áhuginn á trú-
ar- og þjóðfélagsmálum. Öll ljóð hans
hafa þó nokkur samkenni. Davíð orti
í þjóðkvæðastíl og var ætíð hinn
mælski og lýríski söngvari. Sömuleið-
is var alltaf mikill kraftur í kveðskap
hans, Davíð var skapmikill og það
hafði áhrif á ljóð hans. Hann taldi
sjálfur að hann væri ögrandi í ljóðum
sínum, að hann væri ádeiluskáld,
vandræðaskáld en fólk leit ekki þann-
ig á hann, hann var þjóðskáld."
Á þessu ári eru liðin hundrað ár frá fæðingu
*
Davíðs Stefánssonar skálds frá Fagraskógi. I
tilefni þess hefur verið gefíð út heildarsafn
ljóða hans. Þröstur Helgason segir frá fyrstu
viðbrögðum við skáldskap Davíðs og ræðir
við nokkra aðdáendur hans.
DÁVÍÐ Stefánsson
Er þetta skáldskapur?
DAVÍÐ Stefánsson tók snemma
að yrkja en fyrstu viðtökurnar .
voru kannski með talsvert öðrum
hætti en menn gætu haldið. Hann
lýsti þessu síðar svo: „Þegar ég
kom í gagnfræðaskólann á Akur-
eyri, yngstur bekkjarbræðra
minna, gerist eitt sinn sá atburð-
ur, að einn þeirra, kvað lofkvæði
um allar skólasystur okkar. Fór
þá skáldskaparalda um skólann.
Einn góðan veðurdag settist ég út
í horn og fór að yrkja, eins og
hinir. Þá komu piltar til mín. Einn
þeirra benti á mig, og mælti háðs-
lega: Sjáið þið drenginn! Ert þú
nú líka farinn að yrkja? Þetta var
í raun og veru fyrsta kveðjan sem
ég hlaut sem skáld. Ég varð
sneyptur og steinhætti."
Skáldskaparþörfin vaknaði þó
fljótt aftur í brjósti Davíðs. Ljóð
eftir hann birtust í tímaritum árið
1916 og vöktu töluverða athygli.
Að vísu tóku ritstjórar tímarit-
anna sem birtu kvæðin þeim frem-
ur fálega, eins og Sigurður Nor-
dal Iýsti, annar þeirra sagðist ekki
finna að þetta væri neinn skáld-
skapur, hinn sagði að þau mættu
vera betur ort.
Um vinsældir Davíðs sagði Sig-
urður síðar: „Að ýmsu leyti var
ferill Davíðs Stefánssonar hrein-
asta Aladínsævintýri í samanburði
við hlutskipti flestallra islenzkra
skálda. Það skipti varla neinum
togum, að ljóð hans voru komin á
hvers manns varir, um leið og hin
fyrstu þeirra voru komin á prent.
Þessum almennu vinsældum átti
hann síðan að fagna ævilangt.“
Segja má að Davíð hafi dottið úr
tísku um skeið. Hann þótti gamal-
dags í hinum hefðbundna kveðskap
sínum og ekki nógu róttækur. í rit-
dómum um bækurnar sem hann orti
í kreppunni á fjórða áratugnum, /
byggðum (1933) og Að rsorðan
(1936), má sjá að sumir töldu þarna
vera komið eiginlegt öreigaskáld en
þegar á leið skáldaferilinn var Davíð
oftar talinn til borgaralegra skálda.
„Vafalaust hefur hann goldið
þess,“ sagði Gunnar, „að vinstri
menn litu hann hornauga, Steinn
Steinarr talaði til dæmis lítilsvirðandi
um hann. Davíð var líka andvígur
formbyltingunni, atómskáldskapnum
og þótti því gamaldags. Nú eru hins
vegar forsendur til að meta hann upp
á nýtt, skoða hann eins og hann
var, sem hið flugmælska tilfinninga-
skáld.“
Aðspurður sagði Gísli Jónsson að
Davíð hefði ekki verið pólitískt þenkj-
andi. „Hann var að minnsta kosti
ekki flokkspólitískt þenkjandi. Hann
var mikill þjóðernissinni í jákvæðum
skilningi þess orðs. Hann var líka
mikill frelsisunnandi og gagnrýndi
hvers konar kúgun og harðstjórn; það
skipti ekki máli hvort frelsinu var
ógnað frá hægri eða vinstri ef nota
má svoleiðis klisjur.“
Ég elskaði gneistaflugið
Stöðu sinni í íslenskum bókmennt-
um og eðli skáldskapar síns lýsti
Davíð sennilega best sjálfur í ræðu
sem hann flutti á sextugsafmæli
sínu; þetta segir hann um Svartar
fjaðrir en gæti allt eins átt við um
kveðskap hans almennt: „Á æsku-
árum mínum, þótti sá bragur ljósasti
vottur visku og náðar, sem var kald-
hamraður og torskilinn og virtist
myrkvaður af mannviti. Að þeirra
dómi gat engin speki birst í látlausum
orðum, og þeim fjölgaði óðum, sem
misstu sjónar á Fífilbrekkum Jónasar
og altarisljóðum Hallgríms og Matt-
híasar. Þannig var ástatt, þegar
fyrsta ljóðabók mín, Svartar fjaðrir,
kom út.
Það var engan veginn ætlun mín
né áform, að hefja með kveðskapar-
hætti mínum atlögu gegn ákveðnum
skáldum eða stefnum, heldur kvað
ég aðeins, eins og mér var eðlilegast
og lét best. Ég skal viðurkenna, að
ég var í.senn stórlátur og auðmjúk-
ur, barn gleði og sorgar. En mig
skorti bæði lífsreynslu og lærdóm
hinna eldri, skorti taumhald á tilfinn-
ingum mínum og ástríðum, enda
þótt alvara ieyndist bak við trylling-
inn. Ég elskaði gneistaflugið, og svo
best taldi ég mig geta þjónað sann-
leikanum og listinni, að ég beitti sjálf-
an mig hlífðarlausri játningu, birti
hugsanir mínar og tiifínningar í orð-
um, sem væru jafn auðskilin barninu
og spekingnum.“
Það mætti ef til vill líta á þessa
ræðu sem nokkurs konar varnarræðu
skáldsins, strax í upphafi ferilsins
var að honum sótt fyrir að vera of
væminn og tepruiegur I yrkingum
sínum. Sumum þótti þetta síðbúin
rómantík. Frægast er andsvar Þór-
bergs Þórðarsonar við Svörtum fjöðr-
um, en hann gaf út ljóðabók sína
Hvítir hrafnar þremur árum seinna.
Má segja að sú bók sé í heild sinni
háðsglósa á hinn upphafna, ljóðræna
og rómantíska skáldskap Davíðs.
Gísli Jónsson segist aldrei hafa
spurt Davíð hvort þetta verk Þór-
bergs hafi komið illa við hann, en
telur ólíklegt að skáldið hafi látið sér
fátt um finnast.
í sígildan búning
Ólafur Ragnarsson framkvæmda-
stjóri Vöku-Helgafells, sem gefur
safnið út, sagði í viðtali við blaða-
mann að forlagið hafi orðið vart við
að Davíð höfðaði ekki síður til unga
fólksins en þess eldra og því hafi
verið kominn tími til að gefa hann
út á ný. „Davíð er einn af tiltölulega
fáum höfundum sinnar kynslóðar
sem nær til uppvaxandi kynslóðar
og hluti af skýringunni er að það er
búið að gera lög við svo mörg ljóð-
anna hans. En skýringin er einnig
sú að ljóðin eru einföld og aðgengileg
og um leið tilfinningarík."
Bækurnar eru bundnar inn í frem-
ur gamaldags band með mikilli gyll-
ingu á kilinum og segir Ólafur að
það hafi verið gert af ásettu ráði.
„Við vildum færa Davíð í sígildan
búning enda eru ljóðin hans sígild.“
-f
___________ V
Mikil gremja meðal félaga í Slysavarnafélaginu vegna uppsagna
Átaka-
fundir um
starfs-
manna-
málin
Styr hefur'staðið um starfsmannamál innan
Slysavamafélags Islands síðustu misseri og
hart veríð deilt um uppsagnir. Guðjón Guð-
mundsson komst að því að tekist verður á
um starfsmannamálin á fundi nú um helgina.

UM SÍÐUSTU helgi fundaði
20 manna hópur um-
dæmisstjóra, formanna
björgunarsveita og slysa-
varnadeilda hvaðanæva af landinu
sem _ andvígir eru stefnu stjórnar
SVFÍ í starfsmannamálum. Sam-
kvæmt heimildum Morgunblaðsins
var mikil gremja meðal fundar-
manna og stjórn SVFÍ settir þeir
úrslitakostir að hún taki upp breytta
stefnu eða unnið verði markvisst að
því að fella hana í stjórnarkjöri á
næsta landsþingi sem haldið verður
í maímánuði á næsta ári.
Það er ef til vill til marks um
andrúmsloftið innan félagsins að
viðmælendur Morgunblaðsins vildu '
sem minnst láta hafa eftir sér og
fæstir viidu koma fram undir nafni.
Um næstu helgi verður haldinn sam-
eiginlegur fundur stjórnar, vara-
stjórnar, umdæmisstjóra og deildar-
stjóra á ÍJlfljótsvatni þar sem helsta
fundarefnið verður starfsmanna-
stefna félagsins.
Dræmari móttökur
í söfnunum
Einn af heimildarmönnum Morg-
unblaðsins segir deilurnar hafa haft
áhrif utan félagsins og sjái þess
meðal annars stað í dræmari mót:
tökum aimennings þegar SVFÍ
stendur fyrir söfnunum. Þessa full-
yrðingu hrekur Gunnar Tómasson,
varaforseti SVFÍ, og segir t.d. happ-
drætti félagsins sl. vetur, eftir að
Hálfdáni Henryssyni, þá-
verandi deildarstjóra
björgunardeildar SVFI,
var sagt upp störfum,
hafa skilað meiri tekjum
en nokkurt annað happ-
drætti félagsins síðastliðin átta ár.
Safnanir hafi ekki verið í gangi en
félaginu hafi borist gjafir og áheit
og ekkert hafi dregið úr því. Félag-
ið hafi t.a.m. fyrir hálfum mánuði
fengið neyðarskýli að gjöf frá fyrir-
tækjum og einstaklingum.
Heimildarmenn Morgunblaðsins
segja að rekja megi upphaf deiln-
anna innan félagsins til þess þegar
Árni Gunnarsson fyrrverandi al-
þingismaður lét af störfum sem
framkvæmdastjóri að eigin ósk síðla
árs 1992 og við tók núverandi fram-
kvæmdastjóri, Esther Guðmunds-
dóttir. Áherslubreytingar hafi orðið
í stjórnun með nýjum framkvæmda-
stjóra sem leiddu meðal annars til
árekstra milli starfsmanna og
stjórnar. Deilurnar hafi síðan komið
upp á yfirborðið þegar Hálfdáni var
sagt upp 20. október 1994. Það
hafi ekki síst verið hvernig staðið
hefði verið að uppsögn hans sem
vakti gremju félagsmanna. Skipt var
xum skrá að skrifstofu Hálfdáns þeg-
ar hann brá sér frá eftir að hafa
verið afhent uppsagnarbréfið. Þegar
hann sneri aftur til að ná í eigur
sínar varð hann að biðja fram-
kvæmdastjórann að opna hurðina
að herberginu og kom þá í ljós að
tölvudisklingar hans voru horfnir.
Þá fékk hann afhenta aftur og var
framkvæmdastjórinn viðstaddur
meðan Hálfdán eyddi persónulegum
gögnum af disklingnum.
6. maí síðastliðinn var Guðbimi
Ólafssyni, fyrrverandi skrifstofu-
stjóra og aðalbókara SVFÍ, sagt upp
störfum vegna „samskiptaörðug-
leika og trúnaðarbrests". Guðbjörn,
sem stjórn SVFÍ vildi ekki að ynni
út uppsagnarfrest sinn, hyggst reka
mál sitt fyrir dómstólum ef með
þarf. Einn starfsmaður hefur sjálfur
sagt upp störfum vegna óánægju
með framvindu mála og var ekki
óskað eftir því að hann ynni út
umsaminn uppsagnartíma. Annar
starfsmaður hefur tilkynnt að hann
muni hætta störfum fyrir félagið
verði ekki tekin upp ný stefna í
starfsmannamálum.
Heimildarmaður Morg-
unblaðsins segir að þess-
um starfsaðferðum stjóm-
ar SVFÍ sé ekkert að linna
og mörgum þyki mál til
komið að stjórnin fari að snúa við
blaðinu, jafnvel þó fyrr hefði verið.
Esther Guðmundsdóttir fram-
kvæmdastjóri SVFÍ segir það sína
skoðun að friður sé að komast á í
félaginu þótt ekki hafi enn öll starfs-
mannamál verið útkljáð. Hún segir
að unnið hafi verið að því hörðum
höndum að vinna að lausn þessara
mála og farið hefði verið ofan í kjöl-
inn á þeim. Hún sagði þessi mál
vera í ákveðnum farvegi en gert
væri of mikið af því að ýfa upp sár
þegar verið væri að reyna að sætta
ólík sjónarmið.
Ákveðinn hópur
óánægður
Gunnar Tómasson lítur þetta
sömu augum. Hann segir að félagið
sé komið yfir erfiðasta hjallann hvað
þessi deilumál varðar. Því sé ekki
að neita að átök hafi orðið um þær
tvær uppsagnir sem hafi orðið. Ónn-
ur þeirra hafi endað með sátt en
seinni uppsögnin sé óútkljáð ennþá.
„Það er ákveðinn hópur sem er
óánægður með uppsagnirnar. Ég
held að hópurinn álíti að hægt sé
að koma á breytingum á næsta
landsþingi en stefni ekki að því að
koma neinum breytingum á núna
að öðru leyti en því að komist verði
að niðurstöðu um það hvernig
starfsmannamálin verða meðhöndl-
uð. Lokauinræðan um þessi mál
gæti farið fram á fundinum á Úlf-
ljótsvatni og niðúrstaða gæti legið
fyrir á næsta iandsþingi,“ segir
Gunnar.
Hópur félagsmanna sem er and-
vígur starfsmanna- og stjórnunar-
stefnu SVFÍ, hélt fund um síðustu
helgi og þar var ákveðið að skýra
ekki frá því sem þar fór fram í fjöl-
miðlum.
Samkvæmt heimildum blaðsins
voru samdar ályktanir á fundinum
sem bornar verða upp á sameigin-
lega fundinum á Úlfljótsvatni um
helgina. Mikil óánægja kom fram
með það hvernig stjórn SVFÍ hefði
staðið að málum og að hún hefði
ekki farið að lögum fé-
lagsins. Rætt var á ýund-
inum að stjórn SVFÍ yrðu
settir þeir úrslitakostir að
hún tæki upp breytta
stefnu í starfsmannamál-
um sem staðfest yrði á fundinum á
Úlfljótsvatni. Annars yrði unnið
markvisst að því að fella stjórnina
á næsta landsþingi.
Tekinn af vöktum
vegna greinaskrifa
Gunnar Tómasson segir að hvað
sem þessu líði þá verði hvort eð er
kosið um alla stjórnina á næsta
landsþingi. Hann sagði að eðlilegt
hlyti að teljast að á fundinum á
Úlfljótsvatni ræddu menn um
breytta stefnu í sambandi við starfs-
mannamál en minnti jafnframt á að
á síðasta stjórnarfundi 1. júlí' sl. /
hefði verið ákveðið að framkvæmda-
ráð færi með starfsmannamál. Þar
hefði stjórn og varastjórn ákveðið
að taka upp breytta stefnu frá því
sem verið hefði. Síðan hefði ekkert
mál af þessu tagi komið upp.
Nýlega var reyndar Friðrik H.
Friðriksson, einn af vaktmönnum
Tilkynningaskyldunnar, tekinn út
af vöktum og að hans sögn var
honum gefín sú skýring að hann
hefði tjáð sig um málefni félagsins
í blaðagrein.
Þetta segir Gunnar Tómasson að
sé ósatt og þessum misskilningi
hefði verið eytt á fundi með starfs-
manninum og formanni Starfs-
mannafélags ríkisstofnana sl. *
þriðjudag. Umræddur starfsmaður
hafi verið settur í önnur verkefni
og launakjörum lians hefði ekki ver-
ið í neinu breytt. Friðrik segir að
ekki hefði verið hægt að skiija þetta
á annan veg. Á fundinum si. þriðju-
dag hefði framkvæmdastjóri félags-
ins og varaforseti hins vegar sagt
að þarna hefði verið um misskilning
að ræða.
Á fundi „andófshópsins“ um síð-
ustu helgi var það einnig rætt að
farið yrði fram á það við stjórnina
að boðað yrði til aukalandsþings en
engin ákvörðun var tekin um það.
í lögum SVFÍ getur enginn boðað
til aukalandsþings nema stjórn fé--
lagsins og telja viðmælendur
Morgunblaðsins að atburðirnir und-
anfarin misseri sýni að
breyta þurfi lögunum á
þann hátt að stjórnin
verði ekki einráð um að
boða til þess.
Gunnar Tómasson
kvaðst hafa heyrt af því að tvær
ályktanir hefðu verið samþykktar á
fundinum um síðustu helgi sem
verði lagðar fyrir næsta landsþing.
Önnur þeirra gangi út á það að
kveðið verði á um það hvernig sveit--
ir og deildir félagsins geti óskað
eftir aukalandsþingi. Hann segir
að vilji sé fyrir því innan stjórnar
SVFÍ að breyta lögunum á þennan
veg. Hin ályktunin gangi út óljósar
hugmyndir um stjórnarkjör sem
hann kveðst hafa spurnir um að
ekki hafi verið algjör sátt um á
fundinum. *
Félagið komið
yfir erfiðasta
hjallann
Óánægja viss
hóps með
uppsagnirnar