Morgunblaðið - 24.09.1995, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 24. SEPTEMBER 1995 19
Morgunblaðið/Árni Sæbcrg
FRÆNDURNIR úr slökkvíliðsmannafjölskyldunni, Svavar
Tryggvason og Bjarkl Sigfússon.
Hitti konuna
sem hann vakti
til lífsins
„ÞAÐ eru andstæðurnar, gleðin
og sorgin. Starfið er gefandi þeg-
ar vel gengur en Hka slítandi þeg-
ar það gengur verr,“ segir Svavar
Tryggvason er rætt var við hann
og frænda hans, Bjarka Sigfússon,
um starfið á slökkvistöðinni. Þeir
eru systkinasynir og koma úr mik-
illi slökkviliðsmannafjölskyldu.
Feður þeirra, Tryggvi Ólafsson
og Sigfús Svavarsson, hafa starf-
að lengi í Slökkviliði Reykjavikur
og afi þeirra, Svavar Sigurðsson,
var einnig slökkviliðsmaður.
Bjarki og Svavar eru sammála
um að spennan hafi dregið þá í
starfið. Bjarki starfaði sem múr-
ari og byrjaði í slökkviliðinu fyrir
ári. „Eg var var orðinn leiður á
átta til sex vinnu. Maður vissi allt-
af hvað gerðist yfir daginn og það
kom aldrei neitt á óvart. Starfið
hér er andstæða þessa. Það er fjöl-
breytt og þú veist aldrei að morgni
í hverju þú lendir þann daginn,"
segir Bjarki.
Slys sem aldrel gleymlst
Svavar hefur verið i liðinu í 13
ár. Hann segir að starf slökkviliðs-
mannsins sé erfitt, ekki síst and-
lega. Það sé verst að geta ekki
bjargað sjúklingi með
endurlífgun, sérstak-
lega þegar börn eiga í
hlut. Það komi illa við
alla. Starfið sé líka lík-
amlega erfitt, ekki síst
reykköfunin. Svavar segist hafa
lent í flestu á sínum ferli.
„Einu slysi gleymi ég aldrei og
geta flestir slökkviliðsmenn sagt
það sama. Unglingur dó í höndun-
um á mér þegar ég var að reyna
endurlífgun eftir slys,“ segir
Svavar þegar spurt er um verstu
málin. Hann segir að þannig at-
burðir séu ákaflega slítandi og
andlega niðurdrepandi fyrir við-
komandi björgunarmann. „Eftirá
fer maður yfir alla atburðarrásina
í huganum. Spyr sig að því hvort
það hefði breytt einhveiju að
standa öðruvisi að málum, til
dæmis hvort það hefði dugað að
vera aðeins fljótari á staðinn.
Þetta fylgir starfinu, maður veit
aldrei hvað gerist. Maður venst
þessu aldrei. Fólk sér kannski
ekki mikla geðshræringu á okkur
á slysstað en hún kemur síðar.
Maður losnar ekki við starfið þeg-
ar maður stimplar sig út úr vinnu
á slökkvistöðinni," segir Svavar.
Hann segir að slökkviliðsmenn
hafi aðgang að áfallahjálp. Þá
ræði þeir félagarnir einnig um
svona hluti í sínum hópi og það
hjálpi mikið.
Jafnast ekkert á vlð að
taka á móti barni
En gleðilegu stundirnar eru líka
margar og segir Svavar að það
sé alltaf eftirminnilegt þegar vel
hefur tekist til við að taka á móti
barni. Sjálfur hefur hann tekur
tvisvar á móti barni og aðstoðað
í þriðja skiptið. Vel hafi gengið í
öllum tilvikum. „Það jafnast ekk-
ert á við að sjá nýtt líf koma í
heiminn. Það undirstrikar líka
andstæðurnar í starfinu. Maður
er kannski að koma frá því að
flylja gamla veika manneskju sem
ekki á mikið eftir þegar maður
lendir í því að hjálpa barni að
fæðast," segir hann.
Vel heppnuð endurlífgun er
gefandi á sama hátt og að taka á
móti barni, að sögn Svavars. Það
gerir atburðinn ógleymanlegan ef
slökkviliðsmaðurinn síðan hittir
þann einstakling sem hann vakti
til lífsins og ræðir við hann. Sjálf-
ur hefur hann lent í því. „Eg var
einu sinni sendur suður á Kefla-
víkurflugvöll að sækja konu sem
var að koma úr aðgerð erlendis.
Hún sagði okkur að menn úr
slökkviliðinu hefðu endurlífgað
hana. Ég þekkti hana ekki en
spurði hvar hún ætti heima. Þegar
hún sagði heimilisfangið mundi
ég strax eftir því að ég hafði vak-
ið hana til lífsins. Konunni brá
þegar ég sagði henni frá þessu,
ekki síður en mér, og varð svolít-
ið vandræðaleg. Þetta var mjög
sérstök stund fyrir mig,
sérstaklega af því hvað
konan var kát og virtist
geta átt langt líf fyrir
höndum," segir Svavar.
Fékk mjúka lendingu
Bjarki hefur verið skemur í lið-
inu en hefur eigi að síður öðlast
mikla lifsreynslu á sínu fyrsta
ári. Hann segist reyna að taka
málin ekki of mikið inn á sig og
telur sig vera lánsaman að geta
skilið áhyggjurnar eftir í vinn-
unni. „Þetta situr auðvitað í manni
fyrstu dagana en svo gerist eitt-
hvað nýtt og þetta gleymist," seg-
ir hann.
„Það er alltaf erfitt að koma
nýr inn í hóp. Það tekur tíma fyr-
ir mann að kynnast félögunum.
En hér standa vaktirnar vel saman
og mér var vel tekið," segir Bjarki
um það hvernig hafi verið að koma
nýr inn í slökkviliðið. Hann segir
að nýliðarnir fái að heyra það frá
eldri starfsmönnunum hversu
miklir kettlingar þeir séu og hvað
þeir viti lítið í sinn haus en hann
segir að þetta sé svona alls staðar.
Hann var i fyrsta nýliðahópnum
sem fór Brunamálaskóla ríkisins.
„Ég er viss um að það hefur hjálp-
að mér. Við voru í stöðugri þjálfun
og á skólabekk fyrstu þijá mánuð-
ina. Með því móti höfum við feng-
ið mýkri lendingu í starfinu en
menn hafa oft verið að fá, erum
betur búnir undir slys og Ijóta
aðkomu. Ég hef heyrt sögur af
mönnuin sein hafa lent í að koma
að stórslysum einhvern fyrstu
dagana í starfi. Það hlýtur að
hafa verið erfitt," segir Bjarki
Sigfússon.
Veit aldrei í
hverju maður
lendir
DEMPARAR
í margar gerðir bíla
Mjög gott verð.
Sendi öllum œttingjum mínum og vinum
innilegar þakkir fyrir hlýhug á 80 ára afmœli
mínu.
Hulda Helgadóttir,
Skólabraut 3.
Hellu- og varmalagnir kynna:
gonifiiiiie
MYNSTURSTEYPA
úti&inni
SnjóbræSslukerfi, hellulagnir og öll
almenn lóóastandsetning.
Ath.: Hagstæð hausttilboð!
Frískum upp ó mynstursteypt og hellulögð
svæði með steypugljóa.
Hellu- og varmalagnir sf.
símar 896-9594 (Halldór) og 893-2550 (Ellert).